ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΗΣ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ
ΔΙΑΦΘΟΡΑ
κ.κ. Ελένη Ράικου Αρ. πρωτ.
675/5-4-2016
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Παναγιώτη Σταμάτη
του Δημητρίου, Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών, αρ.48 (panos_stamatis@yahoo.gr).
ΚΑΤΑ
1. ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ – συμμετόχου και εμπλεκομένου, διά κοινής
δράσης και κοινού δόλου, αρμοδίου υπηρεσιακού παράγοντος και εξωθεσμικού
τοιούτου συναυτουργού ή ηθικού αυτουργού.
2. Και κάθε άλλου προσώπου ως προς το οποίο προκύπτουν αποχρώσες
ενδείξεις ενοχής.
Αξιότιμη κυρία
Εισαγγελεύ,
Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά, Σας εκθέτω μια σειρά από κρίσιμα πραγματικά
περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων
κακουργηματικού χαρακτήρα, αυτεπαγγέλτως
διωκομένων, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, εις βάρος του ελληνικού
λαού και των στελεχών των Ενόπλως Δυνάμεων. Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες
συμπεριφορές αφορούν τις εργασίες στα HOT-SPOTS
από στρατιωτικούς και τις αμοιβές που εισέπραξαν τρίτοι και φέρεται να
τελέστηκαν τις αρχές του 2016 και τις κατήγγειλε από το βήμα της Βουλής την 1 Απριλίου 2016, ο επικεφαλής του
Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης.
Αναφέρομαι
σε εσάς κύριε Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί
από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης η πιθανότητα τέλεσης αδικημάτων, κακουργηματικού
χαρακτήρα και μάλιστα με εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό.
.
Ι. ΣΥΝΤΟΜΟ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ (Κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά)
1. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον
έντυπό κα ηλεκτρονικό τύπο, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, την Παρασκευή,
1.4.2016, έγιναν βαριές καταγγελίες από τον επικεφαλής του Ποταμιού
Τι είπε για το hot spot της Χίου:
Σε σοβαρότατες καταγγελίες για
αυθαιρεσίες από την κυβέρνηση προέβη ο Σταύρος Θεοδωράκης από το βήμα της
Βουλής, αποκαλύπτοντας ότι πρόσφυγες στέλνονται κατά προτεραιότητα σε
ξενοδοχεία
πολιτευτών των ΑΝΕΛ, ενώ παρέθεσε στοιχεία για το hot spot της Χίου
που ανέλαβε μια εταιρεία από την Αργυρούπολη έναντι 854 χιλιάδων ευρώ. Ο επικεφαλής του Ποταμιού έκανε λόγο για
μικροκομματική εκμετάλλευση του προσφυγικού προβλήματος, αφήνοντας παράλληλα
αιχμές για τις
εταιρείες που επιλέχθηκαν για τη σίτιση των προσφύγων στα νησιά.
«Πρόσφυγες στέλνονται κατά προτεραιότητα σε ξενοδοχεία κολλητών. Κολλητών της
διακυβέρνησης εννοώ. Υπάρχουν καταγγελίες στην Αργολίδα και αλλού για
ξενοδοχεία πολιτευτών των ΑΝΕΛ» δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Ποταμιού
κατά τη συζήτηση για προσφυγικό νομοσχέδιο. «Κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
τολμούν και ρωτούν τον κ. Καμμένο, γιατί επιλέχθηκαν για τη σίτιση των
προσφύγων στα νησιά, εταιρείες από την Αθήνα και όχι από τα νησιά» πρόσθεσε ο
κ. Θεοδωράκης.
Σχετικά με το hot spot της Χίου ο κ. Θεοδωράκης είπε χαρακτηριστικά «μια εταιρεία από την Αργυρούπολη πήρε 854 χιλιάδες Ευρώ. Τα 30
στρέμματα τα έδωσε ο δήμος» και συνέχισε «τα container του Hot
Spot είναι δωρεά των Ελληνικών
Πετρελαίων. Τις υπόλοιπες εργασίες τις
έκαναν φαντάροι. Στρατιώτες σκούπιζαν το χώρο. Στρατιώτες κουβαλούσαν κρεβάτια.
Κρεβάτια είναι παρμένα από τις μονάδες τους».
