Επιστολή κόλαφος απόστρατου κατά αποστράτων - "Εν ενεργεία είχατε ύφος καρδινάλιου"

Επιστολή κόλαφος απόστρατου κατά αποστράτων - "Εν ενεργεία είχατε ύφος καρδινάλιου"

Είναι μία επιστολή κόλαφος για όλους όσους τόσα χρόνια αδιαφόρησαν ή και ήταν συνεργοί σ΄ όσα στραβά κι ανάποδα γίνονταν και τώρα εμφανίζονται ως “επαναστάτες”.

Η επιστολή:

 ΠΑΥΣΙΣ…!

Εδώ και πολύ καιρό διαβάζω σκέψεις, επιστολές, προβληματισμούς και απορίες εκατοντάδων συναδέλφων εν αποστρατεία σε διάφορα blogs, ιστοσελίδες αμυντικών θεμάτων, ιστοσελίδες ΑΚΙΣ, ΑΝΕΑΔ, ΕΑΑΣ, ΣΥΣΜΕΔ κ.ά., μιας και ανήκω στο χώρο των αποστράτων, ένα φρέσκο και νέο μέλος εν συγκρίσει με άλλους πολύ «αρχαιότερους» αποστράτους, τόσο σε χρόνια όσο και βαθμό (ε.α.). Αρχικά ως απλός αναγνώστης, αργότερα ενεργός και μετέπειτα τακτικότατος.

Έλλογες αναζητήσεις, ειλικρινή ερωτήματα, καυστικές και δίκαιες παρατηρήσεις ή προτάσεις… Όλα μα όλα φαντάζουν αληθοφανή και προπαντός, δίκαια! Αναντίρρητα, η επίθεση της Πολιτείας εναντίον των αποστράτων και των εν ενεργεία στρατιωτικών είναι ιστορικό ανοσιούργημα τεραστίων διαστάσεων.

Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα κυριολεκτικά εκρήγνυμαι συνειδησιακά και αποφάσισα μετά από μεγάλο προβληματισμό να αποστείλω την παρούσα επιστολή, άπαξ, εξ ου και η τοποθέτηση ημερομηνίας στην κεφαλίδα! Προβληματισμό γιατί βάλω εναντίον των «δικών» μου!

Ίσως να είναι η μοναδική επιστολή και η τελευταία, παρότι θα προκαλέσω την μήνιν εκατοντάδων συναδέλφων που θα διαφωνήσουν και θα με «προκαλέσουν» να ανταπαντήσω. Κατ’ επίφαση, πάρα πολλοί αγνοούν βάθη νοημάτων και φαινομενικά υπάρχει πλήρης άγνοια ουσιαστικής αντίληψης της «πραγματικότητας», όπως αυτή ενυπάρχει και αυτοσυντηρείται πίσω από τα αρνητικά συμβάντα και τεκταινόμενα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. ...Η ερμηνεία της «πραγματικότητας» εδράζεται μόνο στο στρατιωτικά γαλουχημένο εγκέφαλό μας ΑΛΛΑ οι επικυρίαρχοι λειτουργούν σε άλλο μοτίβο και επίπεδο! Γεγονός που απουσιάζει εκκωφαντικά από πολύ μεγάλο αριθμό υψηλόβαθμων στρατιωτικών, είτε ε.ε. είτε ε.α.!

Είναι γεγονός λοιπόν ότι τώρα είμαστε απόστρατοι και δε μας δεσμεύσει καμία επαγγελματική σχέση και εφόσον έχουμε αστυνομική ταυτότητα, ο μόνος υπόλογος, εργοδότης και «υπεύθυνος» για όλους εμάς, ανεξαιρέτως βαθμού και ηλικίας, είναι πρωτίστως ο Θεός και μετά το ΓΛΚ, από το οποίο εξαρτιόμαστε ολοσχερώς, χωρίς καμία περαιτέρω αντίδραση, όσο κι αν πονάει στο άκουσμα! Το προσωπείο «ΝΠΔΔ» που έχουμε τύποις όλες οι Ενώσεις Αποστράτων είναι κατ’ ουσίαν ανώφελη, ανούσια νομική παραπλάνηση!

Μου ζητήθηκε έντονα να συμμετάσχω σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στα, όντως, δυσβάσταχτα και απάνθρωπα οικονομικά μέτρα εναντίον μας. Κινητοποιήθηκε το σύμπαν προκειμένου να συμμετάσχουν ΟΛΟΙ σε συγκεντρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα κλπ. Παρόλα αυτά, δε συμμετείχα σε καμία, δεν ήθελα, δε με εκφράζει στο ελάχιστο! Οι λόγοι; Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη τα γραφόμενα και να υποσχεθείτε στον εαυτό σας -και ΟΧΙ σε μένα- ότι θα ανοίξετε «ώτα και οφθαλμούς», θα διανοίξετε ηθελημένα νου και καρδιά για να αναγνώσετε τα παρακάτω. Αν δεν το κάνετε, λυπάμαι πολύ, αλλά ΜΟΝΟ υπό αυτόν τον όρο θα ωφεληθούμε όλοι μας, εμού συμπεριλαμβανομένου…

