ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι δημοσιογραφικό και επειδή ενημερώνεται περιοδικώς, δεν μπορεί να θεωρηθεί, από νομική άποψη, ως τέτοιο. Ο διαχειριστής του ιστολόγιου δεν ευθύνεται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει.
Ένα αφιέρωμα — σύντομο και περιεκτικό, σαν άλογο που καλπάζει πάνω σε ντομάτα. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, στις 19 Φεβρουαρίου 1896, γεννήθηκε ο Αντρέ Μπρετόν.
André & Elisa Breton από την Ida Kar
Αντρέ Μπρετόν, «Ελεύθερη ένωση»
Μτφ. Νάνος Βαλαωρίτης, στον τόμο: Δεν άνθησαν ματαίως. Ανθολογία υπερρεαλισμού (επιμ. Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου), Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1980, σσ. 278-280.
Στο ακόλουθο λινκ, ο Μπρετόν διαβάζει ο ίδιος το ποίημα (1931).
Η γυναίκα μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα Η γυναίκα μου με σκέψεις αστραπών της ζέστης Με μέση κλεψύδρας Η γυναίκα μου με μέση σβίδρας ανάμεσα στα δόντια της τίγρης Η γυναίκα μου με στόμα κονκάρδας και ανθοδέσμης άστρων μικρότερου μεγέθους Με δόντια αποτυπώματα άσπρου ποντικιού πάνω στην άσπρη γη Με γλώσσα κεχριμπαριού και γυαλιού τριμμένου Με γλώσσα μαχαιρωμένου αντίδωρου Με γλώσσα κούκλας που ανοιγοκλείνει τα μάτια της Με γλώσσα πέτρας απίστευτης Η γυναίκα μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής γραφής Με φρύδια περίγυρου φωλιάς χελιδονιού Η γυναίκα μου με κροτάφους σχιστόλιθου στέγης θερμοκηπίου Κι άχνας στα παράθυρα Η γυναίκα μου με ώμους σαμπάνιας Και κρήνης με κεφάλια δελφινιών κάτω από τον πάγο Η γυναίκα μου με καρπούς χεριών από σπίρτα Η γυναίκα μου με δάχτυλα τύχης και καρδιάς άσσου κούπα Με δάχτυλα θερισμένου σταχυού Η γυναίκα μου με μασχάλες τριχώματος του κουναβιού και καρπών οξιάς Της νύχτας του Αϊ-Γιαννιού Της αγριομυρτιάς και φωλιάς σκαλαριών Με μπράτσα του αφρού της θάλασσας και του υδροφράγματος Και μίγματος σταριού και μύλου Η γυναίκα μου με γάμπες βεγγαλικού Με κινήσεις ωρολογιακές κι απελπισίας Η γυναίκα μου με γάμπες από μεδούλι της ακτέας Η γυναίκα μου με πόδια αρχικά ονομάτων Με πόδια εσμού κλειδιών με πόδια καλφάδων που πίνουν Η γυναίκα μου με λαιμό μαργαριταριού αλεσμένου κριθαριού Η γυναίκα μου με λαιμό χρυσής κοιλάδας Και συναντήσεων μέσα στην ίδια την κοίτη του χειμάρρου Με στήθια της νύχτας Η γυναίκα μου με στήθια θαλασσινής φωλιάς του τυφλοπόντικα Η γυναίκα μου με στήθια χοάνης για ρουμπίνια Με στήθια φάσματος του ρόδου κάτω απ’ τη δροσιά Η γυναίκα μου με κοιλιά βεντάλιας των ημερών όταν ξεδιπλώνεται Με κοιλιά γιγάντιο νύχι γαμψό Η γυναίκα μου με ράχη πουλιού που φεύγει κατακόρυφα Με πλάτη υδραργύρου Με πλάτη φωτός Με σβέρκο πέτρας στρογγυλεμένης και κιμωλίας βρεμένης Και πεσίματος του ποτηριού που μόλις ήπιαμε Η γυναίκα μου με γοφούς μικρού πλοίου Η γυναίκα μου με γοφούς πολυελαίου και με φτερά σαΐτας Και με μίσχους φτερών άσπρου παγωνιού Και ζυγαριάς ανευαίσθητης Η γυναίκα μου με γλουτούς από αμμόπετρα και αμίαντο Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης του κύκνου Η γυναίκα μου με γλουτούς της άνοιξης Με αιδοίο γλαδιόλας Η γυναίκα μου με αιδοίο φλέβας χρυσού κι ορνιθόρυγχου Η γυναίκα μου με αιδοίο φύκια και καραμέλες του παλιού καιρού Η γυναίκα μου με αιδοίο καθρέφτη Η γυναίκα μου με τα μάτια της γεμάτα δάκρυα Με μάτια μενεξεδιάς πανοπλίας και μαγνητισμένης βελόνας Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας Η γυναίκα μου με μάτια νερού για να πίνεις στη φυλακή Η γυναίκα μου με μάτια του ξύλου πάντα κάτω από τον πέλεκυ Με μάτια στο ύψος του νερού στο ύψος του αέρα της γης και της φωτιάς
Στην ιστορία της Τέχνης, όπως άλλωστε και της επιστήμης, υπάρχουν εκείνοι που αρνούνται να προσηλωθούν σε οτιδήποτε άλλο πέρα από την άρδην και ριζική αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού, από το εκ νέου ανακάτεμα της τράπουλας, από την μεθοδική και ποιητική επιμονή τους να δράσουν και να δημιουργήσουν έτσι ούτως ώστε, μετά το πέρασμά τους, τίποτε να μην είναι όπως ήταν πριν. Φυσικά, ο βίος τέτοιων ανθρώπων είναι, συνήθως, περιπετειώδης, είναι μια εύοσμη γιρλάντα γεγονότων που οδηγούν σε απόλυτους έρωτες, σε πανίσχυρες φιλίες, σε ακαριαίες ρήξεις. Είναι βίος όλος βία, αλλά και βίος κοσμημένος πάντα από το αστέρι της ευγένειας.
«Είμαι βίαιος γιατί μονάχα θέλω να είμαι ευγενής», έλεγε άλλωστε ο Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, και, «Φοβερός μονάχα από μειλιχιότητα», επαναλάμβανε, με τον δικό του τρόπο, ο Νίκος Καρούζος. Ο Αντρέ Μπρετόν έζησε και έδρασε πεισματικά εμμένοντας στη μέριμνά του να διευρύνει τα όρια της ποίησης, να επιφέρει μιαν εκρηκτική ένωση σχεδόν όλων των τεχνών και, ακόμα πιο σημαντικό, να θέσει τις τέχνες στην υπηρεσία της ελευθερίας, προτείνοντας και προωθώντας με πάμπολλα μέσα το «πάντρεμα» της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας με την εμπροσθοφυλακή της επανάστασης. Και κατάφερε πολλά! Γεννημένος σε μια μικρή πόλη της Βρετάνης, τη νύχτα ανάμεσα στην 18η και 19η Φεβρουαρίου του 1896, ο Αντρέ Μπρετόν διέσχισε τον 20ό αιώνα, όπως διέσχισε και τον πλανήτη, κομίζοντας από την πρώτη του νιότη έως την τελευταία του πνοή το πολύπτυχο μήνυμα της ανατροπής. Με ορμητήριο το Παρίσι, όπου πήγε από νεαρός να εγκατασταθεί, δεν κουράστηκε να εξαπολύει απανωτές επιθέσεις σε κάθε λογής σύμβαση και να εφορμά σε μέχρι τότε απόρθητα οχυρά πεποιθήσεων, αξιών, εθίμων και ηθών.