2. Σε άλλα δημοσιεύματα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
αναφέρει ότι είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της κατασκευής του κέντρου
φιλοξενίας (hot spot) στη Χίο, το οποίο κόστισε τελικά 1.277.000 ευρώ,
τη στιγμή που, μεταξύ άλλων, η έκταση παραχωρήθηκε από τον Δήμο, ο εξοπλισμός
και οι υποδομές στέγασης διατέθηκαν από ελληνική επιχείρηση, ενώ προβλέφθηκε,
σύμφωνα με τις καταγγελίες, και συμπληρωματική δαπάνη ύψους 423.183 ευρώ,
που εγκρίθηκε 20 μέρες μετά το τέλος των έργων.
«Και όλα
αυτά σε διαγωνισμό της μίας και μόνο ημέρας», τονίζει η ΝΔ υπενθυμίζοντας ότι
έχει ήδη στηλιτεύσει τον παραγκωνισμό της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων
και την πρόσφατα ψηφισθείσα τροπολογία που παρέχει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση
να αναθέτει, κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας, απευθείας σε
επιχειρήσεις, έργα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφορούν το
προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα και η οποία, «αποδεικνύεται, δυστυχώς, ως το
όχημα για πολλές "γκρίζες" αναθέσεις».
3. Σε άλλο δημοσίευμα, αναφέρεται ότι, οι βουλευτές Γιώργος Αμυράς,
Γιώργος Μαυρωτάς και Γρηγόρης Ψαριανός με ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων
προς τους υπουργούς Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Εθνικής
Άμυνας θέτουν μία σειρά από ερωτήματα, ως προς τις συνθήκες ανάθεσης, τον
προϋπολογισμό και τους αναδειχθέντες ως αναδόχους του συγκεκριμένου έργου.
Μεταξύ
άλλων, ρωτούν αν είναι αληθές ότι δόθηκαν συνολικά 1.277.167 ευρώ για την
κατασκευή κέντρου υποδοχής στη Χίο σε εταιρεία, η οποία δεν διαθέτει ιστοσελίδα
και δεν έχει τηρήσει την υποχρέωση δημοσίευσης ισολογισμών της τα τελευταία
τρία χρόνια.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της
ερώτησης και ΑΚΕ (Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων)
Προς:
α) Τον Υπουργό Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης
β) Τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας
ΘΕΜΑ: «Αδιαφανείς διαδικασίες στη
δημιουργία hotspot και στη σίτιση προσφύγων και μεταναστών»
Από τις
αρχές του έτους τα συν Υπουργεία και οι υπαγόμενες σε αυτά υπηρεσίες έχουν
αναθέσει πλήθος έργων και προμηθειών, που άπτονται της αντιμετώπισης του
προσφυγικού προβλήματος, με απολύτως αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς τήρηση της
νομοθεσίας περί δημοσίων συμβάσεων, υπό το πρόσχημα του κατεπείγοντος. Δηλαδή,
αν και το πρόβλημα των ολοένα αυξανόμενων προσφυγικών ροών ήταν γνωστό ήδη από
την Άνοιξη του έτους 2015, η Κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει την κατάσταση να
φτάσει στο μη παρέκει, πριν αρχίσει να αναλαμβάνει δράση για την δημιουργία
hotspots και εν γένει για την οργανωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος στέγασης
και σίτισης των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που έχουν εγκλωβιστεί
στη χώρα. Αποτέλεσμα αυτής της κωλυσιεργίας ήταν, μεταξύ άλλων, η παράκαμψη
εντέλει των διαγωνιστικών διαδικασιών, δηλαδή η πλήρης αδιαφάνεια κατά την
σύναψη δημοσίων συμβάσεων ύψους δεκάδων εκατομμυρίων.
Διάφορες
από αυτές τις συμβάσεις για τη σίτιση και στέγαση προσφύγων και μεταναστών ήδη
εγείρουν ερωτηματικά, ως προς τις συνθήκες ανάθεσής τους, τον προϋπολογισμό
τους και τους αναδειχθέντες ως αναδόχους τους.
