ΝΟΜΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ..........

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ Ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο εμπλοκής των ΕΔ στην εσωτερική ασφάλεια

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εμπλέκονται χωρίς κανένα νομικό πρόβλημα ή συνταγματικό κώλυμα σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας εδώ και 12 χρόνια, αρχικά με την ψήφιση σχετικού νόμου το 2000 και συνεχεία με την έγκριση του κειμένου "Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης" από το το ΚΥΣΕΑ που συνεδρίασε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 και ενσωμάτωνε την αντιμετώπιση εσωτερικών απειλών στα καθήκοντα των ΕΔ. 

Και όσο και αν κάποιοι κρύβουν τα κείμενα της Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης του 2001 που βασίστηκε σε νομολογία του 2000, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πλήρες θεσμικό πλαίσιο για εμπλοκή των ΕΔ σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας, όπως αποκαλύπτει σημερα του defencenet.gr και το μόνο ερώτημα είναι πότε θα δούμε μια τέτοια πρεμιέρα. 
Όπως σημείωνε κυβερνητικό στέλεχος μιλώντας στο defencenet.gr: "Η ΕΛΑΣ κάνει ότι μπορεί, αλλά αρκεί αυτό; Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε έναν Δεκέμβριο του 2008"...
Το κείμενο της "Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης" δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2/10/01 και περιλαμβάνει συγκεκριμένο ορισμό των νέων καθηκόντων των ΕΔ: "Ως ασύμμετρες απειλές ορίζονται οι προσπάθειες εκείνες υπονόμευσης της ισχύος ενός αντιπάλου, οι οποίες στηρίζονται στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του με χρήση μέσων που διαφέρουν σημαντικά από τον συνήθη τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων του αντιπάλου" (σ.19).κι ως τέτοιο παράδειγμα "ασύμμετρης απειλής" αναφέρεται "μια σύγκρουση", γενικά, όπου "από τη μία βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε 'ομάδες' συμφερόντων" (σ.19). "Ομάδες συμφερόντων" που απαρτίζονται, προφανώς, από εξτρεμιστές στο εσωτερικό της χώρας.
Αναλυτικότερη είναι η απαρίθμηση, στο ίδιο ντοκουμέντο, "των βασικότερων μορφών ασύμμετρης απειλής" που αντιμετωπίζει η χώρα μας: "διεθνής τρομοκρατία", "όπλα μαζικής καταστροφής", "διεθνές οργανωμένο έγκλημα", "εμπόριο ναρκωτικών", "διαφθορά" και "λαθρομετανάστευση" (σ.21). Η τελευταία, εκτός από"εισβολή προσφύγων από βαλκανικές χώρες", συνεπάγεται και τον πρόσθετο "κίνδυνο" της "διασποράς μουσουλμανικών θυλάκων στα βόρεια σύνορα με απροσδιόριστες απειλές" (σ.54).
Σε ομιλία του στη Ναυτική Σχολή Πολέμου (21/8/02), ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Γ.Χαρβάλας θα προσθέσει δυο ακόμα "ασύμμετρους" κινδύνους: τον "εθνικοθρησκευτικό φανατισμό" και τον εν γένει"ριζοσπαστισμό" -διατύπωση που παραπέμπει σε όλα αυτά που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις στο εσωτερικό μέτωπο.
Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 οι ΕΔ έλαβαν "το βάπτισμα του πυρός" στα νέα τους καθήκοντα: Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης διέθεσε ειδικές δυνάμεις, οι οποίες εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα και ανέλαβαν τη φύλαξη σημαντικών υποδομών και εγκαταστάσεων και την αστυνόμευση χώρων. Αλλά, η ενισχυτική παρουσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας προβλέπεται  ήδη και νομικά κατά βάση από το άρθρο 5 του Ν.2833/2000 και το Π.Δ. 63/2001, με έγκαιρο προσδιορισμό του έργου τους, είτε ως αυτοτελώς ενεργουσών (ανάθεση διακριτών – αυτοτελών αποστολών), είτε με ανάθεση αποστολών, οι οποίες επιβάλλουν διάθεση προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.  
Άλλες σοβαρότερες αποστολές, που δύνανται να αναλάβουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ως ενισχυτική δύναμη ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ, αλλά με αυτονομία δράσης υπό την πλήρη διοίκηση του Στρατιωτικού Διοικητή και τον οπλισμό και εξάρτηση του θεσμικού τους ρόλου, είναι και οι κατωτέρω :
(1)   Η φύλαξη των ζωτικών εγκαταστάσεων. Είναι οι λεγόμενες στρατηγικές υποδομές: Εγκαταστάσεις ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, μεταφοράς κοινού.
(2)   Η διάθεση προσωπικού των Ειδικών Δυνάμεων σε ρόλο εφεδρείας για την υποστήριξη των αντιστοίχων δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ.
(3)   Η αστυνόμευση των χερσαίων συνόρων στα πλαίσια της ήδη υφισταμένης συνεργασίας της ΕΛ.ΑΣ με το Στρατό Ξηράς για την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και της διασυνοριακής εγκληματικότητας.
Όπως βλέπουμε, λοιπόν, υπάρχει πλήρες νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει την εμπλοκή των ΕΔ σε καθήκοντα εσωτερικής ασφάλειας, επικουρικά πάντα, προς τις αστυνομικές δυνάμεις. Αλλά οι εμπειρίες από τον Δεκέμβριο του 2008, τον Φεβρουάριο του 2012 και από άλλες ανάλογες περιπτώσεις, όπως η εισβολή στο ΥΠΕΘΑ των συνδικαλιστών των ΕΝΑΕ έδειξε ότι η ΕΛΑΣ πλέον αδυνατεί αν εφαρμόσει τέτοιας ευρείας έκτασης σχέδια ασφάλειας. Και εκεί που τελειώνει η ΕΛΑΣ, αρχίζει ο Στρατός, αν δεν θέλουμε να εξελιχθούμε σε χώρα ηττημένη εκ των έσω...

defencenet.gr

"Δικηγόροι ως συλειτουργοί της δικαιοσύνης: Δικαιώματα ή και Υποχρεώσεις;"

"Δικηγόροι ως συλειτουργοί της δικαιοσύνης: Δικαιώματα ή και Υποχρεώσεις;"

Αυτή είναι η πρώτη φορά που στέλνω προς δημοσίευση "σχόλιο" προς το παρόν ιστολόγιο και αυτό διότι θεωρώ ότι δεν συνάδει προς την ιδιότητα του δικαστικού λειτουργού ο δημόσιος σχολιασμός θέσεων και ιδεών. Γι' αυτό και έθεσα τη λέξη σχόλιο εντός εισαγωγικών. Εντούτοις, δράττομαι της ευκαιρίας που δίδεται από την 1η παράγραφο της "αγωγής" να παραθέσω προς τους συναδέλφους μου την ιστορική εξέλιξη της έννοιας του "Συλλειτουργού της δικαιοσύνης", ώστε να κατανοήσουμε ποιό είναι το περιεχόμενό της και τη νομική της αξία.

Η έννοια του "Συλλειτουργού της δικαιοσύνης", αναφερομένη στους ασκούντες την δικηγορία, χρησιμοποιήθηκε κατά την δεκαετία του 1980 από την νομολογία του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Στρασβούργο (ΕΔΔΑ) και εκδικάζει υποθέσεις που άπτονται της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Μία από τις πρώτες υποθέσεις όπου το ΕΔΔΑ είχε την δυνατότητα να αναπτύξει αυτή την έννοια αφορούσε την προσφυγή Γάλλου δικηγόρου, η οποία εκδικάσθηκε το 1991, υπόθεση EZELIN c. FRANCE (Requête no11800/85),http://hudoc.echr.coe.int/sites/fra/pages/search.aspx?i=001-62231.

Τα περιστατικά ήταν τα εξής: Κατά την διάρκεια διαδηλώσεων που έλαβαν χώρα στην πρωτεύουσα της Γουαδελούπης, Μπάς-Τερ, η οποία σημειωτέον είναι γαλλική κτήση, σημειώθηκαν διάφορα έκτροπα όπως ύβρεις και φθορές με γκράφιτι στους τοίχους του δικαστικού μεγάρου. Στις διαδηλώσεις αυτές συμμετείχε και ο προσφεύγων, δικηγόρος, Εζελίν, ο οποίος τιμωρήθηκε από το πειθαρχικό όργανο του οικείου δικηγορικού συλλόγου με επίπληξη επειδή, εκ της μόνης συμμετοχής του στη διαδήλωση, δεν αποδοκίμασε τις φθορές επί των δημοσίων κτιρίων, ως θα όφειλε εφόσον ήταν δικηγόρος. Η τιμωρία αυτή ήταν πειθαρχική και όχι ποινική και, όπως εξετέθη και κατά τη διάρκεια της προφορικής συζητήσεως της υποθέσεως, απορρέει από την έννοια του "συλλειτουργού της δικαιοσύνης". Ο Εζελίν προσέφυγε στο ΕΔΔΑ ισχυριζόμενος ότι η τιμωρία αυτή παραβιάζει την Ελευθερία εκφράσεως και την Ελευθερία τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι που προστατεύεται από τα άρθρα 10 και 11 της Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Το ΕΔΔΑ τον δικαίωσε, όχι επειδή η δικηγορική ιδιότητά του ήταν άσχετη με τις διαδηλώσεις, αλλά επειδή απεδείχθη ότι η διαδήλωση στην οποία συμμετείχε ο εν λόγω προσφεύγων, ήταν ειρηνική. Όπως καθαρά προκύπτει από τις σκέψεις 52 και 53της αποφάσεως του ΕΔΔΑ, ο δικηγόρος μπορεί να συμμετέχει σε διαδηλώσεις όταν είναι ειρηνικές, εφόσον ο ίδιος δεν διαπράττει καμία αξιόποινη πράξη. Σε αντίθετη περίπτωση είναι ελεγκτέος, όχι μόνο ποινικά, πράγμα άσχετο με την παρούσα περίπτωση, αλλά και πειθαρχικά βάσει του άρθρου 106 του εκεί εφαρμοζομένου κώδικα περί δικηγόρων εφόσον εκ της ιδιότητός του υποχρεούται σε αυτοσυγκράτηση και délicatesse, όπως ακριβώς λέει το άρθρο.

Έτυχε να παρίσταμαι κατά τη συζήτηση της υποθέσεως στα πλαίσια εκπαιδευτικής επισκέψεως στο ΕΔΔΑ και κατά τη συζήτηση που είχαμε εκ των υστέρων με τους δικαστές του ΕΔΔΑ εξετέθη η έννοια του "συλλειτουργού της δικαιοσύνης" ως έννοια που διέτρεχε όλη την ανωτέρω υπόθεση και ως έννοια που ενέχει κυρίως υποχρεώσεις για τους δικηγόρους. Δηλαδή, αν ο προσφεύγων Εζελίν, είχε χρησιμοποιήσει γκράφιτι στο δικαστικό μέγαρο, πέραν των όποιων ποινικών ευθυνών, θα είχε και πειθαρχικές ευθύνες επί τη βάσει όχι του τελεσθέντος ποινικού αδικήματος αλλά ως "συλλειτουργός της δικαισύνης", εφόσον φαντάζεσθε τις κυρώσεις θα είχαμε εμείς αν αύριο χρησιμοποιούσαμε γκράφιτι στην Ευελπίδων.

