"Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας!" Metternich

"Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας!"  Metternich 
Αυτά έγραφε ο μεγάλος αντίπαλος του Ιωάννη Καποδίστρια  Μέτερνιχ, διπλωμάτης και πολιτικός της Αυστριακής Αυτοκρατορίας , σε επιστολή του στην τότε Κόμησσα  Δωροθέα Lieven . Και δε σταματούσε εκεί ο Μέτερνιχ. Μεταξύ άλλων της έγραφε ΄΄ Τότε μονάχα θα μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχα, όταν ο Καποδίστριας θα έχει θανατωθεί! ... Ενόσω ζεί, θα είναι πάντοτε επικίνδυνος΄΄.  Ποιος ήταν όμως εκείνος ο Ρωμιός που στοίχειωνε τα όνειρα του Μέτερνιχ; Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν η κορυφαία από τις διαπρεπέστερες πολιτικές και διπλωματικές μορφές της Ευρώπης, που κυριάρχησε στις αρχές του ΙΘ' αιώνα. Υπήρξε ο άνθρωπος που έβαλε τα θεμέλια για το νέο ελληνικό κράτος . Γι΄ αυτό το σκοπό διέθεσε ακόμη και την προσωπική του  περιουσία. Και όχι μόνο. Αναλαμβάνοντας ως Κυβερνήτης αποποιήθηκε το μισθό του λέγοντας ΄΄ Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν΄΄.  Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας , θέση την οποίαν του είχε εμπιστευθεί ο τσάρος Αλέξανδρος. Από τη θέση αυτή παραιτήθηκε όταν κηρύχθηκε η Ελληνική Επανάσταση  του 1821.  Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου 1776 και ήταν το έκτο παιδί του Αντωνίου και της Διαμαντίνας Καποδίστρια. Προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια καταγεγραμμένη στο Libro d' oro της Κέρκυρας. Ο πατέρας του Αντώνιος ήταν από τους πιο αξιόλογους δικηγόρους της Κέρκυρας, με ενεργό ανάμιξη στα πολιτικά δρώμενα που διαμόρφωσαν την τοπική ιστορία. Μέχρι την ηλικία των δώδεκα ετών έλαβε τα πρώτα του γράμματα στα σχολεία της Κέρκυρας, ενώ ταυτόχρονα είχε και σαφή ορθόδοξη παιδεία, αφού ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε καλλιεργηθεί στην Ορθόδοξη πίστη από τον μοναχό Συμεών στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, όπου σύχναζε από τη νεαρή του ηλικία. Το 1794 αναχώρησε για την Βενετία με στόχο να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Πάντοβας. Οι βασικές του σπουδές ήταν στον τομέα της Ιατρικής. Ο Καποδίστριας υπήρξε ο εμπνευστής της ελβετικής ουδετερότητας, αλλά και ο άνθρωπος που κατάφερε να «φέρει» στην ελβετική συμπολιτεία τα καντόνια της Γενεύης και της Λωζάνης, νικώντας κατά κράτος διπλωματικά τον άρχοντα της ευρωπαϊκής διπλωματίας στη μετά το Ναπολέοντα εποχή, τον Μέτερνιχ. Οι Ελβετοί ton γιορτάζουν ως εθνικό τους ήρωα . ΄΄Η Ελβετία του χρωστά την κρατική της ταυτότητα ,  λέει ο Ελβετός Πρέσβης στην Ελλάδα  Lorenzo Amberg.  Αν είναι ορθό ότι η δομή του ομόσπονδου κράτους και η πρακτική της ουδετερότητας έχουν αλλάξει τα τελευταία περίπου 200 χρόνια, ωστόσο ο μεγάλος Κερκυραίος, χάρη στη διπλωματική του ιδιοφυΐα και το δέσιμό του με την Ελβετία διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο για να καθιερωθούν αυτοί οι δύο πυλώνες της κρατικής μας ταυτότητας. Ο φεντεραλισμός και η ουδετερότητα, γεννημένοι κάτω από έναν ιστορικό και γεωπολιτικό ευρωπαϊκό αστερισμό, έγιναν στη συνέχεια αναπόσπαστο μέρος του ελβετικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και της ίδιας της ταυτότητας της χώρας μου . Η ευγνωμοσύνη μας προς τον Καποδίστρια δημιουργεί έναν πολύ ισχυρό δεσμό ανάμεσα στην Ελβετία και στην Κέρκυρα, την πόλη καταγωγής του, όπου γεννήθηκε και όπου αναπαύεται΄΄. (ΤΟ ΒΗΜΑ) Ο Καποδίστριας παρέλαβε κατεστραμμένη  , στην κυριολεξία γη. Είναι πολύ χαρακτηριστικά όσα λέγει στα απομνημονεύματα του ο συνεργάτης του Νικόλαος Δραγούμης  ΄΄Απ΄ όπου και αν περνάγαμε συναντούσαμε κατεστραμμένα χωριά και ρακένδυτους και πεινασμένους ανθρώπουςΤα στρατιωτικά αποσπάσματα του Ιμπραήμ είχαν μεταβάλει την Πελοπόννησο σε αληθινή έρημο. Ούτε δένδρο δε συναντούσες στο δρόμο!.΄΄.Παράλληλα οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.Ως κυβερνήτης της Ελλάδας προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την ανόρθωση του κράτους. Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις, ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα , το Εθνικό Νομισματοκοπείο,  δικαστήρια και πολλά άλλα.  Ιδιαίτερη μέριμνα έδειξε για την Ιδρυση  σχολείων , λέγοντας χαρακτηριστικά  ΄΄ για να ανορθωθεί ο λαός, χρειάζεται σωστή Παιδεία. Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής΄΄. Ενώ  για το ποιόν των δασκάλων έλεγε  ΄΄αν η παρούσα γενεά δεν ενδυναμωθεί από ανθρώπους μορφωμένους εν καλή διδασκαλία και μάλιστα προς τον κανόνα της αγίας ημών πίστεως και των ηθών μας θα είναι δυσοίωνο το μέλλον της Ελλάδος και η διακυβέρνηση της αδύνατη΄΄. Οι πολιτικές του κινήσεις όμως προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια των αντιπάλων του. Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες , την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Στις 9 Οκτωβρίου 1831 (27 Σεπτεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο) οι αδελφοί Μαυρομιχάλη δολοφονούν τον Ι. Καποδίστρια έξω από το ναό του αγίου Σπυρίδωνα όπου πήγε να εκκλησιαστεί. Παρ΄ όλο που τον παρότρυναν να παίρνει μεγαλύτερες προφυλάξεις , ο Καποδίστριας έλεγε στους συνεργάτες του  ΄΄Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, ας με δολοφονήσουν. Θα έλθη κάποτε η ημέρα που οι Ελληνες θα εννοήσουν την σημασία της θυσίας μου΄΄. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πίσω από τη δολοφονία του Καποδίστρια κρύβονται η Γαλλία και η Αγγλία.  Δεν είναι τυχαίο , λέγεται, που ο  φάκελος της δολοφονίας Καποδίστρια στο βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών είναι ένας από εκείνους που δεν άνοιξαν ποτέ. Ακόμα μέχρι και σήμερα παραμένει διαβαθμισμένος με απόρρητα έγγραφα, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο καθώς οι πιο πολλοί φάκελοι ανοίγουν τριάντα χρόνια μετά.  Ιστορικοί εικάζουν ότι οι πληροφορίες που περιέχονται εκεί για τη δολοφονία του, είναι συνταρακτικές.O μεγάλος ανθέλληνας  Μέτερνιχ , αμέσως  μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια είπε ΄΄Ο Καποδίστριας είναι πλέον νεκρός. Δεν φοβούμαι ούτε τους νεκρούς ούτε τα φαντάσματα΄΄  Οι Ερμουπολίτες έμποροι ξεσηκώνονται εναντίον του Καποδίστρια Το πρωί του Σαββάτου 12 Απριλίου  1830 και ενώ ο κήρυκας καλούσε τους ενδιαφερομένους να μεταβούν στη δημογεροντία για να πληροφορηθούν το περιεχόμενο των νομοσχεδίων που αφορούσαν τα θαλασσοδάνεια καθώς και την οργάνωση των μεσιτών και των εμπόρων, άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες της μητρόπολης. Στο άκουσμα τους οι  Ερμουπολίτες έκλεισαν τα μαγαζιά τους και έτρεξαν στην εκκλησία. Η απόπειρα του φρουράρχου Μανόλη Γαρουφαλιά να τους εμποδίσει δεν καρποφόρησε. Τι και αν ο γραμματέας του Εκτακτου Επιτρόπου Γεώργιος Δ. Οικονομίδης προσπάθησε να τους καθησυχάσει, λέγοντας ότι η Κυβέρνηση επιδιώκει το συμφέρον τους και την ελευθερία του εμπορίου. Με πρωτεργάτη τον Λουκά Κατινάκη , κουμπάρου του Κοραή , εμπόρου και παράγοντα της αντιπολίτευσης , οι συγκεντρωμένοι κινήθηκαν εναντίον του γραμματέα, φωνάζοντας βρισιές και συνθήματα κατά της Κυβέρνησης. Στην κρίσιμη στιγμή για το γραμματέα έφτασε ο φρούραρχος και, αφού τον απέσπασε από τα χέρια τους, τον έκρυψε στο ιερό. Παράλληλα, τμήμα του λαού κινήθηκε για να κάψει τα σπίτια των μεγαλεμπόρων Α. Δούμα, Α. Νίκα και Π. Γεραλόπουλου, που τους υποπτευόταν για υποκινητές των νομοσχεδίων. Στις 17 Απριλίου ο Καποδίστριας φτάνει στην Ερμούπολη όπου τον υποδέχτηκαν με φανερή ψυχρότητα.Η αντίδραση των Ερμουπολιτών στα κυβερνητικά νομοσχέδια ήταν το αποτέλεσμα μιας συσσωρευμένης δυσαρέσκειας για την πολιτική του.Πριν το 1828 οι ελληνικές Κυβερνήσεις δεν είχαν τη δυνατότητα άμεσου ελέγχου της Σύρου περιορίζονταν να εισπράττουν τις εισφορές των Ερμουπολιτων στον Αγώνα, οι οποίες δεν ήταν ευκαταφρόνητες, ενώ δεν μπορούσαν να αντιδράσουν στον πλουτισμό των εμπόρων από την κλεπταποδοχή των πειρατικών λειών η την άσκηση λαθρεμπορίου.Ο Καποδίστριας από την αρχή πέτυχε να καταστείλει την πειρατεία και να επιβάλει την τάξη στη χώρα. Με το νομοσχέδιο για τη διαίρεση των εμπόρων κορυφώθηκε ή παρεμβατική πολιτική του Καποδίστρια στο εμπόριο. Στόχος του φαίνεται ότι ήταν ο εκσυγχρονισμός του εμπορίου με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα της εποχής εκείνης. Με τα νέα μέτρα είναι πιθανό ότι επιδίωκε την αποτελεσματική αλλά και δικαιότερη είσπραξη των φόρων , αφού οι φόροι θα ήταν ανάλογοι με την οικονομική δύναμη κάθε κατηγορίας εμπόρων . (Δέσποινα Γεωργοπουλάκη-Λούκου ΄΄Οι Ταραχές στη Σύρα τον Απρίλιο του 1830΄΄). Υ.Γ. Απόσπασμα από την εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Ι.Μ. Σύρου. Προσκεκλημένος ο συγγραφέας Ιωάννης Κορνιλάκης , το βιβλίο του οποίου  ΄΄Ο Αγιος της πολιτικής΄΄ ,  προβάλλει τον Καποδίστρια  ως πρότυπο Κυβερνήτη …΄΄προς μίμηση από τους πολιτικούς μας, μα κυρίως προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των Κυβερνητών του Έθνους μας΄΄  όπως έλεγε και ο Γέροντας Παίσιος. 

 Με εκτίμηση Υποπλοίαρχος (ε.α.) Ουρανία Πανταζή Π.Ν. 

Read more at: http://cyclades24.gr/2014-01-15-09-42-24/2014-01-15-10-12-59/apopseis/item/17233-kapodistrias-ksesikomon-emporon-ermoupolis.html
Copyright © cyclades24.gr

Όταν οι λαοί θα ξυπνήσουν από τον ιστορικό τους ύπνο, τότε δεν θά 'χουν πια ανάγκη από όνειρα. Γιάννης Μανωλεδάκης

"Δεν αρνούμαι τη διαπίστωση πως ο ύπνος γίνεται απαλότερος με τα όνειρα. Και πως το ρόλο του ονείρου στην ιστορία της ανθρωπότητας τον παίζουν με επιτυχία οι ιδεολογίες και οι μύθοι με ρητορικά σχήματα ή και χωρίς αυτά. Δεν αρνούμαι ακόμα πως ο δρόμος προς την αφύπνιση αναγκαία περνά μέσα από το όνειρο. Όμως επιτpέψτε μου να πιστεύω πως ο επιστήμονας δεν πρέπει να προσβλέπει στο όνειρο, αλλά στην αφύπνιση. Ο δρόμος είναι μακρύς, ατελείωτα μακρύς. Όταν οι λαοί θα ξυπνήσουν από τον ιστορικό τους ύπνο, τότε δεν θά '

χουν πια ανάγκη από όνειρα.
Γιατί τότε θά 'χει περάσει ο άνθρωπος οριστικά από το σκοτεινό «βασίλειο της αναγκαιότητας» στο φωτεινό «βασίλειο της ελευθερίας».
(απο το βιβλίο του Γιάννη Μανωλεδάκη 7 θέσεις για το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη)

Πως αύξαναν την λίμπιντο οι Σουλτάνοι !!!

Την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέσα στο παλάτι, υπήρχε ένας γιατρός της εποχής που είχε μόνο ένα καθήκον:

Να ετοιμάζει σκευάσματα που θα τα πίνει ο Σουλτάνος, προκειμένου να είναι «ταύρος» και να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του προς τις παλλακίδες του χαρεμιού του. Και δεν μιλάμε για μια παλλακίδα αλλά για πολλές. Σχεδόν για εκατοντάδες, που κάθε βράδυ στον «Χας οντά», έπρεπε μία μία, να ικανοποιήσει.