Ήδη από
την Παρασκευή 1.4.2016 από το βήμα της Βουλής ο επικεφαλής του Κινήματός μας
έθεσε συγκεκριμένα ερωτήματα προς τους αρμόδιους υπουργούς, αλλά ουδεμία
απάντηση λάβαμε. Από στοιχεία δε σχετικά με προμήθειες για τη σίτιση μεταναστών
που κατέθεσε στα πρακτικά της της Βουλής ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Βίτσας, ,
προκύπτει εναργώς η αδιαφάνεια, ο αναίτιος περιορισμός του ανταγωνισμού και η
πιθανή υπερτιμολόγηση αγαθών εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Επειδή
στο Ποτάμι θεωρούμε ότι η διαφθορά και η διαπλοκή τρέφονται από την αδιαφάνεια
και επειδή η Κυβέρνηση δημιούργησε με την αβελτηρία της τις συνθήκες, ώστε
κρατικοί και κοινοτικοί πόροι να μοιράζονται αδιαφανώς, χωρίς διαγωνιστικές
διαδικασίες.
Επειδή
θεωρούμε ότι με την γενίκευση της διαδικασίας της “διαπραγμάτευσης” και των
απευθείας αναθέσεων, το Δημόσιο ζημιώνεται από υπερτιμολογήσεις (στην καλλίτερη
περίπτωση), ενώ συγχρόνως δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες αδιαφανούς
πλουτισμού διαπλοκής.
Επειδή
στο προσφάτως ψηφισθέν νομοσχέδιο η Κυβέρνηση παρακάμπτει επ’ αόριστον -για
λόγους ανωτέρας βίας- την σύμφωνη γνώμη της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων
Συμβάσεων για την ανάθεση έργων και προμηθειών,
Επειδή
θεωρούμε χρέος μας, αφενός να στηλιτεύουμε αυτές τις πρακτικές, αφετέρου να
ελέγχουμε την Κυβέρνηση που μόνη της δημιούργησε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και
μέσα σε αυτές τις συνθήκες καλείται να διαχειριστεί κοινοτικά κονδύλια και
κονδύλια του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.
Ερωτώνται οι συναρμόδιοι υπουργοί:
· Θα
συνεχίσετε να επικαλείστε το κατεπείγον ακόμη και για καταστάσεις που μπορούν
μετά βεβαιότητας να προβλεφθούν, προκειμένου να αναθέτετε δημόσιες συμβάσεις
χωρίς κανόνες;
·
Προτίθεστε να προκηρύξετε κανονικούς διαγωνισμούς, υπό όρους διαφάνειας για την
αντιμετώπιση των μεσομακροπρόθεσμων αναγκών;
· Είναι αληθές
ότι δόθηκαν συνολικά 1.277.167 ευρώ για την κατασκευή κέντρου υποδοχής στη Χίο
σε εταιρεία, η οποία δεν διαθέτει ιστοσελίδα και δεν έχει τηρήσει την υποχρέωση
δημοσίευσης ισολογισμών της τα τελευταία τρία χρόνια;
· Είναι
αληθές ότι δόθηκε το πιο πάνω ποσό, αν και οι λυόμενοι οικίσκοι για τη
στέγαση των μεταναστών στο εν λόγω κέντρο ήταν δωρεά της εταιρείας Ελληνικά
Πετρέλαια, οι δε εργασίες μεταφοράς κλινών και εν γένει διαμόρφωσης του χώρου
έγινε από φαντάρους;
·
Ζητούμε την κατάθεση όλων των τιμολογίων που εξέδωσε η ανάδοχος εταιρεία στο
πλαίσιο εκτέλεσης του πιο πάνω έργου.
· Ποιος
και με ποια κριτήρια όρισε τα προς προμήθεια αγαθά και τον προϋπολογισμό αυτών
για τη σίτιση προσφύγων και μεταναστών στα διάφορα κέντρα κράτησης/φιλοξενίας;
· Είναι
αληθές ότι για τη σίτιση προσφύγων και μεταναστών σε διάφορα κέντρα ανά την
Ελλάδα ζητούνται προσφορές μόνον από εταιρείες που είναι ήδη συμβεβλημένες με
τις υπηρεσίες του ΥΕΘΑ; Αν ναι, γιατί;
4. Από τα καταγγελλόμενα προκύπτει σαφώς ότι μη νόμιμα χρησιμοποιήθηκαν
και χρησιμοποιούνται στρατιωτικοί για εργασίες εκτός των προβλεπομένων
καθηκόντων τους, όπως αυτά προβλέπονται από τον Γενικό Κανονισμό του Στρατού, «Η
αποστολή του Στρατού είναι, να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει
την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας.» και ότι
τρίτοι (εταιρία «φάντασμα» από την Αργυρούπολη), εισέπραξαν αμοιβή για μη
παρεχόμενη ή ελλιπή υπηρεσία καθώς και ότι υπάρχει αδιαφάνεια κατά τη σύναψη
δημοσίων συμβάσεων.
