Η αναγνώστρια του Book Room, Σταυρούλα Χρυσοχόου, η οποία είχε στείλει και το "κορίτσι που δεν διαβάζει", έστειλε ακόμη ένα κείμενο:
Οι συγγραφείς ως αντικείμενα ερωτικού πόθου μέσα από τα μάτια μιας συγγραφέως ή αλλιώς τα υπέρ και τα κατά του «ραντεβουδείν» με έναν εραστή του λόγου. Από το thoughtcatalog.
Μερικά πράγματα που θα ήταν καλό να γνωρίζετε πριν βγείτε ραντεβού με ένα συγγραφέα
Αυτή η ιστορία του επαγγελματία συγγραφέα είναι το μόνο παιχνιδάκι που έχω. Στο χώρο ενός μπαρ, τα μάτια του ανυποψίαστου υποψήφιου συντρόφου με ατενίζουν όπως μια οποιαδήποτε διοπτροφορούσα γυναίκα με μακριά σκούρα μαλλιά. Αλλά όταν φτάνουν στην επίμαχη ερώτηση περί των ενδιαφερόντων μου, και εγώ απαντώ «είμαι συγγραφέας, επιμελήτρια, ποιήτρια, φωτορεπόρτερ και επιπλέον διαχειρίζομαι ένα blog που βρίσκεται στο TOP 100 των εναλλακτικών blogs του κυβερνοχώρου» πέφτουν σαν τα ώριμα φρούτα.
Καταλαβαίνω την επιθυμία κάποιου να το κάνει με ένα συγγραφέα, ή έστω να βγει ραντεβού. Δεν μπορώ να σας κατηγορήσω. Είμαστε γοητευτικοί, μυστήριοι, ρομαντικοί, πνευματώδεις. Αλλά νομίζω ότι επιβάλλεται να γνωρίζετε που ακριβώς μπλέκετε.
Είμαστε απένταροι
Στην πραγματικότητα, δίνουμε την ψυχή μας σε δουλειές που μας βγάζουν το λάδι και από λεφτά τζίφος. Και αυτό βέβαια σημαίνει ότι η λέξη κέρασμα δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο.
Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε
Πάντα σκάρωνα ιστορίες. Όταν ήμουν πιτσιρίκι έγραφα και από ένα έργο στις διακοπές το οποίο και παίζαμε με την αδελφή μου. Τον επόμενο χρόνο το ξεσκόνιζα και το διόρθωνα ώσπου να αγγίξει την τελειότητα. Επίσης, παίζαμε ραδιόφωνο βάζοντας προσωπικότητες της επικαιρότητας να λένε πιασάρικες φράσεις ή μαγνητοφωνούσαμε συνεντεύξεις που παίρναμε η μια από την άλλη ανάμεσα σε τραγούδια που είχαμε γράψει από το ραδιόφωνο. Μέχρι και οικογενειακή εφημερίδα έφτιαξα όταν οι γονείς μου αγόρασαν έναν υπολογιστή, παίζοντας με τις γραμματοσειρές και προσθέτοντας φωτογραφίες στις ιστορίες μου. Ταυτόχρονα, πίεζα τους γονείς μου να μου στέλνουν γράμματα σαν εκδότρια που ήμουν. Εν ολίγοις, πάντα είχα μια τάση για επικοινωνία και σε αυτές τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι μη αναστρέψιμο.
Μερικές φορές τρώω φλας έμπνευσης και πρέπει ανεξαρτήτως χώρου ή χρόνου να κάνω κάτι για αυτό
Ζητώ συγνώμη αν δεν είμαι πολύ συνεπής σε αυτά που κανονίζουμε παρέα ή αν κατά την διάρκεια μιας συνεύρεσης μας διακόψω για να σημειώσω κάτι. (Όπως ανέφερα παραπάνω πρόκειται για κάτι στο οποίο δεν μπορώ να αντισταθώ). Εάν έχω έμπνευση για γράψιμο πρέπει οπωσδήποτε να το εκμεταλλευτώ, ειδικά όταν το μεγαλύτερο διάστημα πιέζω τον εαυτό μου να γράφω επί πληρωμή. Στο κάτω-κάτω, έγραψα ένα από τα καλύτερα ποιήματα μου περιμένοντας το τραίνο μισομεθυσμένη ενώ ταυτόχρονα ψηλάφιζα θυμωμένη την τσάντα μου ψάχνοντας να στρίψω τσιγάρο. Ποτέ δεν ξέρεις η έμπνευση πότε θα χτυπήσει.
Πιθανότατα θα δείτε τον εαυτό σας να αντανακλάται στο έργο
Εάν βγαίνετε με έναν συγγραφέα και δεν γράφει για εσάς –είτε για καλό, είτε για κακό- τότε δεν είναι ερωτευμένος μαζί σας. Γιατί έτσι απλά δεν είναι. Γιατί οι συγγραφείς ερωτευόμαστε άτομα που μας εμπνέουν. Γιατί σε ρωτάω, εάν δεν μπορείς να βάλεις φωτιά στην πένα μου τότε πες μου σε παρακαλώ, πως θα βάλεις φωτιά στο κρεβάτι μου;
Μπορείς να ανακαλύψεις περισσότερα από όσα θα ήθελες να μάθεις ποτέ για εμάς στο Διαδίκτυο.