Ο γιατρός αυτός έφτιαχνε ένα αφέψημα, το περίφημο «πατισάχ μαντζούν» (στα ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν το «ρόφημα του Σουλτάνου»), το οποίο το έπινε ο Σουλτάνος και σε λίγη ώρα η λίμπιντο του, εκτοξευόταν. Εάν ο Σουλτάνος κατά τη διαδικασία του «χαλβέτ» δεν κατάφερνε να σταθεί στο ύψος του, τότε το σούσουρο μέσα στο χαρέμι για τον «ανδρισμό», ήταν ικανό ακόμη και να προκαλέσει εξέγερση. Πως ένας άνδρας που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει τα συζυγικά του καθήκοντα, θα ήταν ικανός, να ηγείται της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας, του τότε κόσμου;

Βέβαια οι μύθοι και οι δοξασίες λένε ότι η συνταγή για αυτό το ρόφημα πήγαινε από στόμα σε στόμα και κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς περιέχει. Όμως νεώτερες έρευνες έχουν καταλήξει στα συστατικά του, γνωρίζοντας φυσικά τι προκαλεί το κάθε ένα από αυτά.

Σας παρουσιάζουμε σήμερα τα «φυσικά Βιάγκρα» που χρόνια τώρα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν, γιατί θεωρούν ότι οι ιδιότητες τους, αυξάνουν την ερωτική τους επιθυμία. Βέβαια από επιστημονικής άποψης, μέχρι και πριν από λίγα χρόνια οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί, ως προς το αποτέλεσμα, και πίστευαν ότι η «βελτίωση» οφείλεται καθαρά σε αυθυποβολή. Νεώτερες έρευνες όμως έδειξαν, ότι η φύση ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της.

Δυόσμος. Το βασικό συστατικό του «πατισάχ μαντζούν» εικάζεται ότι ήταν το τσάι δυόσμου. Ήταν γνωστό ότι πρώτοι οι αρχαίοι έλληνες είχαν ανακαλύψει τις ιδιότητες του δυόσμου στον σεξουαλικό τομέα. Ο Αριστοτέλης για παράδειγμα, είχε προειδοποιήσει τον Μέγα Αλέξανδρο να μην αφήνει τους στρατιώτες του να πίνουν δυόσμο κατά τη διάρκεια των εκστρατειών, για να αποφεύγουν τη σεξουαλική διέγερση που δεν θα τους επέτρεπε να πολεμάνε καλά και θα τους έκανε να χάσουν την πειθαρχία τους, αφού θα είχαν το μυαλό τους στην ερωτική συνεύρεση.

Ρόδι. Και αυτό το μυστικό μεταλαμπαδεύτηκε από την αρχαία Ελλάδα στην αυλή του Σουλτάνου. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το ρόδι, ήταν ο αγαπημένος καρπός της θεάς Αφροδίτης. Δημιουργεί στους άνδρες έντονη ερωτική επιθυμία, ενώ πίστευαν ότι στις γυναίκες θεραπεύει την κολπική ξηρότητα.

Αυγό. Και συγκεκριμένα ο κρόκος του αυγού ,όπου πίστευαν ότι έχει, όχι μόνο θεραπευτικές ιδιότητες αλλά, το να τον καταναλώσεις ωμό, σε κάνει καλύτερο εραστή. Στο «πατισάχ μαντζούν», έβαζαν ωμό κρόκο αυγού και για έναν ακόμη λόγο. Πίστευαν ότι θεραπεύει από τους πονοκέφαλους και την κατάθλιψη. Και ως γνωστόν, πολλοί Σουλτάνοι (ακόμη και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής) έπασχαν από ήπιες ή βαρύτερες μορφές κατάθλιψης.

Πιπέρι. Και μάλιστα μπόλικο. Θεωρούσαν ότι είναι εκ των βασικότερων συστατικών στο αφέψημα που έπρεπε να πιεί ο Σουλτάνος. Ανέβαζε κατακόρυφα την ερωτική του διάθεση και τον έκανε να θέλει συνεχώς σεξ.

Λουΐζα. Τότε δεν ήξεραν ότι η Λουΐζα, περιέχει την βερβεναλίνη, ένα αλκαλοειδές που διαστέλλει τις αρτηρίες και διογκώνει, προκαλώντας στύση στο πέος. Τότε απλά έβαζαν απόσταγμα από το φυτό αυτό μέσα στο ρόφημα του Σουλτάνου και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο ότι δεν θα «στραβώσει» τίποτε.

Σκόρδο. Ακόμη και σήμερα σε χώρες που διατηρούν μέρη της κουλτούρας από την οθωμανική αυτοκρατορία (όπως για παράδειγμα, οι χώρες της Μέσης Ανατολής), συνεχίζουν να δίνουν την πρώτη νύχτα του γάμου στον άνδρα, σκορδόσουπα για να διατηρεί σε υψηλά στάνταρ, το... επίπεδο του.

Ορχιδέα. Πάλι οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν το θαύμα τους στις ...σεξουαλικές επιδόσεις του Σουλτάνου. Στην αρχαιότητα οι Έλληνες αντιστοίχιζαν κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος με τις φαρμακευτικές ιδιότητες κάποιου φυτού. Οι ρίζες της ορχιδέας, μοιάζουν με τους όρχεις του άνδρα (από εκεί και το όνομα). Πίστευαν λοιπόν ότι το απόσταγμα του φυτού θεραπεύει τις όποιες στυτικές δυσλειτουργίες. Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής παράγγελναν στο Τοπ Καπί, βανίλια. Ένα συγκεκριμένο είδος ορχιδέας που έχει υπέροχη μυρωδιά.

Λάδι. Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείπει το ελληνικό αγνό λάδι. Η έκφραση «φάε λάδι και έλα βράδυ» τα λέει όλα. Χάρη στη βιταμίνη Ε που περιέχει φαίνεται να έχει θετική επίδραση στην αύξηση της λίμπιντο. Από την Καλαμάτα με φιρμάνι του Σουλτάνου, έστελναν στο Σεράι, μόνο αγουρέλαιο (το πρώτο λάδι) που πιστεύονταν ότι είναι το καλύτερο για να μην νιώσει ποτέ «πεσμένος» και ψυχολογικά και ...σωματικά.

Σαφράν. Όταν ήταν έτοιμο, αχνιστό το σερμπέτι του Σουλτάνου, του το σέρβιραν πασπαλισμένο με τους χρυσούς κόκκους του Σαφράν. Ήδη από την εποχή των Ρωμαίων και του Βυζαντίου, πίστευαν ότι το Σαφράν επιδρά θετικά στην σεξουαλική επιθυμία και βοηθάει στη στύση.

Μέλι. Φυσικά δεν θα μπορούσε από το ρόφημα του Σουλτάνου να λείπει το αγνό θυμαρίσιο μέλι. Έδινε υπέροχη γεύση αλλά επίσης οι ιδιότητες του μελιού στον τομέα της ερωτικής επιθυμίας είναι γνωστές.

Γλυκάνισος. Ο γλυκάνισος περιέχει μια ουσία την ανηθόλη που πιστεύεται ότι δίνει στο σώμα μια ξεχωριστή μυρωδιά, και εμφανίζει ήπια οιστρογονική δραστηριότητα που αυξάνει την σεξουαλική επιθυμία, ενώ λειτουργεί και κατά της σεξουαλικής ανικανότητας.

Με αυτά και με αυτά οι Σουλτάνοι κατάφερναν να διατηρούνται «ταύροι» στο κρεβάτι. Φυσικά όχι όλοι και φυσικά η φθορά της αυτοκρατορίας δεν επήλθε επειδή δεν κατάφερναν να σταθούν στο ύψος τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες του χαρεμιού. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Προσοχή σας υπενθυμίζουμε ότι οποιαδήποτε ουσία, ακόμη και φυτική θα πρέπει να λαμβάνεται αφού πρώτα έχει ενημερωθεί ο ιατρός, και την έχει εγκρίνει.

Πηγή:Tromaktiko

Πέμπτη, 22 Ιανουάριος 2015 19:00 | Συντάχθηκε απο τον/την Administrator

Την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μέσα στο παλάτι, υπήρχε ένας γιατρός της εποχής που είχε μόνο ένα καθήκον:
Να ετοιμάζει σκευάσματα που θα τα πίνει ο Σουλτάνος, προκειμένου να είναι «ταύρος» και να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του προς τις παλλακίδες του χαρεμιού του. Και δεν μιλάμε για μια παλλακίδα αλλά για πολλές. Σχεδόν για εκατοντάδες, που κάθε βράδυ στον «Χας οντά», έπρεπε μία μία, να ικανοποιήσει.

Ο γιατρός αυτός έφτιαχνε ένα αφέψημα, το περίφημο «πατισάχ μαντζούν» (στα ελληνικά θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν το «ρόφημα του Σουλτάνου»), το οποίο το έπινε ο Σουλτάνος και σε λίγη ώρα η λίμπιντο του, εκτοξευόταν. Εάν ο Σουλτάνος κατά τη διαδικασία του «χαλβέτ» δεν κατάφερνε να σταθεί στο ύψος του, τότε το σούσουρο μέσα στο χαρέμι για τον «ανδρισμό», ήταν ικανό ακόμη και να προκαλέσει εξέγερση. Πως ένας άνδρας που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει τα συζυγικά του καθήκοντα, θα ήταν ικανός, να ηγείται της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας, του τότε κόσμου;

Βέβαια οι μύθοι και οι δοξασίες λένε ότι η συνταγή για αυτό το ρόφημα πήγαινε από στόμα σε στόμα και κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς περιέχει. Όμως νεώτερες έρευνες έχουν καταλήξει στα συστατικά του, γνωρίζοντας φυσικά τι προκαλεί το κάθε ένα από αυτά.

Σας παρουσιάζουμε σήμερα τα «φυσικά Βιάγκρα» που χρόνια τώρα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν, γιατί θεωρούν ότι οι ιδιότητες τους, αυξάνουν την ερωτική τους επιθυμία. Βέβαια από επιστημονικής άποψης, μέχρι και πριν από λίγα χρόνια οι γιατροί ήταν επιφυλακτικοί, ως προς το αποτέλεσμα, και πίστευαν ότι η «βελτίωση» οφείλεται καθαρά σε αυθυποβολή. Νεώτερες έρευνες όμως έδειξαν, ότι η φύση ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της.

Δυόσμος. Το βασικό συστατικό του «πατισάχ μαντζούν» εικάζεται ότι ήταν το τσάι δυόσμου. Ήταν γνωστό ότι πρώτοι οι αρχαίοι έλληνες είχαν ανακαλύψει τις ιδιότητες του δυόσμου στον σεξουαλικό τομέα. Ο Αριστοτέλης για παράδειγμα, είχε προειδοποιήσει τον Μέγα Αλέξανδρο να μην αφήνει τους στρατιώτες του να πίνουν δυόσμο κατά τη διάρκεια των εκστρατειών, για να αποφεύγουν τη σεξουαλική διέγερση που δεν θα τους επέτρεπε να πολεμάνε καλά και θα τους έκανε να χάσουν την πειθαρχία τους, αφού θα είχαν το μυαλό τους στην ερωτική συνεύρεση.

Ρόδι. Και αυτό το μυστικό μεταλαμπαδεύτηκε από την αρχαία Ελλάδα στην αυλή του Σουλτάνου. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το ρόδι, ήταν ο αγαπημένος καρπός της θεάς Αφροδίτης. Δημιουργεί στους άνδρες έντονη ερωτική επιθυμία, ενώ πίστευαν ότι στις γυναίκες θεραπεύει την κολπική ξηρότητα.

Αυγό. Και συγκεκριμένα ο κρόκος του αυγού ,όπου πίστευαν ότι έχει, όχι μόνο θεραπευτικές ιδιότητες αλλά, το να τον καταναλώσεις ωμό, σε κάνει καλύτερο εραστή. Στο «πατισάχ μαντζούν», έβαζαν ωμό κρόκο αυγού και για έναν ακόμη λόγο. Πίστευαν ότι θεραπεύει από τους πονοκέφαλους και την κατάθλιψη. Και ως γνωστόν, πολλοί Σουλτάνοι (ακόμη και ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής) έπασχαν από ήπιες ή βαρύτερες μορφές κατάθλιψης.

Πιπέρι. Και μάλιστα μπόλικο. Θεωρούσαν ότι είναι εκ των βασικότερων συστατικών στο αφέψημα που έπρεπε να πιεί ο Σουλτάνος. Ανέβαζε κατακόρυφα την ερωτική του διάθεση και τον έκανε να θέλει συνεχώς σεξ.

Λουΐζα. Τότε δεν ήξεραν ότι η Λουΐζα, περιέχει την βερβεναλίνη, ένα αλκαλοειδές που διαστέλλει τις αρτηρίες και διογκώνει, προκαλώντας στύση στο πέος. Τότε απλά έβαζαν απόσταγμα από το φυτό αυτό μέσα στο ρόφημα του Σουλτάνου και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο ότι δεν θα «στραβώσει» τίποτε.

Σκόρδο. Ακόμη και σήμερα σε χώρες που διατηρούν μέρη της κουλτούρας από την οθωμανική αυτοκρατορία (όπως για παράδειγμα, οι χώρες της Μέσης Ανατολής), συνεχίζουν να δίνουν την πρώτη νύχτα του γάμου στον άνδρα, σκορδόσουπα για να διατηρεί σε υψηλά στάνταρ, το... επίπεδο του.

Ορχιδέα. Πάλι οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν το θαύμα τους στις ...σεξουαλικές επιδόσεις του Σουλτάνου. Στην αρχαιότητα οι Έλληνες αντιστοίχιζαν κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος με τις φαρμακευτικές ιδιότητες κάποιου φυτού. Οι ρίζες της ορχιδέας, μοιάζουν με τους όρχεις του άνδρα (από εκεί και το όνομα). Πίστευαν λοιπόν ότι το απόσταγμα του φυτού θεραπεύει τις όποιες στυτικές δυσλειτουργίες. Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής παράγγελναν στο Τοπ Καπί, βανίλια. Ένα συγκεκριμένο είδος ορχιδέας που έχει υπέροχη μυρωδιά.

Λάδι. Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείπει το ελληνικό αγνό λάδι. Η έκφραση «φάε λάδι και έλα βράδυ» τα λέει όλα. Χάρη στη βιταμίνη Ε που περιέχει φαίνεται να έχει θετική επίδραση στην αύξηση της λίμπιντο. Από την Καλαμάτα με φιρμάνι του Σουλτάνου, έστελναν στο Σεράι, μόνο αγουρέλαιο (το πρώτο λάδι) που πιστεύονταν ότι είναι το καλύτερο για να μην νιώσει ποτέ «πεσμένος» και ψυχολογικά και ...σωματικά.

Σαφράν. Όταν ήταν έτοιμο, αχνιστό το σερμπέτι του Σουλτάνου, του το σέρβιραν πασπαλισμένο με τους χρυσούς κόκκους του Σαφράν. Ήδη από την εποχή των Ρωμαίων και του Βυζαντίου, πίστευαν ότι το Σαφράν επιδρά θετικά στην σεξουαλική επιθυμία και βοηθάει στη στύση.