Σε ό,τι
αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκτέλεση από τα
μέλη τους εργασιών καθαρά στρατιωτικού χαρακτήρα, όπως π.χ. η κατασκευή
οχυρωματικών έργων στα σύνορα με σκοπό την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της
χώρας, ή η γνωστή «αποψίλωση» των χώρων των στρατοπέδων από αγριόχορτα για
λόγους καθαριότητας και ασφαλείας των τελευταίων, δεν παραβιάζει το άρθρο 22
παρ. 3 εδ α' του Συντάγματος. Και τούτο διότι και αναγκαία και επιβεβλημένη
είναι, καταρχήν, η εκτέλεση τέτοιου είδους εργασιών, από τη φύση της
συγκεκριμένης σχέσης και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή, ενώ βρίσκει
άμεσο συνταγματικό έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 6, σύμφωνα με την
οποία « κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί
στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων».
Τελευταία όμως σημειώνεται η
χρησιμοποίηση στρατιωτών σε έργα παραγωγικά, σε σημείο μάλιστα που συχνά
υποκαθιστούν τις πολιτικές υπηρεσίες στην αντιμετώπιση φυσικών φαινομένων. Ως
μέτρο μπορεί να είναι υπό κάποιες προϋποθέσεις επιδοκιμαστέο, πλην όμως
αντίκειται στη σαφή διάταξη της 29ης Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας που
κάνει λόγο « περί εργασιών χαρακτήρα καθαρά στρατιωτικού».
Εξάλλου,
από τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 6 Σ., σύμφωνα με την οποία : «Κάθε Έλληνας που
μπορεί να φέρει όπλο είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδας,
σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων», προκύπτει ότι αποστολή των ενόπλων
δυνάμεων είναι κατά πρώτο λόγο να λειτουργούν αποτρεπτικά απέναντι σε όσους θα
είχαν διάθεση να προσβάλουν την εθνική ανεξαρτησία την εδαφική ακεραιότητα της
χώρας μας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ειρήνη, και κατά δεύτερο λόγο, εάν η
«αποτροπή» δεν αποδειχθεί αποτελεσματική, να αμυνθούν του πατρίου εδάφους.
Με διαφορετική διατύπωση, η
αποστολή αυτή συνίσταται στην άμυνα της χώρας απέναντι σε εξωτερικούς κινδύνους
και όχι στην ενασχόληση με καθήκοντα αναγόμενα στην εσωτερική πολιτική.
Η απόφαση των αρμοδίων οργάνων της εκτελεστικής
λειτουργίας (ΥΕΘΑ) με τις οποίες διατάζει στρατιωτικούς για εργασίες εκτός των
καθηκόντων του πρέπει να είναι:
α)
Κατάλληλη, δηλ. να τελεί σε συνάφεια με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Αυτός δεν
μπορεί παρά να είναι η αντιμετώπιση θεομηνίας(σεισμός, πλημμύρες, πυρκαγιές,
λοιμοί), που προκαλεί επείγουσα κοινωνική ανάγκη ή κινδύνου της δημόσιας
υγείας.
β) Αναγκαία, δηλ. να μην είναι δυνατή η
εξυπηρέτηση του ίδιου σκοπού με άλλα μέσα, όπως π.χ. η χρησιμοποίηση προσώπων
πρόθυμων να εκτελέσουν την ίδια εργασία έναντι αμοιβής.
5. Οι ως άνω πράξεις είναι ποινικά επιλήψιμες και μάλιστα κατ’ εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό ενδεικτικά
(ν.1608/1950, κ.α.).