Αποτελεί ένα από τα λίγα, μα τόσο πειστικά και εμπρηστικά, παραδείγματα του πού μπορεί να οδηγήσει η παθιασμένη ενασχόληση με τη γλώσσα όταν αρχίσει να υπερβαίνει κάποια καθιερωμένα όρια και πεδία. Φοιτητής την ιατρικής, μεσούντος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, θα έρθει σε επαφή με τις ρηξικέλευθες αναλύσεις του Ζίγκμουντ Φρόιντ, η απελευθερωτική δύναμη των οποίων θα αποτελέσει έναν από τους τρεις στύλους της σοφίας αυτού του πολυσχιδούς καλλιτέχνη και επαναστάτη. Οι άλλοι δύο θα είναι η διαλεκτική του Γκέοργκ Φρίντριχ Χέγκελ και η εξεγερμένη λαλιά των λεγόμενων καταραμένων ποιητών, του Ιζιντόρ Ντυκάς, του Αρθούρου Ρεμπώ, του Καρόλου Μπωντλέρ. Καθοριστικές θα είναι επίσης, πέρα από τις πρώτες του μελέτες, και οι πρώτες του γνωριμίες.
Ο André Breton και η Jacqueline Lamba στη rue Fontaine
Η ζωή και η τέχνη από νωρίς αρχίζουν, στην περίπτωση του Μπρετόν, να βαδίζουνε μαζί στην ίδια γόνιμη ατραπό. Το 1917 γνωρίζει, λοιπόν, τον επίσης φοιτητή ιατρικής Λουί Αραγκόν, που έμελλε να γίνει μια από τις σημαντικές, και λίαν αμφιλεγόμενες, καλλιτεχνικές προσωπικότητες της Γαλλίας, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε συναντηθεί με τον Ζακ Βασέ, έναν εξαίσιο εκκεντρικό τυχοδιώκτη που τις μέρες δούλευε χαμάλης στις αποβάθρες ενώ τις νύχτες γοήτευε και αναστάτωνε το Παρίσι ντυμένος υπερβολικά κομψά και φερόμενος με μιαν ακραία ποιητική ιδιορρυθμία. Ο Βασέ ήταν, όπως και ο Αρθούρος Κραβάν, ένας από τους πρωτεργάτες της αναγόρευσης της ζωής σε Όγδοη Τέχνη, ζώντας γρήγορα, παράφορα και μες στην αχλή ενός ανησυχαστικού θρύλου.
Ταχύτατα, ο Μπρετόν συνάπτει σχέσεις με την αφρόκρεμα της παριζιάνικης διανόησης, σχέσεις που δεν θα έμεναν σε μιαν απλή κοσμική ή και καλλιτεχνική ανταλλαγή ιδεών και αβροτήτων αλλά δεν θα αργούσαν να οδηγήσουν στην ίδρυση ενός από τα πιο καταλυτικά κινήματα του περασμένου αιώνα. Συνδέεται φιλικά με τον μεγάλο ποιητή Γκιγιόμ Απολλιναίρ, δημιουργό του πρώτου υπερρεαλιστικού δράματος με τίτλο «Οι μαστοί του Τειρεσία», και με τους νεαρούς ποιητές Πολ Ελιάρ και Φιλίπ Σουπώ, με τους οποίους συγκροτεί τον πυρήνα αυτού που έμελλε να μείνειστην ιστορία ως Υπερρεαλισμός. Από την αρχή κιόλας, ο Μπρετόν απορρίπτει τα σουσούμια του μοναχικού ποιητή και του δημιουργού που μένει κλεισμένος στον φιλντισένιο πύργο του. Δείχνει μιαν ιδιαίτερη προτίμηση για τις συλλογικές δραστηριότητες και παρεμβάσεις, μια προτίμηση που δεν εγκατέλειψε ποτέ.
Ήδη το 1919, συνθέτει μαζί με τον Σουπώ τα πρωτοποριακά «Μαγνητικά Πεδία», ένα κολάζ πεζών, ποιημάτων και αλλόκοτων αφορισμών όπου την πρωτοκαθεδρία έχει η απολύτως ελεύθερη έκφραση, ακόμα και η καταγραφή παράλογων, τρελών, ξέφρενων σκέψεων που, ενώ φαινομενικά απομακρύνονται από την ποίηση όπως την ξέραμε, στην ουσία αποθεώνουν την ποιητική έκφανση της σκέψης και της ζωής. Στα «Μαγνητικά Πεδία» συναντάμε φράσεις-κλειδιά τόσο για την μετέπειτα εξέλιξη του Μπρετόν όσο και για το σύνολο της αβανγκάρντ του 20ού αιώνα, φράσεις όπως «Η λησμονιά είναι η πιο φλογερή λαχτάρα». Διόλου τυχαίο δεν είναι ότι η πρώτη επίσημη (αλλά επί δεκαετίες κρυφή!) διακήρυξη των situationnistes, των καταστασιακών του Γκι Ντεμπόρ, σύμφωνα με την οποία «Η λήθη είναι το κυρίαρχο πάθος μας», αποτελεί μια ηχώ αυτής της ρήσης του Μπρετόν.
Ο Μπρετόν και οι φίλοι του θα προσχωρήσουν στο ανατρεπτικό κίνημα Νταντά, θα αντλήσουν ό,τι ισχυρότερο είχε να δώσει, και θα το οδηγήσουν στην εκκωφαντική του διάλυση για να προχωρήσουν στην ίδρυση του Υπερρεαλισμού. Ο Μπρετόν κρίνει στρατηγικά ότι είχε φτάσει η στιγμή του περάσματος από την μηδενιστική άρνηση που πρέσβευε το Νταντά στην συνεκτική θέση, από την δέουσα τότε κονιορτοποίηση των άκαμπτων πεποιθήσεων στη συγκρότηση ενός νέου έμπρακτου ηθικοαισθητικού προτάγματος, από την καταβαράθρωση ενός συστήματος πεπαλαιωμένων και οικτρά διαψευσμένων αξιών στην περιπέτεια της επινόησης και της διάδοσης αξιών που εμπνέονται από τον έρωτα της ελευθερίας και την ελευθερία του έρωτα, από τη λυτρωτική ενδοσκόπηση, από τη συλλογική δράση και από τον γόνιμο ανθρωποκεντρισμό. Ακόμη λάμπει η ρήση: «Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση».