Μέλι. Φυσικά δεν θα μπορούσε από το ρόφημα του Σουλτάνου να λείπει το αγνό θυμαρίσιο μέλι. Έδινε υπέροχη γεύση αλλά επίσης οι ιδιότητες του μελιού στον τομέα της ερωτικής επιθυμίας είναι γνωστές.

Γλυκάνισος. Ο γλυκάνισος περιέχει μια ουσία την ανηθόλη που πιστεύεται ότι δίνει στο σώμα μια ξεχωριστή μυρωδιά, και εμφανίζει ήπια οιστρογονική δραστηριότητα που αυξάνει την σεξουαλική επιθυμία, ενώ λειτουργεί και κατά της σεξουαλικής ανικανότητας.

Με αυτά και με αυτά οι Σουλτάνοι κατάφερναν να διατηρούνται «ταύροι» στο κρεβάτι. Φυσικά όχι όλοι και φυσικά η φθορά της αυτοκρατορίας δεν επήλθε επειδή δεν κατάφερναν να σταθούν στο ύψος τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες του χαρεμιού. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Προσοχή σας υπενθυμίζουμε ότι οποιαδήποτε ουσία, ακόμη και φυτική θα πρέπει να λαμβάνεται αφού πρώτα έχει ενημερωθεί ο ιατρός, και την έχει εγκρίνει.

















Πηγή:Tromaktiko

29 Ιανουαρίου 1941 πέθανε ο Ιωάννης Μεταξάς

29 Ιανουαρίου 1941 όταν κυκλοφόρησε η πένθιμη είδηση του θανάτου του Πατέρα της νίκης, του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά, μια είδηση που συγκλόνισε και βύθισε στο πένθος ολόκληρο το Έθνος. Μετά από τόσες δεκαετίες ο φάκελος του θανάτου Μεταξά δεν έχει ακόμα ανοίξει.

Ποιος ήταν o Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ;                                       

Του Αντιναυάρχου ε.α. Δρα Στυλιανού Πολίτη

Σήμερα μετά από τόσα χρόνια, δεν έχει καμμία από πολιτικές πεποιθήσεις και από ιδεολογίες, διαιωνίζοντας τα παλαιά μίση και πάθη που είχαν ολέθριες συνέπειες στη Πατρίδα μας. Σήμερα το μόνο που έχει ιστορική σημασία είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών ενός φωτισμένου ανθρώπου, του Ιωάννη Μεταξά, που οδήγησε την Ελλάδα στη δόξα του Έπους του ΄40 και συνέβαλε αποφασιστικά στην τελική νίκη κατά του Άξονα.

Η ιστορία της οικογένειας του Ιωάννη Μεταξά ξεκινά από το 1081, στην εποχή της Μεσαιωνικής Αυτοκρατορίας μας. Είναι γεμάτη από επιφανείς άνδρες που τίμησαν και δόξασαν το όνομα της. Στην πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως, ο εκλεκτός γόνος της οικογενείας Μάρκος Αντώνιος Μεταξάς, πιστός συμπολεμιστής του τελευταίου μας Αυτοκράτορα, διακρίθηκε για τη γενναιότητα του και την αφοσίωση στο Καθήκον. Την αποφράδα ημέρα κατάφερε να διαφύγει και περνώντας από τη Χίο και την Κρήτη, έφθασε στην Κεφαλονιά όπου εγκαταστάθηκε στη περιοχή "Φραντζάτα" που μετονομάσθηκε σε "Μεταξάτα". Από τότε η οικογένεια αυτή δεν έπαυσε να δίνει στο Έθνος σημαντικούς ανθρώπους. Αρχιερείς, Στρατηγούς, Πολιτικούς, Διπλωμάτες καθώς και άλλους που διακρίθηκαν στα γράμματα και τις επιστήμες. Ανάμεσα τους ο Ανδρέας και ο Κωνσταντίνος Μεταξάς οι οποίοι ηγήθηκαν σημαντικής δυνάμεως αγωνιστών της Κεφαλονιάς που πολέμησαν ηρωικά στην Πελοπόννησο κατά την Επανάσταση του 1821.

Ο Ιωάννης Μεταξάς γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1871 στην Ιθάκη όπου ο πατέρας του ο Παναγής Μεταξάς ήταν Έπαρχος. Μητέρα του ήταν η Ελένη Τριγώνη από το Αγρίνιο. Από μικρός διακρινόταν για το ήθος του και την ευφυΐα του. Στο σχολείο ήταν επιμελής μαθητής με ιδιαίτερη κλήση στα μαθηματικά. Οι γονείς του καλλιέργησαν σ’ αυτόν τη φιλοπατρία και βαθιά χριστιανική πίστη. Το 1879 η οικογένεια του μετοίκησε στον τόπο της καταγωγής της την Κεφαλονιά, όπου διέμεινε διαβιώνοντας συντηρητικά λόγω των χαμηλών εισοδημάτων της. Εκεί ο Ιωάννης συμπλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του και στις 24 Σεπτεμβρίου του 1885 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Το 1890 αποφοίτησε και ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός στο Όπλο του Μηχανικού. Η επιλογή του Όπλου οφειλόταν στη μεγάλη του κλίση στα μαθηματικά και γενικά στις θετικές επιστήμες. Η στρατιωτική σταδιοδρομία του ήταν από την αρχή απόλυτα επιτυχής. Οι συνεχής διακρίσεις του τον οδήγησαν στο να κερδίσει μια σημαντική υποτροφία στην Ακαδημία Επιτελών του Βερολίνου. Σύντομα η φοίτηση του στην Σχολή ανέδειξε τα υψηλά του προσόντα. Οι συμμαθητές του τον θαύμαζαν και τον παρομοίαζαν με το Πρώσο Αρχιστράτηγο Helmuth von Molkte. Οι Καθηγητές του έκπληκτοι από την επιτελική του αντίληψη παραδεχόντουσαν ότι: «ουδέν πρόβλημα άλυτο δια τον Ιωάννη Μεταξά».

 Το έτος 1903 ο Ιωάννης Μεταξάς, απόφοιτος πια της Ακαδημίας επέστρεψε στην Πατρίδα και τοποθετήθηκε στο Γενικό Επιτελείο που προσπαθούσε να οργανωθεί τότε κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ακούραστος συνεργάτης του Βίκτωρα Δούσμανη φρόντισε για τη σύνταξη νέων κανονισμών για την καλύτερη οργάνωση του στρατεύματος, παράλληλα με τα καθήκοντα του Καθηγητή στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Η ευσυνειδησία του, η μεθοδικότητα του και γενικά οι ικανότητες του είχαν γίνει από νωρίς αντιληπτές στους συναδέλφους του και ειδικά στον Πρίγκιπα Ανδρέα με τον οποίο συνδεόταν φιλικά και τράβηξαν την προσοχή των ανωτέρων του, ειδικά μάλιστα του Αρχιστρατήγου Διάδοχου Κωνσταντίνου. Το 1909 ο Μεταξάς παντρεύτηκε τη Λέλα Χατζηϊωάννου. Την ίδια χρονιά όμως, στις 14 Αυγούστου, έγινε το Κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Ο Μεταξάς επειδή ήταν βασιλικός απομακρύνθηκε από τη θέση του και μετατέθηκε δυσμενώς στη Λάρισα. Τον Οκτωβρίου του 1910 Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αμέσως κάλεσε τον Ιωάννη Μεταξά και του πρότεινε τη θέση του υπασπιστή και του στρατιωτικού συμβούλου. Ο Μεταξάς απαλλαγμένος από πολιτικά πάθη και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι από αυτή τη θέση θα μπορούσε να υπηρετήσει καλύτερα αυτό το Εθνικό Συμφέρον δεν δίστασε καθόλου να τη δεχθεί. Η συνεργασία τους ήταν άψογη και από νωρίς επεκτάθηκε και στο διπλωματικό πεδίο. Σημαντική επιτυχία είχαν οι διαπραγματεύσεις του Μεταξά στη Σόφια για την Ελληνοβουλγαρική Συνθήκη λίγο πριν την έκρηξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου. Στη συνέχεια και σε όλη την πολεμική περίοδο ο Μεταξάς, ήταν ο κύριος εγκέφαλος του επιτελείου και μαζί με το Δούσμανη διαπραγματεύτηκε την παράδοση της Θεσσαλονίκης από τον Ταξίν Χασάν Πασά.

Στα τέλη του 1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον κάλεσε στο Λονδίνο για σύμβουλο στις διαπραγματεύσεις του. Δεν έμεινε όμως πολύ γιατί στις 16 Ιανουαρίου του 1913 ανακλήθηκε επειγόντως και στάλθηκε στην Ήπειρο, όπου ο μαχόμενος στρατός μας αντιμετώπιζε προβλήματα στις επιχειρήσεις του. Το σπάνιο επιτελικό μυαλό του Μεταξά δεν άργησε να βρει τις λύσεις. Χάρη σ’ αυτόν καταλήφθηκε το Μπιζάνι που ήταν το βασικό οχυρό για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Τον Απρίλιο του ιδίου έτους προήχθη σε Ταγματάρχη και διορίσθηκε Επιτελάρχης. Με αυτή την ιδιότητα συμμετείχε στο Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο μετά το πέρας του οποίου προήχθη σε Αντισυνταγματάρχη, τοποθετήθηκε Διευθυντής Επιχειρήσεων στο Γενικό Επιτελείο καθώς και Διευθυντής στη Σχολή Πολέμου και παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος.

Το Φεβρουάριο του 1915 ο Μεταξάς ανέλαβε αναπληρωτής Αρχηγός του Επιτελείου. Δεν ήθελε όμως την έξοδο της Ελλάδος στον πόλεμο και υποστήριζε τη θέληση του Βασιλιά για ουδετερότητα. Ειδικά για το θέμα της Μικράς Ασίας ήταν τελείως αντίθετος. Υποστήριζε σταθερά ότι οι δυνατότητες του Κράτους δεν θα μπορούσαν να διατηρήσουν την Ελληνική κυριαρχία στην περιοχή αυτή. Αντίθετα ο Βενιζέλος πίστευε ότι το Τουρκικό Κράτος ήταν έτοιμο να διαμελιστεί. Στην επιχείρηση των συμμάχων στα Δαρδανέλια ο Βενιζέλος ήθελε και Ελληνική συμμετοχή με ένα Σώμα Στρατού αρχικά αλλά βλέποντας έντονες αντιδράσεις περιορίσθηκε στο να θέλει να στείλει μια Μεραρχία Ο Ιωάννης Μεταξάς αντέδρασε και τότε έντονα. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να παραιτηθεί. Πίστευε ότι η επιχείρηση αυτή ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Την ίδια άποψη είχε και Βασιλιάς με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πολιτική κρίση και να παραιτηθεί ο Βενιζέλος. Από τότε ξεκίνησε ο περίφημος Εθνικός Διχασμός και η διαμάχη Μεταξά και Βενιζέλου. Το Μάρτιο του 1915 άρχισε η επιχείρηση στα Δαρδανέλια που κατέληξε στην πανωλεθρία των συμμάχων επαληθεύοντας τις προβλέψεις Μεταξά, ο οποίος μέσα σε λίγους μήνες, τον Οκτώβριο του ιδίου έτους, επανήλθε στις τάξεις του Στρατού.

Στα μέσα Νοεμβρίου 1916 κατατροπώθηκαν από Ελληνικές Στρατιωτικές Δυνάμεις, οι Αγγλογάλλοι που με επικεφαλής το Ναύαρχο Νταρντίζ ντε Φουρνιέ (Fournier) είχαν καταλάβει υψώματα του λεκανοπεδίου Αττικής και με την υποστήριξη ναυτικού πυροβολικού προσπαθούσαν να επιβάλουν τις θελήσεις τους. Τελικά, με τη διαμεσολάβηση των Πρέσβεων Ρωσίας και Ιταλίας αφέθηκαν να αποχωρήσουν και να επιβιβασθούν στα Πλοία τους. Η Γαλλία τότε θέλησε να εκδικηθεί για αυτή την ατίμωση που της είχε στοιχίσει το θάνατο πολλών στρατιωτών της. Θεώρησε υπεύθυνο το Βασιλιά Κωνσταντίνο και αποφάσισε την εκθρόνιση του. Την 11η Ιουνίου του 1917 απηύθυνε τελεσίγραφο ζητώντας την παραίτηση του Βασιλέως. Ο Κωνσταντίνος προς αποφυγή νέων αιματοχυσιών αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει το θρόνο. Αμέσως η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε υπό την υπόδειξη των «Προστάτιδων Δυνάμεων» να στείλει στην εξορία ορισμένα πρόσωπα. Ανάμεσα τους και ο τότε Συνταγματάρχης Ι. Μεταξάς ο οποίος στις 20 Ιουνίου 1917 απέπλευσε με το ατμόπλοιο «Βασιλεύς Κωνσταντίνος». Στις 29 Ιουνίου, ύστερα από ταξίδι εννιά ημερών, έφτασε στο Αιάκειο στην Κορσική όπου περιορίσθηκε μαζί με άλλους πολιτικούς εξόριστους. Μαζί του ήταν η σύζυγος του και οι δύο του κόρες. Στο διάστημα της εξορίας του, ο φιλομαθής εξόριστος στρατιωτικός δεν έμεινε αδρανής. Διάβαζε διαρκώς για να επεκτείνει ακόμα περισσότερο τη μόρφωση του και άρχισε να μαθαίνει γαλλικά. Βεβαίως φρόντισε και για τη μόρφωση των θυγατέρων του. Για να μην ξεχάσουν τη γλώσσα τους, τους δίδασκε ο ίδιος Ελληνικά από αναγνωστικό δικής του επινοήσεως. Σταδιακά η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνετε και δεν άργησε να φθάσει η είδηση ότι οι «Φιλελεύθεροι», δηλαδή το Κόμμα του Βενιζέλου ήθελε να τους φέρει πίσω για να τους δικάσει, γεγονός που οδήγησε το Μεταξά στο να αναζητά τρόπο για να αποδράσει. Μαζί με τους επίσης εξόριστους πολιτικούς Δημήτριο Γούναρη και Γεώργιο Πεσματζόγλου συνέλαβαν ένα τολμηρό σχέδιο. Στις 6 Δεκεμβρίου το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή. Αρπάζοντας το αυτοκίνητο του Νομάρχη, διέσχισαν μια μεγάλη απόσταση και έφθασαν στη θάλασσα χωρίς κανείς να τολμήσει να τους σταματήσει. Από εκεί με ένα καΐκι πέρασαν στη Σαρδηνία όπου συνελήφθησαν από τις αστυνομικές αρχές. Αμέσως ο Βενιζέλος τους ζήτησε, αλλά οι Ιταλοί αρνήθηκαν.