Πότε στ’ αλήθεια υπήρξε ενωτικό πνεύμα στο χώρο του Στρατού κύριοι συνάδελφοι; Πότε στ’ αλήθεια βοήθησε η Υπηρεσία τους συναδέλφους; Πότε μας πήραν απ’ το χεράκι να μας καθοδηγήσουν οι εκάστοτε Διοικητές μας, προϊστάμενοι Σχηματισμών κλπ; Στη συντριπτική πλειοψηφία δεκαετίες τώρα, το πνεύμα ελέγχου, παραδειγματικής τιμωρίας και «καταπάτησης» δικαιωμάτων ΟΛΩΝ των κατωτέρων εκ μέρους των ανωτέρων υπήρξε καταιγιστικό. Στον Έβρο, στα νησιά, στη Φλώρινα και στο Μεσολόγγι, στο Λιτόχωρο και στην Ξάνθη, στην Κρήτη και στη Λέσβο, η συντριπτική πλειοψηφία των Διοικήσεων απαιτούσε και δεν έδινε τίποτα.

Μετρούσαν με το χάρακα στην Ορεστιάδα αν τα στελέχη (κυρίως τα χαμηλόβαθμα) κατοικοεδρεύουν μέσα στην προβλεπόμενη απόσταση των 80 χμ, κι αν όχι, η διοικητική απολογία έρχονταν τάχιστα! Απαιτούσαν άριστη εμφάνιση και στολή δίχως να πιέζουν αυτοί την Υπηρεσία με έντονες διοικητικές αναφορές για τη μη χορήγηση στολών επί 5ετίας! Τιμωρούσαν κατωτέρους με θολές αιτιολογήσεις, γεμάτες μνησικακία και πανηγυρικά επίχαιρα εκ των υστέρων… Μετέφεραν την επίλυση καυτών θεμάτων συντήρησης στις ελληνικές καλένδες… Αγνοούσαν επιδεικτικά αναφορές υφισταμένων για θέματα συντήρησης, γλίσχρα χορήγηση ανταλλακτικών και ιματισμού, διαβίωσης-εργασίας προσωπικού, ενώ εκδικούνταν όλους όσους υπέβαλαν τέτοιες πιεστικές αναφορές, που τους «ενοχλούσαν» και τους ξυπνούσαν από τον νήδυμο… Η ληστοκρατία των κερδών του ΚΨΜ καλά κρατούσε και αρκετές Διοικήσεις καρπώνονταν τα κέρδη είτε για προσωπικά οφέλη είτε για υπηρεσιακές ανούσιες επιδείξεις στους ανωτέρους… Ακόμη και σήμερα, ανώτεροι Διοικητές ανέχονται παράνομα κέρδη ΚΨΜ σε Μονάδες προς όφελος της «Υπηρεσίας»… Ξεχνούν όμως προκλητικά ότι «Υπηρεσία» είναι όλοι αυτοί!!! Εκατοντάδες δηλώσεις τύπου «υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης» μετά από διοικητικές-γενικές επιθεωρήσεις αλλά ουδέποτε βελτιώθηκε κάτι στις Μονάδες, παρά μόνο αυξάνονταν οι ΗΕΕ των επιθεωρητών… Οδηγούσαν εσκεμμένα στην πνευματική αβελτηρία όλους τους κατωτέρους δίχως κανείς να μεταλαμπαδεύει τις εμπειρίες του από το εξωτερικό, τις αποστολές, πώς να αποκτήσει ο «μικρός» τα απαραίτητα προσόντα (ξένες γλώσσες, Η/Υ, ιδιαίτερα σχολεία κλπ.) προκειμένου να ξεφύγει λιγάκι από την «αρβύλα» (ειδικά δε στις δεκαετίες 1980-90, υπήρχε κλειστό κύκλωμα «κλίκας» αξκών που μόνο αυτοί μετατίθονταν στο εξωτερικό, αφήνοντας στο σκότος όλους τους υπόλοιπους και κρατώντας μυστικά βελτίωσης μόνο για τον εαυτό τους, όπως π.χ. εκμάθηση αγγλικών)… Τα επιμήθεια ανθούσαν ενώ η προνοητικότητα, η αγνή συναδερφική συμπεριφορά βοήθειας και προνοητικότητας απουσίαζαν εκκωφαντικά… Κανείς από τους ανωτέρους αυτούς δεν έπιασε «απ’ το αυτί» χαμηλόβαθμους «αμόρφωτους» και να τους ωθήσει με το «ζόρι» να μάθουν αγγλικά ή να εγγραφούν σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ, απαλλάσσοντάς τους από υπηρεσίες-νυχτερινές για 1 μήνα αλλά με υποχρέωση να γυρίσουν με το πτυχίο στα χέρια τους…! Οι καμαρίλες όλων των Διοικητών Μονάδων και ανώτερων Σχηματισμών αποτελούνταν από ανώριμους και ανίδεους αξκούς, επιλεγμένους μόνο με βαθμολογικά και «σιελοφόρα» κριτήρια και όχι το γεμάτο υπηρεσιακό παρελθόν ή πείρα κάποιων, εκτός «σχολής»… Κανένας προϊστάμενος δεν υποστήριζε υφιστάμενο σε αντιπαράθεση με ανώτερο κλιμάκιο παρά τον άφηναν στο έλεός του…