Ο Breton από τον Ferdinand Desnos, 1945
Ακόμη μένει επίκαιρο το μέλημα του Μπρετόν για την «αποστολή της εδραίωσης της αλήθειας στον κόσμο». Ακόμη ισχύει, και κλείνεται ξανά και ξανά, το μεγάλο ραντεβού του Υπερρεαλισμού με την Ιστορία: «Ναι, αυτό είναι το εγχείρημά μας. Το Όνειρο και η Επανάσταση είναι φτιαγμένα για να συμμαχήσουν, όχι για να αποκλείσουν το ένα το άλλο. Να ονειρεύεσαι την Επανάσταση δεν σημαίνει ‘ότι την αποποιείσαι, αλλά ότι την κάνεις διπλά και δίχως νοητικές επιφυλάξεις». Φυσικά, ο ποιητής μας δεν παραλείπει να ερωτευτεί και να υμνήσει τον έρωτα, τον οποίο και θεωρεί αείζωο σύμμαχο της επανάστασης. Σε όλη του τη ζωή ερωτευόταν και τον ερωτεύονταν. Παρέμεινε προσηλωμένος σε ένα αυτοσχέδιο είδος σειραϊκής πολυγαμίας, που σημαίνει ότι έμενε αδιάλλακτα πιστός στην εκάστοτε καλλονή που τον συνάρπαζε και τον συντρόφευε, αλλά μονάχα ενόσω διαρκούσε η υπέροχη παραφορά του έρωτα.
Μόλις άρχιζε να σβήνει η φλόγα, δεν δίσταζε να απομακρυνθεί και να την αναζητήσει αλλού. Η Σιμόν Καν, η Σουζάν Μουζάρ η Ζακλίν Λαμπά, η Ελίζα Μπίνχοφ, μεταξύ άλλων, όλες ευειδέστατες, περίκομψες και με τη στόφα της Μούσας να φέγγει μέσα τους και γύρω τους, συντρόφεψαν τον Μπρετόν στις περιπέτειές του και απόλαυσαν το δώρο του ρόδου που είναι ο Απόλυτος Έρως. Ο Μπρετόν εξάλλου υπογράφει την περιλάλητη Νατζά και τον Τρελό Έρωτα, δύο από τα πλέον λυρικά και νοήμονα και αισθαντικά ντοκουμέντα για την λυτρωτική λάμψη του Ίμερου, και βέβαια την «Ελεύθερη Ένωση», αναμφιβόλως το απόλυτο απολυτίκιο των ερωτευμένων. «Η γυναίκα μου με γλουτούς από αμμόλιθο και αμίαντο/ Η γυναίκα μου με γλουτούς ράχης κύκνου/ Η γυναίκα μου με ανοιξιάτικους γλουτούς/ Με φύλο γλαδιόλας/ Η γυναίκα μου με φύλο κοιτάσματος χρυσού και ορνιθορύγχου/ Η γυναίκα μου με φύλο από φύκια και παλιές καραμέλες/ Η γυναίκα μου με φύλο από καθρέφτη/ Η γυναίκα μου με μάτια γεμάτα δάκρυα/ Με μάτια μενεξεδένιας πανοπλίας και μαγνητικής βελόνας/ Η γυναίκα μου με μάτια σαβάνας/ Η γυναίκα μου με μάτια νερό για να πίνεις στη φυλακή/ Η γυναίκα μου με μάτια από ξύλο πάντα κάτω απ’ το τσεκούρι/ Με μάτια της στάθμης του νερού του επιπέδου του αέρα της γης και της φωτιάς».
Η ερωτοτροπία του Μπρετόν με την επανάσταση θα τον οδηγήσει αρχικά στο Κομμουνιστικό Κόμμα, από το οποίο όντως δεν άργησε να αποχωρήσει, και στη συνέχεια σε μια κρίσιμη συνάντηση με τον τροτσκισμό, και με τον ίδιο τον Λέοντα Τρότσκι. Ο Μπρετόν, υπέρμαχος πάντα μιας απόλυτης ηθικής και προικισμένος με σπάνια πολιτική
Εξώφυλλο Rene Magritte
διορατικότητα και με κρυστάλλινη διαύγεια, θα είναι από τους πρώτους που καταδίκασαν τις διαβόητες δίκες της Μόσχας, καθώς και το επαίσχυντο γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επιθέσεως, ενώ θα σταθεί γενναιόψυχα στο πλευρό των τροτσκιστών και των αναρχικών στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου. Πέρα από τους δρόμους που άνοιξε στην τέχνη, ο μεγάλος αυτός άντρας, μπόρεσε να ανοίξει και λεωφόρους στην επανάσταση. Μεγάλο μέρος του Μάη του 68 αντλεί την έμπνευσή του από θέσεις και ρήσεις του Αντρέ Μπρετόν, ενώ το λεγόμενο κίνημα για την υπέρβαση της τέχνης και την πραγμάτωσή της στο πεδίο της καθημερινής ζωής όφειλε τη θαυμαστή ύπαρξή του στους μεθοδικούς πειραματισμούς και στη στάση που κράτησε ο Μπρετόν απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα των καιρών του. «Η επανάσταση μόνη δημιουργός του φωτός», θα γράψει ο ιδρυτής του Υπερρεαλισμού στο συγκλονιστικό του κείμενο Αρκάνα 17.
«Κι αυτό το φως μπορεί να αναγνωρίσει μόνο τρεις δρόμους: την ποίηση, την ελευθερία, και τον έρωτα, και πρέπει να εμπνέουν τον ίδιο ζήλο και να συγκλίνουν, ώστε να συγκροτήσουν το ίδιο περίγραμμα της αιώνιας νεότητος, στο πιο μυστικό κι αφώτιστο σημείο της καρδιάς του ανθρώπου». Ακάματος τελάλης της τόλμης και της τελείωσης του ανθρώπου μέσα από την φιλοσοφία, την ποίηση και την περιπέτεια, ο Μπρετόν δεν θα σταματήσει να ταξιδεύει στα πέρατα της γης για να διαδώσει τις ιδέες του, πάντα αντλούμενες από την πράξη και πάντα επιστρέφοντας στη δράση, για να ενθαρρύνει ταλαντούχους εραστές της ζωής να εκφραστούν και να πειραματιστούν κι άλλο. Από το Παρίσι στη Μασσαλία, κι από τον γαλλικό νότο στη Νέα Υόρκη, κι από κει στην Τενερίφη, στην Πράγα, στις Αντίλλες. Μάλιστα, κι αυτό είναι ακόμα ένα ωραίο πειστήριο του πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η ελεύθερη ποίηση για τους κρατούντες, μια επίσκεψή του στην Αϊτή, το 1945, για κάποιες διαλέξεις έγινε η θρυαλλίδα που άναψε τη φωτιά της επανάστασης. Αποσπάσματα από την πρώτη του ομιλία εκεί αναδημοσιεύτηκαν σε μια τοπική φοιτητική εφημερίδα και προκάλεσαν σάλο και πάραυτα μια γενική απεργία που εξελίχθηκε σε γενικευμένη εξέγερση και οδήγησε στην πτώση του το καταπιεστικό καθεστώς.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, ο Αντρέ Μπρετόν προχώρησε σε μιαν επανίδρυση του Υπερρεαλισμού, εξέδωσε πληθώρα εντύπων και επιθεωρήσεων, αντιτάχθηκε στον συρμό του υπαρξισμού που έκανε μιαν εφήμερη θραύση, άγονη από πολλές απόψεις, επέτεινε το θαυμαστό φλερτ του με τον αναρχισμό, πρωτοστάτησε στην σκανδαλώδη «Διακήρυξη των 121», κατά της γαλλικής πολιτικής στην Αλγερία, τον Απρίλιο του 1960, και δεν σταμάτησε στιγμή να στέκεται στο πλευρό των νέων που έσπευδαν να τον γνωρίσουν και να τον εμπιστευτούν. Ναι, η πυρετώδης δραστηριότητα, σχεδόν πάντα συλλογική, και η φλεγόμενη νιότη στάθηκαν πάντα τα καύσιμα αυτής της μεγαλειώδους λοκομοτίβας που άκουγε στο όνομα Αντρέ Μπρετόν.