Ένα περίπου χρόνο παρέμεινε ο Μεταξάς με την οικογένεια του στην πόλη Σιένα, υπό αυστηρή επιτήρηση. Στο διάστημα αυτό και μάλιστα στις 7 Νοεμβρίου ξεκίνησε η δίκη του χωρίς την παρουσία του. Η κατηγορία γι’ αυτόν αλλά και για το Δούσμανη ήταν για εσχάτη προδοσία. Το Στρατοδικείο στις 14 Φεβρουαρίου του 1920 τον καταδίκασε σε θάνατο. Η απόφαση όμως δεν μπορούσε να εκτελεσθεί γιατί βρισκόντουσαν στην Ιταλία. Εκτός αυτού τον επόμενο Μάιο οι καταδικασμένοι σε θάνατο πολιτικοί εξόριστοι έπαψαν να θεωρούνται κρατούμενοι από τις Ιταλικές Αρχές και στις 27 Σεπτεμβρίου 1920, ο Μεταξάς με την οικογένεια του μετακόμισαν στη Φλωρεντία.

Μετά την επάνοδο του Βασιλέως Κωνσταντίνου στην Ελλάδα στα τέλη του 1920, επέστρεψε και ο Μεταξάς για να εγκατασταθεί στο Φάληρο. Στις 7 Ιανουαρίου του 1921 ο Ιωάννης Μεταξάς αποκαταστάθηκε στο βαθμό του Υποστρατήγου. Τον Μάρτιο του 1921 έγινε μια μυστική συνάντηση με τον Πρωθυπουργό Δημήτριο Γούναρη, τον Υπουργό Στρατιωτικών Νικόλαο Θεοτόκη και το Συνταγματάρχη Αθανάσιο Εξαδάκτυλο στο σπίτι του Υπουργού Οικονομικών Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, όπου συζητήθηκαν τα περί Μικρασιατικής Εκστρατείας και πρότειναν στο Μεταξά να αναλάβει την αρχιστρατηγία. Ο Μεταξάς δεν δέχθηκε την αρχιστρατηγία και τους ξαναθύμισε το παλιό του υπόμνημα που είχε καταθέσει στο Γενικό Επιτελείο από το 1914, ισχυριζόμενος με βάσιμα επιχειρήματα ότι μια τέτοια επιχείρηση θα έφερνε την καταστροφή. Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσε να τους πείσει ούτε εκείνη τη στιγμή ούτε και όταν έγινε άλλη μια συνάντηση μετά λίγες μέρες. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι και ο Γούναρης και ο Θεοτόκης και ο Πρωτοπαπαδάκης καταδικάσθηκαν σε θάνατο στη «δίκη των έξι» και εκτελέσθηκαν στο Γουδί στις 15 Νοεμβρίου του 1922 ως υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Την περίοδο που ακολούθησε ο Εθνικός Διχασμός είχε φθάσει στο έπακρο. Οι διαμάχες Βενιζελικών και Αντι-Βενιζελικών βρισκόντουσαν σε ημερησία διάταξη. Με αφορμή τη μεγάλη εθνική μας συμφορά όλοι έψαχναν εδώ και εκεί να βρουν τι έφταιγε, χωρίς κανένας να αναλογίζεται πως εκείνο που έφταιγε ήταν η απόφαση για τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Μια απόφαση που ο Μεταξάς προσπάθησε από πολύ νωρίς να αποτρέψει! Σε αυτή τη φάση ο Ιωάννης Μεταξάς ξεκίνησε να ιδρύσει ένα κόμμα καθαρά εθνικό μακριά από αυτή την ολέθρια διαμάχη. Αυτό ήταν το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων. Στις 12 Οκτωβρίου του 1922, εκδόθηκε το πολιτικό του μανιφέστο. Παρά τις προσπάθειες του Μεταξά, το Κόμμα δεν βρήκε την αναμενόμενη ανταπόκριση. Ο Ελληνικός Λαός παθιασμένος προτιμούσε τη διαμάχη παρά τη συμφιλίωση. Στο μεταξύ η κατάσταση χειροτέρευε και τα μεσάνυκτα της 21 Οκτωβρίου 1923 εκδηλώθηκε το κίνημα των Γ. Λεοναρδόπουλου, Π. Γαργαλίδη και Γ. Ζήρα. Το κίνημα τελικά έληξε άδοξα στις 28 Οκτωβρίου. Ο Ιωάννης Μεταξάς ο οποίος είχε αναμιχθεί στα γεγονότα πρόλαβε να φύγει από την Πάτρα με Νορβηγικό πλοίο για την Ιταλία. Στις 25 Μαρτίου 1924 μετά από μια περίοδο ταραχών και αναρχίας ανακηρύσσεται Αβασίλευτος Δημοκρατία. Το πρώτο έτος αυτής της Δημοκρατίας, είναι έτος έξι στρατιωτικών κινημάτων και πέντε κυβερνήσεων. Η χρονιά αυτή όμως έφερε και πάλι τον Ιωάννη Μεταξά στην πολιτική σκηνή. Μαζί με τον Παναγή Τσαλδάρη εκπροσώπησε τη φιλοβασιλική παράταξη στο δημοψήφισμα. Παράλληλα προσπάθησε να ανασυγκροτήσει το Κόμμα του. Οι δραστηριότητες του σταμάτησαν απότομα στις 26 Ιουνίου του 1925 με τη δικτατορία του Θεόδωρου Παγκάλου. Ο Ιωάννης Μεταξάς συνελήφθη φυλακίσθηκε και εκτοπίσθηκε.

Τα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα θα εξελιχθούν ταχύτατα. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1926 που κανένα κόμμα δεν πήρε πλειοψηφία, το Κόμμα του Μεταξά συγκέντρωσε 151.044 ψήφους που αντιστοιχούσαν σε 51 έδρες από τις 286. Ο ίδιος στα τέλη του 1926 διορίσθηκε Υπουργός Συγκοινωνίας στην Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη. Στις 27 Ιουνίου 1928, παραιτείται η Κυβέρνηση Ζαΐμη και μετά από εκλογές στις 4 Ιουλίου έρχεται στην Κυβέρνηση ο Βενιζέλος. Στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932, οι «Ελευθερόφρονες» πήραν 18.591 ψήφους για να καταλάβουν τρεις έδρες και ο Ιωάννης Μεταξάς να βρεθεί στην Κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη ως Υπουργός των Εσωτερικών. Το 1935 και το 1936 το Κόμμα του ανέδειξε επτά βουλευτές. Η ισοψηφία όμως Βενιζελικών και Αντιβενιζελικών στις εκλογές της 26 Ιανουαρίου του 1936, οδήγησαν τον Ιωάννη Μεταξά στη θέση του Υπουργού των Στρατιωτικών, όπου διορίσθηκε στις 9 Μαρτίου. Ο διορισμός αυτός ήταν κοινής αποδοχής και δεν σημειώθηκε καμμία αντίδραση από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Δεμερτζή με Αντιπρόεδρο και Υπουργό Στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Σε λίγες όμως μέρες πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο Πρωθυπουργός. Έτσι στις 13 Απριλίου του 1936, ο Ιωάννης Μεταξάς από Αντιπρόεδρος βρέθηκε Πρωθυπουργός αφού έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Στις 4 Αυγούστου του 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διέλυσε τη Βουλή εγκαθιστώντας στην Χώρα δικτατορία. Όπως αναφέραμε και στην αρχή, η πρόθεση μας δεν είναι να σχολιάσουμε ιδεολογικά το καθεστώς του Μεταξά. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε το γεγονός ότι ο Μεταξάς ήταν εκείνος που προετοίμασε με μεγάλη επιτυχία ότι αργότερα έδωσε απέραντη δόξα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει επίσης να παραβλέψουμε ότι επί δικτατορίας 4ης Αυγούστου προωθήθηκαν πολλά φιλολαϊκά μέτρα για τη βελτίωση της θέσεως των εργαζομένων όπως το 8ωρο και η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Αυξήθηκαν τα κέρδη των αγροτών και δόθηκαν οι προϋποθέσεις για να βελτιωθεί η θέση όσων είχαν αγροτικά χρέη. Παράλληλα αυξήθηκαν και οι επενδύσεις αφού από το 1936 έως το 1938 αναπτύχθηκαν 567 βιομηχανίες! Σημαντικό είναι και ένα άλλο γεγονός: Το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της Ελλάδας στη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique και αντιμετώπισε το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης. Στο υπόμνημα τότε η Χώρα μας απολογούμενη είχε επισημάνει ότι: «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος είναι ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού, τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Γι’ αυτό, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή….». Αργότερα αναφερόμενη γενικά σε όλα τα Κράτη είχε δηλώσει συμπληρωματικά: «….Όταν μια Κυβέρνηση καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην πληρωμή του χρέους και στην εξασφάλιση για το Λαό κατάλληλης διοικήσεως, εγγυημένων συνθηκών για ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, πρέπει να επιλέξει το δεύτερο. Το Καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών. Από κανένα Κράτος δεν μπορεί να απαιτηθεί η εκπλήρωση, μερική ή ολική των χρηματικών του υποχρεώσεων θέτοντας σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του με συνέπεια την αποδιοργάνωση της χώρας … …..». Με αυτά τα τόσο σωστά επιχειρήματα το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα ευνοϊκό προηγούμενο, πάνω στο οποίο βασίσθηκε και το 2003 ανάλογη ευνοϊκή απόφαση για την Αργεντινή.

Επιτυχής ήταν και η εξωτερική πολιτική του Μεταξά. Είχε σπουδάσει στη Γερμανία και πολλοί διαδίδουν ότι ήταν γερμανόφιλος. Παρ’ όλα αυτά γεγονός είναι πως μπορούσε να δει ξεκάθαρα ότι η Αγγλία ήταν η κυρίαρχη ναυτική δύναμη της Μεσογείου. Σαν άριστος γνώστης της στρατηγικής ήξερε πολύ καλά ποια είναι η επίδραση της θαλάσσιας ισχύος στην ιστορία, όπως είχε διδάξει ο Ναύαρχος Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν (Alfred Thayer Mahan), ο μεγάλος θεωρητικός της στρατηγικής. Όπως αποδεικνύεται από την ιστορία, από νωρίς η Ελλάδα είχε ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τους Βρετανούς. Το 1938 μάλιστα ο Ιωάννης Μεταξάς είχε προτείνει στην Αγγλική Κυβέρνηση τη σύναψη αμυντικής συμμαχίας αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Ίσως γιατί οι Άγγλοι ήθελαν να παραμείνει η Πατρίδα μας όσο το δυνατό περισσότερο σε κατάσταση ουδετερότητας, χωρίς να αμφιβάλλουν για την συνδρομή της σε περίπτωση που αυτό θα ήταν αναγκαίο.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα προσπάθησε όσο μπορούσε να αποφύγει τον πόλεμο, χωρίς όμως να σταματήσει την πολεμική προετοιμασία παρά τις προκλήσεις των Ιταλών. Αποκορύφωμα των προκλήσεων ήταν η βύθιση της ΕΛΛΗΣ από τορπιλική επίθεση το Δεκαπενταύγουστο, ενώ συμμετείχε σημαιοστολισμένη στις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης στη Τήνο. Η έρευνα του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η ενέργεια αυτή εκτελέσθηκε από Ιταλικό Υποβρύχιο. Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώθηκε σχετικά πρόσφατα και από απόστρατο Ιταλό Ναύαρχο ο οποίος εμφανίσθηκε στα Ελληνικά Μ.Μ.Ε. και παραδέχθηκε δημόσια ότι ο τορπιλισμός της Έλλης ήταν δικό του «κατόρθωμα» όταν ήταν Κυβερνήτης στο Υποβρύχιο ΔΕΛΦΙΝΟ. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως που εκείνες τις στιγμές, βρισκόταν σε δύσκολη θέση αναγκάσθηκε να ανακοινώσει ότι το Πλοίο «εβλήθη δια τορπιλών αγνώστου εθνικότητος Υποβρυχίου». Αυτό έδωσε αφορμή στην αντεθνική προπαγάνδα για να διαδώσει τη φήμη ότι «τορπιλίστηκε από τους Εγγλέζους για να μας αναγκάσουν να βγούμε στον πόλεμο».

Μια μέρα μετά τον τορπιλισμό, ο Ιωάννης Μεταξάς συγκάλεσε το Υπουργικό Συμβούλιο όπου ξεκαθάρισε τη θέση του ανακοινώνοντας ότι: «… Ενώπιον αυτής της καταστάσεως, η πολιτική της Ελλάδος είναι καθαρά. Εκατό τοις εκατό, χωρίς επιφυλάξεις και χωρίς παζαρέματα, είμεθα παρά το πλευρό της Αγγλίας. Αυτήν την δήλωσιν, δεν σας την κάμνω δια να προκαλέσω συζήτησιν. Είναι πολιτική αποφασισθείσα, που την εγκρίνει χωρίς καμιά αμφιβολία ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός, ο Στρατός μας και ο Βασιλεύς. Εάν υπάρχει αντίθετος, ο οποίος θέλει ν’ ακολουθήσει η Χώρα ιταλόφιλον πολιτικήν, ας εκδηλωθεί. Εάν υπάρχει μεταξύ υμών κανείς ο οποίος να μην εγκρίνει ή να έχει επιφυλάξεις ας αποχωρήση … Η πολιτική των υποχωρήσεων δεν φέρει πουθενά. Έχομεν το παράδειγμα της Ρουμανίας και του Πεταίν. Έστω και αν νικήσει ο Άξων, που το θεωρώ για πολλούς λόγους αδύνατον, οι Γερμανοί θα μας σεβασθούν πολύ περισσότερον και ως τιμίους εχθρούς και ως Έθνος που απέδειξεν πως έχει δικαιώματα να ζη ελέυθερον, παρά ως συμμάχους της τελευταίας στιγμής με προβαδίζοντας τους Ιταλούς και τους Βουλγάρους, με τας γνωστάς εδαφικάς αξιώσεις εναντίον μας … Εάν νικήσει η Μεγάλη Βρετανία, όπως πιστεύω, το μέλλον μας εις την Ανατολικήν Μεσόγειον είναι βεβαίως περίλαμπρον. Και τα πλέον τολμηρά μας όνειρα ασφαλώς θα πραγματοποιηθούν. Είναι μια καμπή της ιστορίας μας, η οποία παρουσιάζεται ίσως κάθε πεντακόσια έτη … Θα θέσωμεν την δόξαν πρώτην και ύστερα τη νίκην. Και θα δείξουμε εις τον κόσμον, ότι αι εσωτερικαί αξίαι του Ελληνισμού, δεν έχουν μειωθεί. Αι θυσίαι βεβαίως θα είναι μεγάλαι, μέγισται. Αλλά όπως εγώ είμαι έτοιμος να θυσιάσω τα πάντα, το σπίτι μου, τα παιδιά μου, τη ζωή μου, έτσι είμαι βέβαιος θα σκεφθή ο καθένας μας, ο κάθε Έλλην. Δεν επιτρέπεται να μαυρίσουμε, να κηλιδώσουμε μίαν ιστορίαν θαυμασία δυόμιση χιλιάδων ετών….»