Η έννοια του συλλειτουργού της δικαιοσύνης, την οποία σπεύδει ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ "Ενάγων" να επικαλεσθεί στην πρώτη παράγραφο της "αγωγής" του, ως θεμέλιο αυτής, είναι έννοια ΕΥΘΥΝΗΣ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ, κατά το ΕΔΔΑ πάντοτε, και όχι έννοια ασυδοσίας.

Βέβαια στην Ελλάδα όλα αντιστρέφονται, γι' αυτό και κάποιοι δικηγόροι θα φθάσουν να ζητούν από εμάς αποζημίωση για τις ενέργειές μας, λες και όλο αυτόν τον καιρό, δεν γράφουμε, δεν διασκεπτόμασθε, δεν δικάζουμε τα αυτόφωρα και τις παραγραφές.

Ούτως ή άλλως βέβαια θα μου πείτε οι Δικηγόροι, ως "ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΌΤΕΡΟΙ" της δικαιοσύνης μπορούν να κάνουν αποχές και να παρεμποδίζουν την πρόοδο της δίκης (άρθρο 349 ΚΠΔ) εφόσον, φυσικά, ουδεμία σχέση έχουν με την κρίση, απλά η τρόικα τους επιβουλέυεται επειδή είναι κακιά (η τρόικα εννοείται).

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας στην ανάγνωση του παρόντος.

Με τιμή

ΚΑΣΙΜΗΣ Γεώργιος

Πρωτοδίκης Κορίνθου

H νομιμότητα της δημοσίευσης της "λίστας Λαγκάρντ"

H νομιμότητα της δημοσίευσης της "λίστας Λαγκάρντ"

Η δημοσίευση σε έκτακτο τεύχος περιοδικού ερευνητικής δημοσιογραφίας της "λίστας Λαγκάρντ", δηλαδή ενός φερόμενου καταλόγου ονομάτων Ελλήνων καταθετών του ελβετικού τραπεζικού συστήματος, θέτει μια σειρά από νομικής και συνταγματικής φύσης ερωτήματα, τα οποία δεν είναι εύκολο να απαντηθούν με ένα ναι ή ένα όχι, αλλά προϋποθέτουν ευρύτατη συνεκτίμηση πολλών και διαφορετικών κανονιστικών διανυσμάτων. 

Σεβόμενος το τεκμήριο της αθωότητας του δημοσιογράφου που συνελήφθη για την δημοσίευση της λίστας, αλλά και τα έννομα συμφέροντα των ανθρώπων που τα ονόματά τους περιλαμβάνονται σε αυτή, θα περιορίσω αυτή την αναφορά στα κριτήρια που πρέπει να ληφθούν υπόψη σε μια αντικειμενική και επιστημονικά επαρκή  ποινική διερεύνηση της νομιμότητας της δημοσίευσης της λίστας Λαγκάρντ. Σημειωτέον, ότι το νομικό ζήτημα για την αξιοποίηση του περιεχομένου της αποτελεί αντικείμενο εντελώς διαφορετικών σταθμίσεων και κρίσεων και σε αυτό το κείμενο δεν ασχολούμαι με αυτό το θέμα, αλλά μόνο με την νομιμότητα της δημοσιοποίησης των ονομάτων.

Είναι "προσωπικά δεδομένα;"

Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι τα προσωπικά δεδομένα αφορούν τις σφαίρες της ιδιωτικότητας και τις πιο εσωτερικές πτυχές της ζωής και της προσωπικότητας του ατόμου. Είναι η άποψη που βλέπει το συγκεκριμένο νομικό ζήτημα ως μια στάθμιση ανάμεσα αφενός στην ελευθερία του Τύπου και αφετέρου στην ιδιωτική ζωή των ατόμων. Με τόσο χονδροειδή κριτήρια, είναι προφανές ότι πιο εύκολα καταλήγει κανείς ότι η ελευθερία του Τύπου δεν μπορεί να καταργηθεί για ένα θέμα που έχει απασχολήσει τόσο πολύ την κοινή γνώμη. Στην πραγματικότητα, όμως, το δίκαιο μας παρέχει πιο εκλεπτυσμένα νομικά εργαλεία, τα οποία αποτελούν προϊόντα δεκαετιών επεξεργασίας αντίστοιχων υποθέσεων.

Ο όρος "δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα" (ή "προσωπικά δεδομένα") δεν αποτελεί μέγεθος ταυτόσημο με την ιδιωτικότητα. Κατά την σχετική νομοθετική διάταξη, προσωπικά δεδομένα είναι"κάθε πληροφορία" που αναφέρεται σε ένα φυσικό πρόσωπο, η ταυτότητα του οποίου είναι γνωστή ή μπορεί να προσδιοριστεί με διάφορα κριτήρια. Aπό αυτή την άποψη, δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η καταγραφή ή μετάδοση του ονοματεπωνύμου του οποιουδήποτε, σε οποιοδήποτε πλαίσιο, αποτελεί προσωπικά δεδομένα. Από εκεί και πέρα όμως, το ζητούμενο είναι αν τα συγκεκριμένα προσωπικά δεδομένα εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Νόμου για την προστασία προσωπικών δεδομένων.

Είναι "ευαίσθητα δεδομένα";

Προσωπικά δεδομένα δεν σημαίνει αυτομάτως και πλήρη απαγόρευση της χρήσης της εκάστοτε ονομαστικοποιημένης πληροφορίας. Αυτό γίνεται σαφέστερο, αν παρακολουθήσουμε την διαφορά ρύθμισης ανάμεσα σε απλά και σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Τα ευαίσθητα δεδομένα σχετίζονται με ορισμένες ιδιότητες εγγενείς ή δυσμετάβλητες: εθνική - φυλετική προέλευση, θρήσκευμα, πολιτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις, υγεία, ποινικές διώξεις και καταδίκες, κοινωνική πρόνοια, ερωτική ζωή, συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση. Αποτελούν όλα κατηγορίες πληροφοριών βάσει των οποίων ενδέχεται να επιβληθούν στα άτομα δυσμενείς και απαγορευμένες διακρίσεις. Γι' αυτό η χρήση των ευαίσθητων δεδομένων απαγορεύεται, εάν δεν υπάρχει άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. 

Οι καταθέσεις σε τραπεζικό λογαριασμό δεν είναι ευαίσθητα δεδομένα. Άλλο όμως είναι οι καταθέσεις σε τραπεζικό λογαριασμό γενικά, κι άλλο είναι "οι καταθέσεις Ελλήνων σε ελβετικήτράπεζα", κατηγοριοποίηση η οποία υπογραμμίζει ως καθοριστικό κριτήριο του περιεχομένου του αρχείου την εθνική προέλευση των υποκειμένων των δεδομένων. Κριτήριο λοιπόν για το εάν τα δεδομένα αυτά είναι ευαίσθητα ή όχι, αποτελεί η πλαισίωση της επεξεργασίας και το κατά πόσον το στοιχείο της εθνικής καταγωγής ήταν καθοριστικό για την στοιχειοθέτηση της λίστας ή εάν αρκούσε το πιο απλό κριτήριο της ιθαγένειας. 

Το πεδίο εφαρμογής του Ν.2472/1997

Το γεγονός ότι μια πληροφορία μπορεί να αποτελεί προσωπικά δεδομένα δεν σημαίνει ότι εμπίπτει άνευ ετέρου στις ρυθμίσεις της ειδικής νομοθεσίας για την προστασία προσωπικών δεδομένων. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του Ν.2472, ο νόμος αυτός εφαρμόζεται σε δύο περιπτώσεις:

 α) όταν τα δεδομένα υποβάλλονται σε αυτοματοποιημένη εν  όλω ή εν μέρει επεξεργασία και 

β) όταν τα δεδομένα υποβάλλονται σε μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία, αλλά περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε αρχείο. 

Επομένως, εάν τα προσωπικά δεδομένα έχουν υποβληθεί σε μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία, χωρίς να περιλαμβάνονται ή να πρόκειται να περιληφθούν σε αρχείο, τότε δεν εφαρμόζεται ο Ν.2472.

 Η έννοια του αρχείου προσδιορίζεται κι αυτή απο το άρθρο 2 και αφορά κάθε διαρθρωμένο σύνολο προσωπικών δεδομένων που είναι προσιτά με γνώμονα συγκεκριμένα κριτήρια. Αυτό σημαίνει ότι μια λίστα με ονόματα από μόνη της δεν είναι αρχείο, εάν δεν είναι διαρθρωμένο σύνολο που καθιστά τα δεδομένα προσιτά με συγκεκριμένα κριτήρια, και επομένως εάν έχει υποβληθεί σε μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία, τότε ο Ν.2472 δεν εφαρμόζεται. Εάν βέβαια έχει υποβληθεί σε αυτοματοποιημένη επεξεργασία, έστω και εν μέρει, τότε δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε κατά πόσον η λίστα συνιστά "αρχείο". 

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία της Αρχής, η δημοσίευση προσωπικών δεδομένων στον Τύπο, δηλαδή σε έντυπα που κυκλοφορούν με περιοδικότητα, συνιστά εισαγωγή των προσωπικών δεδομένων σε αρχείο, αφού τα καθιστά προσιτά με γνώμονα "συγκεκριμένα κριτήρια": τον τίτλο του εντύπου, την ημερομηνία και το φύλλο κυκλοφορίας του. Το κατά πόσον η ερμηνεία αυτή είναι επαρκής είναι ένα ανοικτό θέμα, αλλά αποτελεί μια προσέγγιση που η Αρχή ακολουθεί από το 2008 στις αποφάσεις της, με πρώτη υπόθεση την δημοσίευση των φωτογραφιών ερωτικών περιπτύξεων του πρώην γ.γ. του ΥΠΠΟ και της (τότε) "34χρονης" από το "Πρώτο Θέμα". 

Προϋποθέσεις δημοσίευσης

Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι η δημοσίευση της λίστας υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του Ν.2472/1997, θα πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσον πληρούνται οι όροι της νόμιμης επεξεργασίας τους. 

Εάν θεωρήσουμε ότι πρόκειται για απλά δεδομένα, κι όχι για ευαίσθητα, τότε θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσον συντρέχει μια από τις 6 περιπτώσεις νόμιμης επεξεργασίας του άρθρου 5. Η πρώτη αφορά την συγκατάθεση του υποκειμένου των δεδομένων: ο πληροφοριακός αυτοκαθορισμός επιβάλλει το ίδιο το άτομο να είναι ο κύριος των πληροφοριών που το αφορούν και να αποφασίζει το ίδιο για την τύχη τους. Από την δεύτερη έως την πέμπτη προϋπόθεση, οι διατάξεις αφορούν άσχετα θέματα (όχι, δεν είναι έργο δημοσίου συμφέροντος η δημοσίευση από ιδιώτη). Η έκτη προϋπόθεση είναι εκείνη που θέτει ορισμένους κανόνες στάθμισης, επιτρέποντας την χρήση κι άλλων κανονιστικών κριτηρίων, όπως η νομολογία, οι συστάσεις διεθνών οργανισμών κλπ. Αναφέρει λοιπόν το άρθρο 5 παρ. 2 περ. ε του Ν.2472/1997 ότι επιτρέπεται η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων και χωρίς την συγκατάθεση των ατόμων, 

"όταν είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του έννομου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα, και υπό τον όρο ότι τούτο υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων των προσώπων στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτών."

Αυτός είναι ο κανόνας, ο οποίος εισάγει το ζήτημα της στάθμισης "ελευθερία του Τύπου" - "ιδιωτικότητα". Όσο κι αν ο κανόνας φαίνεται υπεργενικός, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι δίνει μια προτεραιότητα στην ιδιωτικότητα: η δημοσίευση δεν αρκεί να είναι απλώς επιθυμητή, αλλά "απολύτως αναγκαία" και το έννομο συμφέρον του δημοσιογράφου να πληροφορήσει και του κοινού να μάθει δεν πρέπει να είναι απλώς υπαρκτό αλλά πρέπει και να "υπερέχει προφανώς" των δικαιωμάτων και συμφερόντων των ατόμων που περιλαμβάνονται στη λίστα Λαγκάρντ. 

Εάν κριθεί δεν υπάρχει τέτοια "απόλυτη" αναγκαιότητα να μάθουμε το περιεχόμενο της λίστας και αν κριθεί ότι  δεν υπρέχει "προφανώς" το δικαίωμα στην πληροφόρηση, τότε η δημοσίευση δεν θα ήταν νόμιμη, τουλάχιστον σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα. 

Χωρίς βέβαια να σημαίνει και ότι αυτή η διατύπωση μπορεί να μείνει χωρίς κριτική  από την άποψη της συνταγματικής επάρκειάς της, αν λάβουμε υπόψη ότι το δικαίωμα στην πληροφόρηση αλλά και το δικαίωμα στην προστασία δεδομένων είναι δύο δικαιώματα ίσης τυπικής ισχύος από την ίδια την κατοχύρωσή τους στον Συνταγματικό χάρτη, όσο κι αν - τελικά - και στην ίδια την διατύπωση του Συντάγματος, στο άρθρο 5Α είναι που τοποθετείται η επιφύλαξη υπέρ των προσωπικών δεδομένων κι όχι το αντίστροδο. 

Υποχρέωση ενημέρωσης των υποκειμένων 

Ο γενικός κανόνας είναι ότι ακόμη κι αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις νόμιμης επεξεργασίας, ο υπεύθυνος οφείλει να ενημερώσει τα υποκείμενα των δεδομένων κατά το στάδιο της συλλογής (δηλ. εν προκειμένω όταν παρέλαβε την λίστα Λαγκάρντ) και αν πρόκειται να τα ανακοινώσει σε τρίτους, τα υποκείμενα πρέπει να ενημερωθούν πριν από αυτούς. (Άρθρο 11). Γενικά, το δικαίωμα στον πληροφοριακό αυτοκαθορισμό περιλαμβάνει ως θεμελιώδη αρχή ότι καθένας πρέπει να γνωρίζει ποιος, για ποιο σκοπό και ποια προσωπικά δεδομένα του διαχειρίζεται. 

Ωστόσο, έτσι δεν θα μπορούσε να προχωρήσει ποτέ η δημοσιογραφία. Γι' αυτό ο νόμος περιλαμβάνει μια εξαίρεση: η υποχρέωση ενημέρωσης δεν υφίσταται όταν η συλλογή γίνεται "αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς" και αφορά δημόσια πρόσωπα. Σημειωτέον ότι η διάταξη αυτή αφορά την "συλλογή", δηλαδή το στάδιο της δημοσιογραφικής έρευνας, όχι απαραίτητα και το στάδιο της δημοσιοποίησης. Έπειτα, η άρση της υποχρέωσης ισχύει για δημόσια πρόσωπα, χωρίς ο νόμος να προσδιορίζει σε αυτό το άρθρο με πιο σαφή κριτήρια αυτή την έννοια. Βέβαια, ο νόμος στο άρθρο 7 που αφορά τα ευαίσθητα δεδομένα, δίνει ορισμένες πιο σαφείς κατευθύνσεις για την έννοια του δημοσίου προσώπου: είναι αυτό που ασκεί δημόσιο λειτούργημα ή διαχειρίζεται συμφέροντα τρίτων. Έτσι, η ευρεία έννοια του δημόσιου προσώπου περιλαμβάνει όχι μόνο τους δημόσιους λειτουργούς, αλλά και κάθε πρόσωπο που και στον ιδιωτικό τομέα εξαρτώνται τα συμφέροντα άλλων ανθρώπων από τις αποφάσεις του. 

Πάντως, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, εάν ένα πρόσωπο δεν εμπίπτει σε αυτήν την διευρυμένη κατηγορία δημόσιων προσώπων, η υποχρέωση ενημέρωσης ακόμη και για δημοσιογραφική συλλογή δεδομένων δεν αίρεται. Επομένως, η νομιμότητα της δημοσίευσης της "λίστας Λαγκάρντ" εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις ιδιότητες των ίδιων των ατόμων που περιλαμβάνονται σε αυτή. 

Το ποινικό αδίκημα

Δεν αποτελεί κάθε παράβαση του Ν.2472 και ποινικό αδίκημα. Υπάρχει το άρθρο 22 του ίδιου νόμου που τυποποιεί συγκεκριμένες, σοβαρές -και λιγότερο σοβαρές- παραβάσεις ως ποινικά αδικήματα: η μη γνωστοποίηση αρχείου προσωπικών δεδομένων στην Αρχή, η μη λήψη άδειας για συλλογή ευαίσθητων δεδομένων και η μη συμμόρφωση προς απόφασης της Αρχής είναι ορισμένα από αυτά. 

Το πιο κλασικό βέβαια είναι το αδίκημα της παραγράφου 4, το οποίο στην πραγματικότητα περιλαμβάνει μια ευρύτατη διατύπωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, που αφορά  την "χωρίς δικαίωμα" χρήση, με κάθε τρόπο, των προσωπικών δεδομένων: 

Όποιος χωρίς δικαίωμα επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή λαμβάνει γνώση των δεδομένων αυτών ή τα αφαιρεί, αλλοιώνει, βλάπτει, καταστρέφει, επεξεργάζεται, μεταδίδει, ανακοινώνει, τα καθιστά προσιτά σε μη δικαιούμενα πρόσωπα ή επιτρέπει στα πρόσωπα αυτά να λάβουν γνώση των εν λόγω δεδομένων, ή τα εκμεταλλεύεται με οποιονδήποτε τρόπο, τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή και αν πρόκειται για ευαίσθητα δεδομένα με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου (1.000.000) έως δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) δραχμών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλες διατάξεις.

Αυτό το "χωρίς δικαίωμα" είναι που διαχωρίζει τις επιτρεπόμενες, κατά τον υπόλοιπο ν.2472, επεξεργασίες, από τις ποινικά κολάσιμες. 

Δηλαδή τελικά η τέλεση ή μη του ποινικού αδικήματος θα κριθεί από το εάν:

α) τα προσωπικά δεδομένα υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του ν.2472 ή όχι,

β) συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις της λήψης συγκατάθεσης ή της απολύτως αναγκαίας δημοσίευσης που εξυπηρετεί το δικαίωμα πληροφόρησης εάν αυτό υπερέχει προφανώς των συμφερόντων των ατόμων να μην δημοσιευτούν τα δεδομένα τους. 

γ) έπρεπε ή όχι να έχουν ενημερωθεί τα υποκείμενα των δεδομένων πριν την δημοσίευση της λίστας. 

Αυτά είναι τα τρία νομικά ερωτήματα που η απάντησή τους, με βάση τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, θα πρέπει να εξεταστεί και να δοθεί από τις αρμόδιες αρχές. Η απάντηση λοιπόν δεν μπορεί να δοθεί ούτε από έναν νομικό παρατηρητή, όχι μόνο για λόγους σεβασμού του τεκμηρίου της αθωότητας, αλλά και για λόγους μη γνώσης των ιδιαίτερων συνθηκών στις οποίες διενεργήθηκε η επίμαχη δημοσίευση. 

Εξώδικο Μιχελογιαννάκη στον Πρετεντέρη

Review

Photo Gallery

AA

Ο βουλευτής Ιωάννης Μιχελογιαννάκης καταγγέλλει ως αήθη πράξη την αναφορά του δημοσιογράφου Γ. Πρετεντέρη κατά τη διάρκεια της εκπομπής «Ανατροπή» προβάλλοντας video με τίτλο «τα άπαντα του Μιχελογιανάκη».
Όπως αναφέρει ο ανεξάρτητος βουλευτής, «για λόγους αξιοπρέπειάς μου και της κοινωνίας του Ηρακλείου, απέστειλα εξώδικο».