Η Υπηρεσία [που ΠΟΤΕ δεν είναι απρόσωπη αλλά αποτελείται από πρόσωπα με (υψηλό) βαθμό, θέση και αριθμό μητρώου], φρόντιζε να μεταθέτει στελέχη από τον Έβρο στη Φλώρινα και αντιστρόφως, αδιαφορώντας για την αμοιβαία μετάθεση που ζητούσαν οι ίδιοι… Η Υπηρεσία αδιαφορούσε για πολλά χρόνια στο θέμα της συνυπηρέτησης έγγαμων στρατιωτικών -μεταξύ τους ή με δημόσιους υπαλλήλους- και ΔΕΝ υπηρετούσαν μαζί στον ίδιο τόπο, λόγω νομικίστικων κωλυμάτων και εγκληματικής αδιαφορίας-κωλυσιεργίας μεταξύ ΓΕΣ-ΓΕΕΘΑ-Υπουργείων… Ήμασταν όλοι γαλαντόμοι σε δημόσια συγχαρητήρια εν είδει «σήματος» στην αναφορά Μονάδος μετά από παρελάσεις, επιθεωρήσεις, ασκήσεις αλλά ζηλόφθονες και «μουγκοί» σε προσωπικές επιτυχίες συναδέλφων (απόκτηση πτυχίων ξένων γλωσσών-ΑΕΙ-ΤΕΙ-Η/Υ, έκδοση βιβλίου, μετάθεση στο εξωτερικό, φοίτηση σε ανοιχτό πανεπιστήμιο κ.ά.), χωρίς ούτε ένα «συγχαρητήρια» γιατί δε μας έβγαινε από ζήλεια και θα πνιγόμαστε αν το εκστομίζαμε (!)…

Ειδικά δε το παραπάνω φαινόμενο το έζησα ιδίοις όμασι όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο μου «Επιτυχημένη Επιβίωση στον Ελληνικό Στρατό», απευθυνόμενο στον ίδιο το στρατιωτικό! Εν τούτοις, η προκλητική αδιαφορία και… κώφωση που αντιμετώπισα με λύπησε σε φθοροποιό βαθμό. Γνωστοί, «φίλοι», «συνάδελφοι ε.ε. και ε.α., αδιαφόρησαν εκκωφαντικά και σιώπησαν. Εστάλησαν περί τις 350 επιστολές σε Μονάδες του ΕΣ αλλά ουδείς των Διοικητών ή συναδέλφων επικοινώνησε για προμήθεια βιβλίου… Μήπως έχει σχέση η «προέλευση» του συγγραφέα; Αλήθεια, ΠΩΣ θα πάει μπροστά αυτή η κάστα;;

Ουδείς Διοικητής ήταν αρωγός σε εξωυπηρεσιακές εκπαιδευτικές δραστηριότητες στελεχών τους, παρά μόνο έμπαινε εμπόδιο με νυχτερινές, εσκεμμένες υπηρεσίες, πικρόχολα σχόλια… Πάμπολλες φορές (όλοι το έχετε γευθεί!) υπήρξαν αντισυναδελφικές μεταχειρίσεις εκ μέρους των Διοικήσεων σε γάμους, κηδείες, γεννήσεις ή αποφοιτήσεις παιδιών μας κ.ά., προκαλώντας συναισθήματα αηδίας και μίσους σε υφισταμένους… Δεκαετίες τώρα, η μισθολογική ψαλίδα ήταν ανοιχτή σαν παλάμη μεταξύ ανωτέρων-κατωτέρων, χωρίς κανείς Α/ΓΕΣ να παραιτείται, να αξιώνει-απαιτεί από το ΥΕΘΑ εκ μέρους του στρατιωτικού προσωπικού μισθολογική βελτίωση του προσωπικού, ΣΟΑ-ΣΟΜΥ για όλους κλπ… Όλοι οι Αρχηγοί, με την τοποθέτησή τους στα ανώτερα αξιώματα, «ξεχνούσαν» αυτοστιγμεί το παρελθόν τους και ΟΛΑ τα προβλήματα, στα οποία όμως ζούσαν οι ίδιοι και σχολίαζαν μαζί με όλους μας σαν χαμηλόβαθμοι τα προηγούμενα χρόνια… Οι Ανθλγοί-Υπλγοί-Λγοί προέλευσης ΣΣΕ ενώ ήταν φιλικοί με όλους σχεδόν στους βαθμούς αυτούς αλλά με την προαγωγή τους σε Τχη-Άνχη «ξεχνούσαν» και απομονώνονταν χαρακτηριστικά, τηρώντας προφίλ καρδιναλίου… Οι ΕΜΘ ποτέ δεν ενώθηκαν πραγματικά και προσκολλιούνταν γλοιωδώς στις Διοικήσεις μεμονωμένοι ανεξάρτητοι, για ατομικά πάντα οφέλη. Παρομοίως, οι υπαξκοί προέλευσης ΣΜΥ, φοβισμένα πλάσματα εσαεί επί 18ετίας ενεργώντας πάντα με «ό,τι προβλέπεται» αλλά ως μετέπειτα αξκοί «ξεχνούσαν» τις ρίζες τους και αυτομάτως συμπεριφέρονταν ως φύλαρχοι, καρδινάλιοι ή γλοιώδεις σαλαμάνδρες, απαιτώντας μανιωδώς «ξίφος» για να καλύψουν τις ανασφάλειές τους ή την επαγγελματική τους ατέλεια…