ΙΙ. ΝΟΜΙΚΟ
ΠΛΑΙΣΙΟ (θεμελίωση
της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς)
Κατά τη διάταξη του άρθρου παρ.1 εδ. α του άρθρου 1 του ν.1608/1950 "περί αυξήσεως των
ποινών των προβλεπομένων δια τους καταχραστάς του Δημοσίου", όπως αυτή
ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο 4 παρ.5 του ν.1738/87 και την
τροποποίησή της από το άρθρο 36 παρ.1 του ν.2172/93 και από το άρθρ. 24 παρ. 3
Ν.2298/1995, "στον ένοχο των αδικημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 216,
218, 235, 236, 237, 242, 258, 372, 375 και 386 του Ποινικού Κώδικα, εφόσον αυτά
στρέφονται κατά του Δημοσίου ή των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή κατά
άλλου νομικού προσώπου από εκείνα που αναφέρονται στο άρθρο 263Α του Ποινικού
Κώδικα και το όφελος που πέτυχε ή επιδίωξε ο δράστης ή η ζημία που προξενήθηκε
ή οπωσδήποτε απειλήθηκε στο Δημόσιο ή στα πιο πάνω νομικά πρόσωπα υπερβαίνει το
ποσό των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) δραχμών, επιβάλλεται η ποινή της
κάθειρξης και, αν συντρέχουν ιδιαζόντως επιβαρυντικές περιστάσεις, ιδίως αν ο
ένοχος εξακολούθησε επί μακρό χρόνο την εκτέλεση του εγκλήματος ή το
αντικείμενό του είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, επιβάλλεται η ποινή της ισόβιας
κάθειρξης".
Με την παρ. 3 του άρθρ.4 του ν. 2408/1996 το παραπάνω ποσό
των πέντε εκατομμυρίων (5.000.000) δραχμών αυξήθηκε σε πενήντα εκατομμύρια
(50.000.000) δραχμές. Με τη διάταξη του άρθρου 5 περ. 7 του ν. 2943/2001, με
την οποία προβλέπεται, (μετά την εισαγωγή του ευρώ), η μετατροπή των δραχμών σε
ευρώ και κατά την οποία το ποσό σε ευρώ, που προκύπτει από τη μετατροπή των
δραχμών σε ευρώ, αναπροσαρμόζεται, αν το ποσό που προκύπτει σε ευρώ είναι
μεγαλύτερο των 100.000 και μικρότερο των 1.000.000 ευρώ, στην πλησιέστερη
ανώτερη ή κατώτερη δεκάκις χιλιάδα ευρώ, αναλόγως του αν τα τέσσερα τελευταία
ακέραια ψηφία του προκύπτοντος ποσού σε ευρώ, είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα του
αριθμού 5.000, το ποσό των 50.000.000 δρχ. αναπροσαρμόσθηκε σε 150.000 ευρώ,
αφού το ακριβές ποσό από τη μετατροπή είναι 146.735 ευρώ και η αναπροσαρμογή
γίνεται στην πλησιέστερη δεκάκις χιλιάδα. Στην περίπτωση αυτή, αρκεί επιδίωξη
οφέλους ή απειλή ζημίας, χωρίς να είναι αναγκαία και η επίτευξή τους και ο
υπαίτιος τιμωρείται με (πρόσκαιρη) κάθειρξη, το ανώτατο όριο της οποίας είναι
είκοσι έτη, με τη συνδρομή δε επιβαρυντικής περιστάσεως, με ισόβια κάθειρξη.
Έχει υποστηριχθεί, επίσης, ότι η προαναφερόμενη ρύθμιση του ν.
