ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΕ ΚΟΥΚΟΥΛΑ

Νέα παρέμβαση στη διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης κάνει η κυβέρνηση καταπατώντας θεμελιώδεις αρχές της νομικής επιστήμης και προσπαθώντας να κρύψει τους ανεπαρκείς δικαστές που διορίζει στη Σχολή Δικαστών με διαβλητές εξετάσεις και που δεν μπορούν πλέον κατά κοινή αποδοχή των δικηγόρων να διευθύνουν μια αποτελεσματική συνεδρίαση δικαστηρίου και να εκδώσουν ορθές αποφάσεις προκαλώντας προβλήματα στην κοινωνική ζωή.

Είναι πρωτοφανές φαινόμενο η δίκη των ιδιωτικών διαφορών να γίνεται χωρίς συζήτηση και χωρίς αντίκρουση νομικών επιχειρημάτων και αποδείξεων σε δημόσια συνεδρίαση δικαστηρίου με το πρόσχημα της ταχείας απονομής της δικαιοσύνης. Το επιστημονικό «λάθος» του πολιτικού και επιστημονικού νομικού κατεστημένου (κομματικοί δικαστές και καθηγητές νομικής) είναι ότι αντί να βρει τρόπους να αντικαταστήσει τους μάρτυρες από έγγραφα, για την απόδειξη της αλήθειας, επιτείνει το φαινόμενο της ψευδομαρτυρίας μην επιτρέποντας την απόδειξη της αναξιοπιστίας του μάρτυρα σε δημόσια συνεδρίαση, καθώς επιτρέπει πλέον οι μάρτυρες να υπογράφουν απλά μια κατάθεση και όχι να εξετάζονται από τον βαριεστημένο Δικαστή και τον αντίδικο που αγωνιά. Η ταχύτητα της απονομής της δικαιοσύνης δεν εξαρτάται από τη δημοσιότητα των συνεδριάσεων, αλλά από την ικανότητα του Δικαστή καθώς και από το σύστημα δικαίου που υπάρχει σε κάθε χώρα.

Οι δικαστές περιορίζονται χρονικά για την έκδοση αποφάσεων από μύριες διατάξεις όμως δεν τηρείται καμία χωρίς καμία κύρωση. Γιατί να τηρηθεί τώρα η έκδοση απόφασης εντός οχτώ μηνών;

Ο λαϊκιστής εισαγγελικός λειτουργός και υπουργός δικαιοσύνης που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με το αστικό δίκαιο ακολουθώντας τις παραινέσεις των ανεπαρκών δικαστικών λειτουργών θέλει να περάσει διατάξεις, με τις οποίες στην ουσία ρίχνει το μπαλάκι στους δικηγόρους, που τάχα αυτοί ευθύνονται για την καθυστέρηση της απονομής της δικαιοσύνης με χρονοβόρες συνεδριάσεις και ανούσιες αγορεύσεις.

Η δημόσια συνεδρίαση έχει μεγαλύτερη σημασία σε δίκες με κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον (π.χ. εργατικά, πτωχεύσεις, τραπεζικά δάνεια, ασφαλιστικές εταιρείες, πλειστηριασμοί) που η κοινή γνώμη πρέπει να γνωρίζει με δικιά της αντίληψη τι ειπώθηκε και πώς ενέργησε ο δικαστής στη συνεδρίαση για να μπορεί να ελέγξει τη διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και κρατικής εξουσίας.

Από τον καθηγητή Μπέη διαβάζουμε ότι η δημοσιότητα των συνεδριάσεων εξυπηρετεί: την προστασία του ατόμου από μυστικές συνεδριάσεις, την αποτροπή αιφνιδιασμού από τις αποφάσεις, την ενίσχυση της κοινής εμπιστοσύνης ως προς την ορθή απονομή της δικαιοσύνης, την ενίσχυση του αισθήματος ευθύνης των δικαστών, την αποτροπή διάφορων πιέσεων κατά την απονομή της δικαιοσύνης. Ο καθηγητής Μπέης βασίζεται στη γερμανική και γαλλική νομική θεωρία και οπότε καταλαβαίνουμε όλοι ότι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμία σχέση πλέον με τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού παρά μόνο με το νόμισμα ευρώ που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών με κύριο μπροστάρη τη λαϊκιστική δεξιά της Γερμανίας.