Ο κατάλογος είναι μακροσκελής και ο σκεπτόμενος αναγνώστης σίγουρα εννόησε τα βαθύτερα. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και αρνητικών εντυπώσεων δε σταματώ εδώ όμως! Τουναντίον, ο στρατός αποτελεί (μάλλον αποτελούσε!) ύψιστο πεδίο καλλιέργειας ατομικών αρετών, ευκαιρία οικοδόμησης υγιούς καριέρας, αξιοπρεπές επάγγελμα με σταθερές αποδοχές, χώρο υγιούς εναλλαγής περιβάλλοντος, προσωπικής βελτίωσης. Επιπλέον, είναι από τα λίγα επαγγέλματα με τόσες πολλές ευκαιρίες επαγγελματικής ανέλιξης και οικονομικής αναπνοής, με τις θέσεις εξωτερικού και ειρηνευτικών αποστολών. Μάλιστα, ο γράφων αποτελεί έναν από τους «ευνοημένους» του στρατεύματος, αφού, οι μεταθέσεις του ήταν ακριβοδίκαιες στην κυριολεξία, χωρίς «παρεμβάσεις» ΚΑΝΕΝΟΣ, γεύτηκε όλα σχεδόν τα καλά της Υπηρεσίας και αποχώρησε από την ενεργό δράση πλήρης ικανοποίησης και έμπλεος συναισθημάτων.

Εντούτοις, αυτό που παραμένει έντονα στον ψυχισμό, συνεχίζει να προκαλεί ερωτήματα και αναδύεται μετά από επαναλαμβανόμενα άρθρα συναδέλφων ε.α. είναι τούτο: Πως και γιατί ορισμένοι ΑΠΟΡΟΥΝ για τα τεκταινόμενα εις βάρος μας στο χώρο των ΕΔ, εφόσον εμείς οι ίδιοι τα προκαλούμε, τα προκαλέσαμε και γευόμαστε την πληρωμή δεκαετιών αρρωστημένης και καρκινογόνας στάσης μας, κυρίως αυτών που «κρατούν το μαχαίρι και το καρπούζι»;    

Η πληρωμή είναι αντάξια των καρπών που σπείραμε, σε συλλογικό επίπεδο! Ίσως, και είναι παραπάνω από σίγουρο, να μη φταίει κάποιος ατομικά για τα τεκταινώμενα αλλά όλοι μας υπήρξαμε «μονάδες» ενός σάπιου συστήματος, που είτε το θρέψαμε ασυνείδητα ή συνειδητά! Ως γνωστό δε, όλα τα σύνολα αποτελούνται από μονάδες, εξ ου και η έμμεση ή άμεση ευθύνη όλων μας! Σε συλλογικό επίπεδο λοιπόν, μας αξίζει 100% και θα έπρεπε να αποτελέσει ευκαιρία μετάνοιας, βαθυστόχαστου συλλογισμού και ψυχικής αυτοεξέτασης. Κυρίως, αυτών που είχαν το «μαχαίρι και το καρπούζι» μαζί, διότι δεν πιστεύω να αποδίδονται ισάξιες ευθύνες σε χαμηλόβαθμα στελέχη για την τωρινή κατάσταση, πλην αυτής της αδιαφορίας, ωχαδερφισμού, αμάθειας, αγνωσίας και ραθυμίας για προσωπική βελτίωση…

Πως είναι δυνατόν να συνενώσω τη φωνή διαμαρτυρίας μου, πλάι-πλάι με τον πρώην Ταξχο Διοικητή Ταξχίας στον Έβρο, όταν δεν με υποστήριξε και αδιαφόρησε με ύφος καρδινάλιου στη μοναδική φορά που άργησα να πληρώσω το ενοίκιο (15 μέρες) έχοντας οικονομική στενότητα, ο ιδιοκτήτης πήγε αμέσως σ’ αυτόν και ο Ταξχος αδιαφόρησε πλήρως; Πως είναι δυνατόν να «ενωθούμε» όλοι μας, σαν απόστρατοι, όταν στον εν ενεργεία βίο μας χώριζε χάος βαθμών, νοοτροπίας, «προέλευσης» και κοσμοθεωρίας; Πως ζητάμε ΞΑΦΝΙΚΑ να ενωθούμε μπροστά στη λαίλαπα που μας ετοίμασαν και ετοιμάζουν ενώ δεκαετίες τώρα υπήρχαν «κοινωνικά στρώματα, αδικίες, αδιαφορία, διαφοροποιήσεις»;

Αναγιγνώσκω επιστολές από συναδέλφους ε.α. βαθμού Αντγου, Υπτγου, Ταξχου, Σχη. Είναι όλες μάταιες κύριοι και καλά θα κάνετε να πάψετε να γράφετε! Είναι πολύ αργά για τέτοιες περισπούδαστες μελέτες και προβληματισμούς, για πνευματώδη άρθρα, απόψεις-προτάσεις για ένωση, κοινό μέτωπο, συσπείρωση. Είδατε πολύ καλά ότι οι γεμάτες οιστρηλασία συγκεντρώσεις αποστράτων δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, παρόλη την τεχνητή αισιοδοξία ορισμένων ότι το μήνυμα δόθηκε και ταρακούνησε. Δεν ταρακουνήθηκε κανείς κύριοι και τίποτα δεν έγινε. Η πολιτική ηγεσία μας εμπαίζει, κρυφογελά, χαμογελάει μ’ αυτά που βλέπει, κι εμείς «ώδινεν όρος και έτεκε μύν». Η πολιτική και οι πολιτικοί, ανέκαθεν, γνώριζαν και γνωρίζουν καλύτερα από όλους εμάς (!) τη ματαιοδοξία του επαγγέλματος και την αδυναμία «ένωσής» μας, κάτι που η ίδια συντηρεί εντέχνως με τη μεγάλη μισθολογική ψαλίδα ανωτέρων-κατωτέρων και τα ψεύτικα μεγαλεία που τυφλώνουν τους ανερχόμενος στα υψηλά κλιμάκια, «ξεχνώντας» αυτοστιγμεί όλους τους παρακάτω.