«Πάνω απ’ όλα», γράφει συνοψίζοντας τη διαλεκτική του «εγώ» με το «εμείς» και την περιπέτεια της ζωής του, ο ποιητής του Απολύτου, «ήμασταν απασχολημένοι με μιαν εκστρατεία συστηματικής άρνησης, απελπισμένοι απ’ τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σε μια τέτοια ηλικία έπρεπε να ζήσουμε. Η άρνησή μας ωστόσο δεν σταμάτησε εκεί. Ήταν αχόρταγη και δεν γνώριζε περιορισμούς. Εκτός από την απίστευτη ηλιθιότητα των επιχειρημάτων που προσπαθούσαν να νομιμοποιήσουν τη συμμετοχή μας σε μιαν υπόθεση όπως ο πόλεμος, που η εξέλιξή του μας άφηνε αδιάφορους, η άρνηση αυτή κατευθυνόταν – και έχοντας ανατραφεί σε ένα τέτοιο σχολείο, δεν είμαστε τώρα ικανοί να αλλάξουμε ώστε να μην κατευθύνεται πια – εναντίον όλων των διανοητικών, ηθικών και κοινωνικών υποχρεώσεων που συνεχώς και απ’ όλες τις μεριές συσσωρεύονται στον άνθρωπο και τον συντρίβουν.
Από τη διανοητική άποψη ήταν ο χυδαίος ορθολογισμός και η ‘τετράγωνη’ λογική που πριν απ’ όλα προκαλούσαν τον τρόμο και την καταστροφική ορμή μας. Από την ηθική άποψη ήταν όλα τα καθήκοντα: θρησκευτικά, πολιτικά και οικογενειακά. Από την κοινωνική άποψη ήταν η εργασία. Όπως είπε ο Ρεμπώ, ‘Ποτέ δεν θα δουλέψω, ω χείμαρροι φλόγας!’ και επίσης, ‘Το χέρι που γράφει αξίζει όσο το χέρι που οργώνει! Τι αιώνας χεριών! Ποτέ δεν θα σηκώσω το χέρι μου!’». Ο ποιητής και επαναστάτης Αντρέ Μπρετόν, γεννημένος πριν από εκατόν δέκα χρόνια, έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή το 1966, πριν από τέσσερις δεκαετίες. Χτυπημένος από το άσθμα που είναι, θαρρείς, η ασθένεια των επαναστατών (θυμίζουμε τους επίσης ασθματικούς Τσε Γκεβάρα και Γκι Ντεμπόρ).
Το έργο του παραμένει επίκαιρο όπως και η ρήση του ότι έχουμε ανάγκη τα «παρατηρητήρια του εσωτερικού ουρανού». Η επιγραφή στον τάφο του, «Αναζητώ το χρυσάφι του χρόνου», δεν παύει να εμπνέει όλους εκείνους που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Πράξη είναι η Αδελφή του Ονείρου.
Trotsky, Rivera και Breton
Αντρέ Μπρετόν, «Τα γραπτά φεύγουν»
Μετάφραση: Ανδρέας Εμπειρίκος
Το ατλάζι των φύλλων που γυρίζει κανείς στα βιβλία σχηματίζει μια γυναίκα τόσο ωραία που όταν δεν διαβάζει κανείς την ατενίζει με λύπη χωρίς να τολμά να της μιλήσει χωρίς να τολμά να της πει πως είναι τόσο ωραία που αυτό που πρόκειται να μάθουμε δεν έχει τιμή Αυτή η γυναίκα περνά ανεπαισθήτως μέσα σε θρόισμα λουλουδιών καμιά φορά στρέφεται μέσα στις τυπωμένες εποχές και ζητά την ώρα ή καμώνεται πως κοιτάζει τα κοσμήματα κατάματα όπως δεν κάνουν τ’ αληθινά πλάσματα Και ο κόσμος πεθαίνει ένα ρήγμα δημιουργείται στα δακτυλίδια του αέρος ένα σχίσμα στην θέση της καρδιάς Οι πρωινές εφημερίδες φέρνουν αοιδούς των οποίων η φωνή έχει το χρώμα της άμμου πάνω σε ακτές απαλές και κινδυνώδεις και καμιά φορά οι βραδινές αφήνουν να περάσουν κάτι πολύ νέα κοριτσάκια που οδηγούν θηρία αλυσοδεμένα Μα το πιο ωραίο είναι στα ενδιάμεσα διαστήματα ορισμένων γραμμάτων όπου χέρια πιο λευκά από το κέρας των αστεριών το μεσημέρι αφανίζουν μια φωλιά λευκών χελιδονιών για να βρέχει πάντοτε
Τόσο χαμηλά τόσο χαμηλά που τα φτερά δεν μπορούνε πια να σμίξουν Χέρια απ’ όπου ανεβαίνει κανείς σε μπράτσα τόσο ελαφρά που η άχνα των λιβαδιών στα χαριτωμένα της κυματιστά περιπλέγματα πάνω από τις λίμνες είναι ο ατελής τους καθρέφτης μπράτσα που δεν εναρθρώνονται με τίποτε άλλο παρά με τον εξαιρετικό κίνδυνο ενός σώματος καμωμένου νια τον έρωτα του οποίου η κοιλιά καλεί τους στεναγμούς που ξέφυγαν από θάμνους γιομάτους πέπλους και που δεν έχει τίποτε το εγκόσμιο εκτός από την αχανή παγωμένη αλήθεια των ελκήθρων των βλεμμάτων επί της κατάλευκης εκτάσεως αυτού που δεν θα ξαναδώ πια εξαιτίας ενός θαυμαστού ματόδεσμου που φορώ στο παιχνίδι της τυφλόμυγας των τραυμάτων
Μάρτιος 1942 στη Νέα Υόρκη, Ossip Zadkine, Yves Tanguy, Max Ernst, Marc Chagall, Fernand Léger
Για τον Αντρέ Μπρετόν
—της Όλγας Σελλά—
Καθημερινή 3/6/06, με αφορμή το αφιέρωμα του περιοδικού Ποίηση στον Μπρετόν.