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Ιωάννη Δ. Μιχελογιαννάκη του Δημητρίου, Ιατρού Καρδιολόγου, Βουλευτή Νομού Ηρακλείου
ΚΑΤΑ Ιωάννη Πρετεντέρη, Δημοσιογράφου, κατοίκου Αθηνών
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Εργάζομαι 20 χρόνια ως καρδιολόγος στο Ηράκλειο Κρήτης και θεωρώ ότι έχω υπηρετήσει με συνέπεια το λειτούργημά μου. Έχω εκλεγεί δύο φορές δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ηρακλείου, μία φορά νομαρχιακός σύμβουλος και τις τρεις αυτές φορές σε πρώτες θέσεις. Έχω εκλεγεί δύο φορές βουλευτής και μάλιστα τη δεύτερη φορά ως ανεξάρτητος-συνεργαζόμενος με τη ΔΗΜΑΡ, όπου βγήκα πρώτος σε ποσοστό πανελλαδικά.
Και στις δύο κοινοβουλευτικές ομάδες όπου ανήκα (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), ήμουν πάντοτε σταθερός στις απόψεις μου, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς ιδιοτελείς συμπεριφορές και πάντα μαχητικός όσον αφορά τις απόψεις μου.
Ρωτώντας κανείς για τη συμπεριφορά μου, θα διαπιστώσει ότι πάντοτε ήμουν υπέρμαχος στο να σέβομαι τη διαφορετική άποψη και μάλιστα να αγωνίζομαι για την έκφρασή της.
Πάντοτε σέβομαι την κριτική της δημοσιογραφίας και μάλιστα πολλές φορές επηρεάζομαι και από αυτήν, μιας και θεωρώ ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου με τις γνώσεις του, με το να ακούει τον κόσμο και με το να βλέπει τα πράγματα μακριά από προσωπικές φιλοδοξίες, είναι να ελέγχει καλοδιάθετα την εξουσία και να δρα προς το συμφέρον της κοινωνίας.
Το «ανδρός πεσούσης», παράφραση που με επιστολή μου στον κύριο Πρετεντέρη την εξήγησα ως ιστορικό γεγονός για τα τότε δρώμενα και η παρανόησή του για τα «καλάσνικοφ», μιας και εγώ μίλησα για πρόληψη της κοινωνίας από αυτά και όχι προτροπή, όπως το ερμήνευσε, φαίνεται ότι δεν τον έπεισαν.
Όμως η χθεσινή αποτυχημένη απόπειρα γελιοποίησής μου με τα «άπαντα του Μιχελογιαννάκη», υπερβαίνουν τα όρια καταπάτησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Κορυφαία, δε, αήθης πράξη ήταν το «ευχαριστώ και τον κύριο Μιχελογιαννάκη» σαν να πρόκειται για ένα αντικείμενο περίγελου και χρηστικό στο να διασκεδάσει την κοινωνία.
Δεν μπορεί ο κύριος Πρετεντέρης να «παίζει» με έναν άνθρωπο που έχει δώσει εξετάσεις στη ζωή του, στο επάγγελμά του και στην πολιτική του σταδιοδρομία.
Δηλώνω ότι, αν δεν ζητήσει δημόσια συγγνώμη, θα προβώ σε κάθε νομική ενέργεια, για αποκατάσταση τόσο της δικής μου αξιοπρέπειας όσο και των χιλιάδων ανθρώπων που με εμπιστεύονται και με στηρίζουν.
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία, με επιφύλαξη δικαιωμάτων, στον Ιωάννη Πρετεντέρη, δημοσιογράφο, κάτοικο Αθηνών, προς γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Ηράκλειο, 23 Οκτωβρίου 2012 
Ιωάννης Δ. Μιχελογιαννάκης
Ιατρός Καρδιολόγος
Βουλευτής Νομού Ηρακλείου
Πηγή: zougla.gr

Στο Κολωνάκι

20/10/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Photo: Flip Out Photography

1 εικόνα

του Τάσου Μελετόπουλου

Προχθές κατέβηκα στην οδό Βαλαωρίτου όπου είχα ραντεβού με τον εκδότη μου για να του παραδώσω το καινούργιο μου βιβλίο. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με πλούσια “noir ” πλοκή – μπάτσους, πόρνες, Ρώσους νταβάδες, φόνους, ναρκωτικά, ξυλοδαρμούς, σφαίρες, σεξ, έρωτα, συμμορίες και φως. Ακατανίκητο φως! Αφού πάρκαρα το αυτοκίνητο στο γκαράζ της μικρής πλατείας πήρα με τα πόδια την οδό Σκουφά. Είχα μήνες να περπατήσω την γύρω περιοχή του Κολωνακίου.  Προχωρώντας παρατήρησα πως τα άδεια καταστήματα ήταν περισσότερα από τα νοικιασμένα. Στο καθ’ ένα από τα μαγαζιά που λειτουργούσε αντιστοιχούσαν τρία με κατεβασμένα τα ρολά. Μ’ έπιασε θλίψη. Εκεί όπου άλλοτε έσφυζε η περιοχή από ανέμελους καταναλωτές τώρα στο κάθε σταυροδρόμι συναντούσα ηλικιωμένες κυρίες που στο αριστερό χέρι κρατούσαν ένα πακετάκι κλειστό με χαρτομάντιλα και με την δεξιά τρεμάμενη και παρατεταμένη παλάμη τους ζητούσαν βοήθεια από τους αδιάφορους νεαρούς σουλατσαδόρους.

Ποιός το φανταζόταν ότι η κρίση θα άναβε τόσο δυνατές πυρκαγιές; Ότι θα ξεφτίλιζε, ηλικιωμένους, γυναίκες και άντρες και θα τους ανάγκαζε στο τελείωμα της ζωής τους να βγαίνουν ντροπιασμένοι στους δρόμους εκλιπαρώντας για λίγα ευρώ - αν στεκόντουσαν τυχεροί. Αυτήν την κατάντια που έχει εξαπλωθεί σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ποιός θα την χρεωθεί; Ο Πάγκαλος; Όχι βέβαια. Εκείνος με άνεση έριξε την ευθύνη της χρεοκοπίας σε όλον τον πληθυσμό. «Μαζί τα φάγαμε», είπε, με τον πονηρό σκοπό να ελαχιστοποιήσει την ευθύνη από τους κυρίως υπεύθυνους απλώνοντάς την παντού. Το αυτό εξ άλλου ανεπιτυχώς επιχείρησαν να κάνουν – αμέσως μετά τον Β  Παγκόσμιο Πόλεμο κρυφό ναζιστές λάτρες της σχολής Γκέμπελς - ρίχνοντας την ευθύνη σε ολόκληρο τον Γερμανικό λαό, για να πετύχουν την ελαχιστοποίηση των ευθυνών τους απέναντι στην ιστορία.

Περπατώντας στους δρόμους και προσπερνώντας ολόκληρα τετράγωνα με κλειστά μαγαζιά θυμήθηκα κείμενο του Κασιμάτη στην «Καθημερινή» που έγραφε περιληπτικά ότι ο Σαμαράς διανύει ποτάμι και βρίσκεται στο μέσον του και αν δεν θέλει να έχει την πολιτική κατάληξη του Καρατζαφέρη - που δείλιασε- πρέπει να πάει μπρός να βγει στην απέναντι όχθη. Εκτός λοιπόν των δύο λύσεων που προτείνει το άρθρο, εμπρός, ή γυρίζουμε πίσω, υπάρχει και η τρίτη λύση- ο εθελοντικός πνιγμός. Πρέπει να σκεφτούμε την λύση αυτή σοβαρά, μήπως και μπορεί να μας σώσει – αν οι δανειστές σφίξουν και άλλο την θηλιά στον λαιμό - από περαιτέρω μειώσεις στα εξευτελιστικά ήδη εισοδήματα και από μελλοντικές απανωτές Εθνικές ταπεινώσεις. Είναι λύση που καταρρίπτει πονηρά σχέδια τρίτων και προγνωστικά. Είναι λύση απεγνωσμένων ανθρώπων. Είμαστε απεγνωσμένοι και εξαντλημένοι. Δεν έχουμε παρά να βουτήξουμε το κεφάλι στο ποταμίσιο νερό, να πάρουμε όλοι μαζί μια βαθιά συγχρονισμένη αναπνοή και τα λοιπά: έξοδα κηδείας, πικρός καφές, και γεύμα συγγενών με ψάρι - αν ακολουθήσουν, που δεν το πιστεύω - θα τα φροντίσουν οι αγαπημένοι μας εταίροι. Και για να μην το κάνουν αυτό - και επωμιστούν τα υπέρογκα έξοδα που στην περίπτωσή μας ακουμπούν τα 674 δισεκατομμύρια ευρώ, θα προστρέξουν άρον – άρον να μας βγάλουν ζωντανούς από την ροή των υδάτων με την σχεδία τους στην απέναντι όχθη - άνευ περαιτέρω επιβαρύνσεως! 

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Να γίνουν εκεί όπου χρειάζονται διότι αλλιώς σε λίγα χρόνια θα καταλήξουμε στο μέσον ετέρου ποταμού στα πρόθυρα πνιγμού δίχως κανέναν «συγγενή» να ενδιαφερθεί να μας σώσει.

SOURCE PROTAGON.GR

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ 22-10-1943

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ 22-10-1943

Πριν 79 χρονια . Μια ολοχρυση σελιδα της Ελληνικης αλλα και της Παγκοσμιας Ναυτικης Ιστοριας
ειχε συμπληρωθεί. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στο...
ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

… στον Πατερα μου Aντιπλοιαρχο Μολυβα Δημητριο του Επαμεινωνδα μελος του πληρωματος του ΑΔΡΙΑ

…….στον Νονο μου Ναυαρχο Τουμπα Ιωαννη Κυβερνητη του ΑΔΡΙΑ


20Η Ιουλιου 1942
….. στο Νιουκαστλ της Αγγλιας , υψωνεται επισημως η Ελληνικη Σημαια επι του αντιτορπιλικού ; ΑΔΡΙΑΣ !
Το Αντιτορπιλικο ΑΔΡΙΑΣ ηταν το πρωτο πλοιο με το ονομα αυτό και παρεληφθη από το πολεμικο ναυτικό το 1942. Ηταν Βρεττανικης κατασκευης τυπου ΗUΝΤ
13η Φεβρουαριου 1943

….ο χειριστης του Αστιγκ διοπος Καραιωσηφογλου , ανεφερεν << ηχω>> , δηλαδη υποβρυχιο …επετεθημεν αμεσως με 17 μιλια και εβαλαμεν πέντε βομβας …. Το υποβρυχιο ανηλθεν στην επιφανειαν . Επιτιθεμεθα εκ νεου με δεκα βομβας αυτην την φοραν … εφανησαν τρεις στηλες καπνού εις την θεσιν του υποβρυχίου … απωλεια υδροφονικών ---δηλαδη επαυσε ο θορυβος των ελικων του υποβρυχιου , πραγμα που σημαινει ότι εσταματησαν αι μηχαναι του και βραδεια απώλεια της << ηχους >>, δηλαδη το υποβρυχιο σιγα σιγα εχανετο ………μετα την νεα αυτή επίθεση , μια μεγαλη λαδια πετρελαιου απλωνεται εις την επιφανεια της θαλασσης Το πληρωμα ξεσπαζει σε ζητωκραυγες ! Επροκειτο , το εις τον Ατλαντικό δρων Γερμανικο υποβρυχιο U-623 , όπως εδοθη από το Γερμανικο Ναυαρχειο μετα την ληξη του πολεμου
( Εχθρος εν οψει )