Δυστυχώς, στον εν ενεργεία βίο μας τυφλωνόμαστε από δόξα, πρόσκαιρη και επίγεια ματαιοδοξία, λάμψη μεταλλίων, «προσώρας» εξουσία. Ακόμη λυπηρότερα και στον εν αποστρατεία βίο μας, δεν έχουμε συλλάβει στο ελάχιστο «τι παίζεται», λαϊκιστί! Ενίοτε εμφανίζονται -ενδεικτικά το αναφέρω και όχι ως κανόνα- επιστολές παραπόνων στην Εθνική Ηχώ για αδικίες αποστράτων ανωτάτων αξκών στα ΚΑΑΥ, προκαλώντας ερωτήματα για το «ποιόν» και την κοσμοθεωρία του καθενός, όταν ακόμα και μετά από κάποια χρόνια μερικοί νομίζουν ότι έχουν ξέχωρη θέση στο supermarket, την καφετέρια, στις υπηρεσίες, στη γειτονιά και στην κοινωνία. 

Αν υπήρχε στο ελάχιστο πνεύμα ενωτικό και αλληλεγγύης, θα υπήρχε, έστω ΜΙΑ φορά, παραίτηση Α/ΓΕΣ-ΓΕΕΘΑ για θέματα σχετιζόμενα με το προσωπικό ή την ευρύτερη εθνική γεωπολιτική στρατηγική. Ουδέποτε συνέβη αυτό, ουδείς παραιτήθηκε στο αξίωμα αυτό πλην της πρόσφατης περίπτωσης του κ. Ζιαζιά, ο οποίος μπορεί να μας κοιτάζει στα μάτια καθαρότερος από πολλούς άλλους, έστω σε μεγαλύτερο ποσοστό. Κάποτε στην Ολλανδία, παραιτήθηκαν 8 (!) Α/ΓΕΣ στη σειρά, για θέματα οικονομικά του προσωπικού! Η τότε κυβέρνηση δεν πέρασε ποτέ τα μέτρα που ήθελε. Εμείς τι ζητάμε άραγε, όταν ο εκάστοτε Α/ΓΕΣ θα συντρώγει μετέπειτα με άλλους αποστρατευθέντες, οι οποίοι (τώρα εμείς) μόνο γκρινιάζουν εκ των υστέρων αλλά ΠΟΤΕ δεν ενήργησαν στον ενεργό βίο;  

Κύριοι συνάδελφοι, οι μειώσεις και η απαξίωσή μας από όλη την πολιτική ηγεσία είναι η απόλυτη πληρωμή μας, η απόλυτη πληρωμή με το ίδιο νόμισμα! Εξ ου και ο μέγιστος πόνος από πλευράς ανωτάτων! Γκρεμίζεται συθέμελα το γνώριμο -παλαιόθεν- ματαιόδοξο, εγωιστικό παρελθόν μας (τους) και ο πόνος από την προδοσία του «συστήματος» είναι δυσβάσταχτος. Επειδή προκαλούμαι συνειδησιακά και επιθυμώ να αποφύγω καυστικά σχόλια, θα παραθέσω μόνο μια δήλωση, ενδεικτικά και όχι ως κανόνα, του διαβόητου Henry Kissinger, που δήλωσε για τους Αμερικάνους στρατιωτικούς εν έτει 1973: “Military men are dumb, stupid animals to be used as pawns for foreign policy.”

Πάρα πολλοί Έλληνες αξκοί ήταν ενεργά κομματικοποιημένοι ενώ τώρα θρηνούν. Προς τι λοιπόν οι εκ των υστέρων ογκηθμοί; Νομίζετε μήπως ότι το κόμμα «λυπάται» τώρα για εσάς κύριοι; Όταν εσείς το «υπηρετούσατε» τυφλά, πέραν οποιουδήποτε εθνικοπατριωτικού ενδοιασμού και στρατιωτικής υγιούς δεοντολογίας, ζητώντας εξυπηρετήσεις, μεταθέσεις, προαγωγές; Τώρα πλέον είναι πολύ αργά για ολολυγμούς και οδυρμούς.

Θα μπορούσε όμως αυτός ο πόνος να είναι λυτρωτικός και απελευθερωτικός για ορισμένους ανοιχτόμυαλους και ταπεινούς στο πνεύμα, ευκαιρία ίσως για ολοκληρωτική αναψηλάφιση της ζωής μας… Θερίζουμε αυτό που σπείραμε όλοι μας δεκαετίες τώρα, με κύρια ευθύνη των ηγεσιών μας και όλων εμάς. Των ηγεσιών που προσέβλεπαν μόνο σε ατομικά οφέλη και προσωπική ανέλιξη και όλων εμάς που μέναμε «τυφλοί», «αμόρφωτοι», δουλοπρεπείς και πλήρεις προβατοειδών ιδιοτήτων και φόβου.