«Ήταν όμορφος, μιας ομορφιάς όχι αγγελικής αλλά αρχαγγελικής… Το πρόσωπό του ήταν συμπαγές, καλοσχηματισμένο· τα μαλλιά του αρκετά μακριά και ριγμένα πίσω με τρόπο αριστοκρατικό. Το βλέμμα του παρέμενε απόκοσμο, ξένο ακόμα και στον εαυτό του, ελάχιστα ζωηρό, στο χρώμα του νεφρίτη». Έτσι περιγράφει τον Αντρέ Μπρετόν, την κορυφαία προσωπικότητα του υπερρεαλιστικού κινήματος, ο Adrienne Monnier.
Είναι ένα μικρό απόσπασμα από το αφιέρωμα που ετοιμάζει το περιοδικό «Ποίηση» (κυκλοφορεί 10 Ιουνίου) στον Γάλλο καλλιτέχνη και διανοούμενο, σε επιμέλεια Ευγενίας Γραμματικοπούλου. Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατό του και εκατόν δέκα από τη γέννησή του. «Πολυάριθμες -αν όχι άφθονες- οι βιβλιογραφικές αναφορές, οι μονογραφίες, οι ιστορίες του κινήματος, οι εξειδικευμένες ή συγκριτικές μελέτες του υπερρεαλισμού: παντού η μορφή του Μπρετόν καταυγάζει φωτοφόρα», σημειώνεται στον πρόλογο του περιοδικού. Στις σελίδες του αφιερώματος, ο αναγνώστης θα συναντήσει τη γεύση που άφησε ο Μπρετόν σε όσους τον γνώρισαν και συνδέθηκαν μαζί του στο υπερρεαλιστικό κίνημα: Λουί Αραγκόν, Ανδρέας Εμπειρίκος, Οδυσσέας Ελύτης, Philippe Soupault, Raymond Queneau, Marcel Duhamel και δύο κείμενα του ίδιου του Μπρετόν: μια αχρονολόγητη επιστολή και μια «υπεροπτική εξομολόγηση». Δίπλα στα κείμενα φωτογραφίες και σκίτσα του Μπρετόν· τα τελευταία, φιλοτεχνημένα από μεγάλους ζωγράφους των αρχών του 20ού αιώνα: Man Ray, Max Ernst, Picasso, Giacometti, Matta, Andr Masson.
«Εψόφαγα να τον γνωρίσω», έλεγε ο Ανδρέας Εμπειρίκος σε συνέντευξή του το 1967. «Πήγαμε την μεθεπομένην. Συναντήθηκα με ένθεον πλάσμα. Αισθανόμουνα όπως θα αισθάνετο ένας αρχαίος Ελλην, αν συναντούσε τον Απόλλωνα. Ηταν ένας άλλος κόσμος. Επικοινωνούσα πέραν του ορίζοντος, με την καθολικότητα του σύμπαντος.
Ο André Breton από τον Man Ray, 1931
Επραγματοποιείτο ανυπαρξία των οριζόντων σαν φράγμα, που δημιουργεί η κυκλικότητα της Γης και, σα να μετείχαμε όλων αυτών, εις βάθος, ύψος και πλάτος. Καθημερινώς εις την Πλας Μπλανς, ο Τανγκύ, ο Περέ, ο Ελυάρ. Προσωπικώς είχα ιδιαίτερην επικοινωνία και σύνδεσμον ειδικά με τον Μπρετόν. Στην Πλας Μπλανς συναντώμεθα και συζητούσαμε για την υπερρεαλιστική κίνηση, για τις απόψεις της ομάδας, για την εξάπλωσή τους, για τα μέσα απελευθέρωσης του καθενός από μας και του ανθρώπου γενικώς από την κοινωνική ψευτιά και την αδικία. Συζητούσαμε για τον Χαίγκελ, τον Μαρξ, τον Εγκελς, τον Φρόυντ».
Και ο Λουί Αραγκόν έλεγε το 1920: «Ωστόσο το ατσάλινο βλέμμα του, το υπεροπτικό του χείλος, πρόδιδαν ένα πρόσωπο πιο πολύπλοκο απ’ ό,τι φανέρωνε η γαλήνια όψη και μια κάποια αδεξιότητα των χεριών του, αρκετά χωριάτικα για να μην κακοφαίνονται, όσο να ’ναι, στα κορίτσια. Από τη στιγμή όμως που πίσω από τον άχρωμο διαβάτη διέκρινες έναν άλλον άνθρωπο, σάστιζες με τη μιμική του: ένας μορφασμός, το παρατεταμένο τρεμόπαιγμα των βλεφάρων· κοιτώντας προσεκτικά, παρατηρούσες πώς πλησίαζε τις σφιγμένες γροθιές, ένα αδιόρατο χαμόγελο που πλανιόταν κι έκανε την κάτω οδοντοστοιχία να δαγκώνει την επάνω…» Κείμενα και σκίτσα που ζωντανεύουν μια μεγάλη μορφή.
Max Ernst, Jacqueline (Lamba), Breton, André Masson
André Breton, Eluard, Peret και Tzara, 1922
Ορισμός του υπερρεαλισμού
από το Πρώτο Μανιφέστο του Breton (1924), μετάφραση: Ανδρέας Εμπειρίκος
“ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, όνομα ουσιαστικό. Γνήσιος ψυχικός αυτοματισμός, με τον οποίο εκφράζει κανείς γραπτά, είτε προφορικά, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, την αληθινή λειτουργία της σκέψης. Υπαγόρευση της σκέψης χωρίς κανένα λογικό έλεγχο, πέρα από κάθε αισθητική ή ηθική έννοια.
ΕΓΚΥΚΛ. Φιλοσ. Ο υπερρεαλισμός στηρίζεται στην επίγνωση της ανώτερης πραγματικότητας ορισμένων μορφών συσχετίσεως (συνειρμών), που παραμελήθηκαν πριν απ’ αυτόν, στην παντοδυναμία του Ονείρου, στο ανιδιοτελές παιγνίδισμα της σκέψης”.
Ο André Breton από τον Henri Cartier-Bresson, 1961, Magnum photos
Ο André Breton από τον Victor Brauner, 1934
Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014
"Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται."
Σαν σήμερα γεννήθηκε οΚαζαντζάκης.
Ο πιο συνεπής αναζητητής του απαραίτητου θεού. Διαβάζω που τον ψέλνετε, τον
θεωρείτε υπερτιμημένο, κουραστικό, αντιγραφέα του Νίτσε κλπ. Εμένα με συγκινεί
η προσήλωσή του στην έρευνα για την προσέγγιση του Λόγου με Λόγο, όχι με λόγο.