Ήρθε και η 28η Οκτωβρίου του 1940 με την επίσκεψη του Πρέσβη της Ιταλίας Εμμανουέλλε Γκράτσι (E. Grazzi) στο σπίτι του Έλληνα Πρωθυπουργού. Η συνάντηση αυτή δεν ήταν απρόβλεπτη. Όλοι ήξεραν ότι κάποια στιγμή θα συμβεί! Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν καλά προετοιμασμένος και όχι μόνο αυτός. Σε ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό είχε καλλιεργηθεί η ιδέα της αντιστάσεως στις ιταμές επιδιώξεις των Ιταλών. Το αποδεικνύει το αποτέλεσμα! Ο Ιταλός διπλωμάτης στο βιβλίο του «Η αρχή του τέλους - η επιχείρηση κατά της Ελλάδος» περιγράφει εκείνες τις στιγμές: «Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3 το πρωί. Χωρίς καθυστέρηση του είπα (στον Μεταξά), ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να τον επισκευθώ προσωπικά και να του εγχειρίσω ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα με το οποίον απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της από την Ελληνική επικράτεια από το τις 6 π.μ. της 28 Οκτωβρίου 1940. Ο Μεταξάς άρχισε να διαβάζει το κείμενο. Τα μάτια του άρχισαν να βουρκώνουν. Το έβλεπα μέσα από τα γυαλιά του. Τελειώνοντας το διάβασμα με κοίταξε στο πρόσωπο και με λυπημένη αλλά σταθερή φωνή μου είπε: Alors, c'est la guerre, (Λοιπόν, έχουμε πόλεμο)».

Παρόμοια είναι και η περιγραφή της κόρης του Μεταξά η οποία όμως προσθέτει ότι αμέσως μετά τη φράση «Λοιπόν έχουμε πόλεμο» ο Γράτσι είπε: «όχι απαραίτητα εξοχότατε!» (Pas nécessaire, mon excellence), δηλαδή αν δεχθούν οι Έλληνες την πρόταση του δεν θα γίνει πόλεμος. Και ο Μεταξάς απάντησε λακωνικά: «όχι, είναι απαραίτητο» (Non, c'est nécessaire). Αυτό είναι το περίφημο ΟΧΙ του Μεταξά που έγινε το σύνθημα ενός ολόκληρου Λαού ο οποίος έγραψε με αίμα τις ενδοξότερες σελίδες της νεώτερης Ιστορίας μας. Στην συνέχεια ο Ιωάννης Μεταξάς συνόδευσε τον Πρέσβη μέχρι την εξώπορτα. Η συγκίνηση του δεν μπορούσε να κρυφτεί. Ο άνθρωπος αυτός εκείνη τη στιγμή είχε πάρει επάνω του όλη την μοίρα του Έθνους. Αποχαιρετώντας τον Ιταλό είπε μελαγχολικά: «Vous etes les plus forts» δηλαδή «Είσθε οι πιο ισχυροί». Ο Ιταλός Πρέσβης δεν είχε τίποτα να απαντήσει. Αποχαιρέτησε αυτόν που εκπροσωπούσε ολόκληρο το Αγέρωχο Γένος μας και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι. Για πρώτη φορά, σύμφωνα με τον ίδιο, αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμα του. «Αν στη μακρά σταδιοδρομία μου στην Υπηρεσία του Κράτους υπήρξε μια στιγμή που την μίσησα, ήταν όταν άκουσα αυτά τα λόγια από εκείνο τον ηλικιωμένο άνδρα που είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την Χώρα του. Εκείνον που αυτή την υπέρτατη στιγμή, προτίμησε να διαλέξει για την Πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι το δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του».

Σε λίγο ακουγόταν το διάγγελμα του Πρωθυπουργού από το ραδιοφωνικό σταθμό:

«Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα, εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και μου ανεκοίνωσε, ότι προς κατάληψιν αυτών, η κίνησης των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα είς τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ'εαυτό και τον τρόπον με τον οποίο γίνεται τούτο ως κύρηξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλο το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας και τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο Αγών».

Οι Ιταλοί έχοντας λάθος εκτίμηση της καταστάσεως και βασισμένοι σε ψευδείς πληροφορίες που άφησαν σκόπιμα οι μυστικές μας υπηρεσίες να διαρρεύσουν, ξεκίνησαν μια εκστρατεία στην αρχή του χειμώνα. Βρέθηκαν αιφνιδιαστικά όμως αντιμέτωποι με αγέρωχους και ανυποχώρητους, άριστα εκπαιδευμένους στρατιώτες που μπόρεσαν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τα ελάχιστα και παρελθούσης εποχής μέσα τους, αποδεικνύοντας περίτρανα την τεράστια σημασία του έμψυχου υλικού για τις πολεμικές επιχειρήσεις καθώς και την ύπαρξη ενός ακμαιότατου ηθικού που εξακολούθησε να συντηρείται με κάθε μέσο σε όλο το διάστημα του Έπους. Δεν χρειάζεται να εξιστορήσουμε τις νίκες του Στρατού μας. Είναι όμως αναγκαίο να εμβαθύνουμε σε γεγονότα λιγότερο γνωστά.

Το Δεκέμβριο του 1940 Ιταλός Ντούτσε, Μπενίτο Μουσολίνι (Benito Amilcare Andrea Mussolini) κατάλαβε ότι η κατάσταση δεν ήταν αναστρέψιμος. Άρχισε να σκέπτεται ανακωχή. Οι Υπουργοί του όμως και οι Στρατηγοί τον έπεισαν να περιμένει. Οι Γερμανοί τότε άρχισαν να βλέπουν με ανησυχία τις εξελίξεις. Το γεγονός αυτό αναστάτωσε τον Ιωάννη Μεταξά. Στις 18 Ιανουαρίου 1941 έστειλε την παρακάτω διακοίνωση προς τη Βρετανική Κυβέρνηση: «Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ’ οιονδήποτε τρόπον και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένην γερμανικήν επίθεσιν, αλλ’ ουδόλως επιθυμούμεν να την προκαλέσωμεν….»

Αυτό είναι το τελευταίο έγγραφο που υπέγραψε ο Μεγάλος Ηγέτης. Στις 29 Ιανουαρίου 1941, ο Ιωάννης Μεταξάς πέθανε αιφνιδίως. Ολόκληρο το Έθνος τον έκλαψε. Πέθανε ενώ είχε διαδραματίσει ένα από τους πιο σημαντικούς ρόλους σε μια περίοδο όλο ταραχές και συμφορές. Πέθανε τίμιος και φτωχός όπως είχε ξεκινήσει! Μοναδική του σκέψη και φροντίδα ήταν το καλό της αγαπημένης του Πατρίδας. Την ημέρα της κηδείας του είχαν γεμίσει ασφυκτικά όλοι οι δρόμοι της Αθήνας. Δύναμη Αστυφυλάκων προηγήτο της νεκρικής πομπής με αργό πένθιμο βήμα. Αμέσως μετά ακολουθούσαν οι στρατιωτικές μπάντες και σαλπιγκτές με τυμπανιστές της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας. Μετά βάδιζαν τιμητικά αποσπάσματα Χωροφυλακής, Αστυνομίας και Πυροσβεστών, ένα άγημα Βασιλικού Ναυτικού, Τμήματα Νεολαίας, συμμαχικά αγήματα και ακολουθούσαν τα στεφάνια από Αρχηγούς Κρατών. Στη συνέχεια ένας Αξιωματικός που κρατούσε σε σκούρο μαξιλάρι τα παράσημα του και κατόπιν ανάμεσα σε διπλό στίχο πρωτοετών Ευελπίδων που έφεραν τα όπλα υπομάλης, κινήτο ένα πυροβόλο πάνω στον κιλλίβαντα του οποίου υπήρχε το δρύινο φέρετρο του Μεγάλου Νεκρού. Στις 18.10 και αφού εψάλλει η τελευταία δέηση, ετάφη ο Ιωάννης Μεταξάς με ομοβροντίες πυροβόλων και εμβατήρια. Σε εκτέλεση επιθυμίας του ετάφη μαζί του και η σπάθη που έφερε στις εκστρατείες.

Αυτός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς! Ο φωτισμένος Ηγέτης, που ο αμερόληπτος κριτής θα τον κατατάξει στις μεγάλες μορφές του Έθνους. Είναι αυτός που προετοίμασε σχολαστικά την Ελλάδα για να αντιμετωπίσει δύο «Αυτοκρατορίες» και βροντοφώνησε εκ μέρους όλου του Ελληνικού Λαού το ΟΧΙ. Τέλος, είναι εκείνος που εκτίμησε σωστά την κατάσταση και προσπάθησε να αποτρέψει την τέλεση του μεγαλύτερου εθνικού σφάλματος, της Μικρασιατικής Εκστρατείας που επιτάχυνε τον εθνικό ξεριζωμό, δημιούργησε χιλιάδες θύματα, και τέτοια δυστυχία τόσων και τόσων ομογενών μας.

ΠΗΓΗ: Hellenic Electronic Center

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Η Ελλάδα δεν σώζεται πια με τίποτε...

Tvxs Συνέντευξη

09:17 | 25 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 09:23 | 25 Ιαν. 2015

Κρυσταλία Πατούλη

  

[...] Όποιοι ψηφιστούνε, δεν θα σώσουν την Ελλάδα, ακόμη κι αν είναι σίγουρη η καλή τους διάθεση. Η Ελλάδα δεν σώζεται πια με τίποτε... Αυτό το πιστεύω και λυπούμαι για την φοβερή κατρακύλα η οποία έχει πάρει η Ελλάδα ως κράτος. Εύχομαι να μην είναι εκατό τοις εκατό, αλλά πάντως έχει μπει σε ένα δρόμο, ας τον πω "της κατολίσθησης" [...] Όσο κι ας σας φάνηκαν απαισιόδοξα σε γενικές γραμμές τα λόγια μου, κατά βάθος είμαι αισιόδοξος. Θα μου πεις, αυτή η αντινομία με τι τρώγεται; Δεν τρώγεται, με τίποτε, αλλά είναι ένα γεγονός. Είμαστε σε μαύρα χάλια, κι όμως ελπίζω πως κάτι παραπάνω καλό θα γίνει [...] Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος μιλά* στην Κρυσταλία Πατούλη στα πλαίσια της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση, σχολιάζοντας τις επικείμενες εθνικές εκλογές και γενικά τους Έλληνες κυβερνώντες μέσα στο χρόνο(παρελθόντα, παρόντα και ...μέλλοντα).

Κρ.Π.: Ποιες αιτίες μας έφεραν ως εδώ, και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;

Ντ.Χρ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Γενικά, δεν καταλαβαίνω καθόλου τη σύγχρονη ζωή, και ειδικά γι’ αυτό το ερώτημα, δεν είμαι καν σε θέση να απαντήσω στοιχειωδώς.

Αλλά, βέβαια, δεν είμαι και κανένα ζώο που ζει έξω απ’ την πραγματικότητα, κι ως ένα σημείο κάτι μυρίζομαι…

Αντίθετα με αυτό που κάνουν πολλοί που τα ξέρουν όλα, εγώ δεν ξέρω σχεδόν τίποτα. Κατ’ αρχήν όπως λέει κι ο λαός, δεν είμαι ξερόλα, και δεν ξέρω. Θα μπορούσα με δυο λόγια να απαντήσω μόνο ότι δεν γνωρίζω καλά τα πράγματα και δεν έχω να πω τίποτα, αλλά δεν είναι κι αυτό αλήθεια. Ίσως έχω να πω.

Λόγου χάριν καθώς προετοιμαζόμαστε τώρα για εκλογές μέσ’ στο νού μου σηκώνονται ένα σωρό σχετικά φρέσκα προβλήματα. Εγώ, τώρα τι να πω ακριβώς γύρω από τα προβλήματα αυτά, δεν ξέρω, αλλά και δεν μπορώ και να μην απαντήσω. Σ’ αυτό το δίλημμα βρίσκομαι και η αλήθεια είναι, και κατά βάθος μια μικροαπάντηση υπάρχει.

Πάντως ξέρω ένα πράγμα, το οποίο λέω έτσι γενικά: Όλα παν προς το χειρότερο! Αυτό, βέβαια, το πιστεύω και με το παραπάνω.  Θα πεις, μια κουβέντα είναι αυτή, αλλά ευτυχώς ή ατυχώς την πιστεύω πολύ. Και πράγματι πιστεύω πως πάμε προς το χειρότερο.

Θα υπάρξει τίποτε ανασταλτικό; Ο Θεός και η ψυχή μου… Φοβούμαι ότι θα εξακολουθήσω να μην ξέρω, αλλά με δυο λόγια, τα πράγματα πάνε προς το κακό…  Αν φτάνει αυτό ή δεν φτάνει; Ας πούμε ότι είναι λίγο…

Μήπως υπάρχει και καμία θετική απάντηση; Και σ’ αυτό δεν είμαι πολύ σίγουρος. Πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει καμιά θετική απάντηση.

Όποιοι ψηφιστούνε, δεν θα σώσουν την Ελλάδα, ακόμη κι αν είναι σίγουρη η καλή τους διάθεση. Η Ελλάδα δεν σώζεται πια με τίποτε... Αυτό το πιστεύω και λυπούμαι για την φοβερή κατρακύλα η οποία έχει πάρει η Ελλάδα ως κράτος. Εύχομαι να μην είναι εκατό τοις εκατό, αλλά πάντως έχει μπει σε ένα δρόμο, ας τον πω "της κατολίσθησης". Η κατολίσθηση μπορεί να αποβεί πάρα πολύ κακή. Όπως ήδη είπα, πολύ φοβούμαι ότι όλα πάνε προς το χειρότερο...

Εάν υπάρξει κάτι που θα με διαψεύσει με πάρα πολύ χαρά θα το αντιμετωπίσω, αλλά φοβούμαι ότι δεν υπάρχει. Και μακάρι να βγω ψεύτης…  Η αλήθεια, όμως, είναι, ότι είναι και ακόμη χειρότερα.

Φοβούμαι να μην σας πιάσει καμιά μελαγχολία. Αλλά μια τέτοια μελαγχολία υφέρπει και πάλι τη φοβούμαι. Εύχομαι βέβαια να πάνε όλα προς το καλύτερο, αλλά είναι πολύ αμφίβολο…  Πάντως όλα πάνε προς το χειρότερο. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Κρ.Π.: Παγκοσμίως, ή μόνο στην Ελλάδα, πιστεύετε;

Ντ.Χρ.: Σ’ αυτό δεν είμαι σε θέση να απαντήσω γιατί πολύ λίγο παρακολουθώ την Ελλάδα παγκοσμίως.