9η Σεπτεμβριου 1943

Ο Αρχηγος του στολου της Μεσογείου διατασσει τον ΑΔΡΙΑΝ να εγκαταλειψει αμεσως την νηομπομπήν και να πλευσει ολοταχως εις την Μαλταν ,
-Τι να συμβαινη , Κατι σοβαρον ασφαλως θα είναι !
Ακου ΑΔΡΙΑ , εχω ευχαριστα νεα για σενα Μαντεψε !
Δεν μπορω να μαντευσω, απολυτως τιποτε
- Ακου Τουμπα
- Η Ιταλια επεσε και ο στολος της θα παραδοθει αυριον εις τους Συμμαχους
- Το πλοιον σου , ο ΑΔΡΙΑΣ απεδειχθει ένα θαυμασιο πλοιο και δια τουτο του αξιζει η υψιστη τιμη να παραδοθη εις αυτό ο Ιταλικος Στολος του Ταραντος !
Δεν μιλω , δεν ημπορω να μιλησω Ενας κομπος με πνιγει . Τα ματια μου υγραινονται
Ειμαι εξω φρενων με τον εαυτον μου . Κοτζαμ αντρας και Κυβερνητης πολεμικού και να δακρυζω σαν παιδι ! …..
………Παντοτε είναι μεγαλοπρεπες το θεαμα που παρουσιαζει όταν πλεει ενας Στολος , είναι όμως αφανταστα μεγαλοπρεπές το θεαμα ενός ολοκληρου Στολου, που πλεει δια να παραδοθη . Όλα τα ιταλικα πλοια εχουν υψωσει εις τον ιστον των το σημα της παραδοσεως . Ενα μεγαλο τετραγωνο μαυρο σημα . Είναι το πενθος των .
Ο ΑΝΔΡΙΑΣ πετα σαν εχη καταλαβει το καλο καραβι την σημασια των στιγμων σχιζει με υπερηφανειαν την ηρεμη θαλασσα , ενώ ψηλα εις το καταρτι μας , η μεταξωτη Ελληνικη σημαια κυματιζει με πολλην χαρη Η Ιταλική Ναυαρχις μας σημαινει πρωτη αυτή << ακινησιαν >> . Η φρουρα της παρουσιαζει οπλα .
Απονεμουν τας τιμας εις του Νικητας . Κανεις δεν ομιλει . Δεν ακουεται λεξις
Δεν πιστευουμε εις τα ματια μας . Ζουμε μια μεγαλην , μιαν αλησμονητην στιγμην.
Σκεπτομαι την Πατριδα , τους σκλαβωμενους Ελληνας . Αν ημπορουσαν να ιδούν αυτην την σκηνην , αν ημπορουσαν εστω να την μαντευσουν . Η συγκινησις με πνιγει Ευχαριστω από το βαθος της καρδιας μου τον Θεον .
 Νυν απολυοις τον δουλον σου Δεσποτα………….
Αργα το βραδυ , γλυστρα αθορυβα μεσα εις το λιμάνι , της Σλιεμας , ένα καραβι , που δεν μπορει παρα να ερχεται από αλλους κοσμους , κοσμους μακρυνούς φανταστικούς , διοτι εχει ως επιβατας του, μονον, ανθρωπους ευτυχισμενους . Είναι ο ΑΔΡΙΑΣ .
( Εχθρος εν οψει )

21η Οκτωβριου 1943

…….. εις τας τρεις το πρωι , τεσσαρα αντιτορπιλλικα απέπλεαν από την ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ,δια τα Δωδεκανησα : Τα ΤΖΕΡΒΙΣ - ΠΑΘΦΑΙΝΤΕΡ – ΧΑΙΡΓΟΥΩΡΘ και ΑΝΔΡΙΑΣ . Επι των τεσσαρων πλοιων ειχαν επιβιβασθη πυρομαχικα και εφοδια , τα οποια προωριζοντο δια τα στρατευματα της Λερου………Εις τας 03.11 της 22ας Οκτωβριου , αυξανομεν ταχυτητα σε 23 μιλλια και πλεομεν ολαταχως , στο στενο της Κω , αρχισεν η αεροπορική επίθεσις , που περιμεναμε Αυτή ητο η πλεον σφοδρα και μεγαλυτερας διαρκειας αεροπορική επίθεσις , που υπεστη ο ΑΝΔΡΙΑΣ Ενώ τα στουκας αρχιζαν τας επιθεσεις των δια καταδυσεων , αλλα αεροπλανα ερριχναν συνεχως φωτιστικά , τα οποια εφωτιζαν , με εξαιρετική λαμπροτητα , ολην την περιοχήν . Η πρωτη επίθεσις εστραφη κατά του προπορευομενου ΧΑΙΡΓΟΥΩΡΘ , με μια ταχειαν στροφη προς τα αριστερα , το ΧΑΙΡΓΟΥΩΡΘ απέφυγε τας βομβας , από της στιγμης εκεινης ολαι οι επιθεσεις των Στουκας εστραφησαν κατά του ΑΔΡΙΑ , χωρις καμμια τυχη για τα Γερμανικα αεροπλανα …
( Εχθρος εν οψει )


22η Οκτωβριου 1943

…..νυχτα ωρα 21.56 ακριβως
Εστεκομουν εις την συνηθισμενη θεσιν μου κατά την μαχην. Εμπρος και εις το μεσον της ανω γεφυρας , διπλα εις την γυροπυξιδα και ακουμπουσα εις τον φωναγωγον του πηδαλιου , όταν αιφνης μια ισχυροτατη διπλη δονησις συνεκλονισε το πλοιον
Μολις προλαβα να διερωτηθω τι συμβαινει , όταν αισθανομαι ότι τινασσομαι εις τον αερα ………… αισθανομαι διαφορα αντικειμενα να πεφτουν σαν βροχη επανω μου , ενώ συγχρονως ακουεται μια τρομερη εκρηξις , που συνοδευεται από σειραν δυνατων κροτων και τριγμων , διαφορων σιδερικών που εσπαζαν Εσκεφθην ότι << ήλθε το τελος >> Με τη πρωτη ματια βλεπω τα δυο πυροβολα του Α ¨ Πυργου να υψωνονται ορθια επανω εις τη γεφυρα και ακριβως εις την θεση που εστεκομουν προ ολιγου
Αμεσως αντεληφθην ότι ειχε τιναχθει εις τον αερα η πρωρα και ότι το πλοιον ειχε κοπη εις τα δυο
Σκυβω από την γεφυρα δια να ιδω την πρωρα και βλεπω την θαλασσαν !
Δεν υπηρχε πλεον πρωρα !
Πληρης ερημια εις την γεφυρα ... Σωματα είναι πεταγμενα εδώ και εκει …. Οσοι βρεθηκαν στην πλωρη χαθηκανε στο βαθος της θαλασσας μαζι με το κομματι του ενδοξου καραβιου τους
….. Δια να γινει αυτή η εργασια , δια να στερεωθουν τα διαφραγματα με δοκους και δια να απομονωθουν από το διαμερισμα χαμηλής τασεως , διαφορα κυκλωματα , που εδημιουργουσαν επικινδυνα βραχυκυκλωματα , εχρειασθη να κατάβληθούν από το αρμοδιον προσωπικόν , προσπαθειαι υπερανθρωποι.
Εγραφησαν σελιδες αφθαστου ηρωισμου από τον υποπλοιαρχο Μολυβαν , το δ . ηλ Αναγνωστοπουλο , τον δ . μηχ . Ματσουκαν , τον δ. θερμαστην Μαστρογιαννη , τον υποκ μηχ .Αντωνοπουλον, τον υποκ.μηχ.Χαρδούβαλην και τον υποκ.μηχ.Καψιμανοπουλο Με συνεχη κινδυνο της ζωης των , ειργαζοντο επι ωρας ολοκληρους .
21 Νεκροί και 30 Τραυματιαι
( Εχθρος εν οψει )

Επειδή ο "Αδρίας" άρχισε να βάζει νερά, ο κυβερνήτης του αποφάσισε να απομακρυνθεί τάχιστα και με ταχύτητα έξι κόμβων, προσεγγίζοντας τις τουρκικές ακτές, όπου προσάραξε ομαλά, στην αμμώδη ακτή του μυχού του όρμου του Γκιουμουσλουκ
, έχοντας διανύσει σε περίπου τρεις ώρες (2 ώρες και 50 λεπτά), απόσταση 15 μιλίων από το σημείο της προσκρούσεως στην γερμανική νάρκη...
Στην διάρκεια αυτού του πλου, ο γιατρός του "Αδρία", ανθυποπλοίαρχος Καποδίστριας, επέδενε τα τραύματα των τραυματιών, υπό πρωτόγονες συνθήκες. Δύο τραυματίες, ο σημαιοφόρος Θέμελης και ο δίοπος Χαβιάρας, απεγκλωβίστηκαν από τα συντρίμμια της κομμένης πρώρας, μόνο μετά την προσάραξη του πλοίου!...
Το ηθικό των ανδρών, ήταν εξαιρετικά υψηλό. Μοναδικό παράδειγμα θάρρους και υψηλού πνεύματος θυσίας, ήταν η περίπτωση του δίοπος μηχανικού Παπαφραντζέσκου, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρότατα στο αριστερό χέρι του, και ο γιατρός Καποδίστριας, ήταν υποχρεωμένος να του το κόψει κάτω από τον αγκώνα, χωρίς αναισθητικό. Όταν ο τραυματίας Παπαφραντζέσκος αντιλήφθηκε τον κυβερνήτη, να εισέρχεται στο χώρο της "χειρουργικής επεμβάσεως", γυρνάει και λέει στον Κυβερνήτη του, για να του δώσει θάρρος: << Μη στεναχωριέστε, κύριε Κυβερνήτα. Καλά είμαι. Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα; Τίποτα!>>. Πραγματικά, μοναδικές στιγμές!....

1η Δεκεμβριου 1943
…… στις 21.00 το δραδυ επειτα από επισκευές, που διήρκεσαν περίπου 40 μέρες, ο "Αδρίας" ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, πλέοντας με την πρύμη του. .Το πιο σπουδαιο ηταν ότι ο Τουμπας δεν εγκατελειψε το καραβι του . Το φερε με << χτισμενη >> τη πρωρη σιγα σιγα στην Μεσογειο , χωρις καμμια καλυψη , διασχιζει 700 ναυτικα μιλια και φτανει στην Αλεξανδρεια , ανημερα του Αγιου Νικολαου , προστατη των Ναυτικών .
6η Δεκεμβριου 1943
…… 14.08 το μεσημερι , το εναπομείναν τμήμα του θρυλικού "Αδρία" εισήρχετο περήφανα στο λιμάνι-ναύσταθμο της Αλεξανδρείας. Ημιθεοι – κυβερνητες και πληρωμα –σ΄ένα καραβι φαντασμα . Υποδοχη μοναδική στην ιστορια Ψηλά, στον κεντρικό ιστό του, έφερε αναπεπταμένη τη μεταξωτή ελληνική σημαία, υπό τους θριαμβευτικούς συριγμούς του συνόλου των βρεταννικών, ελληνικών και λοιπών συμμαχικών πλοίων που είχαν παραταχθεί για να τιμήσουν το αντιτορπιλικό μας, που κατάφερε ένα ηρωϊκό ταξίδι επιστροφής, αδιανόητο για όλους, αλλά αντάξιο της Ελληνικης Ναυτοσυνης
Το κατορθωμα αυτό εχαιρετισθη με τοσον ενθουσιασμον από τους ελληνικούς και συμμαχικούς κυκλους , ειναι ενδεικτικό της αξιας των ναυτικών μας οσον και της ναυπηγικής τεχνης των Βρεττανικων Ναυπηγείων .Ο κυβερνητης , οι Αξιωματικοί και το πληρωμα του μετεβαλον τον μυθον σε πραγματικοτητα



Ένα καραβι η Ελλας σαν τον << Αδρια >> , ( που επεσε εσκεμμενα σε Ναρκοπεδιο…)
δεν πρεπει να βυθιστεί !! , δεν πρεπει να να μεινει στο << Γκιουμουσλουκ >> …. !!
Πρεπει να βρει την << Αλεξανδρεια της >> Κε Πρωθυπουργε …..