1608/1950 είναι ισχυρή και δεν αντιτίθεται σε συνταγματικές διατάξεις διότι: α) Οι όροι «μακρός χρόνος» και «ιδιαίτερα μεγάλη αξία»
συνιστούν έννοιες που ναι μεν είναι αξιολογικές, πλην όμως οριστές και σαφείς,
δυνάμενες να προσδιοριστούν ως προς το ακριβές περιεχόμενό τους δια της
ερμηνείας, κατά τρόπο ομοιόμορφο και αντικειμενικό, με βάση τις περί τούτων
κοινές αντιλήψεις σε μία δεδομένη στιγμή. Επομένως ικανοποιούν τις απαιτήσεις
του άρθρου 7 παρ. 1 Συντ., όπως λ.χ. και οι αξιολογικές έννοιες: «σπουδαίος
κίνδυνος» που συναντάται στο άρθρο 336 παρ. 1 ΠΚ και «αντικείμενο ιδιαίτερα
μεγάλης αξίας» που συναντάται στο άρθρο 375 παρ. 2 ΠΚ (έτσι κατ’ αποτέλεσμα και η ΑΠ 1073/2011,
αδημοσίευτη). β) Ουδόλως παραβιάζεται η αρχή της ισότητας των πολιτών
ενώπιον του νόμου αφού από τη ανωτέρω ρύθμιση δεν προβλέπεται κάποια
εξαίρεση. Και ναι μεν η προβλεπόμενη ποινή της ισόβιας κάθειρξης είναι
ανελαστική, πλην όμως το Σύνταγμα δεν απαγορεύει την απειλή ανελαστικής ποινής
για ελαστικό εγκληματικό μέγεθος (όπως είναι η περιουσία, ιδιωτική ή δημόσια).
Σε κάθε δε περίπτωση η εφαρμογή της αρχής της ισότητας δεν είναι άκαμπτη, αλλά
επιδέχεται πολλούς περιορισμούς, εφόσον βέβαια αυτοί δεν υπερβαίνουν τα ακραία
όρια και τίθενται για λόγους εξυπηρετήσεως του γενικότερου συμφέροντος, όπως εν
προκειμένω, δεδομένου ότι η ανωτέρω ρύθμιση του ν. 1608/1950 τέθηκε για την
προστασία του εννόμου αγαθού της περιουσίας, ειδικά του Δημοσίου και των
ν.π.δ.δ., το οποίο αν δεν θεωρηθεί αυτοτελές έννομο αγαθό οπωσδήποτε είναι
σαφώς ποιοτικά διάφορο του εννόμου αγαθού της ατομικής ιδιοκτησίας. Και τούτο
διότι μέσω της δημόσιας περιουσίας υπηρετούνται και άλλα έννομα αγαθά, όπως
εκείνο του Κράτους στην εσωτερική και εξωτερική του υπόσταση, καθώς και το
έννομο αγαθό της οργανωμένης κοινωνικής ζωής (υπομνήματα, δημόσιες υπηρεσίες). Επομένως, για την προστασία του το
γενικότερο συμφέρον δικαιολογεί την προβλεπόμενη κάμψη της αρχής της ισότητας. γ)
Τέλος, η απειλούμενη σε μία τέτοια περίπτωση ποινή της ισόβιας κάθειρξης (inabstracro συγκρινόμενη) δεν είναι δυσανάλογη σε
σχέση με τη βαρύτητα και την αξία του πληττόμενου εν προκειμένω εννόμου αγαθού
και ως εκ τούτου δεν παραβιάζεται η καθιερούμενη από το άρθρο 25 του
Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας (βλ. περί αυτής ΟλΑΠ 14/2001), διότι αφενός είναι αναγκαία για την
προστασία της περιουσίας του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου
από εκτάκτου μεγέθους και διάρκειας (και καθόλου συνήθεις) προσβολές και
αφετέρου τελεί σε αναλογία με το πληττόμενο έννομο αγαθό (έστω και αν στον
Ποινικό Κώδικα η περιουσία αξιολογείται σε βαθμό υποδεέστερο του
Πολιτεύματος, της ακεραιότητας της Χώρας και της ανθρώπινης ζωής). Και τούτο,
όπως εξηγήθηκε, διότι η ρύθμιση του ν. 1608/1950 έχει σκοπό ειδικό και ποιοτικά
διάφορο των κοινών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα που προστατεύουν συνολικά μεν
την περιουσία (δημόσια και ιδιωτική), αλλά από συνήθους εντάσεως προσβολές. Αντίθετα, η
κρινόμενη ρύθμιση του ν. 1608/1950 κατατείνει ειδικά στην προστασία της
περιουσίας του Δημοσίου και των ν.π.δ.δ. από εκτάκτου μεγέθους («ιδιαίτερα
μεγάλης αξίας») και διάρκειας («επί μακρό χρόνο») προσβολές, προβλέποντας για
τις συνήθεις αναλογικά ηπιότερη ποινική μεταχείριση. Η ένταση της αξιούμενης
για την κατάφαση της διατάξεως αυτής εγκληματικότητας και το ιδιαίτερο είδος
της προστατευόμενης περιουσίας, το οποίο αν δεν θεωρηθεί όπως προαναφέρθηκε αυτοτελές
έννομο αγαθό σε κάθε περίπτωση είναι ποιοτικά διάφορο του εννόμου αγαθού της ατομικής
ιδιοκτησίας, δικαιολογεί την απειλούμενη ποινή της ισόβιας κάθειρξης γιατί η
περιουσία αυτή δεν προορίζεται για τη θεραπεία ιδιωτικών και ατομικών αναγκών,
αλλά συλλογικού ενδιαφέροντος κρατικών λειτουργιών, όπως είναι η κρατική και
εθνική ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία και άλλων πολλών ευεργετικών για το
κοινωνικό σύνολο λειτουργιών. Πρόκειται, επομένως, για προσβολή όχι ατομικού
αγαθού, αλλά της κοινωνικής ολότητας και γι’ αυτό μαζί του έμμεσα
συμπροσβάλλεται και το έννομο αγαθό του Κράτους στην εσωτερική και εξωτερική