Αν και χτες μου ήρθαν κάτι ανέλπιστα πράγματα, γι’ αυτό φοβούμαι ότι κάτι ανέλπιστο μπορεί να ανατρέψει την πραγματικότητα.

Μου ήρθε μια είδηση… Τι μπορείτε να φανταστείτε; Ήρθε ο αντιπρόσωπος της UNESCO στην Ελλάδα, ο ίδιος, και μου έφερε ένα χαρτί με πολλά καλά λόγια… καλά τυπωμένο, με καλλιγραφικά γράμματα και με κάποια επιμέλεια. Και αυτό το χαρτί μου το προσέφερε ως δώρο, διότι μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση μπορούν ακόμη να κάνουν δώρο ένα χαρτί, σαν εύσημη μνεία. Αστείο φαίνεται, και είναι αλήθεια. Και αυτό το κάνουν σε όλο τον κόσμο. Ας πούμε, ήρθε τώρα από την Ινδία, αλλά δεν πηγαίνει σε όλα τα κράτη΄ σε λίγα και πότε – πότε. Η τιμή ήταν μεγάλη, με την έννοια ότι ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη, και κατέληξε σε μένα...

Όσο κι ας σας φάνηκαν απαισιόδοξα σε γενικές γραμμές τα λόγια μου, κατά βάθος είμαι αισιόδοξος. Θα μου πεις, αυτή η αντινομία με τι τρώγεται; Δεν τρώγεται, με τίποτε, αλλά είναι ένα γεγονός. Είμαστε σε μαύρα χάλια, κι όμως ελπίζω πως κάτι παραπάνω καλό θα γίνει. Τι θα γίνει δεν ξέρω, πάντως φαντάζομαι θα γίνει.

Κάτι το καλό, έστω κι όχι αμέσως, έστω κι αν δεν βγει αυτός ο υποψήφιος βουλευτής που τώρα θεωρείται πολύ σπουδαίος… Δεν είναι βέβαια καθόλου σπουδαίος, με τίποτε, αλλά εν πάση περιπτώσει, αφού ο λαός θέλει να τον ψηφίσει ας τον ψηφίσει.

Και όλοι οι προηγούμενοι που ψηφίστηκαν ήταν καλύτεροι; Για να μη σας πω ότι οι πιο πολλοί ήταν τσογλάνια (και να μην τον χαρακτηρίσουμε τσογλάνι, πάντως δεν τρώγεται με τίποτε). Αυτό είναι η μοίρα της Ελλάδος. Από τον έναν κακό να πέφτει στον άλλον κακό και κανένας πολύ καλός να μην βγαίνει με κανέναν τρόπο.

Ε, είδαμε και πάθαμε, τώρα περιμένω να δω ο καινούργιος τι φρούτο θα είναι, κι αν τυχόν αξίζει τον κόπο. Αλλά βέβαια δεν αξίζει. Δεν βαριέσαι…

Κρ.Π.: Για τον Αλέξη Τσίπρα λέτε…

Ντ.Χρ.: Για τον Τσίπρα, φυσικά...

Κρ.Π.: Πιστεύετε ότι θα βγει;

Ντ.Χρ.: Δεν ξέρω, και το εύχομαι να μην βγει, αλλά, παρ’ όλα αυτά, από δω κι από κει, κάτι μπορεί να γίνει και μπορεί να βγει. Ε, και; Σ’ αυτές τις κουβέντες κάτι λέμε… αλλά είναι λίγο πολύ σόκιν, και δεν θέλω να το πω, αλλά ε... με γαργαλάει και να το πω. Στα παλιά μου τα παπούτσια, αν βγει κι αν δεν βγει.

(*Η συνέντευξη δόθηκε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη στις 23/01/2015)
 

Παναγιώτης Σταμάτης Πλωτάρχης ε.α. και η επιστροφή του μισθού των βουλευτών

Πάνος Σταμάτης, αξιωματικός Πολεμικού Ναυτικού Ε.Α. ‪#‎proinienimerosi‬ 
"Έκανε αναφορά και κατέκτησε να επιστρέψουν οι 300 της Βουλής τον μισθό του Ιανουαρίου ύψους 6.100 ευρώ που είχαν εισπράξει προκαταβολικά λόγω εκλογών   

    https://www.facebook.com/video.php?v=1042184419130993

93 ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ 25ης ΙΑΝ 2015 ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ Ε.Δ & Σ.Α

  ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: 16

1. Δεμέστιχας Γρηγόριος Αντιναύαρχος Π.Ν ε.α στο Επικρατείας (5η θέση) 2. Κονταρίδης Χρήστος Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Β΄ Αθήνας 3. Σαρλής Μιχαήλ Αντιναύαρχος Λ.Σ ε.α στην Α' Πειραιώς 4. Ψαρόπουλος Νικολ. Αντιπλοίαρχος Π.Ν ε.α στη Β΄ Αθήνας 5. Τόγκας Δημήτριος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στη Β' Πειραιώς 6. Νταβρής Γεώργιος Αντιπτέραρχος Π.Α ε.α στην Άρτα 7. Νταβλούρος Αθανάσιος Ταξίαρχος ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Αχαΐα 8. Κυριαζίδης Δημήτριος Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Δράμα 9. Δημοσχάκης Αναστάσιος Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α στον Έβρο 10.Γκίκας Στέφανος Πλοίαρχος Π.Ν ε.α στην Κέρκυρα 11.Παπαπαρίσης Απόστολος Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Λάρισα 12.Καββαδάς Αθανάσιος Αξιωματικός Π.Α ε.α στη Λευκάδα 13.Παπαγιαννίδης Δημήτριος Αντιναύαρχος Π.Ν ε.α στη Λέσβο 14.Τσιμερίκας Γεώργιος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στις Σέρρες 15.Βλαχογιάννης Ηλίας Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στα Τρίκαλα 16.Μιχαηλίδης Σταύρος Υποναύαρχος Λ.Σ ε.α στη Χίο

 ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: 2 1. Τόσκας Νικόλαος Υποστράτηγος Σ.Ξ ε.α στο Επικρατείας (5η θέση) 2. Μαυρόπουλος Αναστάσιος Αντιπλοίαρχος Λ.Σ ε.α στη Β' Αθηνών

 ΠΑ.ΣΟ.Κ: 7 1. Κουρέτσης Αθανάσιος Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Β' Αθήνας 2. Κοκόγιας Αναστάσιος Ταξίαρχος ε.α Στρατολόγος στη Β' Θεσσαλονίκης 3. Τρυφιάτης Παναγιώτης Πλοίαρχος Π.Ν ε.α στην Αιτωλοακαρνανία 4. Σπυρόπουλος Χρήστος Υποστράτηγος Σ.Ξ ε.α στην Αχαΐα 5. Καρακατσάνης Μιχαήλ Σμηναγός Π.Α ε.α στο Ηράκλειο 6. Χανιάς Νικόλαος Αντιστράτηγος Π.Σ ε.α στην Κορινθία 7. Κοτσιφάκης Γεώργιος Σμήναρχος Π.Α ε.α στα Χανιά

Κ.Κ.Ε: 3 1. Ντουνιαδάκης Ιωάννης Υποναύαρχος Π.Ν ε.α στην Α' Πειραιά 2. Μιχαήλ Μιχάλης Ανθυποπυραγός Π.Σ ε.α στην Κέρκυρα 3. Μελησάκης Νικήτας Αξιωματικός Π.Σ ε.α στα Χανιά

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: 15 1. Στεργίου Σάββας Στρατιωτικός ε.α. στο Επικρατείας (11η θέση) 2. Παπαλεξόπουλος Άγγελος Υποστράτηγος ε.α Στρατολόγος – νομικός στην Α' Αθήνας 3. Φιλιππάκος Τζανέτος ανώτατος Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην B' Αθήνας 4. Γκιόκας Παναγιώτης Πλοίαρχος Π.Ν ε.α στη Β' Πειραιά 5. Αντωνιάδης Κυριάκος Υποστράτηγος Π.Σ ε.α στην Α’ Θεσσαλονίκης 6. Λάβδης Δημήτριος Αξιωματικός Π.Σ ε.α στη Β’ Θεσσαλονίκης 7. Μαραπίδης Παρασκευάς Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Β’ Θεσσαλονίκης 8. Μούγιος Πέτρος Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Αργολίδα 9. Καλογερόπουλος Ανδρέας Συνταγματάρχης Σ.Ξ εα στη Δράμα 10.Βασιλείου Αντώνιος Αντιστράτηγος Σ.Ξ ε.α - πολιτικός μηχανικός στα Ιωάννινα 11.Γατής Σταύρος Αντισυνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Λάρισα 12.Μαργαρίτης Αθανάσιος Αντισμήναρχος Π.Α ε.α στη Λάρισα 13.Νησιώτης Νικόλαος Πλωτάρχης Π.Ν ε.α στη Λευκάδα 14.Βουζουκίδης Κωνσταντίνος Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α – οικονομολόγος στη Ροδόπη 15.Χειμάρας Θεόδωρος Αντισυνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α-πολιτικός μηχανικός στη Φθιώτιδα

 ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ: 3 1. Σιούταρης Γεώργιος Υποπτέραρχος Π.Α ε.α στη Β' Αθήνας, 2. Κατερινόπουλος Αθανάσιος Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Αιτωλοακαρνανία 3. Στασινός Νικόλαος, Υποστράτηγος Σ.Ξ ε.α στην Ευρυτανία

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ: 7 1. Τσιτσιλιάνος Γεώργιος Αξιωματικός Π.Α ε.α – μαθηματικός στη Β' Αθηνών 2. Μανωλεδάκης Μιχαήλ Αντιπλοίαρχος Λ.Σ ε.α στην Α' Πειραιά 3. Πλακογιάννης Φώτιος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στον Έβρο 4. Ντίνας Αναστάσιος Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Καστοριά 5. Τροχίδης Χρήστος Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Πέλλα 6. Μοσχονάς Μανώλης Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στο Ρέθυμνο 7. Μάνδαλος Στέφανος Ταξίαρχος ΕΛ.ΑΣ ε.α στις Σέρρες

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: 22 1. Παπαεμμανουήλ Δημήτριος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στο Επικρατείας (4η θέση) 2. Μέξας Χαρίλαος Πλωτάρχης Π.Ν ε.α στη Β' Αθήνας 3. Βοργιάς Σωτήρης Πλωτάρχης Π.Ν ε.α – διαιτητής στο Υπόλοιπο Αττικής 4. Σπυρόπουλος Γεώργιος Αρχιφύλακας ΕΛ.ΑΣ ε.ε στο Υπόλοιπο Αττικής 5. Ζησιμόπουλος Πολύβιος Αντισυνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Β' Θεσσαλονίκης 6. Παρουσίνας Παντελής Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Β' Θεσσαλονίκης 7. Σκοπελίτης Χαράλαμπος Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Β' Θεσσαλονίκης 8. Ψαθάς Αναστάσιος Πλωτάρχης Λ.Σ ε.α. στη Β' Θεσσαλονίκης 9. Ζάγκλας Χρήστος Αντισμήναρχος Π.Α ε.α στην Αχαΐα 10.Χριστόπουλος Αντώνιος Αντισμήναρχος Π.Α ε.α στην Αχαΐα 11.Γαραντωνάκης Στυλιανός Ανθυπαστυνόμος ΕΛ.ΑΣ ε.α στα Δωδεκάνησα 12.Σπυρίδης Σάββας Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στα Δωδεκάνησα 13.Παπαδόπουλος Αθανάσιος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στον Έβρο 14.Νικήτας Κωνσταντίνος Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Ηλεία 15.Αναγνώστου Κωνσταντίνος Ταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στα Ιωάννινα 16.Μαυρίδης Χαράλαμπος Ταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στην Καβάλα 17.Τσιαμαντάς Αθανάσιος Ταξίαρχος Σ.Ξ ε.α στην Καρδίτσα 18.Μπουτεράκος Βασίλειος Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Λακωνία 19.Κουτσιανούδης Αθανάσιος Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Μαγνησία 20.Μπαρτζώκας Σπυρίδων Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στην Πρέβεζα 21.Τσουμαρέλης Νικόλαος Σμηναγός Π.Α ε.α στη Ροδόπη 22.Κρίκος Σταύρος Πύραρχος Π.Σ ε.α στη Φωκίδα

ΤΕΛΕΙΑ: 9 1. Μποταΐτης Αντώνιος Αστυνομικός ΕΛ.ΑΣ ε.α στη Β' Αθηνών 2. Σπανού Έλενα Αξιωματικός Σ.Ξ ε.α στο Υπόλοιπο Αττικής 3. Χατζητρακόσιας Νικόλαος Αξιωματικός Σ.Ξ ε.α -χημικός μηχανικός στο Υπόλοιπο Αττικής 4. Λιάκος Ιωάννης Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στην Α' 5. Καρογιάννης Κωνσταντίνος Αξιωματικός Π.Α ε.α στην Ηλεία 6. Γεωργιάδης Θωμάς Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α κτηνίατρος στη Λάρισα 7. Μπαλάτσας Νικόλαος Αξιωματικός υγειονομικού ε.α στη Λάρισα 8. Σαντές Ανδρέας Ανθυπασπιστής Σ.Ξ ε.α στη Λάρισα 9. Γκρέζιος Θρασύβουλος Αξιωματικός Σ.Ξ ε.α στη Χαλκιδική

ΛΑ.Ο.Σ: 9 1. Μυλωνάκης Αντώνιος Συνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στο Επικρατείας (1η θέση) 2. Πετρούλιας Νικήτας Αντιστράτηγος Σ.Ξ στο Επικρατείας (3η θέση) 3. Κρικόπουλος Γεώργιος Ανθυποπλοίαρχος Π.Ν ε.α στη Δράμα 4. Ψαχούλας Σπυρίδων Αξιωματικός Σ.Ξ ε.α-μηχανολόγος μηχανικός στη Μαγνησία 5. Αβραμίδης Αναστάσιος Αξιωματικός Σ.Ξ ε.α στην Ξάνθη 6. Καραθανάσης Παναγιώτης στη Φθιώτιδα 7. Ηλιόπουλος Θεόδωρος Ανθυπασπιστής Π.Ν ε.α στη Φθιώτιδα 8. Γιαννικούλης Χρήστος Ταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Φωκίδα 9. Τζελεπάκης Σταύρος Αντισυνταγματάρχης Σ.Ξ ε.α στη Φωκίδα