¨ Εχθρός εν όψει ¨
Ναυαρχος Ιωαννης Τουμπας
Προεδρος της Ακαδημιας Αθηνων
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου είχε γίνει το 1954
και
εχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.


Μολυβας Επαμεινωνδας του Δημητριου

Υποστρατηγος Ιατρος ( εα ) , MD , MsC , PhD

Δικαστές εναντίον………..δικαστών! Το δικαίωμα των δικαστικών λειτουργών σε αξιοπρεπή μισθό, η αποδοχή τους από την κοινωνία και η χαμένη τιμή της Ελληνικής δικαιοσύνης

share

• 

• 
• 

Του Δημητρίου Σπυρόπουλου, δικηγόρου Αθηνών

Για πρώτη,  ίσως,  φορά στα δικαστικά χρονικά η Τρίτη εξουσία έχει ανοίξει έναν ολομέτωπο αγώνα με τις άλλες δύο, λόγω της επικείμενης μείωσης των αποδοχών των λειτουργών της. Είναι γεγονός ότι η αποχή των Δικαστών  από τα καθήκοντά τους, η οποία συνεχίζεται μετά την έκτακτη Γενική Συνέλευση της 20ης Οκτωβρίου 2012 μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 2012 [βλ. Ψήφισμα της έκτακτης γενικής συνέλευσης της ΄Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων της 20-10-2012 σε www.e-themis.gr],  έχει επιφέρει ένα τεράστιο πλήγμα, με την αναβολή των  υποθέσεων στο σύνολο, σχεδόν των διαδικασιών και έχει παραλύσει το έργο ενός νευραλγικού τομέα του κράτους, ο οποίος του επιφέρει τεράστια έσοδα. Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι οι δικαστές έχουν επιφορτιστεί με  ένα ευαίσθητο και σημαντικό έργο : την απονομή της δικαιοσύνης. Είναι,  επίσης,  αδιαμφισβήτητο ότι έχουν συνεισφέρει στην δύσκολη κατάσταση, που περνά η χώρα,  με το 38% των αποδοχών τους. Είναι λογικό οι δικαστές να θέλουν την κοινωνία με το μέρος τους σ’ αυτόν τον δύσκολο αγώνα τους. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αντιλαμβάνεται την μεγάλη θυσία, την οποία  και οι ίδιοι έχουν υποστεί στον βωμό της οικονομικής κρίσης.
Με αφορμή τον αγώνα των Δικαστών ενάντια στην εξαθλίωσή τους και παρ’ όλο που δεν είναι, ίσως,  η κατάλληλη στιγμή για περισυλλογή και αυτοκριτική,  μοιραία πλανώνται κάποια ερωτήματα όπως : τι έκαναν και τι κάνουν  οι ίδιοι οι Δικαστές για να μην φτάσουμε εδώ που φτάσαμε; Μπορούσαν να έχουν κάνει κάτι για την αποτροπή της ισοπέδωσης των πάντων αυτά τα τρία τελευταία χρόνια και όχι μόνο; Ποιο είναι το χρέος τους απέναντι στην κοινωνία; Γιατί η κοινωνία πρέπει να τους στηρίξει στον αγώνα τους; Τελούν τα καθήκοντά τους όπως πρέπει να τα  τελούν, ή  έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους;
Ξεκινώντας από τον τρόπο επιλογής των δικαστών και την διαδικασία των εξετάσεων,  θα ήθελα να επισημάνω ότι η εισαγωγή στην Σχολή Δικαστών υποψηφίων, οι οποίοι δεν έχουν «ψηθεί» στην δικηγορική πρακτική και δεν έχουν πραγματική δικηγορική εμπειρία, ή έστω πρακτική εμπειρία «εκτός έδρας»,  κατ’ ελάχιστον πέντε ετών, ή και περισσότερο, είναι τουλάχιστον απολύτως εσφαλμένη, αλλά και αντιπαραγωγική και έχει ως συνέπεια να αποφοιτούν,  από την εν λόγω σχολή, άνθρωποι, οι οποίοι, δυστυχώς,  δεν έχουν ωριμάσει ούτε επιστημονικά, ούτε κοινωνικά και δεν είναι έτοιμοι να ανεβούν στην έδρα και να δικάσουν, διότι πόρρω απέχουν από την πράξη και, όσα προσόντα και αν διαθέτουν,   δεν μπορούν να τα αξιοποιήσουν, γιατί υπάρχουν πολλά πράγματα, τα οποία δεν έχουν προλάβει να γνωρίσουν. Υπάρχουν δηλαδή κενά, τα οποία δεν μπορούν να καλυφθούν με την φοίτηση στην Σχολή. Αυτά τα κενά, σε συνδυασμό και με τον φόρτο εργασίας,  έχουν ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων και την  υποβάθμιση στην ποιότητα των δικαστικών αποφάσεων [βλ. «Αριστόβουλου Ευέλπιστου» : «Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα και το Σωο-Κράτος» σε www.e-themis.gr, ημερ/νία δημοσίευσης 19-10-2012]. Από την άλλη πλευρά,  τους «κυνηγούν» οι προθεσμίες έκδοσης αποφάσεων,  με αποτέλεσμα και αυτή η πίεση να αποβαίνει μοιραία για την ποιότητα της δικαιοσύνης [ο.π.].
Σε μια ημερίδα με θέμα την δικαιοσύνη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών πριν από περίπου δύο χρόνια,  ένας από τους ομιλητές, ο γνωστός Καθηγητής και Δικαστής του Δικαστηρίου της Ε.Ε., Βασίλειος Σκουρής,  εξέφρασε την άποψη ότι οι Δικαστές θα έπρεπε να επιλέγονται από  ανθρώπους, οι οποίοι έχουν αποκτήσει πολύχρονη εμπειρία στην άσκηση της νομικής επιστήμης από άλλες θέσεις και άλλους κλάδους προηγουμένως, αναφέροντας,  ως χαρακτηριστικό παράδειγμα,  την ουσιαστική άσκηση της δικηγορίας.  Η άποψη αυτή επικρίθηκε με χλευαστικά και κοροιδευτικά χαμηλόφωνα σχόλια, που άκουσα από δικαστές, που  έτυχε να κάθονται  κοντά μου.
Είναι, όμως,  γεγονός ότι η απειρία των δικαστών, που αποφοιτούν από την σχολή,  δεν εγγυάται την ποιότητα των αποφάσεων. Από την άλλη πλευρά, η τεράστια εξουσία, που τους απονέμεται,  λόγω της ιδιότητάς τους, προκαλεί σε πολλούς αλαζονεία και αυταρχισμό, στοιχεία τα οποία φαίνονται καθημερινά στα ακροατήρια κυρίως των ποινικών και  πολιτικών δικαστηρίων,  με την απρεπή συμπεριφορά κάποιων δικαστών απέναντι στους πολίτες, αλλά και στους δικηγόρους, οι οποίοι αποτελούν τους «αναγκαίους συμμετόχους της δικαιοσύνης», όπως είχε τονίσει κάποτε ο αείμνηστος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Κρουσταλλάκης [βλ. χαιρετισμό, που απηύθυνε στην Ολομέλεια των Προέδρων δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, που συνήλθε στο Ηράκλειο Κρήτης,  στις 2-11-2002, στον οποίο ανέπτυξε,  μεταξύ άλλων, τα εξής : «Μεγάλος ο ρόλος των δικηγόρων στον χώρο της Δικαιοσύνης. Υψηλή η αποστολή των δικηγορικών συλλόγων στην σύγχρονη κοινωνία. Αντίστοιχες και οι μεγάλες ευθύνες σας. Είσαστε οι φυσικοί υπερασπιστές της δικαστικής ανεξαρτησίας και οι κυματοθραύστες απέναντι στα κύματα αμφισβήτησης του κύρους της Δικαιοσύνης……………Είμαστε μαζί αναγκαίοι συμμέτοχοι στην ικανοποίηση του αιτήματος ορθής απονομής της δικαιοσύνης….»].
Αξίζουν, λοιπόν οι δικαστές της στήριξης της κοινωνίας για τον αγώνα τους; Τι έχουν κάνει οι ίδιοι για την διατήρηση του κύρους τους, αλλα και της αξιοπιστίας τους; Πόσες φορές έχουν έρθει σε «ρήξη» [όπως αναφέρουν στην σχετική από 3-9-2012 ανακοίνωσή τους] με το Κράτος μέσα από τις αποφάσεις τους;  Συνιστά μοναδική περίπτωση υποβάθμισής τους η επικείμενη μείωση των αποδοχών τους, ή η ελληνική πολιτεία έχει προ πολλού υποβαθμίσει τον ρόλο τους;

Στην υπόθεση της «SIEMENS» ο Χριστοφοράκος, αλλά και ένα άλλο στέλεχος της εταιρείας,  ο Καραβέλας, κατάφεραν να διαφύγουν στο εξωτερικό, πριν εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εναντίον τους.  Έχει ειπωθεί κατ’ επανάληψιν, αλλά και έχει αποδειχθεί,  ότι ο Χριστοφοράκος γνώριζε πολλά για πολιτικά πρόσωπα, που δέχθηκαν «δώρα» από την εν λόγω εταιρεία, στα πλαίσια ενός  καθιερωμένου διεθνούς «εθίμου» από την εταιρεία αυτή, αλλά και από άλλες εταιρείες, να δίδουν «δωράκια», δηλαδή μίζες σε κρατικούς αξιωματούχους, για να παίρνουν μεγάλες δουλειές. Στην υπόθεση αυτή τα «πουλάκια», που θα άνοιγαν το στόμα τους και θα «κελαηδούσαν»,  «πέταξαν» μακριά και έτσι παρέμεινε επτασφράγιστο [η κοινό] μυστικό πόσοι και ποιοι πολιτικοί «τα πήραν» και δεν διαταράχθηκε το «ήπιο πολιτικό κλίμα» και η «κοινωνική ειρήνη» [βλ.  Karl Heinz Roth «Η Ελλάδα και η κρίση. Τι έγινε και τι μπορεί να γίνει», εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 26-27].