Ό, τι του έδειξαν για θεό και οι άλλοι το προσκυνούσαν από απόσταση ασφαλείας,
αυτός το πλησίασε με θάρρος. Και βλέποντας ότι δεν είναι αυτό που έψαχνε, το
προσπέρασε. Υπήρξε συνεπέστατος Οδυσσέας και δεν καταδέχτηκε να παρακάμψει ούτε μισή Χάρυβδη για να κόψει δρόμο
προς την αλήθεια. Πέρασε τη ζωή του ψάχνοντας και τα συμπεράσματα που έβγαλε
από τα βάσανά του τα έθεσε σε βάσανο δημοσία. Διαβάζοντάς τον το καλοκαίρι τρία
πράγματα με συγκίνησαν πολύ: η ειλικρίνειά του, η ανεξικακία του απέναντι στους
θεούς που τον απογοήτευσαν και η εξέλιξή του: ξεκίνησε με τον άγιο μηνά και
έφτασε στον Νίτσε, με ραβασάκια στον Θεόφιλο και κατέληξε με αναφορά στον
Γκρέκο.Μου αρέσει ο Καζαντζάκης, αν και με κουράζει. Μου
αρέσει η απάντηση που έστειλε στον πάπα όταν ο τελευταίος πειρασμός μπήκε στα
απαγορευμένα της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Μου αρέσει ο ψυχαναγκαστικά
ελεύθερος ζορμπάς του. Μου αρέσει η Κρήτη που την περιγράφει σα θεότητα, όπως ο
Βενέζης τα κιμιντένια. Μου αρέσει που είδε την Πόλη όπως την *είδα* χωρίς
συγκίνηση, "σαν καθρεφτισμό της πεθυμιάς πολύ μακρινό, πολύ απίθανο".
Μου αρέσει που λέει την καρδιά του ζουρλοπερήφανη. Μου αρέσει η δύναμη που
βγάζει στο "-πατέρα, πάει η σταφίδα μας. -εμείς δεν πάμε. Σώπα". Μου
αρέσει που χρησιμοποιεί συχνά τις λέξεις περηφάνια, απελπισία, αξιοπρέπεια,
άβυσσος, λευτεριά.Είναι ο πιο ωραίος άθεος άγιος, από αυτούς που αν
ήμουν αγιογράφος δεν θα τους ζωγράφιζα ούτε στο ιερό ούτε στον πρόναο, αλλά στο
εξωτερικό της εκκλησίας, να μη δείχνει ούτε μέσα ούτε πάνω: να δείχνει πέρα.
Και από κάτω θα έγραφα τη φράση του "ο άνεμος θα φυσήξει και θα μας δείξει
τη στράτα".
Ισραήλ: H μόνη χώρα που ''ντύνει'' το ωραίο φύλλο στα χακί!! (ΦΩΤΟ)
Από τα επτά εκατομμύρια πληθυσμού του Ισραήλ, τα 2,5 εκατομμύρια βρίσκονται σε στρατιωτικές θέσεις, υπηρετώντας στον στρατό, στο ναυτικό, την αεροπορία, το λιμενικό και τις μυστικές υπηρεσίες. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και γυναίκες, αφού το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα του κόσμου όπου το «ασθενές φύλλο» υπηρετεί τη θητεία υποχρεωτικά, όπως και οι άνδρες στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Οι γυναίκες υπηρετούν τον ισραηλινό στρατό και σε πολεμικές αποστολές πριν ακόμα από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948 ενώ το ποσοστό τους το 2001 πλησίαζε το 33% των ενόπλων δυνάμεων και το 51% των αξιωματικών.Η ισότητα των φύλλων όπως αναφέρεται στο στρατιωτικό νόμο του 2000 καθορίζει το δικαίωμα των γυναικών να υπηρετούν σε όλες τις δυνάμεις και τις αποστολές του ισραηλινού στρατού, ισοδύναμα με τους άνδρες, σε ποσόστωση που μπορεί να φτάνει και το 69% όλων των θέσεων και από την ηλικία των 18 ετών. Μετά από μια περίοδο εκπαίδευσης διάρκειας πέντε εβδομάδων, οι στρατιωτίνες μπορούν να υπηρετήσουν τη θητεία τους σε θέσεις που δεν είναι ένοπλες, όπως βοηθοί, δημόσιοι υπάλληλοι, κοινωνικοί λειτουργοί, νοσοκόμες, ελεγκτές εναέριων πτήσεων και εκπαιδευτές. ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟ
parapolitika.gr
Για όσους "ονειρεύονται" ακόμα επικουροποίηση και ένταξη των Μετοχικών μας Ταμείων στο Ε.Τ.Ε.Α.
Φεβ 18, 2014; 12:03pmjohn_antonΓια όσους "ονειρεύονται" ακόμα επικουροποίηση και ένταξη των Μετοχικών μας Ταμείων στο Ε.Τ.Ε.Α.
Σάλο έχουν προκαλέσει οι θεμελιώδεις αλλαγές στο νέο σύστημα υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων από το νέο έτος.
Ο νέος Κανονισμός Ασφάλισης και Παροχών του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ), ο οποίος έχει καταρτιστεί και απομένει μόνο η έγκρισή του από το υπουργείο Εργασίας, προβλέπει μεταξύ άλλων μειώσεις στις επικουρικές από 16% έως 45%, αλλά και ετήσια αναπροσαρμογή τους, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του ταμείου.
Ο ΕΤΕΑ, ανατρέπει δεδομένα δεκαετιών, σε 13 σημεία:
1. Πλασματικοί χρόνοι: Δεν προβλέπεται καμία αναγνώριση πλασματικών χρόνων (στρατός, τέκνα, ανεργία κ.λπ.), εκτός των περιπτώσεων που εκκρεμούν ή έχουν ήδη αναγνωριστεί.
2. Σύνταξη αναπηρίας: Βάζει όριο τα 1.500 ένσημα καθώς και τα 600 την τελευταία πενταετία. Ετσι καταργείται η δυνατότητα λήψης αναπηρικής σύνταξης με λιγότερες ημέρες ασφάλισης.
3. Σύνταξη λόγω θανάτου: Βάζει προϋπόθεση τα 600 ένσημα την τελευταία πενταετία αντί 500 που ισχύει σήμερα και το 62ο έτος για τους επιζώντες συζύγους, ενώ καταργεί κάθε μικρότερο όριο.
4. Καταργεί τη σύνταξη στα τέκνα που σπουδάζουν έως το 24ο έτος.
5. Μεταβιβάζεται η σύνταξη, μόνον όμως εφ'όσον έχει δηλωθεί.
6. Υπολογισμός συντάξεων: Αλλάζει τον τρόπο υπολογισμού προς τα κάτω. Ο νέος τρόπος υπολογισμού για ασφαλισμένους έως 31.12.2000 καταργεί το νόμο 4052/12, που όριζε έως 31.12.2014 υπολογισμό με βάση τα καταστατικά. Για όσους συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2014 η σύνταξη θα υπολογιστεί με το νόμο 2084/92, που προβλέπεται για τους νέους ασφαλισμένους και για όσους συνταξιοδοτηθούν από 1.1.2015 η σύνταξη θα είναι άθροισμα: α. Με υπολογισμό έως 2014 ως νέοι ασφαλισμένοι και β. Με τα «εμπόδια» του νέου υπολογισμού του άρθρου 20 του νέου Κανονισμού.