 ΠΗΓΕΣ: http://apofoitoissas.gr/component/content/article/34-apofoitoi/2873-2015-01-10-19-41-35

http://anexartitoiellines.gr/election_map.php

http://anydaynews.blogspot.gr/2015/01/blog-post_68.html http://apostolospapaparisis.blogspot.gr/2015/01/2015_12.html http://apofoitoissas.gr/component/content/article/34-apofoitoi/2878-2015-01-13-08-38-59 http://ethnikismos.net/2015/01/15/%CE%BF%CE%B9- %CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%85- %CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF- %CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF-%CE%BA%CE%B1/

http://fonaklas.blogspot.gr/2015/01/blog-post_739.html http://karenews.blogspot.gr/2015/01/8-25.html http://politikologia1.blogspot.gr/2015/01/blog-post_293.html http://sindesmos1976.gr/?p=5131#more-5131 http://staratalogia.blogspot.gr/2015/01/2015_61.html

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2015/01/2015.html

http://topotami.gr/oi-ipopsifii/

http://www.agrocapital.gr/Category/Ekloges-2015/Article/13780/oi-ypopsifioi-tis %E2%80%9Cteleias%E2%80%9D-toy-apostoloy gkletsoyhttp://www.efsyn.gr/arthro/epistrateyontai-oi-apostratoi-en-opsei-kalpis http://www.efsyn.gr/arthro/palia-kai-nea-stelehi-sto-psifodeltio-toy-kidiso http://apofoitoissas.gr/component/content/article/34-apofoitoi/2872-2015-01-10-08-08-53 http://www.ekloges15.gr/%CF%84%CE%BF- %CF%88%CE%B7%CF%86%CE%BF%CE%B4%CE%AD%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%BF- %CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA http://www.eklogika.gr/page/parties http://www.ilioupolis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4119:ekloges-2015-oi-ypopsifioi-bathinas&catid=48:koinonika-gr&Itemid=66 http://apofoitoissas.gr/component/content/article/34-apofoitoi/2875-2015-01-12-10-42-22 http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113430529 http://www.onalert.gr/stories/deite-ta-onomata-apostratwn-ypopshfiwn-anel/40122 http://www.onalert.gr/stories/oi-apostratoi-ypopsifioi-tou-laos-stis-ekloges/40098 http://www.onalert.gr/stories/ola-ta-onomata-ton-apostraton-pou-einai-ypopsifioi-vouleytes/40066

http://www.protothema.gr/politics/article/440695/ta-psifodeltia-tis-se-oli-ti-hora-anakoinose-i-hrusi-augi-/

http://www.teleia.com.gr/nea/ypopsifioi-tis-teleias-apostolos-gkletsos http://www.tokinima.gr/ipopsifioi/ http://ypopsifioivouleutes.gr/

93 ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ 

ΤΗΣ 25^ης ΙΑΝ 2015

ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ Ε.Δ & Σ.Α

Παραμονές των εκλογών, για την ενημέρωση της μεγάλης οικογένειας των αποστράτων και με τις ευγενικές υποδείξεις πολλών φίλων, συμπληρώθηκε ο συνημμένος μακρύς κατάλογος των υποψηφίων βουλευτών που προέρχονται από τις Ε.Δ και τα Σ.Α. και ανέρχονται πλέον σε 93.

Γ. Σιδερής

Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.

Θουκυδίδης – Διάλογος Μηλίων και Αθηναίων Μάρτιος 416 π.Χ.

Tο παρακάτω απόσπασμα διδάσκεται στις σχολές στρατηγικής σκέψης και ανάλυσης όλου του κόσμου. Το μήνυμα του είναι διαχρονικό: Το δίκαιο του ισχυρού δεν έπαψε ποτέ να ισχύει.

Θουκυδίδης - Μάρτιος 416 π.Χ.

Τον Μάρτιο του 416 π.Χ. εμφανίστηκαν οι Αθηναίοι, με ισχυρές δυνάμεις ναυτικού και πεζικού, έχοντας πολλαπλάσια δύναμη από εκείνη που μπορούσαν να αντιπαρατάξουν οι Μήλιοι και με την απειλή της βίας ζητούσαν να διαπραγματευτούν «εκούσια» προσχώρηση της Μήλου στην αθηναϊκή «συμμαχία».

Τις «διαπραγματεύσεις» που ακολούθησαν, έχει καταγράψει ο Θουκυδίδης (βιβλίο 5ο κεφ. 84-116) είναι γνωστός ως διάλογος Μηλίων και Αθηναίων:

84. Το επόμενο καλοκαίρι ο Αλκιβιάδης έφτασε στο Άργος με είκοσι καράβια κι έπιασε όσους Αργείους θεωρούνταν ακόμη ύποπτοι και άνθρωποι των Λακεδαιμονίων, τριακόσιους άνδρες, και οι Aθηναίοι τους απόθεσαν για ασφάλεια στα κοντινά νησιά, σε όσα εξουσίαζαν. Εκστρατεύσανε επίσης οι Αθηναίοι εναντίον της Μήλου με τριάντα δικά τους καράβια, έξι Χιώτικα και δύο Λεσβιακά, και με χίλιους διακόσιους οπλίτες, τριακόσιους τοξότες και είκοσι ιπποτοξότες Αθηναίους, και περίπου χίλιους πεντακόσιους οπλίτες σύμμαχους νησιώτες. Οι Μήλιοι είναι άποικοι των Λακεδαιμονίων και δεν ήθελαν να γίνουν υπήκοοι των Αθηναίων, όπως οι άλλοι νησιώτες. Στην αρχή κράτησαν ουδετερότητα και έμειναν ήσυχοι. Έπειτα, όταν οι Αθηναίοι μεταχειρίζονταν βία εναντίον τους καταστρέφοντας τη γη τους, έφτασαν σε ανοιχτό πόλεμο. Όταν λοιπόν στρατοπέδευσαν στη γη τους με τη στρατιωτική αυτή ετοιμασία οι στρατηγοί Κλεομήδης του Λυκομήδη και Τεισίας του Τεισιμάχου, και πριν αρχίσουν να την καταστρέφουν, έστειλαν πρέσβεις για να κάνουν πρώτα διαπραγματεύσεις. Τους πρέσβεις αυτούς οι Μήλιοι δεν τους παρουσίασαν στη συνέλευση του λαού, αλλά τους κάλεσαν να πουν αυτά για τα οποία είχαν έρθει στους άρχοντες και τους προκρίτους. Οι Αθηναίοι πρέσβεις είπαν στην ουσία τα εξής:

85. «Επειδή οι προτάσεις μας δε θα γίνουν προς το λαό, για να μην εξαπατηθεί το πλήθος ακούοντάς μας να εκθέτουμε, σε μια συνεχή αγόρευση, επιχειρήματα ελκυστικά και ανεξέλεγκτα (γιατί καταλαβαίνουμε πως αυτό το νόημα έχει το ότι μας φέρατε μπροστά στους λίγους), σεις οι συγκεντρωμένοι εδώ κάμετε κάτι ακόμη πιο σίγουρο. Μη μας απαντάτε και σεις μ' ένα συνεχή λόγο αλλά σε κάθε σημείο που νομίζετε πως δε μιλάμε όπως είναι το συμφέρον σας, να μας σταματάτε και να λέτε τη γνώμη σας. Και πρώτα πρώτα πείτε μας αν συμφωνείτε με όσα προτείνουμε».

86. Οι αντιπρόσωποι των Μηλίων αποκρίθηκαν: «Την καλή σας ιδέα να δώσουμε μεταξύ μας με ησυχία εξηγήσεις δεν την κατακρίνουμε, οι πολεμικές όμως ετοιμασίες που δεν είναι μελλοντικές, αλλά παρούσες ήδη, βρίσκονται σε φανερή αντίθεση με την πρότασή σας αυτή. Γιατί βλέπουμε ότι έχετε ρθει σεις οι ίδιοι δικαστές για όσα πρόκειται να ειπωθούν και ότι το τέλος της συζήτησης, σύμφωνα με κάθε πιθανότητα, θα φέρει σε μας πόλεμο, αν υπερισχύσουμε εξαιτίας του δίκιου μας και γι' αυτό αρνηθούμε να υποχωρήσουμε, δουλεία αν πειστούμε».

87. ΑΘ. Αν ήρθατε σ' αυτή τη συνεδρίαση για να κάμετε εικασίες για τα μελλούμενα ή για τίποτε άλλο, κι όχι, απ' την τωρινή κατάσταση κι από όσα βλέπετε να σκεφτείτε για τη σωτηρία της πολιτείας σας, μπορούμε να σταματήσουμε, αν όμως ήρθατε γι' αυτό, μπορούμε να συνεχίσουμε.

88. ΜΗΛ. Είναι φυσικό και συγχωρείται, στη θέση που βρισκόμαστε, να πηγαίνει ο νους μας σε πολλά, κι επιχειρήματα και σκέψεις. Αναγνωρίζουμε ότι η σημερινή συνάντηση γίνεται βέβαια για τη σωτηρία μας, κι η συζήτηση, αν νομίζετε σωστό, ας γίνει με τον τρόπο που προτείνετε.

89. ΑΘ. Κι εμείς λοιπόν δε θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους, που δεν πρόκειται να σας πείσουν, ή ότι δίκαια έχουμε την ηγεμονία μας, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι τώρα εκστρατεύουμε εναντίον σας, επειδή αδικούμαστε, κι από σας ζητούμε να μη νομίσετε πως θα μας πείσετε λέγοντας ή ότι, ενώ είστε άποικοι των Λακεδαιμόνιων, δεν πήρατε μέρος στον πόλεμο στο πλευρό τους ή δε μας κάματε κανένα κακό. Έχουμε την απαίτηση να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι, όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται.

90. ΜΗΛ. Όπως εμείς τουλάχιστο νομίζουμε, είναι χρήσιμο (ανάγκη να μιλάμε γι' αυτό, επειδή εσείς τέτοια βάση βάλατε στη συζήτησή μας, να αφήσουμε κατά μέρος το δίκαιο και να μιλάμε για το συμφέρον) να μην καταργήσετε σεις αυτό το κοινό καλό, αλλά να υπάρχουν, γι' αυτόν που κάθε φορά βρίσκεται σε κίνδυνο, τα εύλογα και τα δίκαια και να ωφελείται κάπως αν πείσει, έστω κι αν τα επιχειρήματά του δε βρίσκονται μέσα στα πλαίσια του αυστηρού δικαίου. Κι αυτό δεν είναι σε σας λιγότερο συμφέρον από ό,τι σε μας, γιατί, αν νικηθείτε, θα μπορούσατε να γενείτε παράδειγμα στους άλλους για να σας επιβάλουν την πιο μεγάλη τιμωρία.

91. ΑΘ. Εμείς για το τέλος της ηγεμονίας μας, αν αυτή θα καταλυθεί κάποτε, δεν ανησυχούμε, γιατί δεν είναι επικίνδυνοι στους νικημένους όσοι, όπως οι Λακεδαιμόνιοι, ασκούν ηγεμονία πάνω σε άλλους (άλλωστε η αντιδικία μας δεν είναι με τους Λακεδαιμονίους) αλλά επικίνδυνοι είναι οι υπήκοοι, αν τυχόν αυτοί ξεσηκωθούν και νικήσουν εκείνους που τους εξουσίαζαν. Όσο γι αυτό, ας μείνει σε μας η φροντίδα να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο. Εκείνο όμως που θέλουμε τώρα να κάνουμε φανερό σε σας είναι ότι βρισκόμαστε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας και όσα θα πούμε τώρα σκοπό έχουν τη σωτηρία της πολιτείας σας, επειδή θέλουμε και χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε και για το συμφέρον και των δυο μας να σωθείτε.

92. ΜΗΛ. Και πώς μπορεί να συμβεί να είναι ίδια συμφέρον σε μας να γίνουμε δούλοι, όπως σε σας να γίνετε κύριοί μας;

93. ΑΘ. Επειδή σεις θα έχετε τη δυνατότητα να υποταχθείτε πριν να πάθετε τις πιο μεγάλες συμφορές, κι εμείς, αν δε σας καταστρέψουμε, θα έχουμε κέρδος.

94. ΜΗΛ. Ώστε δε θα δεχθείτε, μένοντας εμείς ήσυχοι, να είμαστε φίλοι αντί εχθροί, σύμμαχοι όμως κανενός από τους δυο σας;

95.ΑΘ. Όχι, γιατί δε μας βλάφτει τόσο η έχθρα σας όσο η φιλία σας. Η φιλία σας, στα μάτια των υπηκόων μας, θα ήταν απόδειξη αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας απόδειξη της δύναμής μας.

96. ΜΗΛ. Έτσι σκέφτονται οι υπήκοοί σας για το σωστό, ώστε να βάζουν στην ίδια μοίρα εκείνους που δεν έχουν καμιά φυλετική σχέση μαζί σας κι εκείνους που οι περισσότεροί τους είναι άποικοί σας, μερικοί μάλιστα απ' αυτούς αποστάτησαν κι υποτάχτηκαν;

97. ΑΘ. Ναι, γιατί νομίζουν ότι λόγια που να στηρίζονται στο δίκαιο δε λείπουν από κανένα, πιστεύουν όμως πως όσοι διατηρούν την ελευθερία τους το χρωστούν στη δύναμή τους κι ότι εμείς δεν εκστρατεύουμε εναντίον τους από φόβο. Ώστε το να σας υποτάξουμε εκτός που θα αύξανε τους υπηκόους μας θα μας πρόσφερε και ασφάλεια, και μάλιστα αν σεις, νησιώτες και πιο αδύναμοι από άλλους δεν υπερισχύσετε απέναντί μας που είμαστε κυρίαρχοι στη θάλασσα.

98. ΜΗΛ. Και δε νομίζετε ότι υπάρχει ασφάλεια στην πρότασή μας εκείνη; Γιατί κι εδώ πάλι είναι ανάγκη, όπως εσείς μας υποχρεώσατε να αφήσουμε τους δίκαιους λόγους και ζητάτε να μας πείσετε να υποχωρήσουμε μπροστά στο δικό σας συμφέρον, έτσι κι εμείς να σας εξηγήσουμε το δικό μας συμφέρον, αν αυτό τυχαίνει να είναι μαζί και δικό σας, και να προσπαθήσουμε να σας πείσουμε. Γιατί πώς είναι δυνατό να μην κάμετε εχθρούς σας όσους τώρα είναι ουδέτεροι, όταν αυτοί, βλέποντας τα όσα έγιναν εδώ, πιστέψουν πως κάποτε σεις θα επιτεθείτε κι εναντίον τους; Και μ' αυτό τι άλλο θα πετύχετε παρά να ενισχύσετε αυτούς που είναι τώρα εχθροί σας, κι εκείνους που ποτέ δε σκέφτηκαν να γίνουν, παρά τη θέλησή τους, να τους στρέψετε εναντίον σας;

99.ΑΘ. Καθόλου, γιατί δε νομίζουμε ότι είναι πιο επικίνδυνοι για μας αυτοί που, κατοικώντας κάπου στη στεριά, εξαιτίας της ελευθερίας τους, θ' αργήσουν πολύ να πάρουν προφυλακτικά μέτρα εναντίον μας, αλλά οι νησιώτες, όσοι, όπως σεις, βρίσκονται κάπου ανεξάρτητοι, κι όσοι είναι κιόλας ερεθισμένοι από τις αναγκαίες πιέσεις της ηγεμονίας μας. Αυτοί λοιπόν, με το να στηριχτούν πολύ στην απερισκεψία, μπορούν να φέρουν, και τον εαυτό τους κι εμάς, σε φανερούς κινδύνους.