Ακόμη και σήμερα, εν έτει 2013, μετά από 3 χρόνια φθοράς, διάλυσης και επερχόμενης λαίλαπας, η ηγεσία των ΕΔ «των οικιών υμών εμπιπραμένων αυτοί άδετε»! Ξέρετε γιατί; Διότι είναι κι αυτοί μέτοχοι, γνώστες και πιόνια. Απλά εμείς οι απόστρατοι, αλλά και όλοι οι Έλληνες, δε συνειδητοποιούμε στο ελάχιστο και δε «βλέπουμε»:

-Το επερχόμενο σφράγισμα των πολιτών με ταυτότητες RFID και το γνωστό σενάριο μετέπειτα…

-Τη χρήση του φόβου ως μέγιστο όπλο καθοδήγησης των μαζών και την παράλληλη αποχαύνωσή τους μέσω ΜΜΕ, ανούσιας διασκέδασης, σάπιων προτύπων, κενόδοξων σκοπών και ονείρων για εμάς και τα παιδιά μας, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, επιμελημένη και εσκεμμένη χρήση τρομοκρατίας για επιβολή σκοτεινών σχεδίων

-Το ήδη υπάρχων και ολοκληρωμένο οικονομικό δίκτυο, που γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ποιος πληρώνεται από ποιον, πόσα παίρνει, που ξοδεύει κλπ.

-Την παγκόσμια γεωστρατηγική διάλυση

-Την πλήρη ασυδοσία και νομιμοποίηση της αμαρτίας, ήτοι παιδοφιλία-παιδεραστία, γάμοι ομοφυλοφίλων, αθεΐα, πιθανολογούμενη εμφάνιση εξωγήινων ως… θεοί (!). Ωσαύτως, την επερχόμενη παγκόσμια ολοσχερή πνευματική Βαβέλ με την ανάδυση στο προσκήνιο φαινομένων τύπου «Μαιτρέγια» κλπ. (ο νοών νοείτω…)

-Την κυβερνητική εθελοδουλία και κατάργηση εθνικών κρατών

-Την εκκωφαντική σιωπή και απουσία γνήσιων πνευματικών φωνών στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως

-Τη διάλυση κάθε υγιούς κοινωνικού πεδίου και θεσμού

-Την προώθηση του codex alimentarius ως δούρειου ίππου για τη διάλυση των σωμάτων μας

-Το «ψέκασμά» μας ουρανόθεν αλλά το ΓΕΑ κωφαίνει και όλοι εμείς «εισπνέουμε» φθορά και θάνατο

-Το γκρέμισμα όλου του έθνους συθέμελα από τους κοστουμαρισμένους που εμείς ζητάμε συνάντηση για ψίχουλα, σταθερές συντάξεις, μερίσματα, δικαίωμα στην εργασία…

Που θα είμαστε εμείς κύριοι συνάδελφοι όταν ο παγκόσμιος ολετήρας συνθλίψει τα πάντα και συμβούν όσα ήδη συμβαίνουν; Πακτωμένοι ακόμη στα εγωιστικά μας «πιστεύω»; Που θα είμαστε όταν μεθαύριο μας δώσουν νέες ταυτότητες αποστράτων με προηγμένη τεχνολογία επάνω τους (ο νοών νοείτω πάλι…); Έχει σκεφτεί κανείς από εμάς να σώσει την ψυχή του και όχι το βόλεμά του, το βαθμό του, τη ματαιόδοξη ζωούλα του;;

Αν, υποθετικά, αυξήσουν τις συντάξεις και τα μερίσματα κι επιστρέψουμε στα επίπεδα του 2005, 2008, θα αλλάξουμε μήπως ως άνθρωποι; Θα ενωθούμε μήπως; ‘Η θα αποξενωθούμε πάλι, μη γνωρίζοντες ποιος είναι ο διπλανός μας απόστρατος συνάδελφος, διαφορετικής «προέλευσης» ή άλλης «σχολής», από τον οποίο τώρα ζητάμε να πει «περασμένα ξεχασμένα», ελαφρά τη καρδία, και να πιαστούμε χέρι-χέρι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των αποστράτων; Έχετε σκεφτεί ποιος μπορεί να εργαστεί και να σταθεί αξιοπρεπώς στον ιδιωτικό τομέα αν μας παραχωρήσουν ανάλογο δικαίωμα; Ποιος και με ποια προσόντα; Κι αν, υποθετικά, εργαζόμαστε όλοι οι απόστρατοι, οι Ενώσεις μας θα σωπάσουν μετά στα λοιπά καυτά προβλήματα που ταλανίζουν το έθνος; Μήπως θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, ξεχνώντας πάλι το αμαρτωλό παρελθόν μας, κάτι που ζητάμε να «ξεχάσουν οι λοιποί ως περασμένα-ξεχασμένα» σε πολλαπλές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας;

Βγάζω το καπέλο στον μέντορά μου, έναν Υπτγο ε.α., του οποίου το όνομα δεν αναφέρω για λόγους ύψιστου σεβασμού, ο οποίος, πικραμένος και για δικούς του προσωπικούς λόγους και ατομικής κοσμοθεωρίας, μετά από έντονη και άκρως επιτυχημένη σταδιοδρομία στον ΕΣ, «απέχει και αποσύρθηκε» από όλους και όλα. Το σέβομαι και το αποδέχομαι πλήρως και το συνιστώ σε όλους τους φιλόδοξους και αμετανόητους αποστράτους!