7. Σύνταξη θανάτου: Θα αποτελεί το 50% από το 70% που ισχύει σήμερα.
8. Σύνταξη αναπηρίας: Θα γίνεται επανυπολογισμός σε κάθε παράταση με βάση το ποσό της σύνταξης που ελάμβανε ένας ασφαλισμένος. Ουσιαστικά εξαφανίζει τις αναπηρικές συντάξεις. Οσοι καθίστανται ανάπηροι από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική νόσο και δεν θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης θα παίρνουν πίσω τις εισφορές τους άτοκες ως εφάπαξ και τελείωσαν, τους βγάζουν εκτός ασφάλισης;
9. Σύνταξη ορφανών: Διαφοροποίηση της επικουρικής σύνταξης ορφανών ανάλογα με την ηλικία τους.
10. Μεταβίβαση σύνταξης θανόντος συνταξιούχου: Για το /τη σύζυγο το 40% της
καταβαλλόμενης σύνταξης και για τα τέκνα το 15% έως το 30% ανώτερο αν υπάρχουν περισσότερα.
11. Βιωσιμότητα: Αναπροσαρμόζονται όλες οι καταβαλλόμενες συντάξεις με συντελεστές βιωσιμότητας.
12. Αναστολή επικουρικής: Αναστέλλεται η σύνταξη σε όποιον ουσιαστικά ξαναεργαστεί ως ασφαλιστέο πρόσωπο και γίνεται επανυπολογισμός στη νέα αίτηση με βάση τη σύνταξη που έπαιρνε η οποία θα μειωθεί ακόμα περισσότερο.
13. Ατομικές μερίδες: Εισάγονται «ατομικές μερίδες» ώστε κάθε ασφαλισμένος να έχει διαφορετική επικουρική που θα βασίζεται στις εισφορές που έχει πληρώσει και στα έτη που έχει διανύσει στο σύστημα ώς το 2000, καθώς μετά αλλάζει ο συντελεστής υπολογισμού.
Αναλυτικά ο νέος ΕΤΕΑ
ΑΡΘΡΟ 1: Στην ασφάλιση του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης - ΕΤΕΑ υπάγονται:
α. Οσοι παρέχουν εργασία για την οποία ασφαλίζονται υποχρεωτικά σε οποιονδήποτε φορέα κύριας ασφάλισης. β. Εξαιρούνται της ασφάλισης στο ΕΤΕΑ όσοι ασφαλίζονται στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών - ΟΑΕΕ και όσοι ασφαλίζονται στο Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Αυτοαπασχολούμενων - ΤΣΜΕΔΕ.
ΑΡΘΡΟ 2: Η ασφάλιση στο ΕΤΕΑ είναι υποχρεωτική και αυτοδίκαιη.
ΑΡΘΡΟ 3: Η ασφάλιση αρχίζει από την έναρξη της ασφαλιστέας απασχόλησης.
ΑΡΘΡΟ 4: Πραγματική Ασφάλιση. Χρόνος Πραγματικής Ασφάλισης στο ΕΤΕΑ είναι ο χρόνος που πραγματοποιήθηκε στην ασφάλιση των εντασσόμενων φορέων.
ΑΡΘΡΟ 5: Προαιρετική Ασφάλιση. Κάθε ασφαλισμένος του ΕΤΕΑ, εφ' όσον πάψει να παρέχει εργασία, δικαιούται να συνεχίσει την ασφάλισή του σε αυτό.
ΑΡΘΡΟ 6: Πλασματική Ασφάλιση: α. Οι χρόνοι ασφάλισης που αναγνωρίστηκαν και εξαγοράστηκαν ή συνεχίζεται η εξαγορά τους ή εκκρεμεί αίτηση εξαγοράς τους, λογίζεται ότι πραγματοποιήθηκαν στην ασφάλιση του ΕΤΕΑ. β. Αξιοποιούνται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αξιοποιούνται στο φορέα Κύριας Ασφάλισης ή το Δημόσιο.
ΑΡΘΡΟ 7: Τυπική Ασφάλιση: Το ΕΤΕΑ υποχρεούται να διαγράψει από τα μητρώα του τον ασφαλισμένο από τον επόμενο μήνα από το μήνα κατά τον οποίο περιήλθε σε γνώση του η έλλειψη των προϋποθέσεων υπαγωγής ή παραμονής του στην ασφάλισή του.
ΑΡΘΡΟ 8: Διαδοχική Ασφάλιση: Ο χρόνος ασφάλισης σε άλλους φορείς επικουρικής
ασφάλισης ή επαγγελματικής υποχρεωτικής ασφάλισης συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση και τον καθορισμό του ποσού της σύνταξης.
ΑΡΘΡΟ 9: Οικονομικό Σύστημα Λειτουργίας:
1. Το ΕΤΕΑ λειτουργεί για όσους ασφαλίζονται για πρώτη φορά από 1ης.1.2001 με βάση το Διανεμητικό Σύστημα Προκαθορισμένων Εισφορών με Νοητή Κεφαλαιοποίηση. Το ίδιο σύστημα εφαρμόζεται και για τους ασφαλισμένους μέχρι 31.12.2000 για το χρόνο ασφάλισης από 1ης.1.2015 και εφεξής.
Το ανωτέρω σύστημα δομείται πάνω στις κάτωθι βασικές έννοιες:
α) Διανομή: Οι καταβαλλόμενες ασφαλιστικές εισφορές χρησιμοποιούνται για να πληρώνονται οι συντάξεις των συνταξιούχων στο ίδιο έτος.
β) Προκαθορισμένες Εισφορές: Το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών προκαθορίζεται για όλους τους ασφαλισμένους ως σταθερό ποσοστό επί των συντάξιμων αποδοχών τους.
γ) Νοητή Κεφαλαιοποίηση: Οι καταβαλλόμενες εισφορές κάθε ασφαλισμένου στο έτος συσσωρεύονται για κάθε επόμενο έτος βάσει ενός συντελεστή κεφαλαιοποίησης.
2. Οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλονται για κάθε ασφαλισμένο τηρούνται σε ατομικές μερίδες . Ατομική μερίδα ή λογαριασμός νοείται η καρτέλα (φάκελος) κάθε ασφαλισμένου στην οποία απεικονίζονται οι καταβαλλόμενες ασφαλιστικές του εισφορές και η βάση υπολογισμού τους, το συσσωρευμένο εξ αυτών εκάστοτε κεφάλαιο και οι παράμετροι προσδιορισμού του.
ΑΡΘΡΟ 10: Πόροι - Εσοδα: Πόροι του Ταμείου είναι τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων και εργοδοτών κ.ά.
ΑΡΘΡΟ 11: Ασφαλιστικές Εισφορές: Η συνολική εισφορά ασφαλισμένου και εργοδότη ορίζεται σε ποσοστό 6% επί των πάσης φύσεως αποδοχών του ασφαλισμένου. Η πρόσθετη ειδική εισφορά ορίζεται: α) Για τους υπαγόμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά σε 2%, β) Για τους απασχολούμενους σε υπόγειες στοές μεταλλείων - λιγνιτωρυχείων και δίκτυα της ΔΕΗ σε 3%.