100.ΜΗΛ. Αν σεις για να μη χάσετε την ηγεμονία σας, κι οι υπήκοοι σας για να απαλλαγούν από αυτήν αψηφάτε τόσους κινδύνους, φανερό πως εμείς, που είμαστε ακόμη ελεύθεροι, θα δείχναμε μεγάλη ευτέλεια και δειλία, αν δεν κάναμε το παν προτού γίνουμε δούλοι.

101.ΑΘ. Όχι , αν αποφασίσετε συνετά. Γιατί δεν αγωνίζεστε με ίσους όρους για να δείξετε την ανδρεία σας, δηλαδή για να μην ντροπιαστείτε. Πιο πολύ πρόκειται να αποφασίσετε για τη σωτηρία σας, δηλαδή για το να μην αντιστέκεστε στους πολύ πιο δυνατούς σας.

102. ΜΗΛ. Ξέρουμε όμως πως καμιά φορά οι τύχες του πολέμου κρίνονται πιο δίκαια, κι όχι ανάλογα με τη διαφορά σε πλήθος ανάμεσα στους δυο αντιπάλους. Και σε μας η άμεση υποχώρηση δε δίνει καμιά ελπίδα, ενώ με το να αγωνιστούμε υπάρχει ακόμη ελπίδα να μείνουμε όρθιοι.

103. ΑΘ. Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει. Όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα, (γιατί απ' τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν τη γνωρίζουν, όταν πια, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει τίποτε για να το προφυλάξει απ' αυτήν. Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαριάς , μη θελήσετε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρουν οι συμφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες ελπίδες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν φέρνουν στην καταστροφή.

104. ΜΗΛ. Κι εμείς το ξέρετε καλά, θεωρούμε πως είναι δύσκολο να αγωνιστούμε ενάντια στη δύναμή σας, μαζί κι ενάντια στην τύχη, αν αυτή δε σταθεί αμερόληπτη. Όσο για την τύχη όμως πιστεύουμε, ότι δε θα αξιωθούμε από τους θεούς χειρότερη τύχη, γιατί θεοφοβούμενοι εμείς αντιμετωπίζουμε άδικους. Όσο για τη δύναμη που δεν έχουμε, τις ελλείψεις μας θα τις συμπληρώσει η συμμαχία των Λακεδαιμονίων, που είναι αναγκασμένοι να μας βοηθήσουν, αν όχι γι' άλλο λόγο, τουλάχιστον από φυλετική συγγένεια κι από ντροπή. Δεν έχουμε λοιπόν καθόλου παράλογα τόσο θάρρος.

105. ΑΘ. Αλλά κι εμείς νομίζουμε ότι δε θα μας λείψει η εύνοια των θεών, γιατί δε ζητούμε και δεν κάνουμε τίποτε που να βρίσκεται έξω από ό,τι πιστεύουν οι άνθρωποι για τους θεούς ή θέλουν στις αναμεταξύ τους σχέσεις. Έχουμε τη γνώμη για τους θεούς και τη βεβαιότητα για τους ανθρώπους, ότι, αναγκασμένοι από ένα φυσικό νόμο επιβάλλουν πάντα την εξουσία τους όπου είναι πιο δυνατοί . Το νόμο αυτό ούτε εμείς τον θεσπίσαμε ούτε θεσπισμένο πρώτοι εμείς τον εφαρμόσαμε , αλλά τον βρήκαμε να υπάρχει και θα τον αφήσουμε να υπάρχει παντοτινά, και τον εφαρμόζουμε ξέροντας ότι κι εσείς και άλλοι, αν αποκτούσατε την ίδια δύναμη με μας, θα κάνατε τα ίδια. Όσο λοιπόν για την εύνοια των θεών, έχουμε κάθε λόγο να μη φοβόμαστε ότι θα βρεθούμε σε μειονεκτική θέση. Όσο για την ιδέα σας για τους Λακεδαιμόνιους, στην οποία στηρίζετε την πεποίθηση ότι από ντροπή θα σας βοηθήσουν, ενώ μακαρίζουμε την αθωότητά σας δε ζηλεύουμε την αφροσύνη σας. Πραγματικά οι Λακεδαιμόνιοι στις μεταξύ τους σχέσεις και στις συνήθειες του τόπου τους δείχνονται πολύ ενάρετοι. Για τη συμπεριφορά τους όμως απέναντι σ τους άλλους, μόλο που θα 'χε κανείς πολλά να πει για το πώς φέρονται, θα μπορούσε πολύ καλά να τα συνοψίσει αν έλεγε ότι, από όλους τους ανθρώπους που ξέρουμε, αυτοί δείχνουν ολοφάνερα ότι θεωρούν τα ευχάριστα έντιμα και τα συμφέροντα δίκαια. Και αλήθεια, η τέτοια νοοτροπία τους δεν είναι καθόλου ευνοϊκή προς τις τωρινές παράλογες ελπίδες σας για σωτηρία.

106.ΜΗΛ. Αλλά εμείς γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έχουμε αυτή τη στιγμή πιο πολύ την πεποίθηση ότι οι Λακεδαιμόνιοι, για το συμφέρον το δικό τους, δε θα θελήσουν να προδώσουν τους Μήλιους, που είναι άποικοί τους, και να φτάσουν να γίνουν αναξιόπιστοι σους φίλους τους Έλληνες κι ωφέλιμοι στους εχθρούς τους.

107. ΑΘ. Και δε νομίζετε ότι το συμφέρον βρίσκεται στην ασφάλεια, ενώ το δίκαιο και το έντιμο κατορθώνονται με κινδύνους τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι, τις περισσότερες φορές, ελάχιστα αποτολμούν;

108. ΜΗΛ. Αλλά νομίζουμε ότι και τους κινδύνους για χάρη μας θα αναλάβουν αυτοί πιο πρόθυμα, κι ότι θα θεωρήσουν πως είναι πιο σίγουροι αν για μας κι όχι για τους άλλους τους αναλάβαιναν, τόσο γιατί για τις πολεμικές επιχειρήσεις βρισκόμαστε κοντά στην Πελοπόννησο όσο και γιατί στα φρονήματα, εξαιτίας της φυλετικής συγγένειας, είμαστε πιο αξιόπιστοι από άλλους.

109. ΑΘ. Εγγύηση γι' αυτούς που θα συμπολεμήσουν δεν είναι η φιλική διάθεση αυτών που τους καλούν, αλλά αν υπερέχουν σε πραγματική δύναμη. Κι αυτό το λογαριάζουν οι Λακεδαιμόνιοι περισσότερο από κάθε άλλον (από έλλειψη άλλωστε εμπιστοσύνης στη δική τους ετοιμασία, μονάχα με πολλούς συμμάχους εκστρατεύουν εναντίον των γειτόνων τους), ώστε δε φαίνεται πιθανό ότι αυτοί θα στείλουν στρατό σ' ένα νησί την ώρα που είμαστε εμείς θαλασσοκράτορες.

110. ΜΗΛ. Αλλά θα μπορούσαν να στείλουν κι άλλους. Κι ακόμη το Κρητικό πέλαγος είναι πλατύ και μέσα σ' αυτό είναι πιο δύσκολο οι θαλασσοκράτορες να συλλάβουν παρά να σωθούν αυτοί που θέλουν να ξεφύγουν. Κι αν όμως αποτύχαιναν σ' αυτό, θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον της γης σας κι εναντίον των υπόλοιπων συμμάχων σας, σε όσους δεν έφτασε ο Βρασίδας. Και τότε θα έχετε να αγωνισθείτε όχι μόνο για μια χώρα που δε σας ανήκε ποτέ, αλλά για πράγματα πιο δικά σας, τη συμμαχία σας και τη γη σας.

111. ΑΘ. Ξέρετε από την πείρα σας πως απ' αυτό κάτι μπορεί να συμβεί, αλλά δεν αγνοείτε επίσης ότι οι Αθηναίοι ποτέ ως σήμερα δεν αποτραβήχτηκαν από καμιά πολιορκία, επειδή φοβήθηκαν άλλους. Παρατηρούμε όμως ότι ενώ είπατε ότι θα σκεφτείτε για τη σωτηρία σας, στην πιο πλατιά συζήτηση δεν έχετε πει τίποτε στο οποίο βασισμένοι λογικοί άνθρωποι θα πίστευαν ότι μπορούν να σωθούν , αλλά τα πιο δυνατά σας στηρίγματα είναι μελλοντικές ελπίδες, ενώ τα μέσα που έχετε είναι πολύ μικρά για να υπερισχύσετε, αν συγκριθούν με εκείνα που αυτή τη στιγμή βρίσκονται παραταγμένα εναντίον σας. Και δείχνετε μεγάλη απερισκεψία αν, αφού ζητήσετε να αποσυρθούμε, δεν αποφασίσετε όσο ακόμη είναι καιρός κάτι άλλο πιο φρόνιμο απ' αυτά. Να μην πάει ο νους σας στη ντροπή που τόσο συχνά καταστρέφει τους ανθρώπους, όταν αντιμετωπίζουν κινδύνους φανερούς και ταπεινωτικούς. Γιατί πολλούς, ενώ ήταν ακόμη σε θέση να ιδούν καθαρά σε ποιους κινδύνους οδηγούνταν, τους παρέσυρε η δύναμη μιας ελκυστικής λέξης, της λεγόμενης ντροπής, και, νικημένοι απ' τη λέξη, στην πράξη έπεσαν θεληματικά σε αγιάτρευτες συφορές κι ακόμη απόχτησαν ντροπή πιο ταπεινωτική, αφού αυτή ήταν αποτέλεσμα ανοησίας παρά τύχης. Αυτό σεις, αν σκεφτείτε φρόνιμα, θα το αποφύγετε και δε θα νομίστε άπρεπο να υποχωρήσετε στην πολιτεία την πιο δυνατή που σας προτείνει όρους λογικούς, να γίνετε δηλαδή σύμμαχοί της πληρώνοντας φόρο, διατηρώντας τη χώρα σας, και, ενώ σας δίνεται η εκλογή ανάμεσα στον πόλεμο και στην ασφάλεια, εσείς να διαλέξετε τα χειρότερα επιζητώντας να φανείτε ανώτεροι. Γιατί όσοι στους ίσους δεν υποχωρούν, στους δυνατότερους φέρνονται φρόνιμα και στους κατώτερους δείχνονται μετριοπαθείς, αυτοί πιο πολύ προκόβουν. Σκεφτείτε, λοιπόν, όταν εμείς αποσυρθούμε, και συλλογιστείτε πολλές φορές ότι αποφασίζετε για την πατρίδα, για τη μια και μόνη πατρίδα σας, κι ότι απ' τη μιαν αυτή απόφασή σας θα εξαρτηθεί το να ευτυχήσει τούτη ή να δυστυχήσει.

112. Οι Αθηναίοι αποχώρησαν από τη συζήτηση και οι Μήλιοι , όταν μείνανε μόνοι τους, επειδή αποφάσισαν παραπλήσια με εκείνα που έλεγαν πρωτύτερα, αποκρίθηκαν τα εξής: «Ούτε γνώμη διαφορετική από την προηγούμενη έχουμε, Αθηναίοι, ούτε μέσα σε λίγες στιγμές θα στερήσουμε μια πόλη, που υπάρχει εδώ και εφτακόσια χρόνια, από την ελευθερία της, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στην τύχη, που χάρη στην εύνοια των θεών την προστατεύει ως τώρα, και στη βοήθεια των ανθρώπων, ιδιαίτερα των Λακεδαιμονίων, θα προσπαθήσουμε να τη σώσουμε. Σας προτείνουμε όμως να είμαστε φίλοι σας, εχθροί με κανένα από τους δυο σας, και να φύγετε από τη γη μας, αφού κάνουμε συνθήκη που θα την κρίνουμε ωφέλιμη και στους δυο μας».

113. Οι Μήλιοι λοιπόν τόσα μονάχα αποκρίθηκαν. Οι Αθηναίοι αποχωρώντας πια οριστικά από τις διαπραγματεύσεις είπαν: «Πραγματικά, όπως νομίζουμε ύστερα από την απόφασή σας αυτή, είστε οι μόνοι που κρίνετε τα μελλοντικά πιο καθαρά από αυτά που βλέπετε μπροστά στα μάτια σας, και τα άγνωστα, επειδή τα θέλετε, τα θεωρείτε σαν να γίνονται στην πραγματικότητα. Τα έχετε παίξει όλα και - στηριγμένοι ολότελα στους Λακεδαιμόνιους, την τύχη και τις ελπίδες - θα τα χάσετε όλα».

114. Οι Αθηναίοι πρέσβεις γύρισαν στο στρατόπεδο και οι στρατηγοί, αφού οι Μήλιοι δεν υποχωρούσαν σε τίποτε, άρχισαν αμέσως τις εχθροπραξίες, κι αφού μοίρασαν τη δουλειά στα στρατιωτικά τμήματα της κάθε πόλης, έζωσαν κυκλικά με τείχος τους Μήλιους. Ύστερα οι Αθηναίοι άφησαν φρουρά από δικούς τους στρατιώτες και συμμάχους, στη στεριά και τη θάλασσα, κι έφυγαν με το μεγαλύτερο μέρος του στρατού. Οι υπόλοιποι έμειναν και πολιορκούσαν τον τόπο.

116. Την ίδια εποχή οι Μήλιοι πάλι σε άλλο σημείο κυρίεψαν ένα μέρος από το τείχος των Αθηναίων που τους έζωνε, όπου οι φρουροί δεν ήταν πολλοί. Ύστερα από το γεγονός αυτό ήρθε κι άλλος στρατός από την Αθήνα, με αρχηγό το Φιλοκράτη του Δημέα. Και οι Μήλιοι, επειδή πολιορκούνταν πια πολύ στενά, έγινε μάλιστα και κάποια προδοσία από ανάμεσά τους, συνθηκολόγησαν με τους Αθηναίους με τον όρο να αποφασίσουν εκείνοι για την τύχη τους. Κι αυτοί σκότωσαν όσους Μήλιους ενήλικους έπιασαν, κι έκαμαν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες. Το νησί το αποικίσανε οι ίδιοι στέλνοντας αργότερα πεντακόσιους αποίκους.

(Θουκυδίδη, Ε 84-116). 

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com