Δεκαετίες τώρα, η συντριπτική πλειοψηφία των εν ενεργεία παραπονιούνταν ότι ο στρατός τρωει το χρόνο, ροκανίζει τα όνειρά μας, δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε εκείνο, το άλλο… Τώρα που έχουμε πλήρη ελευθερία και άνεση χρόνου, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; Ανακαλύπτουμε μήπως χαμένα ταλέντα; Μαθαίνουμε μια νέα ξένη γλώσσα; Διαβάζουμε ή αθλούμαστε μήπως περισσότερο; Φοιτούμε σ’ εκείνο το ΙΕΚ που ονειρευόμασταν αλλά ποτέ δεν πήγαμε γιατί δεν είχαμε χρόνο; Ζωγραφίζουμε μήπως; Γράφουμε ποίηση; Καλλιεργούμε το μπαχτσεδάκι που ήταν ανεκμετάλλευτο τόσα χρόνια; Παρασκευάζουμε μέλι, σαπούνι, ψωμί ή τυρί μόνοι μας; Πήραμε μήπως εκείνο το Proficiency που πάντα ονειρευόμασταν αλλά δεν είχαμε χρόνο λόγω… στρατού;

Έχουμε ως απόστρατοι πλήρη και ολότελη ελευθερία χρόνου, το εκμεταλλευόμαστε αυτό για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι χριστιανοί, να αναζητήσουμε άλλες διεξόδους και πνευματικούς ατραπούς; Αναρωτιέται κανείς αν θα σώσει την ψυχοσωματική του οντότητα σαν χριστιανός ή σκέφτεται μονάχα ενδεχόμενη αύξηση στη σύνταξη ή το μέρισμα;

Δε «βλέπετε» ότι δεν πρόκειται να μας δώσουν τίποτα παραπάνω παρά μόνο είναι αποφασισμένοι να μας εξοντώσουν στην κυριολεξία; Δε «βλέπετε» ότι είμαστε εξαρτημένοι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ από το ΓΛΚ, χωρίς καμία δυνατότητα αντίδρασης; ΤΙ, ΠΩΣ, ΠΟΥ και ΠΟΤΕ νομίζετε ότι θα πράξετε και εναντίον ΠΟΙΑΝΟΥ; Δε «βλέπετε», σε πλήρη συνάφεια με τα παραπάνω, ότι έχουμε να κάνουμε με κοστουμαρισμένους «δολοφόνους», ψυχρούς, χαμογελαστούς, ήρεμους και πολιτισμένους, αποφοίτους του Harvard, Princeton, Boston University, ιδρύματα και, αγγλιστί, think tanks, που παράγουν πρωθυπουργούς, ψυχρούς εκτελεστές λαών; Δεν ξέρετε ότι οι δολοφόνοι δε «χαμπαριάζουν» από νόμιμα δικαιώματα, συντάγματα, νομικίστικα αιτήματα αποστράτων, ανθρωπισμούς ή εδραιωμένα ανθρώπινα δικαιώματα; Ποιος δολοφόνος λυπήθηκε το θύμα του;; Αν το λυπόταν, δε θα ήταν δολοφόνος αλλά φιλάνθρωπος. Δε «βλέπετε» ότι όσες συγκεντρώσεις κάνουν οι απόστρατοι, όσες βαθυστόχαστες-προτρεπτικές-ανατρεπτικές-περισπούδαστες-αναλυτικές μελέτες ή επιστολές γράψουν, είναι ανούσιες και μάταιες, όπως ήταν και η φανταχτερή παρασημοφορημένη υπηρεσιακή ζωούλα πολλών από εμάς; Δε «βλέπετε» ότι όσες συναντήσεις κι αν ζητήσουμε με διάφορους κυβερνητικούς μας ΣΝΟΜΠΑΡΟΥΝ και μας ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ κατά πρόσωπο; Δεν το είδατε τόσα χρόνια, μετά από τόσες συναντήσεις μαζί τους;; Αν δεν το «βλέπετε», γιατί δεν το βλέπετε;

Πλήρης αποχή από ΚΑΑΥ, λέσχες, παραιτήσεις όλων από τις ΝΠΔΔ ενώσεις μας, αποχή και πλήρης αδιαφορία σε όλα τα υπηρεσιακά και κυβερνητικά καλέσματα! Καμία συμμετοχή πουθενά και σε καμία συγκέντρωση-συνάντηση-εκδήλωση. Ολοκληρωτική παύσις! Φτάνει πια, είναι σιχαμερό. Μεταδώστε το ηχηρότατο μήνυμα ότι απέχουμε πλέον ως προδομένοι από την Πολιτεία. Όσο κλαιγόμαστε και κλαυθμηρίζουμε τόσο απομακρύνεται η λύση. Τα γκρινιάρικα παιδιά τα τιμωρούν και όσο γκρινιάζουν τόσο τα τιμωρούν! Ποτέ κανείς από εμάς δε μελέτησε συμπαντιαίους, πνευματικούς νόμους; Κανείς ποτέ δεν πρότεινε τη μέθοδο του The Secret, κατά την οποία «σε ό,τι συγκεντρώνεις την προσοχή σου τόσο αυτό μεγαλώνει, τρέφεται και συντηρείται»; Για μια εβδομάδα διακοπών στα ΚΑΑΥ και ένα γεύμα φθηνό στη λέσχη, συντηρούμε και προσδίδουμε σκουριασμένη λάμψη στο ήδη τερμιτοφαγωμένο οικοδόμημα…