Σοβαρά τώρα. Απλά γκούγκλαρε με.
Οι συγγραφείς είναι «δραματολάγνοι» και συχνά κουτσομπόληδες
Ανεξάρτητα από το τι γράφει κάποιος, σε όλους μας αρέσει να ακούμε ιστορίες των άλλων και να τις αφηγούμαστε. Επίσης είμαστε επιρρεπείς στην δραματοποίηση των καταστάσεων και στην υπερβολή. Ποτέ δεν θα παραδεχτούμε πόσο δραματικοί είμαστε, αλλά μην περιμένεις τίποτα λιγότερο από το σχεδιασμό των πιο απίθανων εναλλαγών στη δράση και ακραία ανάπτυξη χαρακτήρων την ώρα που φλυαρούμε ανέμελα με το μανάβη.
Οι συγγραφείς είναι τρελοί
Και δεν εννοώ τρελοί με την έννοια που οι άνθρωποι δίνουμε στο χαρακτηρισμό οποιουδήποτε διαφωνεί μαζί μας. Εννοώ πραγματικά ανισόρροποι. Συχνά είμαστε παρεξηγημένοι και βαθιά συγχυσμένοι. Είναι απαραίτητο να είμαστε τουλάχιστον τόσο δα διανοητικά διαταραγμένοι, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε καλοί σε αυτό που κάνουμε. Αλήθεια, ποιος θέλει να διαβάσει κάτι που έχει γράψει ένας βαρετός, λογικός άνθρωπος? Σίγουρα όχι εγώ.
Στην πραγματικότητα δεν είμαστε τίποτα το φοβερό.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να φαίνεται κάτι φοβερό να βγάζεις λεφτά από τη συγγραφή, αλλά δεν είναι. Είναι απλά μια δουλειά. Δεν διάγω πολυτελή βίο. Η συγγραφή μπορεί να απασχολεί ως επί το πλείστον το πνεύμα - μολονότι αυτό πιθανόν να συμβαίνει στον καναπέ ανάμεσα σε καταμουσκεμένα από τον ιδρώτα σεντόνια και γατιά- ωστόσο δεν παύει να πρόκειται για εργασία. Επίσης ο ήλιος δεν μας βλέπει σχεδόν ποτέ. Σοβαρά τώρα. Βγάλτε μας έξω για μια μεσημεριανή βόλτα ή κάτι παρόμοιο γιατί μάλλον είναι απαραίτητη μια παύση από το κόλλημα στις δύο παραγράφους που έχουμε γράψει από το πρωί.
Όλοι οι συγγραφείς χρειάζονται έναν καλό επιμελητή, αλλά αυτός ο επιμελητής πιθανότατα δεν είστε εσείς
Μπορεί να ζητήσουμε την γνώμη σας σχετικά με την δουλειά που κάνουμε, ωστόσο θα τα πάρουμε αν είστε επικριτικοί για το «με αίμα και ιδρώτα γραμμένο» πόνημα της ζωής μας. Εκτός και αν είστε κάτοχος Pulitzer ή αντίστοιχου βραβείου. Βεβαίως, αυτό ισχύει και αντίστροφα. Μου έχει συμβεί να έχω εραστές που μου ζητούσαν να κοιτάξω την δουλειά τους και όταν την έκανα φύλλο και φτερό με έκαναν στην άκρη. Τι περιμένετε στα αλήθεια; Υπάρχουν άνθρωποι που με πληρώνουν για να επιμεληθώ την δουλειά τους. Εάν δεν θέλετε πραγματικά την επαγγελματική μου άποψη καλύτερα να μην την ζητάτε καθόλου.
Οι συγγραφείς είναι πομπώδεις «πιτουροκέφαλοι» που πίνουν. Πολύ όμως.
Κυρίως ουίσκι. Ποτάμια ουίσκι. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς θα έπρεπε να πληρώνονται σε ουίσκι. Έτσι δεν θα χρειαζόταν καν να υπάρχει ενδιάμεσος όπως ο μπάρμαν που έχει απομνημονεύσει την παραγγελία ή ο τύπος που με ξέρει ονομαστικά στην κάβα της γωνίας.
Έχουμε στην καλύτερη των περιπτώσεων περίεργα προγράμματα
Τη μια μέρα μπορεί να έχω να γράψω τρία κομμάτια των χιλίων λέξεων και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να δουλεύω μέχρι τις 4 το πρωί, την επόμενη μέρα μπορεί να ξεκινήσω να πίνω με φίλους μέρα μεσημέρι στο πάρκο, και πάει λέγοντας. Επειδή δεν έχω γραφείο να πάω αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι και ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου