Διονύσης Χαριτόπουλος

"Ο μοναχικός θρήνος"

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.

Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,

ρίξε μια γλυκιά πενιά,

σαν γεμίσω το κεφάλι,

γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.

(Τσέτσης)

Ο αληθινός άντρας δεν ντρέπεται να φανερώσει τον πόνο ή την αδυναμία του· αγνοεί τις κοινωνικές συμβάσεις και τον ρηχό καθωσπρεπισμό. Συμπάσχει με τον στίχο ο οποίος εκφράζει σε κάποιον βαθμό την προσωπική του περίπτωση, γι' αυτό επιλέγει το τραγούδι που θα χορέψει και αυτοσχεδιάζει σε πολύ μικρό χώρο ταπεινά και με αξιοπρέπεια. Δεν σαλτάρει ασύστολα δεξιά κι αριστερά· βρίσκεται σε κατάνυξη. Η πιο κατάλληλη στιγμή για να φέρει μια μαύρη βόλτα είναι η στιγμή της μουσικής γέφυρας, εκεί που και ο τραγουδιστής ανασαίνει.

Ο σωστός χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

Τα μεγάλα ζεϊμπέκικα είναι βαριά, θανατερά:

Ίσως αύριο χτυπήσει πικραμένα

του θανάτου η καμπάνα και για μένα.

(Τσιτσάνης)

Τι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου,

όλοι να θέλουν τη ζωή κι εγώ το θάνατό μου.

(Βαμβακάρης)

Το ζεϊμπέκικο δεν σε κάνει μάγκα*· πρέπει να είσαι για να το χορέψεις. Οι τσιχλίμαγκες με το τζελ που πατάνε ομαδικά σταφύλια στην πίστα εκφράζουν ακριβώς το χάος που διευθετεί η εσωτερική αυστηρότητα και το μέτρο του ζεϊμπέκικου.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται σε οικογενειακές εξόδους ή γιορτές στο σπίτι· απάδει προς το πνεύμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κουτσούβελα που κυκλοφορούν τριγύρω παντελώς αναίσθητα.

Είναι χορός μοναχικός.

Όταν το μνήμα χάσκει στα πόδια σου, ο τόπος δεν σηκώνει άλλον. Είναι προσβολή να ενοχλήσει μια ξένη κι απρόσκλητη παρουσία. Γι' αυτό κάποιοι ανίδεοι αριστεροί διανοούμενοι ερμήνευσαν την επιβεβλημένη ερημία του χορού με τα δικά τους φοβικά σύνδρομα· αποκάλεσαν το ζεϊμπέκικο «εξουσιαστικό χορό», που περιέχει, δήθεν, μια «αόρατη απειλή». Είδαν, φαίνεται, κάποιον σκυλόμαγκα να χορεύει και τρόμαξαν. Όμως, και έναν κυριούλη αν ενοχλήσεις στο βαλσάκι του, κι αυτός θα αντιδράσει.

Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.

Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει καημούς ενώπιον τρίτων· είναι προσβολή γι' αυτόν που τη συνοδεύει. Αν δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει τον πόνο της, αυτό τον μειώνει ως άντρα και δεν μπορεί να το δεχτεί.

Και στο μάτι δεν κολλάει.

Μια γυναίκα δεν είναι μάγκας· είναι θηλυκό ή τίποτα. Κι ένας άντρας, πρώτα αρσενικό και μετά όλα τ' άλλα. Αυτό είναι το αρχέτυπο. Κι αν το εποικοδόμημα γέρνει καμιά φορά χαρωπά, η βάση μένει ακλόνητη. Εξαιρούνται οι γυναίκες μεγάλης ηλικίας που μπορεί να έχουν προσωπικά βάσανα: χηρεία ή πένθος για παιδιά.

(Κι όμως είδα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από δύο γυναίκες· τη Λιλή Ζωγράφου, που αυτοσχεδίαζε έχοντας αγκαλιάσει τον εαυτό της από τους ώμους με τα χέρια χιαστί σαν αρχαία τραγωδός· και μια νεαρή πουτάνα σε ένα καταγώγιο των Τρικάλων, πιο αυτεξούσια απ' όλους τους αρσενικούς εκεί μέσα.)

Η μεγάλη ταραχή είναι οι χωρικοί. Σε πλατείες χωριών, με την ευκαιρία του τοπικού πανηγυριού ή άλλης γιορτής, κάτι καραμπουζουκλήδες ετεροδημότες χορεύουνε ζεϊμπέκικο στο χώμα· προφανώς για να δείξουνε στους συγχωριανούς τους πόσο μάγκες γίνανε στην πόλη. Οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν έχουν μπει στο νόημα κι ούτε μπορούν να εννοήσουν. Τα δικά τους ζόρια είναι κυκλικά· έρχονται, περνάνε και ξαναέρχονται σαν τις εποχές του χρόνου. Δεν είναι όλη η ζωή ρημάδι. Γι' αυτό χορεύουν εξώστρεφα, κάνουν φούρλες, σηκώνουν το γόνατο ή όλο το πόδι, κοιτάνε τους γύρω αν τους προσέχουν, χαμογελάνε χορεύοντας. Μιλάνε με τον Θεό των βροχών και του ήλιου, όχι τον σκοτεινό Θεό του χαμόσπιτου και των καταγωγίων.

Δεν γίνεται καν λόγος για το τσίρκο που χορεύει επιδεικτικά, σηκώνει τραπέζια με τα δόντια και ισορροπεί ποτήρια στο κεφάλι του. Ή τη φρικώδη καρικατούρα ζεϊμπέκικου που παρουσιάζουν οι χορευτές στις παλιές ελληνικές ταινίες και προσφάτως στα τηλεοπτικά σόου.

Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».

Και, όσο χορεύει, τόσο μαυρίζει.

Πότε μ' ανοιχτά τα μπράτσα μεταρσιώνεται σε αϊτό που επιπίπτει κατά παντός υπεύθυνου για τα πάθη του και πότε σκύβει τσακισμένος σε ικεσία προς τη μοίρα και το θείο.

Τα παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι γκόμενες καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Το πιο σωστό είναι να περιμένουν τον χορευτή να τελειώσει και να τον κεράσουν. Να πιούνε στην υγειά του· δηλαδή να του γιάνει ο καημός που τον έκανε να χορέψει.

Ειπώθηκε πως το ζεϊμπέκικο σβήνει.

Ο αρχαϊκός χορός της Θράκης που τον μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922 έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο· δεν έχει θέση σε μια νέα κοινωνία με άλλα αιτήματα και άλλες προτεραιότητες.

Μπορεί και να γίνει έτσι.

Αν χαθούν η αδικία, ο έρωτας και ο πόνος· αν βρεθεί ένας άλλος τρόπος που οι άντρες θα μπορούν να εκφράζουν τα αισθήματά τους με τόση ομορφιά και ευγένεια, μπορεί να χαθεί και το ζεϊμπέκικο.

Όμως βλέπεις μερικές φορές κάτι παλικάρια να γεμίζουν την πίστα με ήθος και λεβεντιά που σε κάνουν να ελπίζεις όχι απλώς για τον συγκεκριμένο χορό, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.

---------

* Ο μάγκας είναι άντρας σεμνός, καλοντυμένος και μοναχικός. Δεν είναι επιδεικτικό κουτσαβάκι και αλανιάρης. Όπως αναφέρεται και στο Μείζον Ελληνικό Λεξικό, «μάγκας: έξυπνος και με συμπεριφορά που ταιριάζει σε άντρα». 

 Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 14/09/2002

Τα κείμενα SMS ως παράνομα αποδεικτικά μέσα

ΠΠρΘεσ 3256/2015

Κατά το άρθρο 444 § 1 αριθ. 3 ΚΠολΔ ιδιωτικά έγγραφα θεωρούνται και οι φωτογραφικές ή κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, φωνοληψίες και κάθε άλλη μηχανική απεικόνιση, συνεπώς και οι μαγνητοταινίες, αφού αποτελούν την κύρια μορφή της φωνοληψίας. Κατά την § 2 του ίδιου άρθρου μηχανική απεικόνιση, είναι και κάθε μέσο το οποίο χρησιμοποιείται από υπολογιστή ή περιφερειακή μνήμη υπολογιστή, με ηλεκτρονικό, μαγνητικό ή άλλο τρόπο, για εγγραφή, αποθήκευση, παραγωγή ή αναπαραγωγή στοιχείων, που δεν μπορούν να διαβαστούν άμεσα, όπως επίσης και κάθε μαγνητικό, ηλεκτρονικό ή άλλο υλικό στο οποίο εγγράφεται οποιαδήποτε πληροφορία, εικόνα, σύμβολο ή ήχος, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό, εφόσον τα μέσα και τα υλικά αυτά προορίζονται ή είναι πρόσφορα να αποδείξουν γεγονότα που έχουν έννομη σημασία. Κατά τη θεμελιώδη, όμως, διάταξη του άρθρου 2 § 1 του Συντάγματος «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».

Στην προστατευόμενη από το Σύνταγμα και μάλιστα «πρωταρχικά», αξία του ανθρώπου περιλαμβάνεται και η ελευθερία της επικοινωνίας, αφού μέσω και αυτής εκφράζεται και πραγματώνεται η αξία του ανθρώπου. Η συνταγματική κατοχύρωση της ελευθερίας αυτής προκύπτει και από το άρθρο 9 § 1 εδ. β΄ του Συντάγματος, που ορίζει ότι «η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη», καθώς και από το άρθρο 19 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων». Το τελευταίο αυτό άρθρο αναφέρεται μεν στο απόρρητο της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας, είναι, όμως, πρόδηλο ότι προϋποθέτει την ελευθερία της ανταπόκρισης ή επικοινωνίας ως συνταγματικά προστατευόμενο έννομο αγαθό.

Ανάλογα προκύπτουν και από την αντίστοιχη ρύθμιση του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που οποία κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει υπερνομοθετική ισχύ, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, Εφόσον αποδεικτικό μέσο αποτελεί δέσμευση και περιορισμό στην ελεύθερη άσκηση της επικοινωνίας, είναι συνταγματικά απαγορευμένο αποδεικτικό μέσο και δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί σε πολιτική δίκη. Πράγματι, η απονομή της δικαιοσύνης δεν πρέπει να γίνεται έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να οδηγήσει –υπό την επίκληση της ανάγκης απόκτησης αποδεικτικού μέσου για ενδεχόμενα δικαιώματα– στη γενίκευση της χρήσης π.χ. μαγνητοφώνων από τους συνομιλητές προσώπων, η φωνή των οποίων θα καταγραφόταν χωρίς τη συναίνεση τους. Κατ’ αυτόν, όμως, τον τρόπο η ελευθερία της επικοινωνίας θα περιοριζόταν, διότι τότε ο καθένας θα ζούσε με το καταθλιπτικό συναίσθημα ότι κάθε αστόχαστη ή υπερβολική, έστω, έκφραση του, στα πλαίσια μιας ιδιωτικής συζήτησης, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια υπό άλλες περιστάσεις ως αποδεικτικό μέσο εναντίον του, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν τα σύγχρονα τεχνικά μέσα παρέχουν ευρείες δυνατότητες αλλοίωσης του περιεχομένου των αποτυπώσεων, οι οποίες (αλλοιώσεις) είναι πολύ δύσκολο ή και αδύνατο να διαγνωσθούν.

Εξ άλλου, χωρίς την ανωτέρω κύρωση (απαράδεκτο του αποδεικτικού μέσου) η προπαρατεθείσα, συνταγματικής ισχύος, ρύθμιση θα είχε περιορισμένη αποτελεσματικότητα, παρά την απειλή κατά του παραβάτη της ποινικής κύρωσης, που προβλέπεται στο άρθρο 370Α του ΠΚ. Εξαίρεση από τον, συνταγματικής ισχύος, κανόνα της απαγόρευσης των εν λόγω αποδεικτικών μέσων ισχύει μόνο χάριν της προστασίας συνταγματικά υπέρτερων έννομων αγαθών, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή. Κάθε άλλη εξαίρεση από την ως άνω απαγόρευση, εισαγόμενη τυχόν με διάταξη κοινού νόμου, όπως είναι και ο Ποινικός Κώδικας, είναι ανίσχυρη κατά το μέτρο που υπερβαίνει το κριτήριο της προστασίας συνταγματικά υπέρτερου έννομου αγαθού (ΟλΑΠ 1/2001 ΕλλΔνη 2001. 374, ΑΠ 981/2009 ΕφΑΔ 2009. 1372, ΑΠ 1351/2007 ΝοΒ 2007. 2390). Κατά την ειδική διάταξη του άρθρου 4 «Στοιχεία επικοινωνίας» του π.δ. 47/2005 «Διαδικασίες-εγγυήσεις άρσης απορρήτου επικοινωνιών και διασφάλισή του», το οποίο εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 9 του ν. 3115/2003: «1. Τα συγκεκριμένα στοιχεία επικοινωνίας, στα οποία είναι δυνατόν να αναφέρεται μία διάταξη άρσης του απορρήτου εξαρτώνται από το είδος της επικοινωνίας και εξειδικεύονται κατά περίπτωση ως εξής: … γ. Τηλεφωνική επικοινωνία: Επί συγκεκριμένου φυσικού ή νομικού προσώπου, που είναι συνδρομητής ή χρήστης παρόχου υπηρεσιών σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας, είναι δυνατόν να ζητηθούν τα ακόλουθα συγκεκριμένα στοιχεία εισερχόμενων και απερχόμενων κλήσεων. αα. Καλών και καλούμενος αριθμός κλήσης και στις αναπάντητες κλήσεις. ββ. Καλών και καλούμενος συνδρομητής και πελάτης και στις αναπάντητες κλήσεις. γγ. Ώρα έναρξης και ώρα λήξης της επικοινωνίας. δδ. Γεωγραφικός εντοπισμός καλούντος και καλούμενου (στις κινητές επικοινωνίες) είτε ομιλούν, είτε πρόκειται για SMS, είτε είναι σε θέση stand by, είτε πραγματοποιούν αναπάντητη κλήση. εε. Περιεχόμενο επικοινωνίας (φωνή, εικόνα κ.λπ.) … ».

Στην ένδικη περίπτωση αμφότεροι οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν πλήθος αποτυπώσεων μηνυμάτων SMS, είτε σε εκτυπωμένο κείμενο είτε σε φωτογραφίες (κλασικές ή ψηφιακές) οθόνης κινητού τηλεφώνου, χωρίς κανένας από αυτούς να επικαλείται και να προσκομίζει συγκεκριμένη εισαγγελική ή ανακριτική διάταξη ή βούλευμα δικαστικού συμβουλίου επιτρεπτικό μιας τέτοιας αποτύπωσης, δεδομένου ότι κατά το παραπάνω άρθρο του 4 του π.δ. 47/2005 το κείμενο των μηνυμάτων αυτών, ως περιεχόμενο της εν λόγω μορφής τηλεφωνικής επικοινωνίας, εμπίπτει στα προστατευόμενα από το απόρρητο της τηλεφωνικής επικοινωνίας στοιχεία. Αυτή η χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις αποτύπωση (εξωτερίκευση) των κειμένων αυτών και αποδεικτική χρήση τους σε υπόθεση που δεν αφορά απόπειρα ανθρωποκτονίας δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, όχι μόνο κατά το γράμμα των ανωτέρω διατάξεων, αλλά και την προαναφερόμενη ratio απαγόρευσης της αποδεικτικής αξιοποίησής τους, και ως εκ τούτου, καμία από τις προσκομιζόμενες αποτυπώσεις κειμένου SMS δεν μπορεί να συναξιολογηθεί αποδεικτικά, καθώς αυτές συνιστούν απαγορευμένα αποδεικτικά μέσα.


 Σχόλιο: Η παραπάνω απόφαση θεωρεί ότι τα μηνύματα SMS δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό υλικό σε πολιτική δίκη, διότι αυτό θα είχε ως συνέπεια την παραβίαση του συνταγματικού δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή και του δικαιώματος στο απόρρητο της επικοινωνίας (άρθρα 9 § 1 εδ. β΄  και 19 του Συντάγματος), καθώς της διάταξης του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ.

Παρ' ότι το Δικαστήριο θα μπορούσε να θεμελιώσει την κρίση της στη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 Σ που ορίζει ότι "απαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού και των άρθρων 9 και 9Α", προβαίνει σε πρωτότυπη ερμηνεία και συνάγει την απαγόρευση χρήσης αποδεικτικών μέσων από τις συνταγματικές διατάξεις, με τις οποίες κατοχυρώνεται η προστασία του ιδιωτικού βίου (άρθρο 9 Σ.) και η προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας (άρθρο 19 Σ.) και θεωρεί ότι η χρήση ενός αποδεικτικού μέσου που έχει ληφθεί χωρίς να ακολουθηθεί η διαδικασία της άρσης του απορρήτου (ν. 2225/1994), προσβάλλει τα ως άνω δικαιώματα.

Εξαιρετικά θετικό είναι το ότι εφαρμόζει τη διάταξη του άρθρου 4 του π.δ. 47/2005, βάσει της οποίας το περιεχόμενο των μηνυμάτων SMS αποτελούν περιεχόμενο τηλεφωνικής επικοινωνίας και ως τέτοιο, η αποκάλυψή τους προϋποθέτει να έχει γίνει άρση απορρήτου.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι η απόφαση κατέληξε στην κρίση περί μη αξιοποίησης του εν λόγω αποδεικτού υλικού, δίχως να έχει προηγηθεί ένσταση ή άλλος ισχυρισμός από έναν από τους διαδίκους, αλλά κρίνει ότι το κύρος των αποδεικτικών μέσων κρίνεται αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο. Αυτό, βεβαίως, ισχυροποιεί έτι περαιτέρω την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών και τον κανόνα της απαγόρευσης χρήσης παράνομων αποδεικτικών μέσων.
Ι. Ιγγλεζάκης
Αν. Καθηγητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΚΑΖΑΚΗ

ΕΝΩΠΙΟΝ  ΤΟΥ  κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

        ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ                    ΑΒΜ: Β2015/2055

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου, Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α.  κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών, αρ.48     (panos_stamatis@yahoo.gr).

      Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά, Σας εκθέτω μια σειρά από κρίσιμα πραγματικά περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων αυτεπαγγέλτως διωκομένων εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και εις βάρος των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές συντελέστηκαν κατά την ραδιοφωνική εκπομπή της 26-11-2015 στο διαδικτυακό ραδιόφωνο «Ράδιο χωρίς FM και e-roi» (E-ROI WEB RADIO - http://e-roi.gr/), αφορούν τον Δημήτρη Καζάκη του Γεωργίου, Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο),οδός, Ελευθερίου Βενιζέλου, αριθ. 4, Καλλιθέα-Αττικής, του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος, τα οποία περιήλθαν σήμερα εις γνώση μου.

Αναφέρομαι σε εσάς κύριε Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης η πιθανότητα τέλεσης των αδικημάτων, ενδεικτικά: (191 ΠΚ, Ν. 4285/2014, καθώς εύκολα μπορεί δε  να θεωρηθεί ως μια στοχευόμενη φραστική (ρατσιστική) επίθεση στους εν γένει στρατιωτικούς ,ρατσιστική βία, παραβίαση του ν. 927/79 που τιμωρεί τη ρατσιστική προπαγάνδα, το ν. 3304/2003 που ποινικοποιεί τη διάκριση, την επιβαρυντική περίσταση των ρατσιστικών κινήτρων 79 παρ. 3 ΠΚ), καθώς και οποιουδήποτε άλλου αδικήματος.

   

                                                                                                                                                                           

                     

Ι.   ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ   (Κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά)

1. Μιλώντας  «στο μικρόφωνο» με το Δημήτρη Καζάκη,  κατά την ραδιοφωνική εκπομπή της 26-11-2015 στο διαδικτυακό ραδιόφωνο «Ράδιο χωρίς FM και e-roi»  Ο Γ.Γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης αναφέρθηκε υποτιμητικά, εις βάρος των εν ενεργεία και αποστρατεία Στελεχών των Ε.Δ. Οι αναφορές του είναι απολύτως  ψευδείς, έμπλεες μίσους και κλόνισαν την εμπιστοσύνη του κοινού στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Ο κ. Καζάκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της εκπομπής του για να αποδομήσει με τρόπο ακραίο τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και το προσωπικό τους.  

Το ακριβές ηχητικό επίδικο κείμενο είναι στον ιστότοπο:  https://youtu.be/fqBrj1vwosQ

Μεταξύ πολλών άλλων κατάπτυστων είπε: «τους θεωρώ πουλημένα τομάρια, έχουν βρωμίσει τη στολή που φοράνε και το εθνόσημό τους», «αυτοί που κάθε λίγο πάνε και γλύφουν το πισινό του κάθε υπουργού», «δεν μπορείς να έχεις πατρίδα με τέτοιους», « όπου φύγει φύγει, αυτοί είναι ικανοί αντί να φύγουν όπως έγινε με το ΒΕΛΟΣ στη δικτατορία, επι κυβερνήτη Παππά, να ζητήσουν άσυλο στην Ιταλία, αυτοί είναι ικανοί αν γίνει κάτι στο Αιγαίο να πάρουν το Στόλο τα άρματα μάχης και ότι βρούνε και να ζητήσουν πολιτικό άσυλο σε άλλη χώρα, για να μην πολεμήσουν, οι αλητήριοι, τους σιχαίνομαι », «δεν έχει σημασία ότι έχουν διαλυθεί οι Ε.Δ.» «…αυτό έγινε και τώρα με την αριστερά, τον Τσίπρα, έγινε κάτι καταπληκτικό, έγινε εκκαθάριση στις Ε.Δ. και ότι σκατολοίδι κατιμάς, άχρηστος βρισκόταν μέσα στις Ε.Δ. προωθήθηκε σε θέσεις κλειδιά …», «οι άνθρωποι είναι μισθοφόροι…».

Θλίβομαι βαθιά κι οργίζομαι από μια τόσο βαθιά αντεθνική, αναληθή και ποινικά επιλήψιμη δήλωση του Γ.Γ. του ΕΠΑΜ, σχετικά με τις Ε.Δ. και τα στελέχη ε.ε και ε.α.

  ΙΙ.       ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ       (θεμελίωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς)

Ι.   Σύμφωνα με το Άρθρο 191 του ΠΚ

«1. Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται τουλάχιστον* σε φυλάκιση έξι μηνών και σε χρηματική ποινή τουλάχιστον "πεντακοσίων ενενήντα (590) ΕΥΡΩ".

2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.»

ΙΙ. Σύμφωνα με το Ν.4285/2014 (ΦΕΚ.Α.191/10.9.2014)
Τροποποίηση του ν. 927/1979 (Α 139) και προσαρμογή του στην απόφαση - πλαίσιο
2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και
εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328) και άλλες διατάξεις.

         Άρθρο 1 Το άρθρο 1 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Αρθρο 1 Δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους.
«1. όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 - 20.000) ευρώ.
2. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται όποιος με πρόθεση και με τα μέσα και τους τρόπους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, υποκινεί, προτρέπει, προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων, εφόσον αυτά χρησιμοποιούνταν από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη.
3. Αν η πρόκληση, προτροπή, διέγερση ή υποκίνηση των προηγούμενων παραγράφων είχε ως αποτέλεσμα την τέλεση εγκλήματος, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή δεκαπέντε έως τριάντα χιλιάδων (15.000-30.000) ευρώ. Σε περίπτωση επιβολής ποινής φυλάκισης τουλάχιστον ενός (1) έτους, επιβάλλεται η αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων από ένα έως πέντε έτη.
4. Όποιος συγκροτεί ή συμμετέχει σε οργάνωση ή ένωση προσώπων οποιασδήποτε μορφής που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των πράξεων των παραγράφων 1 και 2, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
5. Αν η πράξη των προηγουμένων παραγράφων τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται: α) στις περιπτώσεις των παραγράφων 1 και 2, φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000-25.000) ευρώ και β) στην περίπτωση της παραγράφου 3, φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή είκοσι πέντε χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων (25.000 - 50.000) ευρώ.»
Αρθρο 2
        Το άρθρο 2 του ν. 927/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Αρθρο 2 Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων
1. Οποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000-25.000) ευρώ.»
Αρθρο 3 Μετά το άρθρο 2 του ν. 927/1979 προστίθεται άρθρο 3 ως εξής:
«Αρθρο 3
Τέλεση μέσω διαδικτύου
Οταν οι πράξεις των προηγουμένων άρθρων τελούνται μέσω διαδικτύου ή άλλου μέσου επικοινωνίας, τόπος τέλεσης θεωρείται και η Ελληνική Επικράτεια, εφόσον στο έδαφος της παρέχεται πρόσβαση στα συγκεκριμένα μέσα, ανεξάρτητα από τον τόπο εγκατάστασής τους.»
             Αρθρο 4 Μετά το άρθρο 3 του ν. 927/1979 προστίθεται άρθρο 4 ως εξής:
«Αρθρο 4
Ευθύνη νομικών προσώπων ή ενώσεων προσώπων
1. Αν κάποια από τις αξιόποινες πράξεις του παρόντος νόμου τελέσθηκε προς όφελος ή για λογαριασμό νομικού προσώπου ή ενώσεως προσώπων, από φυσικό πρόσωπο που ενεργεί είτε ατομικά είτε ως μέλος οργάνου του νομικού προσώπου ή της ενώσεως προσώπων και που καθ οιονδήποτε τρόπο το εκπροσωπεί, επιβάλλονται στο νομικό πρόσωπο ή στην ένωση προσώπων, με κοινή απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, σωρευτικά ή διαζευκτικά, μετά από αμετάκλητη παραπομπή του φυσικού προσώπου σε δίκη, οι ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις: α) πρόστιμο από δέκα χιλιάδες (10.000) έως εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ, β) αποκλεισμός από δημόσιες παροχές, επιχορηγήσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις ή αναθέσεις έργων και υπηρεσιών, προμήθειες, διαφημίσεις και διαγωνισμούς του δημοσίου ή των νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα από έναν έως έξι μήνες. Η διοικητική κύρωση του στοιχείου α επιβάλλεται πάντοτε, ανεξαρτήτως της επιβολής άλλων κυρώσεων. Σε περίπτωση υποτροπής οι κυρώσεις του στοιχείου β μπορεί να προσαυξηθούν μέχρι του διπλασίου του ανωτάτου ορίου.
2. Οταν η έλλειψη εποπτείας ή ελέγχου από φυσικό πρόσωπο που αναφέρεται στην παράγραφο 1, κατέστησε δυνατή την τέλεση κάποιας από τις αξιόποινες πράξεις του παρόντος νόμου από πρόσωπο που τελεί υπό την εξουσία του, προς όφελος ή για λογαριασμό νομικού προσώπου ή της ενώσεως προσώπων, επιβάλλονται στο νομικό πρόσωπο ή στην ένωση προσώπων, σωρευτικά ή διαζευκτικά, μετά την αμετάκλητη παραπομπή του τελούντος υπό την εξουσία ή εποπτεία σε δίκη, οι ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις: α) πρόστιμο από πέντε χιλιάδες (5.000) έως πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ, β) οι προβλεπόμενες στο στοιχείο β της προηγούμενης παραγράφου, για χρονικό διάστημα έως έξι μήνες.
3. Ουδεμία κύρωση επιβάλλεται χωρίς προηγούμενη κλήτευση του νομικού προσώπου ή της ενώσεως προσώπων προς παροχή εξηγήσεων. Η κλήση κοινοποιείται τουλάχιστον δέκα ημέρες πριν από την ημέρα της ακρόασης. Κατά τα λοιπά, εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας.
4. Οι εισαγγελικές αρχές ενημερώνουν τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά την αμετάκλητη παραπομπή, για υποθέσεις στις οποίες υπάρχει εμπλοκή φυσικού προσώπου, υπό την έννοια των παραγράφων 1 και 2 και του κοινοποιούν τις εκδιδόμενες σχετικές δικαστικές αποφάσεις.
5. Εάν η πράξη τελέστηκε σε ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή, οι κυρώσεις που προβλέπονται από το παρόν άρθρο επιβάλλονται από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, προς το οποίο διαβιβάζεται ο φάκελος από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
6. Σε περίπτωση αμετάκλητης απαλλαγής του παραπεμφθέντος οι κατά τα ανωτέρω αποφάσεις επιβολής διοικητικών κυρώσεων ανακαλούνται.
7. Οι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων δεν εφαρμόζονται ως προς το κράτος, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα δημόσια νομικά πρόσωπα κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας και τους διεθνείς οργανισμούς δημοσίου δικαίου.»
        Αρθρο 5 Μετά το άρθρο 4 του ν. 927/1979 προστίθεται άρθρο 5 ως εξής:
«Αρθρο5
1. Οι πράξεις που περιγράφονται στον παρόντα νόμο, καθώς και τα εγκλήματα που τελούνται συνεπεία αυτών, διώκονται αυτεπαγγέλτως. Ο παθών, κατά την υποβολή της έγκλησης, όπως και όταν παρίσταται ως πολιτικώς ενάγων, δεν καταβάλλει το σχετικό παράβολο υπέρ του Δημοσίου.
2. Η παρ. 4 του άρθρου 39 του ν. 2910/2001 (Α 91) καταργείται.» 

Επειδή, η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους και ανώτερος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού εν εφεδρεία,  καθώς οι παράνομες αυτές ενέργειες έχουν οδηγήσει εν δυνάμει σε κλονισμό της εμπιστοσύνης του κοινού για τις Ένοπλες Δυνάμεις και σε αμοιβαία διχόνοια μεταξύ των.

Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.

Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικ καθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε "άλλης ειδήσεως" όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ' ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).

Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο, το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη « Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609 επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.

Κατόπιν όλων των  ανωτέρω εκφράζω την άποψη ότι συντρέχουν οι αναγκαίες εκείνες ενδείξεις διάπραξης αξιόποινων πράξεων και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας ώστε να επιβάλλεται η ποινική τους αξιολόγηση και συνεπακόλουθα την τεκμηρίωση τους.

                                                    ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

      και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου

                                                                              ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ

Την άμεση και επείγουσα ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες αξιόποινες πράξεις και να υποστούν οι υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.

Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα που συρρέουν από τα μηνυόμενα, για την αποκατάσταση της βλάβης, για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική ικανοποίηση  (44) ευρώ, επιφυλασσόμενος να ασκήσω αγωγή στα Αστικά Δικαστήρια για (250.000) ευρώ, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε εμένα από τις εν λόγω πράξεις.

Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, ζητούμε να προβείτε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και  θα Σας προσκομίσω ένορκες καταθέσεις μαρτύρων.

                                                         Αθήνα, 4 Δεκεμβρίου  2015

                                                      Ο  Μηνυτής και Πολιτικώς Ενάγων

                                               Παναγιώτης Δ. Σταμάτης Πλωτάρχης (ε.α.) ΠΝ

OLA PANO: ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Ν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ...

OLA PANO: ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Ν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ...:    ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ    ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥ ΡΙΑ    Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημη...

OLA PANO: ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ν. ΦΙΛΗ

OLA PANO: ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ν. ΦΙΛΗ:  ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ   ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥ ΡΙΑ     Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημη...

ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ν. ΦΙΛΗ

 ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

  ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ   

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου,  Πλωτάρχη ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών  αρ. 48     (panos_stamatis@yahoo.gr).

                                                                 ΠΡΟΣ

Τον κ. Νικόλαο Φίλη, Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.

                                   

       Με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματός μου σας κάνω γνωστά τα ακόλουθα:

Μιλώντας τις 3.11.2015, στον τηλεοπτικό σταθμό Star  και στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, είπατε  ότι «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια». Επίσης είπατε ότι «άλλο η εθνοκάθαρση και άλλο η γενοκτονία».

Μεγάλωσα με τις μνήμες από τις χαμένες πατρίδες και με το μαρτύριο των ξεριζωμένων Ελλήνων, πολλών εξ’ αυτών να συνδέομαι με συγγενικές και φιλικές σχέσεις. Γνωρίζω ότι η γενοκτονία των Ποντίων είναι, μαζί με την γενοκτονία των Αρμενίων, από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Η Βουλή των Ελλήνων προέβη το 1994 στη θεσμική αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων με τον ν. 2193/1994 με την καθιέρωση ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η δήλωση Σας αυτή εκτός του ότι είναι εξόχως προσβλητική, έρχεται σε ευθεία αντίθεση τον όρκο Σας να σέβεστε «…τους Νόμους του κράτους…» και έφερε τη κοινωνία σε διάσπαση και πρόκληση βίαιων επεισοδίων. Επικαλεστήκατε κάποια επιστημονική κρίση Σας, γεγονός που είναι αντίθετο με την αντικειμενική πραγματικότητα, καθώς από μια λεπτομερέστατη επισκόπηση του δημοσιευμένου βιογραφικού Σας, δεν εμφαίνεται τέτοια ειδικότητα ή εξειδικευμένη γνώση.

Η δε αναφορά Σας σε κάποια τυχαία επιστημονική κρίση, θα έχει μελλοντική συνέπεια στον οιονδήποτε την άρνηση σε έτερες γενοκτονίες και δή του ολοκαυτώματος, επικαλούμενο την όποια  επιστημονική ιδιότητα.

     Επειδή, η δήλωσή Σας προσέβαλε ατομικά την προσωπικότητα μου, αφού όλες οι ενέργειες της, καταδεικνύουν περιφρόνηση στους Έλληνες Ποντίους και στον ψηφισθέντα νόμο της Βουλής.

     Επειδή, αδυνατώ να πιστέψω ότι ως Υπουργός μπορεί να έχετε τόσο απαξιωτική και περιφρονητική στάση έναντι ενός ηρωικού μέρους του Ελληνικού Λαού, όπως αυτό των Ποντίων.

                           ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

                   και με ρητή επιφύλαξη παντός ετέρου νομίμου δικαιώματός μου.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ εντόνως για την ως άνω άκρως αντεθνική, διχαστική, μη νόμιμη συμπεριφορά Σας καθώς και για την γενικότερη περιφρόνηση που καταδεικνύεται για την γενοκτονία των  Ελλήνων του Πόντου.

ΣΑΣ ΚΑΛΩ  όπως αναγνωρίσετε την ως άνω παράτυπη συμπεριφορά σας, παραλείψετε στο μέλλον την εκδήλωση παρόμοιων συμπεριφορών, καθώς και να προβείτε σε δημόσια δήλωσή Σας, εντός πέντε (5) ημερών,  ότι αναγνωρίζεται τη Γενοκτονία των  Ελλήνων του Πόντου.

ΑΛΛΩΣ, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι θα προβώ σε κάθε απαραίτητη κατά Νόμον ενέργεια προς προστασία των εννόμων δικαιωμάτων, που θίγονται από τα ανωτέρω.

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου, αρμόδιος δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας ολόκληρο το περιεχόμενό της στην έκθεση επιδόσεως που θα συντάξει.

 

                                                 
  Αθήνα 1  Δεκεμβρίου 2015

                                    Ο Εξωδίκως καλών και διαμαρτυρόμενος

                                        ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ

ΕΞΩΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Ν. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ

   ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

   ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ   

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου,  Πλωτάρχη ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών  αρ. 48     (panos_stamatis@yahoo.gr).

                                                                 ΠΡΟΣ

Τον κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο, Υπουργό Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.

                                     

       Αξιότιμε κ. Υπουργέ, καθηγητά κ. Παρασκευόπουλε,

Μεταξύ των ετών 2010 και 2012, μετά την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους είναι πασίδηλο ότι λήφθηκαν μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας, που οδήγησαν στη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας και την ύφεση της ελληνικής οικονομίας μεταβάλλοντας προς το χειρότερο όλους τους δείκτες της. Εντός του έτους 2010 λήφθηκαν τρία πακέτα οικονομικών μέτρων (1° πακέτο Φεβρουάριος 2010: πάγωμα μισθών, περικοπές επιδομάτων 10%, περικοπές υπερωριών και οδοιπορικών στο δημόσιο τομέα, 2° πακέτο Μάρτιος 2010: μείωση 30% στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αδείας, μείωση 12% σε όλα τα επιδόματα του Δημοσίου, μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ, 3° πακέτο - Μάιος 2010: αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 € σε όλους όσους έχουν αποδοχές μέχρι 3.000 € και πλήρης κατάργησή των δύο μισθών για μεγαλύτερες αποδοχές, αντικατάσταση 13ης και 14ης σύνταξης με επίδομα 800 € για συντάξεις ως 2500 €, περαιτέρω περικοπή επιδομάτων 8% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και 3% στους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ όπου δεν υπάρχουν επιδόματα, αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ [και αντίστοιχα του μειωμένου σε 5, 9 και 16%] από 21% σε 23%, του μεσαίου από 10% σε 11% [από 1η Ιουλίου 2010] και από 11% σε 13% [από 1η Ιανουαρίου 2011] και αντίστοιχα του χαμηλού στο 6,5% [από 1^η Ιανουαρίου 2011], αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά κατά 10%, αύξηση στις αντικειμενικές τιμές ακινήτων, πρόσθεση ενός επιπλέον 10% στους φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων) και εντός του έτους 2011 λήφθηκε ένα πακέτο οικονομικών μέτρων (Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2012-2015 - αλλαγή φορολογικής κλίμακας με επιβάρυνση σε όλους όσους δηλώνουν εισόδημα πάνω από 8.000 €, έκτατη εισφορά για όλους όσους έχουν εισόδημα πάνω από 12.000 €, μετάβαση σε ανώτερη κλίμακα ΦΠΑ προϊόντων και υπηρεσιών εστίασης, επιβολή κλιμακωτής αντικειμενικής δαπάνης κατοικίας, επιβολή ετήσιου τέλους για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιτηδευματίες, επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας ύψους 2%, επιβολή Ειδικής Εισφοράς Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης, που θα παρακρατείται μηνιαία, αύξηση του ποσοστού παρακράτησης ΛΑΦΚΑ σε όλες τις συντάξεις άνω των 1450 €, από 4% έως 10% που ίσχυε μέχρι τότε, σε 6% έως 14%, εργασιακή εφεδρείας για οργανισμούς που καταργούνται, αμοιβή με μισθό χαμηλότερο κατά 20% από το όριο της ΕΣΣΕ για όσους προσλαμβάνονται χωρίς εμπειρία). Περαιτέρω, λόγω της μη επίτευξης των στόχων των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής ανακοινώθηκε η λήψη νέων μέτρων τον Οκτώβριο 2011 (βαθμολόγιο - μισθολόγιο Δημοσίου, μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, μειώσεις στα εφάπαξ, επιβολή τέλους ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών, νέα φορολογική κλίμακα). Στη συνέχεια, εντός του έτους 2012, εγκρίθηκε από την Βουλή των Ελλήνων το Μνημόνιο II (συμφωνήθηκε μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών τον Οκτώβριο 2011) και τα μέτρα, που το συνόδευαν (μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού [από 751€ σε 586€] και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, κατάργηση 150.000 θέσεων εργασίας από το δημόσιο τομέα έως το 2015, εκ των οποίων 15.000 μέσα στο 2012, ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας αντί για κλαδικές, άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ και υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες, περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας, λειτουργιών του Κράτους και εκλογών, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα, πλήρες άνοιγμα 20 κλειστών επαγγελμάτων, αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%, κλείσιμο 200 εφοριών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά), ενώ ψηφίστηκε σε υλοποίηση των παραπάνω το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016, το οποίο προβλέπει μέτρα 18,9 δις €, από τα οποία 9,4 δις € αφορούν στο έτος 2013 (αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, από 1.1.2013, μείωση στις συντάξεις από 5 έως και 15%, από τα 1.000 € και άνω, μειώσεις στο εφάπαξ έως 83%, κατάργηση της καθολικότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, μείωση χρόνου προειδοποίησης για απολύσεις σε 4 αντί 6 μήνες, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό σε μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου, οι θέσεις των οποίων καταργούνται, κατάργηση των πολυάριθμων οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασής τους από το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων, αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά, εισαγωγή έκτακτης εισφοράς στα φωτοβολταϊκά, αντίτιμο 25 € για εισαγωγή σε νοσοκομείο). Περαιτέρω, πασίδηλο είναι και το γεγονός ότι η ύφεση της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και μείωσης της εν γένει οικονομικής δραστηριότητας, ανήλθε για το έτος 2011 σε 6,8%, για το έτος 2010 σε 4,6% και για το έτος 2009 σε 2% (πηγή ΕΛΣΤΑΤ), ενώ δυσοίωνες είναι οι προοπτικές και για το έτος 2012 (με πρόβλεψη κατά τον Οκτώβριο 2012 για ύφεση 6,6% - πηγή Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών Περαιτέρω, σύμφωνα με το ψηφισθέντα κρατικό προϋπολογισμό για το 2013, και κατά το έτος αυτό η ελληνική οικονομία θα παρουσιάσει ύφεση 3,8%, η εγχώρια ζήτηση θα παρουσιάσει μείωση 6,1% και η εγχώρια κατανάλωση 5,9% (πηγή Υπουργείο Οικονομικών -www.minfin.gr).

 Στο πλαίσιο αυτό, το ΣτΕ σε πλήθος αποφάσεών του δέχεται ότι, «δεν μπορεί να παραγνωρισθεί η προκύπτουσα από τα διαθέσιμα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής πτώση του βιοτικού επιπέδου στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, η οποία είναι απότοκη του σοβαρότατου κλονισμού της δημοσιονομικής ισορροπίας του ελληνικού Κράτους, λόγω της εκτόξευσης σε πρωτοφανή για την ιστορία των δημοσίων οικονομικών της Χώρας επίπεδα του δημοσίου ελλείμματος και του δημοσίου χρέους και συνακόλουθα, το διαθέσιμο κατά κεφαλή εισόδημα».

 Είναι πασίδηλο ότι, οι ως άνω οικονομικές συνθήκες, που διαμορφώθηκαν μεταξύ των ετών 2010-2012 και συνεχίστηκαν επί τα χείρω έως και το 2015, με το Μνημόνιο ΙΙΙ, έφεραν το  σύνολο των Ελλήνων (με μικρή εξαίρεση),  στη κατάσταση της αναξιοπρεπούς διαβίωσης, της ανεργίας και της φτώχιας.

Παρά  τις δυσβάσταχτες και μεγάλες μειώσεις των εισοδημάτων του Ελληνικού Λαού, η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη έγινε οικονομικά δυσκολότερη και δαπανηρότερη, με τις αυξήσεις σε παράβολα (Μηνύσεις, Εφέσεις, Αιτήσεις Ακυρώσεως, Αναιρέσεις κλπ) καθώς και στην υποχρεωτική κατάθεση Αγωγόσημου στις αναγνωριστικές αγωγές. Η επέκταση του δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα πλέον  σε ποσοστό διπλάσιο από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα (άρθρο 6α’ του ν. 4093/2012), σημαίνει ότι πλέον καθίσταται δικονομική προϋπόθεση του παραδεκτού της παράστασης του διαδίκου, γεγονός προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς, καθιστώντας δυσβάσταχτη οικονομικά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, περιορίζει και σε πολλές περιπτώσεις στερεί το συνταγματικό δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Στα πλαίσια αυτά, ο Άρειος Πάγος με την υπ αριθμ. 675/2010 απόφασή του, έκρινε ότι η υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους δικαστικού ενσήμου στις καταψηφιστικές αγωγές δεν αναιρεί το ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του διαδίκου «λαμβανομένου υπόψη ότι το εν λόγω δικαίωμα ικανοποιητικά προστατεύεται με την άσκηση αναγνωριστικού χαρακτήρα αγωγής». Είναι προφανές ότι η νομική παραδοχή του Αρείου Πάγου περί της συνταγματικότητας του δικαστικού ενσήμου προϋπέθετε την απωλεσθείσα πλέον δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει στα Δικαστήρια με αναγνωριστική αγωγή, η άσκηση της οποίας χωρίς υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου προστατεύει ικανοποιητικά το συνταγματικό δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας. Με την αιτιολογική έκθεση επί του σχεδίου νόμου για το άρθρο 70 φέρεται ως σκοπός της νέας διάταξης η αύξηση των δημοσίων εσόδων, πρόβλεψη που αποτυπώνεται και στην σχετική Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους επί του σχεδίου νόμου. Πλην όμως, σύμφωνα και με τον έντονο νομικό προβληματισμό που διατύπωσε η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής με την έκθεσή της επί του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και κατά την πάγια νομολογία του ΣτΕ, η επίκληση αμιγώς ταμειακών αναγκών του Δημοσίου χωρίς σύνδεση με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή για τη θέσπιση προϋποθέσεων για την παροχή δικαστικής προστασίας. Αντίστοιχη είναι και η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), κατά την οποία μόνο το δημοσιονομικό συμφέρον του Δημοσίου δεν μπορεί να αφομοιωθεί συλλήβδην σε ένα γενικότερο δημόσιο συμφέρον, το οποίο θα δικαιολογούσε σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση την παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη. Άλλωστε, η υποχρεωτική επιβολή δικαστικού ενσήμου σε όλες τις αγωγές που έχουν περιουσιακό αντικείμενο ή είναι χρηματικά αποτιμητές δεν συνδέεται με τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης, ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί επαρκώς από τις ταμειακές ανάγκες του δημοσίου από την «κινητοποίηση ενός πολυδάπανου δημόσιου μηχανισμού», όπως αναφέρεται στη σχετική αιτιολογική έκθεση. Πρώτον, διότι το λειτουργικό κόστος της Δικαιοσύνης όχι μόνο δεν έχει αυξηθεί, αλλά αντίθετα έχει περιοριστεί κατά πολύ (όμοια και Γνωμοδότηση Κ. Χρυσόγονου- Α. Καϊδατζή, για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016» παρ. Γ 7).  Δεύτερον, διότι η Δικαιοσύνη δεν αποτελεί «μηχανισμό», όπως εσφαλμένα αναφέρεται στην ως άνω αιτιολογική έκθεση, αλλά αποτελεί δημόσια λειτουργία, συνταγματικά κατοχυρωμένη και χρηματοδοτούμενη από το δημόσιο προϋπολογισμό και δεν λειτουργεί με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας. Τρίτον, διότι θα έπρεπε με την ίδια λογική το σχετικό τέλος να επεκταθεί σε όλες τις αγωγές και όχι μόνο στις χρηματικά αποτιμητές, καθώς οι λοιπές αγωγές κινητοποιούν τον ίδιο πολυδάπανο «μηχανισμό» κατά την έκφραση της αιτιολογικής έκθεσης.  Φαίνεται, αντίθετα, ότι η ρύθμιση αποκτά αποτρεπτικό, καταρχήν, και, στη συνέχεια, κυρωτικό χαρακτήρα, ειδικά για τις χρηματικά αποτιμητές αγωγές, καθώς, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, με την επέκταση του δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές επιδιώκεται «να αποτραπεί η συζήτηση προπετών και αβασίμων αγωγών». Ο πολίτης, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, στερείται του δικαιώματος να προσφύγει στη Δικαιοσύνη χωρίς να καταβάλει δικαστικό ένσημο για να εμποδίσει την παραγραφή του δικαιώματός του, να άρει υφιστάμενη αβεβαιότητα περί της ύπαρξης του δικαιώματος ή της έκτασής του, να εκδώσει αναγνωριστική απόφαση, όταν υπάρχει αμφιβολία για τη φερεγγυότητα του οφειλέτη και για τη δυνατότητα εκτέλεσης της απόφασης, να προστατεύσει το εμπράγματο δικαίωμά του από την ανακριβή πρώτη εγγραφή με την οποία αμφισβητείται ολικά ή μερικά το δικαίωμά που έχει επί ενός κτηματογραφημένου ακινήτου, χωρίς βεβαίως όλα αυτά να μπορούν να θεωρηθούν προπετείς και αβάσιμες αγωγές. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση των κτηματολογικών αγωγών, είναι σύνηθες οι εναγόμενοι να συνομολογούν ή να αποδέχονται την αγωγή, αφού δεν υφίσταται εν τοις πράγμασι αμφισβήτηση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ακινήτων των διαδίκων και η όποια αμφισβήτηση ανακύπτει τυπικά κατά την κτηματογράφηση εξ αφορμής πράξεων του ΟΚΧΕ.  Άλλωστε, κατά το Σύνταγμα, μόνο τα αρμόδια Δικαστήρια και ουδείς άλλος, και βεβαίως όχι προκαταβολικά, μπορεί να κρίνει αν οι αγωγές είναι πράγματι προπετείς και αβάσιμες, προβλέπονται δε στον ΚΠολΔ επαρκείς ποινές (άρθρο 205) και κυρώσεις (άρθρα 178-179, περί δικαστικής δαπάνης) για τις περιπτώσεις τέτοιων αγωγών, ώστε να μην χρειάζονται άλλες και σε καμία περίπτωση το δικαστικό ένσημο δεν μπορεί να αποτελέσει τέτοιου είδους κύρωση. Επιπλέον, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι λαμβάνεται υπόψη το δικαστικό ένσημο στον υπολογισμό της επιδικαζόμενης δικαστικής δαπάνης, το γεγονός αυτό αφορά στο χρόνο μετά την παροχή δικαστικής προστασίας και δεν εξισορροπεί τα εμπόδια που τίθενται στον πολίτη κατά το χρόνο προσφυγής του στη Δικαιοσύνη. Συνεπώς, η υποχρεωτική προσκομιδή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές και μάλιστα τέτοιου ύψους, ως προϋπόθεση προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποτελεί συνταγματικά ανεπίτρεπτο περιορισμό που παρεμποδίζει την ανοιχτή πρόσβαση κάθε πολίτη στη Δικαιοσύνη και ισοδυναμεί με έμμεση κατάργηση του προστατευόμενου και από την ΕΣΔΑ δικαιώματος παροχής εννόμου προστασίας, καθώς προσβάλλει την ίδια την υπόσταση του δικαιώματος (Ολ. ΣΤΕ 601/2012 ΝΟΒ 2012.376, Ολ. ΣΤΕ 3087/2011, Ολ Ελ. Συν 2006/2008 Α Δημοσίευση Νόμος, Ολ. ΣΤΕ 647/2004 ΔΕΕ 2004.821, ΑΕΔ 33/1995 Δνη 1995.571, ΕΔΔΑ της 28-10-1998, Ait Mououb κατά Γαλλίας, της 15-2-2000 Garcia Manipardo κατά Ισπανίας, της 19-5-2001 Kreuz κατά Πολωνίας, Απόφαση ΕΔΔΑ της 24-5-2006 επί της υπόθεσης Λιακόπουλου κατά Ελλάδος στην προσφυγή υπ αριθμ. 20627/2004, σχόλιο Κ.Μπέη κάτωθι της ΑΠ 9/2002 σε Δίκη 2002.686, Εφετείο Πειραιά 55/2009, Δίκη 2009.246 με σχόλιο Κ.Μπέη).

Συναφώς των ανωτέρω θα πρέπει να μειωθούν άμεσα τα διάφορα παράβολα και να καταργηθεί το αγωγόσημο στις αναγνωριστικές αγωγές, καθώς η οικονομική δυσμενής κατάσταση θα παραμείνει επί μακρόν και άγνωστο ένα θα επανακάμψει η Ελληνική οικονομία πρίν το 2022.

     Σας υπενθυμίζω τις προεκλογικές σας υποσχέσεις στο Δ.Σ.Α. όπου μεταξύ πολλών άλλων και την άμεση κατάργηση του αγωγόσημου στην αναγνωριστική αγωγή.

     Επειδή, είστε ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός, το είχατε εξαγγείλει προεκλογικά, καθηγητής της Νομικής και άτομο με δημοκρατικές αξίες.

     Επειδή, αδυνατώ να πιστέψω ότι ως Υπουργός Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα ανεχτείτε την όποια στέρηση του Συνταγματικού δικαιώματος της δικαστικής προστασίας, στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών που πλέον η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.

                                         ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

                   και με ρητή επιφύλαξη παντός ετέρου νομίμου δικαιώματός μου.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ  για την συνεχιζόμενη και απαράδεκτη κατάσταση, όπως αυτής της οικονομικά απαγορευτικής πρόσβασης στη Δικαιοσύνη.

ΣΑΣ ΚΑΛΩ  όπως αναπροσαρμόσετε τα διάφορα παράβολα, σύμφωνα με τη παρούσα οικονομική κατάσταση καθώς και να καταργήσετε το προδήλως αντισυνταγματικό αγωγόσημο στην αναγνωριστική αγωγή.

ΑΛΛΩΣ, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι θα προβώ σε κάθε απαραίτητη κατά Νόμον ενέργεια προς προστασία των εννόμων δικαιωμάτων, που θίγονται από τα ανωτέρω.

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου, αρμόδιος δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας ολόκληρο το περιεχόμενό της στην έκθεση επιδόσεως που θα συντάξει.

 

                                                                    Αθήνα 1  Δεκεμβρίου 2015

                                 

                                           Ο Εξωδίκως καλών και διαμαρτυρόμενος

                                       ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δ. ΣΤΑΜΑΤΗΣ

Hellenic Lawyer, Δικηγόρος, Ενημερωτικό, Δικηγορικό, Νομικό, Κοινωνικό Ιστολόγιο, blawg

Μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). Αποδεικτική ισχύς αυτού. Προϋποθέσεις με τις οποίες το μήνυμα αυτό εξομοιώνεται με ιδιωτικό έγγραφο. Εκτύπωση μηνύματος ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Αποδεικτική ισχύς αυτού.

 11/08/2015 08:21:00 μ.μ.  Πέτρος Ντερέκης

5

Για να γίνει κατανοητό ποια η αποδεικτική ισχύ του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του γνωστού μας e-mail, επέλεξα δύο αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων. Οι αποφάσεις αυτές αναλύουν τι ισχύει στο ελληνικό δίκαιο για τα μηνύματα ηλεκτρονικών ταχυδρομείων και πως αυτά υπάγονται  στους κανόνες των άρθρων 443 και 444 ΚΠολΔ  ήτοι  στην έννοια των ιδιωτικών εγγράφων.

Η πρώτη απόφαση είναι η ΔΠλΜΠρΑθ 1932/2011την οποία και παραθέτω αυτούσια εδώ, η δεύτερη είναι η 5845/2013 ΕΙΡΑΘ για την οποία  θα παραθέσω την περίληψή της αλλά και τον σύνδεσμο όπου μπορείτε να την διαβάσετε αναλυτικά. 

*το άρθρο αυτό θα ανανεώνεται με καινούργιες αποφάσεις*

5845/2013 ΕΙΡ ΑΘ : Περίληψη 

(ΔΕΕ 2013/985) Έκδοση διαταγής πληρωμής για απαίτηση από ηλεκτρονικό μήνυμα (e mail) αναγνώρισης χρέους. Ηλεκτρονικό έγγραφο. Έννοια. Κρίσιμο στοιχείο για την υπαγωγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους κανόνες των άρθ. 443 και 444 ΚΠολΔ. Ο καθορισμός της ηλεκτρονικής διεύθυνσης κατά τρόπο μοναδικό από τον ίδιο τον χρήστη και η δήλωσή της σε κάθε αποστελλόμενο ηλεκτρονικό μήνυμα συνιστά απόδειξη της ταυτότητας του εκδότη του και η μηχανική του απεικόνιση σε έντυπο εμπίπτει στην έννοια του ιδιωτικού εγγράφου με αποδεικτική δύναμη εις βάρος του εκδότη του. Στις συμβάσεις οι οποίες καταρτίζονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στις οποίες εφαρμόζεται το ελληνικό δίκαιο η απόδειξη της δηλώσεως βουλήσεως των συμβαλλομένων είναι δυνατόν να συντελεσθεί μέσω επικυρωμένων από πληρεξούσιο δικηγόρο αντιγράφων των περιεχόμενων στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή, μηνυμάτων των συμβαλλομένων. Συμφωνητικά μεταξύ των επιτιδευματιών ή τρίτων. Η παράλειψη της υποχρέωσης προς θεώρηση των συμφωνητικών αυτών στην αρμόδια ΔΟΥ δεν θίγει το κύρος αυτών μεταξύ των συμβαλλομένων αλλά μόνο έναντι της φορολογικής αρχής. Το δικαστήριο δέχεται την αίτηση.

σύνδεσμος πηγής : ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΔΠλΜΠρΑθ 1932/2011

Δικαστή: Φ. Bόσσos, Πρωτοδίκης Δικηγόροι: Α. Koύρτης

Ως ηλεκτρονικό έγγραφο θεωρείται το σύνολο των εγγραφών δεδομένων στον μαγνητικό δίσκο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι οποίες, αφού γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας από την κεντρική μονάδα επεξεργασίας, αποτυπώνονται με βάση τις εντολές του προγράμματος κατά τρόπο αναγνώσιμο από τον άνθρωπο είτε στην οθόνη του μηχανήματος είτε στον προσαρτημένο εκτυπωτή του. Το ηλεκτρονικό έγγραφο δεν συγκεντρώνει μεν τα στοιχεία του παραδοσιακού εγγράφου κατά τον ΚΠολΔ, λόγω κυρίως της έλλειψης του στοιχείου της σταθερότητας κατά την ενσωμάτωση του σε υλικό που παρουσιάζει διάρκεια ζωής, αλλά δεν αποτελεί αντικείμενο αυτοψίας, όπως κατά μία άποψη υποστηρίζεται, αλλά πρόκειται για μια ενδιάμεση μορφή, την οποία ο νομοθέτης ορθώς εξομοίωσε προς τα ιδιωτικά έγγραφα, ενόψει της εγγύτητας προς αυτά (βλ. Κουσούλη, Σύγχρονες μορφές έγγραφης συναλλαγής, 1992,138/142).

 Σύμφωνα με τα διδάγματα τη κοινής πείρας, για τη λειτουργία του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) ως μέσου επικοινωνίας στο διαδίκτυο απαιτείται -εκτός της σύνδεσης με κάποιον διαμετακομιστή, ο οποίος παρέχει την υπηρεσία αυτή μέσω ειδικού λογισμικού που έχει εγκαταστήσει μόνιμα ο χρήστης στον υπολογιστή του- η χρήση ενός ειδικού κωδικού, βάσει του οποίου αναγνωρίζεται ο χρήστης στο σύστημα είτε ως αποστολέας είτε ως λήπτης ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Ο κωδικός αυτός αποτελεί την ηλεκτρονική διεύθυνση (e- mail) του χρήστη, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται κατά πρωτότυπο τρόπο από τον ίδιο με τη χρήση χαρακτήρων της επιλογής του, οι οποίοι συνδυάζονται με το σύμβολο, και με χαρακτήρες που θέτει ο διαμετακομιστής, κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο συγκεκριμένος συνδυασμός χαρακτήρων να αφορά μόνον στον χρήστη που τον έχει ορίσει, χωρίς να είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί νόμιμα από άλλον. 

Η απεικόνιση της διεύθυνσης του αποστολέα πάνω στο μήνυμα καθιστά αυτόν απολύτως συγκεκριμένο για τον παραλήπτη, με συνέπεια να μην είναι δυνατόν να επέλθει σύγχυση του με άλλον χρήστη του ίδιου συστήματος, ενώ η ταύτιση του με το περιεχόμενο του μηνύματος είναι άρρηκτη. Κρίσιμο στοιχείο για την υπαγωγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους κανόνες των άρθρων 443 και 444 ΚΠολΔ αποτελεί η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του, διότι αυτό δεν είναι απλά ένα ηλεκτρονικό έγγραφο το οποίο υπάρχει αποθηκευμένο στο λογισμικό ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, ή ένα έγγραφο του οποίου η απεικόνιση μεταφέρεται ενσύρματα ή ασύρματα (τηλεομοιοτυπία, τηλετύπημα). 

Η τεχνική αποστολής του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου οδηγεί υποχρεωτικά στην ταύτιση μηνύματος και αποστολέα, κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην είναι μεταβιβάσιμο το μήνυμα, αν δεν συνοδεύεται από την ηλεκτρονική διεύθυνση του αποστολέα και βεβαίως δεν έχει και συγκεκριμένο, υπαρκτό παραλήπτη. Αυτό έχει ως λογική συνέπεια ότι, κατά την αποστολή ενός μηνύματος μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η δήλωση βούλησης του αποστολέα ταυτίζεται με την ηλεκτρονική του διεύθυνση, αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ώστε να καταστεί δυνατή τεχνικά η παραλαβή της από τον παραλήπτη και φυσικά είναι ήσσονος σημασίας η μορφή ή η διάταξη με την οποία απεικονίζεται μηχανικά στο έντυπο.

Επομένως, ο καθορισμός της ηλεκτρονικής διεύθυνσης κατά τρόπο μοναδικό από τον ίδιο το χρήστη και η δήλωση της σε κάθε αποστελλόμενο ηλεκτρονικό μήνυμα συνιστά απόδειξη της ταυτότητας του εκδότη του και, κατ` αναλογία με τα οριζόμενα για το παραδοσιακό έγγραφο του άρθρου 443 ΚΠολΔ, η μηχανική του απεικόνιση σε έντυπο εμπίπτει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 444 περ. 3 ΚΠολΔ, στην έννοια του ιδιωτικού εγγράφου, με αποδεικτική δύναμη σε βάρος του εκδότη του (συνδυασμός των άρθρων 443, 444, 445 ΚΠολΔ), διότι αυτή ακριβώς η μοναδική για κάθε χρήστη ηλεκτρονική διεύθυνση, που έχει ορισθεί και εφαρμοσθεί από τον ίδιο τον αποστολέα, έχει τον χαρακτήρα της ιδιόχειρης υπογραφής, έστω και αν δεν έχει την παραδοσιακή μορφή της τελευταίας (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ). 

Τα ανωτέρω ισχύουν ανεξαρτήτως της Θέσης στην οποία εμφανίζεται η ηλεκτρονική διεύθυνση του αποστολέα σε σχέση με το κείμενο το οποίο συνοδεύει, κατά την εμφάνιση του στην οθόνη του υπολογιστή ή τη μηχανική του απεικόνιση σε χαρτί, και αυτό διότι θα πρέπει να ληφθεί υπ` όψιν ότι η πιστοποίηση του πρώτου προσώπου του αποστολέα και η δέσμευση του με τη δήλωση βούλησης που περιλαμβάνει το μήνυμα προκαλείται από τη συνολική οργάνωση της συγκεκριμένης διαδικασίας, με την έννοια ότι το οποιοδήποτε κείμενο ως ηλεκτρονικό σήμα συνδυάζεται μόνον με τη συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση σε ένα ενιαίο σύνολο, ανεξάρτητα με το με ποιες μορφές μπορεί αυτό να απεικονισθεί με μηχανικό τρόπο και η οποία ουσιωδώς διαφέρει από την παραδοσιακή έννοια του εγγράφου (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ).

 Έτσι, το επικυρωμένο κατά τον νόμο αντίγραφο του απο-σταλέντος ηλεκτρονικού μηνύματος, το οποίο περιέχεται στον σκληρό δίσκο του παραλήπτη, αποτελεί πλήρη απόδειξη ότι η περιλαμβανόμενη σε αυτό δήλωση προέρχεται από τον εκδότη-αποστολέα του σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθ. 445 του ΚΠολΔ (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005.239επ).

 Βέβαια, η λειτουργία του συστήματος κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα είναι δυνατόν να υποκρύπτει τον κίνδυνο, ότι η αποστολή του συγκεκριμένου μηνύματος έγινε από άλλο πρόσωπο από αυτό στο οποίο ανήκει η συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση, κάνοντας χρήση αυτής (με οποιονδήποτε τρόπο) χωρίς την έγκριση του. Η ελαττωματικότητα αυτή του μηνύματος που εστάλη, ευθέως παραπέμπει στις διατάξεις περί πλαστότητας του ΚΠολΔ (460επ), εγκαθιστώντας αναστροφή του βάρους απόδειξης στον επικαλούμενο αυτήν, για τον λόγο ότι η λειτουργία του συστήματος του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παρέχει εγγυήσεις για την πιστότητα της και η οποιαδήποτε παθολογία εμφανίζεται δεν προέρχεται από ελάττωμα του συστήματος αλλά από επέμβαση τρίτου σε αυτό, γεγονός το οποίο ανήκει στη σφαίρα επιρροής του φερόμενου ως αποστολέα. Με δεδομένα τα ανωτέρω περιορίζεται ουσιαστικά η ενέργεια της § 4 του άρθρου 457 ΚΠολΔ στο ζήτημα της ταυτότητας μεταξύ περιεχομένου του σκληρού δίσκου του ηλεκτρονικού υπολογιστή και μηχανικής απεικόνισης του (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005. 239επ).

Περαιτέρω, άτυπες συμβάσεις, όπως είναι η αναγνώριση χρέους, μπορούν να καταρτισθούν μέσω ηλεκτρονικών εγγράφων και ειδικά μέσω του διαδικτύου με ανταλλαγή δηλώσεων βούλησης μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Με τη μέθοδο αυτήν τα συμβαλλόμενα μέρη αναγνωρίζουν ότι συμβάλλονται εγκύρως, ακριβώς διότι δεν αμφισβητείται η ταυτότητα του αποστολέα και το περιεχόμενο της δήλωσης βούλησης του, έτσι όπως αυτή εξασφαλίζεται κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα με την αναφορά στο ηλεκτρονικό μήνυμα της ηλεκτρονικής διεύθυνσης του. Κατόπιν αυτών, στις συμβάσεις που καταρτίζονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στις οποίες εφαρμογή έχει το ελληνικό δίκαιο, η απόδειξη της δήλωσης βούλησης των συμβαλλομένων είναι δυνατόν να συντελεσθεί μέσω επικυρωμένων από πληρεξούσιο δικηγόρο αντιγράφων των περιεχομένων στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή μηνυμάτων των συμβαλλομένων (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005. 239επ).

Εξ άλλου, τέλος χαρτοσήμου επιβάλλεται επί των εγγράφως καταρτιζομένων στην Ελλάδα συναλλαγών και, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, στην αλλοδαπή συντασσομένων ή εκδιδομένων εγγράφων, όταν τα έγγραφα έχουν αντικείμενο κινητή ή ακίνητη περιουσία που βρίσκεται στην Ελλάδα ή υποχρεώσεις εκτελεστές σε αυτήν και που συντάχθηκαν όχι ενώπιον ελληνικής αρχής (άρθρο 8 ΚΝΤΧ). Κατά συνέπεια, δεν υπόκεινται, κατά νόμο, σε τέλος χαρτοσήμου αφενός συμβάσεις, επομένως και συμβάσεις πώλησης, που συνάπτονται από ημεδαπή εταιρία, με την ιδιότητα του αγοραστή, στην αλλοδαπή και το τίμημα είναι καταβλητέο στην έδρα του πωλητή στην αλλοδαπή και αφετέρου η αναγνώριση οφειλής που αφορά σε τέτοιες συμβάσεις, αφού οι τελευταίες απαλλάσσονται του χαρτοσήμου, ενώ, επειδή καταχωρούνται στα βιβλία του αγοραστή στην ημεδαπή, εάν υφίστατο θέμα επιβολής χαρτοσήμου, τούτο, κατ` άρθρο 12 ν.δ. 3717/1957, εισπράττεται με την καταχώρηση τους στα βιβλία αυτά (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΔΠλΜΠρΑλεξ 46/2002, ΔΕΕ 2002. 1019επ, ΠΠρΛασιθ 124/1995, ΔΕΕ 1995. 1021).

Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 8 § 16 ν. 1882/1990 (Μέτρα για την περιστολή της φοροδιαφυγής κ.λπ.), συμφωνητικά που καταρτίζονται μεταξύ επιτηδευματιών ή τρίτων για οποιαδήποτε συναλλαγή θεωρούνται μέσα σε δέκα (10) ημέρες από της ημερομηνίας καταρτίσεως και υπογραφής από την αρμόδια ΔΟΥ, άλλως είναι ανίσχυρα και δεν έχουν κανένα έννομο αποτέλεσμα. Περαιτέρω, με το άρθρο 8 § 2 ν. 2386/1996 προστέθηκε δεύτερο εδάφιο στην ως άνω παράγραφο, το οποίο ορίζει ότι κατ` εξαίρεση δεν θεωρούνται τα συμφωνητικά του προηγούμενου εδαφίου που καταρτίζονται από επιτηδευματίες ή τρίτους με το Δημόσιο κ.λπ.. Η διάταξη αυτή, στο πλαίσιο των μέτρων που ο προαναφερόμενος νόμος θεσπίζει για την περιστολή της φοροδιαφυγής, ενόψει δε και του υπότίτλου αυτής (διαδικασία υποβολής στοιχείων για τον προσδιορισμό του εισοδήματος των επιτηδευματιών), υποχρεώνει τους επιτηδευματίες, που συναλλάσσονται μεταξύ τους ή με τρίτους, να υποβάλλουν στην αρμόδια οικονομική υπηρεσία (ΔΟΥ) για θεώρηση τα συμφωνητικά που αφορούν τέτοιες συναλλαγές, προκειμένου τα προερχόμενα από αυτές εισοδήματα, στον προσδιορισμό των οποίων αποβλέπει, να μη διαφεύγουν από την προβλεπόμενη γι` αυτά φορολογία με την κατασκευή εκ των υστέρων ανακριβών φορολογικών στοιχείων και συνακόλουθα να διαπιστώνεται η πραγματική φοροδοτική ικανότητα των επιτηδευματιών και να επιβάλλεται το προσήκον φορολογικό βάρος.

Ενόψει του επιδιωκόμενου σκοπού της, η ανωτέρω διάταξη του άρθ. 8 § 16 ν. 1882/1990 είναι φανερό ότι δεν εφαρμόζεται σε συμφωνητικά μεταξύ επιτηδευματιών ή μεταξύ επιτηδευματιών και τρίτων, όταν από αυτά δεν προκύπτουν εισοδήματα φορολογητέα στην ημεδαπή, ώστε τα συμφωνητικά αυτά να μη χρήζουν θεώρησης από τη ΔΟΥ (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 277επ). Αλλωστε, με την ανωτέρω διάταξη του άρθ. 8 § 16 ν. 1882/1990 δεν καθιερώνεται γενικώς το ανίσχυρο κάθε συμφωνητικού, εφόσον τούτο δεν έχει υποβληθεί εμπρόθεσμα προς θεώρηση στην αρμόδια ΔΟΥ, αλλά η δυσμενής αυτή συνέπεια ισχύει μόνον έναντι της φορολογικής αρχής, χωρίς η ακυρότητα να επεκτείνεται μεταξύ των συμβαλλομένων, δηλαδή η κύρωση της μη τήρησης της παραπάνω διατύπωσης δεν συνάπτεται με τη λειτουργία των δικαστηρίων και την απονομή της δικαιοσύνης και δεν σημαίνει ότι συμφωνητικά είναι ανεπίπτρεπτα και απαγορευμένα ως αποδεικτικά μέσα της απαιτήσεως μεταξύ των ήδη διαδίκων, για μόνο τον λόγο ότι δεν έχουν υποβληθεί εμπρόθεσμα στην αρμόδια ΔΟΥ για θεώρηση (βλ. ΑΠ 1968/2002, ΔΕΕ 2002. 334επ).

Η αιτούσα επιδιώκει να εκδοθεί διαταγή πληρωμής με βάση τα έγγραφα που αναφέρει και προσκομίζει, ήτοι:

Α) Το ακριβές αντίγραφο του αποσταλέντος από την καθ` ης προς την αιτούσα μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) με ημερομηνία 7.12.2009 και με νόμιμη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά διά του οποίου η καθ` ης αναγνώρισε ότι όφειλε και υποσχέθηκε να καταβάλει στην αιτούσα το ποσόν των ευρώ 299.000 σε δώδεκα ανισόποσες δόσεις, κατά τα αναφερόμενα στο εν λόγω μήνυμα και στο ιστορικό της κρινομένης αιτήσεως, ως ακολούθως: στα τέλη Ιανουαρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.1) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Φεβρουαρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 28.2) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Μαρτίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.3) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Απριλίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.4) ποσό είκοσι πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 25.000), στα τέλη Μαίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.5) ποσό τριάντα χιλιάδων ευρώ (€ 30.000), στα τέλη Ιουνίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.6) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Ιουλίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.7) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Αυγούστου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.8) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Σεπτεμβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.9) ποσό τριάντα χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Οκτωβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.10) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Νοεμβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.11) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000) και στα τέλη Δεκεμβρίου έτους του 2010 (ήτοι περί την 31.12) ποσό δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ (€ 15.000). Το μήνυμα αυτό αποτελεί αποτύπωση από τις εγγραφές δεδομένων στον σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή της καθ` ης, οι οποίες εγγραφές, αφού έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας με βάση τις εντολές του προγράμματος κατέστησαν αναγνώσιμες από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της αιτούσας και αποτυπώθηκαν σε έγγραφο μέσω του συνδεδεμένου σε αυτόν εκτυπωτή της. Συνεπώς το εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα, δεδομένου ότι περιήλθε στην αιτούσα, εμπίπτει στην έννοια της μηχανικής απεικόνισης του άρθρου 444 αρ. 3 ΚΠολΔ και συνακόλουθα εξομοιούται με ιδιωτικό έγγραφο, παρόλο που δεν φέρει υπογραφή με τη κλασσική του όρου έννοια, το δε περιεχόμενο του αποτελεί πλήρη απόδειξη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 448 § 2 ΚΠολΔ (βλ. επίσης Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ αρ. 444 αριθ. 8, Τέντε, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ αρ. 444 αριθ. 5, ΕφΑΘ 807/2000, ΔΕΕ 2000. 522, βλ. για το ταυτόσημο ζήτημα της αποστολής μηνυμάτων μέσω telex: Μητσόπουλο/Κεραμέα, ΝοΒ 31. 329 και ΕφΠειρ 1455/1982, ΕΝαυτΔ 11. 1321 και για τη δυνατότητα έκδοσης διαταγής πληρωμής βάσει μηχανικής απεικόνισης Ποδηματά, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ αρ. 623 αριθ. 35). Περαιτέρω, η αναγνώριση της οφειλής της καθ` ης προς την αιτούσα που έγινε διά του ανωτέρω από 7.12.2009 ηλεκτρονικού μηνύματος της καθ` ης δεν υπόκειται σε τέλη χαρτοσήμου, καθόσον αφορά σε συμβάσεις πωλήσεως (όπου μάλιστα το τίμημα είναι πληρωτέο στην αλλοδαπή) που δεν υπόκεινται σε τέτοια τέλη, ούτε απαιτείται το εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα να θεωρηθεί από την αρμόδια ΔΟΥ, καθόσον δεν προκύπτουν από αυτό εισοδήματα που φορολογούνται στην ημεδαπή.

Β) Την εξώδικο της με ημερομηνία 4.8.2010, η οποία επιδόθηκε στη καθ` ης δυνάμει της με αριθμό .../4.8.2010 έκθεσης επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Γ. Φ., διά της οποίας η αιτούσα ζήτησε από την καθ` ης να της καταβάλει (εντός 5 ημερών από της επιδόσεως της εν λόγω εξωδίκου) το συνολικό ποσό των ευρώ εκατόν σαράντα χιλιάδων τετρακοσίων εβδομήντα οκτώ και ογδόντα τεσσάρων λεπτών (€ 140.478,84), πλέον νομίμων τόκων, το οποίο αντιστοιχούσε στις μη αποπληρωθείσες δόσεις του ως άνω συμφωνηθέντος διακανονισμού, ήτοι σε (ανεξόφλητο) υπόλοιπο της δόσεως του μηνός Μαρτίου 2010 ποσού ευρώ 15.478,84 και σε ανεξόφλητο υπόλοιπο των δόσεων των μηνών Απριλίου 2010, Μαίου 2010, Ιουνίου 2010 και Ιουλίου 2010 ποσού ευρώ 25.000, 30.000, 35.000 και 35.000 αντίστοιχα (15.478,84 + 25.000 + 30.000 + 35.000 + 35.000 = 140.478,84), με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία κάθε δόση κατέστη ληξιπρόθεσμη και απαιτητή (ήτοι για το υπόλοιπο της δόσεως του μηνός Μαρτίου 2010 εξ ευρώ 15.478,84 από την 1/4/2010, για τη δόση του μηνός Απριλίου 2010 εξ ευρώ 25.000 από την 3/5/2010, για τη δόση του μηνός Μαίου 2010 εξ ευρώ 30.000 από την 1.6.2010, για τη δόση του μηνός Ιουνίου 2010 εξ ευρώ 35,000 από την 1.7.2010 και για τη δόση του μηνός Ιουλίου 2010 από την 2.8.2010) μέχρις εξοφλήσεως. Όμως η παραπάνω πενθήμερη προθεσμία παρήλθε άπρακτη και η καθ` ης ουδέν ποσόν κατέβαλε στην αιτούσα.

Γ) Τα ακριβή αντίγραφα των κάτωθι τιμολογίων (νομίμως μεταφρασμένα από τα αγγλικά στα ελληνικά) που εξέδωσε η αιτούσα για τις αγορές των εμπορευμάτων που πραγματοποίησε από αυτήν η καθ` ης κατά τα έτη 2008 και 2009 και δη την 11.11.2008, 26.11.2008, 3.12.2008, 9.12.2008, 9.12.2008,9.12.2008, 9.12.2008, 6.1.2009, 7.1.2009, 19.1.2009, 1.1.2009,21.1.2009, 28.1.2009, 28.1.2009,10.2.2009, 17.2.2009, 3.3.2009, 4.3.2009, 9.3.2009, 17.3.2009, 17.3.2009, 25.3.2009, 2.4.2009, 1.5.2009, 27.5.2009, 15.6.2009,15.6.2009,15.6.2009,16.6.2009, 23.6.2009, 1.7.2009, 24.7.2009, 24.7.2009, 28.7.2009, 29.7.2009 και 29.7.2009 το τίμημα των οποίων αναγνώρισε η καθ` ης διά του ως άνω από 7.12.2009 ηλεκτρονικού της μηνύματος (e- mail):

Δ) Τα ΦΕΚΤΑΕ και ΕΠΕ με αριθμούς φύλλων .../1996 και .../2006 από τα οποία προκύπτει πως ο αποστολέας του άνω ηλεκτρονικού μηνύματος Κ. Μ. τυγχάνει διαχειριστής της καθ` ης από συστάσεως της (και ως εκ τούτου δεσμεύει αυτήν με την ηλεκτρονική υπογραφή του) καθώς επίσης και ότι νόμιμα εξακολουθεί υφισταμένη η καθ` ης κατόπιν παρατάσεως της διάρκειας της έως τη 2.4.2036.

Κατ` ακολουθία όλων των ανωτέρω, η κρινομένη αίτηση, στηριζόμενη στα άρθρα 623επ ΚΠολΔ, νόμιμα και αρμόδια καθ` ύλην και κατά τόπο κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, είναι δε νόμιμη, παραδεκτή και ορισμένη και αποδεικνύεται ως βάσιμη κατ` ουσίαν από τα παραπάνω προσκομιζόμενα έγγραφα. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτή και κατ` ουσίαν όπως ορίζεται στο διατακτικό, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ποσοστά υπέρ ΤΝ και ΤΠΔΑ και γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, όπως προκύπτει από τα διπλότυπα.

Α.Σ.