Στην υπόθεση της «Μονής Βατοπεδίου» οι δύο Εισαγγελείς Εφετών, που χειρίστηκαν από την αρχή την υπόθεση αυτή, οι Σωτηροπούλου Ελένη και Κολιούσης Ηλίας,  αναγκάστηκαν να παραιτηθούν. Ο Κολιούσης, μάλιστα, στο σχετικό βιβλίο του…..κατηγορεί ευθέως τον τότε  Εισαγγελέα του Αρείου  Πάγου για ωμή παρέμβαση στο έργο αυτού και της συναδέλφου του, με σκοπό να τους αποτρέψει να εκδώσουν εισαγγελικό πόρισμα, στο οποίο θα απέδιδαν ποινικές ευθύνες σε πολιτικούς. Όλοι θυμόμαστε τον σάλο, που είχε προκληθεί  από τις δηλώσεις του προαναφερθέντος  Εισαγγελέα για την υπόθεση, οι οποίες μόνο ως δηλώσεις Ανωτάτου Εισαγγελικού Λειτουργού δεν θα μπορούσαν  να χαρακτηριστούν [βλ. Ηλία Κολιούση «Βατοπέδι Πολιτική – δικαιοσύνη – Στο Βα[λ]τοπέδι δεν είχε…..λακέρδα», εκδόσεις Gutenberg και Η.Ν. Κολιούσης, Αθήνα 2012, σελ. 36-37, 43, 62-63, ιδίως σελ 91 – 93, και 95-97, Μιχάλη Ντόστα Πρωτοδίκη Γρεβενών «Ο ΄Ελληνας δικαστής και ο Σωκράτης» σε www.e-themis.gr στις 24-9-2012].

Στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου, για να έρθουμε στα πιο φρέσκα, ο Τσοχατζόπουλος έχει ζητήσει επανειλημμένως από τον Ανακριτή να κληθούν να καταθέσουν όλα τα μέλη του τότε ΚΥΣΕΑ, αλλά μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να έχει ικανοποιηθεί το αίτημά του. Μήπως για να μην ενοχληθούν διάφορα πολιτικά πρόσωπα, που απολαμβάνουν της ηρεμίας και γαλήνης τους;
Στην υπόθεση Συγγελίδη κατά Ελλάδας  [απόφαση ΕΔΔΑ της 11-02-2010: Υπόθεση Συγγελίδης κατά Ελλάδος Προσφυγή υπ’αριθ. 24895/07],  το ΕΔΔΑ δέχθηκε παραβίαση της συνθήκης, διότι ο έλληνας πολίτης [Συγγελίδης] είχε καταθέσει μήνυση κατά Ελληνίδας Βουλευτή, η οποία παραβίαζε το δικαίωμα επικοινωνίας με το τέκνο τους, αλλά η Βουλή δεν έδινε την άδεια να προχωρήσει η ποινική δίωξη   και η Ελληνίδα βουλευτής απολάμβανε του προνομίου της βουλευτικής ασυλίας, σε βάρος,  ουσιαστικά,  του παιδιού της. Ο ad hoc έλληνας Δικαστής κος Φλογαϊτης μειοψήφισε, παρ’ όλα αυτά,  κρίνοντας ότι η προσφυγή έπρεπε ν’ απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Στην  υπόθεση για το θέμα της αντισυνταγματικότητας της αναδρομικής αύξησης του παραβόλου, το οποίο αυξήθηκε είκοσι δύο [22] φορές σε διάστημα δύο [2] ετών,  [από 4,40 ευρώ που ήταν μέχρι τις 8-6-2008 ορίστηκε από την ημερομηνία αυτή και μέχρι τις 31-12-2010 σε 25 ευρώ  και απο 1-1-2011 σε 100 ευρώ],  για την προσφυγή στην διοικητική δικαιοσύνη,  το ΣτΕ με την υπ’ αριθμ. 601/2012 απόφαση της Ολομελείας του, η οποία προκαλεί πολλά ερωτηματικά για την ορθοτητά της, αλλά και την συνταγματικότητά της και την συμβατότητά της με την ΕΣΔΑ και το  ΔΣΑΠΔ,  έκρινε απολύτως νόμιμη την εν λόγω υπέρογκη αύξηση και συμβατή με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ [βλ. ΟλΣτΕ. 601/2012, ΝοΒ 60/2012, σελ. 376, ιδίως σελ. 378-380. Βλ στο ίδιο τεύχος Σχόλιο της Ευτυχίας Ε. Κλουδά δικηγόρου Υπ. Διδάκτορος Πολ. Δικονομίας, με τίτλο «πρότυπη δίκη – Συνταγματικότητα παραβόλου, σελ. 380, ιδίως σελ. 383].
Αντιθέτως,  το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών με Δικαστή τον Β. Φαϊτά στην υπ’ αριθμ. 59/2012 προηγούμενη απόφασή του,  έκρινε αντισυνταγματική την αύξηση του παραβόλου [βλ. ΜονΔιοικΠρωτΑθ 59/2012 σε ΝοΒ 60/2012, σελ. 168]. Μάλιστα, η εν λόγω απόφαση αναφέρει χαρακτηριστικά ότι το παράβολο πλέον «ισοδυναμεί περίπου με τρία ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη» [ η έντονη γραμματοσειρά του αρθρογράφου].

Στην υπ’ αριθμ. 599/2012 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών με Δικαστή την Ειρηνοδίκη Κα  Σταυρούλα Κουτρουβίδα,  κρίθηκε ότι τα μέτρα,  που αφορούν σε περικοπές σε μισθούς και σε επιδόματα,  καθώς και σε περιορισμούς στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα στην ΑΜΕΛ Α.Ε.,  παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας, την αρχή της συνεισφοράς στα δημόσια βάρη,  ανάλογα με τις δυνάμεις των Ελλήνων πολιτών,  καθώς και διατάξεις διεθνών συμβάσεων,  που εξασφαλίζουν δίκαιο μισθό. Έτσι έγινε δεκτή η αγωγή  των εναγόντων εργαζομένων περί μη εφαρμογής της σχετικής διάταξης του άρθρου 1 παρ. 5 του ν. 3833/2010,  βάσει της οποίας η εναγομένη μείωσε τις αποδοχές τους ως αντισυνταγματικής [βλ την απόφαση στο www.dsanet.gr και σε Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου, τεύχος 10/2012].
Την απόφαση της Ειρηνοδίκη ήρθε να επιδοκιμάσει και η πρόσφατη μη δεσμευτική απόφαση της Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία έκρινε,  κατόπιν προσφυγής εργατικών σωματείων του ελληνικού δημοσίου, ότι «οι μεταρρυθμίσεις στην ελληνική νομοθεσία,  που στόχο έχουν να μειώσουν το κόστος για τους εργοδότες στην πληγείσα από την ύφεση χώρα, είναι παράνομες, διότι παραβιάζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων» [βλ. www.capital.gr στις 19-10-2012 με τίτλο «Συμβούλιο της Ευρώπης : Παράνομες 2 εργασιακές αλλαγές στην Ελλάδα», αναδημοσίευση από www.e-themis.gr].

Στην υπ’ αριθμ. 2006/2012 απόφαση  του Τριμελούς Διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών με σύνθεση τους :   Ιφιγένεια Μετζελοπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Ανδρέα Σταυρόπουλο (Εισηγητή) και Βασιλική-Αλκηστις Καλλίτση, Πρωτοδίκες Διοικητικών Δικαστηρίων, το Δικαστήριο απεφάνθη,  σε υπόθεση  καταβολής αναδρομικών αποδοχών μετέπειτα διορισθέντος στο Λιμενικό Σώμα,  μετά από ακύρωση του πίνακα κατάταξης της Διοίκησης, στον οποίο αρχικά δεν είχε συμπεριληφθεί και για το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία του αναδρομικού διορισμού του,  που έπρεπε κατά νόμο να γίνει και μέχρι τον διορισμό του, που έγινε,  σε εκτέλεση της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου,  ότι είναι πενταετής η  παραγραφή της αξίωσης κατά του Δημοσίου, γιατί οι διατάξεις που επιβάλλουν τη διετή παραγραφή είναι αντισυνταγματικές και προσβάλλουν το δικαίωμα της περιουσίας, το οποίο κατοχυρώνεται από το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.). Επίσης, επιδίκασε τόκους με βάση το γενικώς ισχύον επιτόκιο υπερημερίας επί του ποσού της αποζημιώσεως.