του υπόσταση, καθώς και το έννομο αγαθό της οργανωμένης κοινωνικής ζωής
(υπομνήματα, δημόσιες υπηρεσίες).
Τέλος, κατά το άρθρο 46 παρ. 1β`
του ΠΚ, "με την ποινή του αυτουργού τιμωρείται όποιος με πρόθεση
παρείχε άμεση συνδρομή στο δράστη κατά τη διάρκεια της πράξης και στην εκτέλεση
της κύριας πράξης". Από τη διάταξη αυτή σαφώς συνάγεται ότι, για την
ύπαρξη άμεσης συνέργειας στην τελούμενη από άλλον αξιόποινη πράξη, απαιτείται
παροχή άμεσης συνδρομής από τον δράστη στον αυτουργό κατά την τέλεση και κατά
την διάρκεια εκτέλεσης της κύριας πράξης και μάλιστα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε
χωρίς αυτή τη συνδρομή δεν θα ήταν δυνατή με βεβαιότητα ή διάπραξη του
εγκλήματος υπό τις περιστάσεις που τελέστηκε.
Επειδή, η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας
αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς
και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους και
αξιωματικού εν εφεδρεία.
Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι νόμιμη, βάσιμη,
αληθής και εξαιρετικής φύσης.
Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου
36 ΚΠοινΔικ καθιερώνεται η αρχή της
αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο
αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν
μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν
οιασδήποτε "άλλης ειδήσεως" όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας
αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν,
εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους
να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του
οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς
καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού,
καθ' ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).
Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι
αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην
παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο,
το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής
και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του
μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά
υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ.
Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν
είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και
βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η
άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον
Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό
χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη « Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609
επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.
Επειδή, προσκομίζεται σειρά δημοσιευμάτων εφημερίδων
και ηλεκτρονικών εκδόσεων .
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου
δικαιώματος μου
ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ
Την άμεση και
επείγουσα ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και
εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες αξιόποινες πράξεις, να συνδεθούν
με τους φυσικούς, ηθικούς αυτουργούς και άλλους συμμέτοχους και να υποστούν οι
υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.
Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα
αδικήματα που συρρέουν από τα μηνυόμενα,
για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική
ικανοποίηση (44) ευρώ, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε εμένα από τις εν λόγω
πράξεις.
Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, ζητούμε να προβείτε σε όλες τις
απαραίτητες ενέργειες και σας προσκομίζονται πέντε
(5) δημοσιεύματα, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ(2), ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΒΗΜΑτοδότης),
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, TheCaller.gr.
ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ: Τα (5) σχετικά δημοσιεύματα, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (2), ΒΗΜΑ ΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΒΗΜΑτοδότης), ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, TheCaller.gr.
Αιτούμαι επικυρωμένο
αντίγραφο της παρούσης.
Αθήνα, 5 Απριλίου 2016
Ο
Μηνυτής και Πολιτικώς Ενάγων
Παναγιώτης Σταμάτης Πλωτάρχης (ε.α.) ΠΝ