ΑΡΘΡΟ 12: Ασφαλιστικές εισφορές δεν επιστρέφονται.
ΑΡΘΡΟ 13: Σκοπός: Σκοπός του ΕΤΕΑ είναι η παροχή μηνιαίας επικουρικής σύνταξης λόγω γήρατος κ.ά.
ΑΡΘΡΟ 14: Προϋποθέσεις σύνταξης λόγω γήρατος: Ο ασφαλισμένος του ΕΤΕΑ δικαιούται σύνταξη λόγω γήρατος αν συνταξιοδοτηθεί από το φορέα Κύριας Ασφάλισης ή το Δημόσιο και έχει πραγματοποιήσει 4.500 ημέρες ασφάλισης.
ΑΡΘΡΟ 15: Προϋποθέσεις σύνταξη λόγω αναπηρίας: Ο ασφαλισμένος του ΕΤΕΑ δικαιούται σύνταξης λόγω αναπηρίας.
ΑΡΘΡΟ 16: Προϋποθέσεις σύνταξης λόγω θανάτου:
1. Σε περίπτωση θανάτου δικαιούνται σύνταξη: α) Ο/η επιζών σύζυγος, εφόσον έχει συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας, β) Τα ανήλικα τέκνα, φυσικά, μέχρι τη συμπλήρωση του 18ου έτους ηλικίας.
2. Σε περίπτωση θανάτου συνταξιούχου λόγω γήρατος δικαιούνται σύνταξη τα πιο κάτω μέλη της οικογένειας εφόσον ο αποβιώσας είχε προβεί σε δήλωση επιλογής μεταβίβασης της σύνταξής του σε αυτά.
ΑΡΘΡΟ 17: Δήλωση επιλογής μεταβίβασης της σύνταξης λόγω γήρατος στα μέλη της οικογένειας: Η δήλωση αυτή είναι αμετάκλητη.
ΑΡΘΡΟ 18: Συντάξιμος χρόνος: Συντάξιμος χρόνος νοείται ο χρόνος ασφάλισης, εφόσον για το χρόνο αυτό καταβλήθηκε το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών.
ΑΡΘΡΟ 19: Διαδικασία απονομής σύνταξης: Η σύνταξη απονέμεται στο δικαιούχο κατόπιν υποβολής αιτήματος συνταξιοδότησης.
ΑΡΘΡΟ 20: Τρόπος Υπολογισμού: Το ποσό της σύνταξης ορίζεται. Το ποσό της σύνταξης αντιστοιχεί στη συσσωρευμένη αξία των καταβληθεισών εισφορών κατά το χρόνο επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου, η οποία πρέπει να είναι ίση με την παρούσα αξία, στον ίδιο χρόνο, των μελλοντικών καταβολών της σύνταξης.
Για τον υπολογισμό της σύνταξης χρησιμοποιείται μαθηματικός τύπος. Στους δικαιοδόχους μεταβιβάζεται ποσοστό: Στο/στη σύζυγο 50%, στα ορφανά τέκνα μεταβιβάζεται ποσοστό 25% σε κάθε τέκνο. Οσοι καθίστανται μονίμως ανάπηροι λόγω εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής νόσου και δεν θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης, δικαιούνται εφάπαξ παροχή, το ποσό της οποίας ισούται με τις συσσωρευμένες στην ατομική του μερίδα ασφαλιστικές εισφορές. Ο/η επιζών σύζυγος που διατελεί σε χηρεία, εφόσον συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας, λαμβάνει ισόβια σύνταξη 50% των συσσωρευμένων εισφορών.
ΑΡΘΡΟ 21: Τρόπος υπολογισμού σύνταξης των ασφαλισμένων μέχρι 31.12.2000: 1. Για τους ασφαλισμένους μέχρι 31.12.2000, υπολογίζεται από το μαθηματικό τύπο. Με παραμέτρους το συντελεστή βιωσιμότητας, τα έτη ασφάλισης μέχρι 31.12.2014, το τμήμα της σύνταξης που αντιστοιχεί στο χρόνο ασφάλισης μέχρι 31.12.2014 και το τμήμα της σύνταξης που αντιστοιχεί στο χρόνο ασφάλισης από 1ης.1.2015 και εφεξής.
ΑΡΘΡΟ 22: Τρόπος υπολογισμού σύνταξης λόγω θανάτου των ήδη συνταξιούχων λόγω γήρατος ή αναπηρίας: Επί ήδη συνταξιούχων λόγω γήρατος ή αναπηρίας μέχρι 31.12.2014:
α) Στον/στη σύζυγο που διατελεί σε χηρεία μεταβιβάζεται ποσοστό 40% της σύνταξης του θανόντος, μετά τη συμπλήρωση του 62ου έτους της ηλικίας. β) Στα ορφανά τέκνα, μέχρι τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας, μεταβιβάζεται ποσοστό 15% για κάθε τέκνο και μέχρι δύο τέκνα.
ΑΡΘΡΟ 23: Αναπροσαρμογή συντάξεων: Οι καταβαλλόμενες συντάξεις, με απόφαση του υπουργού Εργασίας, αναπροσαρμόζονται πριν από την 1η Ιανουαρίου έτσι ώστε να μην υπάρχουν ελλείμματα στο έτος αυτό και το επόμενο.
ΑΡΘΡΟ 24: Εναρξη καταβολής σύνταξης: Η σύνταξη λόγω γήρατος και αναπηρίας αρχίζει να καταβάλλεται από την ημερομηνία υποβολής αίτησης.
ΑΡΘΡΟ 25: Αναστολή της σύνταξης: Η καταβολή της σύνταξης γήρατος αναστέλλεται όταν ο συνταξιούχος αναλάβει εργασία. Κατά τη χορήγηση της νέας σύνταξης, για τον υπολογισμό του νέου ποσού της, θα λαμβάνονται υπόψη και τα καταβληθέντα ποσά σύνταξης κατά την περίοδο πριν από την αναστολή της.
ΑΡΘΡΟ 26: Παραγραφή: Σε περίπτωση εξαφάνισης ή ανάκλησης «εν όλω» ή «εν μέρει» οριστικής συνταξιοδοτικής απόφασης, δεν επιτρέπεται η αναγνώριση αναδρομικών απαιτήσεων σε βάρος του ΕΤΕΑ.
ΑΡΘΡΟ 27: Εκχώρηση, κατάσχεση, επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθεισών συντάξεων, συμψηφισμός, παραγραφή απαιτητών συντάξεων: Οι συντάξεις του ΕΤΕΑ δεν εκχωρούνται ούτε κατάσχονται.
Σάλο έχουν προκαλέσει οι θεμελιώδεις αλλαγές στο νέο σύστημα υπολογισμού των επικουρικών συντάξεων από το νέο έτος.