Στην υπ’ αριθμ. 668/2012 απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας [ΝοΒ 60, 2012, σελ. 384],  το Ανώτατο Ακυρωτικό απεφάνθη ότι το Μνημόνιο 1 είναι συνταγματικό, με την επίκληση της δήθεν έκτακτης ανάγκης, όταν όλοι ομολογούν ότι το μνημόνιο ήταν μια αποτυχία και ισοπέδωσε το Σύνταγμα, μαζί με μισθούς, συντάξεις και λοιπές κονωνικές παροχές [ βλ. Πάνου Παναγιώτου : «το ταγκό των αγορών και το Μεγάλο Κόλπο», εκδοτικός οίκος Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2012, σελ. 107-109, Karl Heinz Roth «Η Ελλάδα και η κρίση. Τι έγινε και τι μπορεί να γίνει», εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 31-33, 64 κ.ε., 73, ο.π. Αριστόβουλου Ευέλπιστου] . Και ουδείς διερωτήθηκε για την τεράστια ευθύνη των κυβερνήσεων, που διέλυσαν το κράτος και μας οδήγησαν  στην χρεωκοπία. Μάλιστα, ο Πρόεδρος του ΣτΕ εξετέλεσε και χρέη Πρωθυπουργού στην Υπηρεσιακή Κυβέρνηση,  πριν την διενέργια επαναληπτικών εκλογών. Ευτυχώς, υπήρξε και μια αξιόλογη μεν, αλλά μικρή μειοψηφία του ΣτΕ, η οποία έκρινε το Μνημόνιο αντισυνταγματικό. Η μειοψηφία αυτή αποτελείται από τους Δικαστές : Σ. Ρίζο, Σακελλαρίου Ν και Αρναούτογλου Φ. Αντιπροέδρους, Ευδ.Γαλανό, Γ. Παπαμεντζελόπουλο, Γ. Παπαγεωργίου, Γ. Ποταμιά,  Β. Καλαντζή, Μ. Καραμανώφ, Ιωαν. Γράβαρη και Ιωάν. Ζόμπολα,  συμβούλους.
Με τις ευλογίες της δικαστικής εξουσίας, δηλαδή, κρίθηκε ένα καταστροφικό μνημόνιο ως συνταγματικό, χωρίς να τεθεί ποτέ το θέμα πολιτικών,  πολύ δε περισσότερο, ποινικών ευθυνών της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας και χωρίς ν’ αναζητηθούν τα αίτια,  που μας οδήγησαν στον ίδιο τον γκρεμό [ο.π. Karl Heinz Roth σελ. 70, οπου υποστηρίζει ότι «η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας ζει στο χείλος του γκρεμού», άποψη με την οποία θα διαφωνήσουμε, διότι ήδη βρισκόμαστε στον γκρεμό! Ο.π. «Αριστόβουλου Ευέλπιστου»], όταν το 1922 μετά την εθνική καταστροφή και τραγωδία κάποιοι λογοδότησαν και εκτελέστηκαν! Εδώ ποιοι έχουν λογοδοτήσει μέχρι σήμερα;
Ο Εισαγγελέας του ΑΠ εξέδωσε την πρόσφατη ανακοίνωση – εγκύκλιό  του, με την οποία καλεί του Δικαστές να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους [βλ. www.e-themis.gr]. Μήπως,  όμως,  θα’πρεπε ο Αξιότιμος Κύριος Εισαγγελέας ν’ ασχοληθεί με τα του οίκου του και να μην παρεμβαίνει, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε μια αγωνιστική κινητοποίηση των συναδέλφων του,  προσπαθώντας να την ποδηγετήσει; Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθεί με  τις επανειλημμένες καταδίκες της Ελλάδας,  για παραβίαση της Ε.Σ.Δ.Α., ήτοι για υπερβολική τυπολατρία στην εφαρμογή των διατάξεων του ΚΠολΔ και ΚΠΔ, η οποία μας έχει κοστίσει κάποιες δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αποζημίωσης, κατά του ελληνικού δημοσίου; [βλ Μιχάλη Μαργαρίτη : «Η αοριστία των λόγων αναιρέσεως του ΚΠολΔ [εν όψει της πρόσφατης νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του ανθρώπου»],  ΝοΒ 55, σελ. 28, του ιδίου  «Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε ελληνικού ενδιαφέροντος υποθέσεις 1ου τριμήνου 2011», ΝοΒ 59, σελ. 1047, Μανώλη Γιαννουσάκη, δικηγόρου «Ο ΄Αρειος Πάγος η αοριστία των λόγων αναίρεσης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», ΝοΒ 56, σελ. 2727].
Οι ίδιοι οι Δικαστές, που άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου με αρκετές δικαστικές αποφάσεις, ιδίως δε με την απόφαση για το 1ο Μνημό[συ][ν]ι]ο,  δίδοντας δεκανίκι και παρέχοντας κάλυψη στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία,  στην λήψη όλων εκείνων των μέτρων, που σάρωσαν σαν  τυφώνας πλήθος δικαιωμάτων, αλλά και στραγγάλισαν και το δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας, στερώντας σε πολίτες να ασκήσουν ακόμα και ένδικα βοηθήματα κατά του δημοσίου,  για το πλήθος των αντισυνταγματικών μέτρων, που έχουν ληφθεί, στρέφονται,  με την αποχή τους, …………… εναντίον των εαυτών  τους!
Δικαστές εναντίον Δικαστών λοιπόν! Διότι και οι δικές τους επιλογές – δικανικές κρίσεις,  τούς φέρνουν σήμερα αντιμέτωπους με τις  άλλες δύο εξουσίες. Οι εσφαλμένες δικαιοδοτικές κρίσεις προσέφεραν άλλοθι στη νομοθετική και  εκτελεστική εξουσία, έτσι ώστε  να «περάσει» με την ομπρέλλα και υπό την σκέπη της δικαιοσύνης,  εξοντωτικά μέτρα, τα οποία δεν οδηγούν πουθενά!
Δεν πρέπει να ξεχνούν οι Δικαστές ότι και οι κρίνοντες κρίνονται! Όπως, εξάλλου, επισημαίνει ο,  για κάποιους «ενοχλητικός», αλλά πάντοτε επίκαιρος και ακριβοδίκαιος,  Ευάγγελος Κρουσταλλάκης,  (ΤοΣ 1986.1 επ.), «κάθε πολίτης … άρα και η κοινή γνώμη, έχει το δικαίωμα κριτικής των πράξεων των κρατικών οργάνων (άρθρα 14 Σ, 10 Ευρωπαϊκής Σύμβασης). Και συνεχίζει: «Κάθε συντεταγμένη εξουσία, άρα και η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να εκφεύγει από τον έλεγχο και την κριτική του Λαού»  και «κάθε εξουσία, άρα και η Δικαστική εξουσία οφείλει να ενεργεί μέσα στα πλαίσια που της έχει διαγράψει η εκφρασμένη λαϊκή βούληση, κυρίως με το Σύνταγμα και τους νόμους και να υπάρχει υπέρ του λαού» (βλ. Ευαγγέλου Κρουσταλλάκη, Εφέτη «Η Δικαστική εξουσία, η ανεξαρτησία της και η κοινή γνώμη», ΤοΣ, έτος ΙΒ΄. 1986, σελ. 1, ιδίως σελ 6, 8, η έντονη γραμματοσειρά δική μας).
Οι δικηγόροι,  οι οποίοι γνωρίζουμε την πραγματική κατάσταση,  θεωρώ ότι αναγνωρίζουμε το δύσκολο έργο των δικαστικών λειτουργών και δεν θέλουμε την περαιτέρω υποβάθμιση της δικαιοσύνης, αν και τόσο οι δικαστές, όσο και εμείς έχουμε τεράστια ευθύνη για την απαξίωσή της. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους, χωρίς βέβαια να φτάνουμε στην υπερβολή κάποιων συναδέλφων μας  -  τηλεοπτικών αστέρων, οι οποίοι παροτρύνουν από το γυαλί  τον Πρόεδρο του Δ.Σ.Α να κηρύξει αποχή των δικηγόρων,  για να διευκολύνει τους Δικαστές στην αποχή από  τα καθήκοντά τους, διότι  είναι καλύτερα ο αγώνας των δικαστών να γίνεται από τους ίδιους, γιατί έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα, λόγω της θέσης τους στο πολιτειακό σύστημα.
Υπάρχουν, βέβαια, διαφορετικές απόψεις για τις κινητοποιήσεις των δικαστικών λειτουργών. Υπάρχουν δικαστές, που υποστηρίζουν το δικαίωμα στην αποχή από τα καθήκοντά τους, η οποία πηγάζει από το άρθρο 28 του Δεσμευτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Ελευθεριών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης [βλ. Γιάννη Ευαγγελάτου Πρωτοδίκη Χανίων, «Δικαστές στη χώρα του Σωκράτη ή στη χώρα του Πολυζωϊδη και του Τερτσέτη»; Σε www.e-themis.gr], αλλά και Δικαστές, που υποστηρίζουν την αντίθετη άποψη [βλ. Μιχάλη Ντόστα, Πρωτοδίκη Γρεβενών  : «Ο Έλληνας δικαστής και ο Σωκράτης» [ομοίως www.e-themis.gr]. Στα σχετικά άρθρα τους θέτουν και πολλά άλλα ενδιαφέροντα  θέματα από την εσωτερική λειτουργία των δικαστηρίων, αλλά και τη νοοτροπία κάποιων συναδέλφων τους.
Το δικαίωμα των δικαστών σε αποχή από τα καθήκοντά τους δεν προκύπτει μόνο από το άρθρο  28 του Χάρτη Θεμελιωδών Ελευθεριών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά και από το άρθρο 22 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Το άρθρο αυτό ορίζει :
1. Κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος σύστασης συνδικαλιστικών οργανώσεων και συμμετοχής του σε αυτές για την προστασία των συμφερόντων του.
2. Η άσκηση του δικαιώματος αυτού δεν υπόκειται σε περιορισμούς άλλους εκτός από εκείνους που προβλέπονται από το νόμο και είναι απαραίτητοι σε μία δημοκρατική κοινωνία για το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας ασφάλειας της δημόσιας τάξης ή για την προστασία της δημόσιας υγείας, των χρηστών ηθών ή των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων. Το παρόν άρθρο δεν εμποδίζει την επιβολή νομίμων περιορισμών στην άσκηση αυτού του δικαιώματος στα μέλη των ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας [ δεν αναφέρει τίποτα για την δικαστική εξουσία - η έντονη γραμματοσειρά του συντάκτη του άρθρου].

Οι δικαστές πρέπει να είναι λειτουργικά ανεξάρτητοι, αλλά και οικονομικά ανεξάρτητοι,  για να αισθάνονται ότι αναγνωρίζεται το έργο τους, ότι αμείβεται αξιοπρεπώς, ούτως ώστε να  έχουν την διάθεση να απονέμουν δικαιοσύνη. Πώς όμως θα πείσουν τους πολίτες για το δίκαιο των αιτημάτων τους, όταν οι ίδιοι έχουν δικαιώσει την πολιτεία στις καταστροφικές επιλογές της; Πόσοι Δικαστές, αλήθεια,  τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους στην κατάλυση του Συντάγματος και τόσων θεσμών, που κατακτήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και με αίμα και καταποντίστηκαν εν μία νυκτί; Και πόσοι δικαστές τόλμησαν να παρακάμψουν τους αντισυνταγματικούς και αντιθέτους σε διεθνείς συμβάσεις νόμους περί ευθύνης υπουργών  [περί απαλλαγής υπουργών,  ας πούμε καλύτερα] και ν’ αποδώσουν δικαιοσύνη σε πολιτικά πρόσωπα; [ο.π. «Αριστόβουλου  Ευέλπιστου»].
Υπάρχει, πάντως και μια άλλη μορφή αγώνα, κατά την άποψή μου,  που θα πρέπει να «δοκιμάσουν» οι Δικαστές : Η δικαίωση των πολιτών, μέσα από τις δικαστικές αποφάσεις τους, οι οποίες θα σημάνουν  ένα ηχηρό ράπισμα κατά της ελληνικής πολιτείας και των δανειστών μας,  στις ρυθμίσεις εκείνες, που έχουν μετατρέψει το ίδιο το  Σύνταγμα πλέον, σε νεκρό γράμμα, όπως επίσης και κάποιες από τις διεθνείς συμβάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Επιπλέον, θα πρέπει να μεριμνήσουν για την  τιμωρία του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, που μας οδήγησε στην πτώση, που δεν έχει ακόμα τέλος! Ούτε και έλεος απ’ ό,τι φαίνεται!
Μόνον έτσι θα έχουν την αποδοχή και υποστήριξη  των πολιτών,  θ’ ανακτήσουν το χαμένο κύρος τους και θα κερδίσουν την παλαιά αίγλη τους και την πολυπόθητη τιμή τους!  Για όσους ενδιαφέρονται ακόμα γι’ αυτά τα ιδανικά.

• Αναρτήστε στο Facebook
  17

  17

  17

  17

  17

  17

  17

  17

  17
• Αναρτήστε στο Twitter
• Προσθέστε στο LinkedIn
• Προσθέστε στο Google Bookmarks
• Αναρτήστε στο Pinterest