Παρακαλώ πολύ μην ανταπαντήσετε με συμβατικές απόψεις τύπου «να τα ενισχύουμε για να παίρνουμε μερίσματα» γιατί αυτή η κοσμοθεωρία έχει πεθάνει, το «σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται» και πλησιάζουμε τάχιστα σε τέλος εποχής! Αν δεν πεθάνει κάτι δεν αναγεννάται από τις στάχτες του, κι εμείς έχουμε ήδη «πεθάνει» ως κάστα! Συνειδητοποιήστε το πριν είναι αργά.

Είμαστε πολίτες και ιδιώτες που δίνουμε λογαριασμό μόνο στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, τη ΔΟΥ και το ΓΛΚ. Αλλά πολύ περισσότερο, στο Θεό! Εκεί πρέπει να απευθυνθούμε πλέον και σε κανέναν «υπεύθυνο»! Ήμασταν κι εμείς κάποτε «υπεύθυνοι» και αποτύχαμε οικτρά και παταγωδώς! Δεν το «βλέπετε»;;  

«Το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται» αλλά πλείστοι από εμάς παραμένουν προσκολλημένοι σ’ αυτό.  

Όσοι διοίκησαν Μονάδες, Σχηματισμούς, Επιτελεία, να ψάξουν να βρουν όλους όσους διοίκησαν και να ζητήσουν ταπεινά «συγγνώμη», είτε δημόσια, είτε με επιστολή, είτε προφορικά, για όλες τις αδικίες, ανομίες, ατασθαλίες και αντισυναδελφικές συμπεριφορές προς αυτούς! Να ψάξουν σε τηλεφωνικούς καταλόγους, στο διαδίκτυο, στα κοινωνικά δίκτυα, στο Google earth, παντού. Να βρουν όλους τους εκάστοτε υφισταμένους τους και να ζητήσουν συγγνώμη ειλικρινά που δεν «έβλεπαν» τότε. Κι αν πρόκειται για Α/ΓΕΕΘΑ-ΓΕΣ-ΓΕΑ-ΓΕΝ, να ζητήσουν συγγνώμη δημόσια και να αλλάξουν ρότα, μετανοημένοι και στο πλευρό των αποστράτων και της κοινωνίας…

Να αποσυρθούν όλοι οι απόστρατοι από όλες τις «δημόσιες» εμφανίσεις τους, να παραιτηθούν από κάθε θέση για να απαξιωθεί το σάπιο υπάρχον σύστημα, που, επαναλαμβάνεται, εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε, συντηρήσαμε και συντηρούμε. Απλά τώρα «μετανοούμε» ειλικρινά, παρόλο που δεχόμαστε στωικά την πληρωμή μας, ως αναλύθηκε παραπάνω… 

Ο χρόνος που σπαταλήθηκε σε επιστολές, άρθρα, συγκεντρώσεις και αιθεροβάμονες δραστηριότητες, ας αφιερωθεί στην προσευχή, τη μετάνοια, τη βελτίωσή μας και την έναρξη μιας νέας ζωής! Αν ενωθούμε πνευματικά όλοι οι απόστρατοι με τις οικογένειές τους, αν προσευχηθούμε όλοι μαζί, αν μελετούμε το Ευαγγέλιο ταπεινά, καλοπροαίρετα και θετικά, αναζητώντας βοήθεια από πραγματικά πνευματικά άτομα και όχι κοσμική καμαρίλα κατά τα μέχρι τούδε πρότυπά μας, θα κατέβει ο ίδιος ο Χριστός για να αλλάξει Αυτός την κατάσταση! Αλλά μέγιστο εμπόδιο παραμένει ο εγωισμός μας, το αξίωμα και ο βαθμός που κατείχαμε (και όχι κατέχουμε τώρα!)…

Ζητώ συγγνώμη αν πίκρανα πολλούς, ούτε εξυπνότερος υπήρξα, ούτε καλύτερος, ομορφότερος, τελειότερος, τουναντίον, αμέτρητα λάθη και αρρωστημένες δράσεις, αλλά «έμαθα» πολλά από κάποια στιγμή και μετά… Ευελπιστώ ότι η επιστολή θα δημοσιευτεί, αν όχι, καταλαβαίνω απόλυτα το «λόγο»… Αν δημοσιευθεί και υπάρξουν αντιδράσεις, λυπάμαι αλλά δεν πρόκειται να αναμιχθώ σ’ αυτές. Το παρόν κατατίθεται άπαξ, με καθαρή συνείδηση, όπως ακριβώς έφυγα από την ενεργό δράση. Αν τη δω στο επόμενο φύλλο της Εθνικής Ηχώ, απευθύνω ένα ύστατο «χαίρε» σε όλους μας ταπεινά…

Συγγνώμη για τη μακρηγορία, προσδοκώ στην «ελευθερία» και «ανάσταση» όλων μας!

Γιώργος ΑθανασίουΛγός ε.α.