Σύμφωνα με τη νομική επιστήμη η δημοσιότητα των συνεδριάσεων συντελεί στον έλεγχο του δικαστή από την κοινή γνώμη προς αποφυγή δικαστικών καταχρήσεων.

Μήπως με την κατάργηση της δημοσιότητας η βοναπαρτική συγκυβέρνηση επιδιώκει δικαστικές καταχρήσεις από τα «τυπάκια» που διορίζει στην Εθνική Σχολή Δικαστών καταστρώνοντας σιγά - σιγά ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς που απαγορεύει την αμφισβήτηση και την κριτική; Μήπως οι δικαστές θα μπαίνουν και θα βγαίνουν μεσάνυχτα στα δικαστήρια μην έχοντας καμία επαφή με δικηγόρους και πολίτες; Μήπως οι δικαστές προσπαθούν να κρύψουν την εικόνα τους; Για ποιους λόγους;

15.11.2014

Γράφει ο Γιώργος Πάσογλου

Νομικά Ανάλατα http://nomika-analata.blogspot.com/2014/11/blog-post.html#ixzz3JF0xRdNC

https://www.facebook.com/groups/515819975096677

Follow us: @NomikaAnalata on Twitter

 Αντισυνταγματικός ο ΕΝΦΙΑ! 

Απόφαση 4003/14 της ολομέλειας του ΣτΕ. 

Με την απόφαση 4003/14, η ολομέλεια του ΣτΕ κρίνει ως αντισυνταγματική την επιβολή του ΕΝΦΙΑ. Το σημαντικό όμως ειναι οτι οτι το ΣτΕ μπήκε στην ουσία του θέματος και τεκμηρίωσε την αποφαση λέγοντας το αυτονόητο: Οι αντικειμενικές αξίες ειναι υψηλότερες απο τις εμπορικές. Τοσο απλά.
Δίνει μαλιστα προθεσμία 6 μηνών στον Χαρδούβελη να αναθεωρήσει την δομή.

Προς τον
Υπουργό Οικονομικών
κ. Γιάννη ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ

Αθήνα, 1 Νοεμβρίου 2013

Κύριε Υπουργέ,
Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης, που αφορά το προσχέδιο νόμου περί «Ενιαίου Φόρου Ακινήτων» (εφεξής «ΕΝ.Φ.Α.»), εκθέτω τις απόψεις μου σχετικά με πτυχές αφενός ενδεχόμενης αντισυνταγματικότητας των διατάξεών του. Και, αφετέρου, ενδεχόμενης παραβίασης διατάξεων του ευρωπαϊκού δικαίου αλλά και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
. Εκ προοιμίου διευκρινίζω ότι οι απόψεις μου αυτές ξεκινούν από την αφετηρία της απόφασης της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1972/2012. Δηλαδή της απόφασης που έκρινε και την συνταγματιοκότητα του «προγόνου» του «ΕΝ.Φ.Α.», ήτοι του «ΕΕΤΗΔΕ» (κατ’ άρθρο 53 του ν. 4021/2011).
Α. Υπενθυμίζω ότι στην ως άνω, εξαιρετικά κρίσιμη εν προκειμένω, απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε μόνο κατ’ οικονομία ως συνταγματικώς ανεκτές βασικές πτυχές του «ΕΕΤΗΔΕ». Με την έννοια ότι η συνταγματικότητα αυτή στηρίζεται, κατά βάση, στο ότι το «ΕΕΤΗΔΕ» θεσμοθετήθηκε ως έκτακτο μέτρο εντελώς περιορισμένης χρονικής διάρκειας, ήτοι για τα έτη 2011 και 2012. Συγκεκριμένα, κατά το σκεπτικό no 16 της προαναφερόμενης απόφασης ΣτΕ 1972/2012: «Περαιτέρω, το ΕΕΤΗΔΕ δεν αποτελεί, κατά τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά (βλ. σκ.8), νέο πάγιο φόρο επί της ακίνητης περιουσίας, αλλά, όπως προκύπτει από τις επί μέρους ρυθμίσεις του άρθρου 53 του ν. 4021/2011 και την οικεία αιτιολογική έκθεση, έκτακτο μέτρο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το έλλειμμα του 2011 και την επίτευξη των αντιστοίχων στόχων για το 2012. Συνεπώς και εξ αυτού του λόγου, ήτοι του εκτάκτου χαρακτήρος της επίδικης φορολογικής επιβαρύνσεως, ο νομοθέτης, ο οποίος πάντως, κατά τα εκτεθέντα στην προηγουμένη σκέψη, έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά τον καθορισμό των διαφόρων μορφών φορολογικών επιβαρύνσεων, δεν ήταν υποχρεωμένος, θεσπίζοντας τον εν λόγω έκτακτο φόρο, να ακολουθήσει τις μορφές και τις αρχές που έχει χρησιμοποιήσει σε άλλες περιπτώσεις φορολογίας της ακίνητης περιουσίας».
Β. Εξ αντιδιαστολής, από την ίδια αυτή απόφαση συνάγεται σαφώς ότι ο «ΕΝ.Φ.Α.», ως φορολογική επιβάρυνση διαρκείας, πρέπει να υπακούει σ’ όλες εκείνες τις αρχές της φορολογίας, οι οποίες καθιερώνονται, δεσμευτικώς για το νομοθέτη, πρωτίστως από τις διατάξεις του άρθρου 78 του Συντάγματος.
. Υπό τα ως άνω δεδομένα αρκετές διατάξεις του προσχεδίου νόμου περί «ΕΝ.Φ.Α.» εμφανίζονται συνταγματικώς προβληματικές, ως μη συμβατές κυρίως με τις διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 1, 5, 17, 20 και 78 του Συντάγματος, καθώς και με τις διατάξεις του ευρωπαϊκού δικαίου και του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, όπως προκύπτει από τα εξής:
Α. Ο «ΕΝ.Φ.Α.» επιβάλλεται, κατ’ ουσία και κατ’ αποτέλεσμα, χωρίς ουσιαστική σύνδεση όχι μόνο με το συνολικό εισόδημα του ιδιοκτήτη αλλ’ ακόμη και με το παραγόμενο από την ιδιοκτησία αυτή, lato sensu, εισόδημα. Είναι όμως προφανές ότι, υπό τα δεδομένα αυτά, «αποστασιοποιημένος» και από την εν γένει φοροδοτική ικανότητα του υποκειμένου του συγκεκριμένου οικονομικού βάρους αλλά και από την έναντι αυτού οικονομική σημασία του βαρυνόμενου ακινήτου, ο «ΕΝ.Φ.Α.» οδηγεί, εν τέλει, και στην οικονομική απομείωση της πληττόμενης ακίνητης ιδιοκτησίας. Οδηγεί, δηλαδή, σ’ ένα είδος έμμεσης δήμευσης του ακινήτου -αφού ο ιδιοκτήτης του ωθείται, εμμέσως πλην σαφώς, ακόμη και στο ν’ απαλλαγεί από το ακίνητό του λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης στα φορολογικά βάρη που του αναλογούν- και, κατά λογική ακολουθία, στην οικονομική «τήξη» του πυρήνα του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Τούτο όμως φαίνεται ν’ αντιβαίνει, μεταξύ άλλων:
1. Προς τις διατάξεις των άρθρων 17 και 18 του Συντάγματος, δεδομένου ότι ο «ΕΝ.Φ.Α.» θίγει τον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, μέσω της σταδιακής, νομοτελειακής, αποδυνάμωσης της οικονομικής της αξίας.
2. Προς τις διατάξεις του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Και τούτο διότι οι διατάξεις αυτές, μέσ’ από την ερμηνεία τους από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιβάλλουν την αρχή σύμφωνα με την οποία η περιουσία, ως αμάλγαμα εμπραγμάτων και ενοχικών δικαιωμάτων, δεν επιτρέπεται να εξανεμίζεται υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» φορολογικών βαρών που από τη μια πλευρά αποδυναμώνουν την φοροδοτική ικανότητα του υποκειμένου του φόρου, παραβιάζοντας την αρχή της αναλογικότητας μεταξύ φορολογικού βάρους και φοροδοτικής διαθεσιμότητας. Και, από την άλλη πλευρά, ουσιαστικά απομειώνουν την περιουσία του υποκειμένου του φόρου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η επιβίωσή του. Συνακόλουθα, λοιπόν, η προς αυτή την κατεύθυνση ερμηνεία κι εφαρμογή της ΕΣΔΑ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο «ΕΝ.Φ.Α.» φαίνεται να πλήττει, στο πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης, και:
α) Τη γενική ρήτρα της αξίας του ανθρώπου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος. Και τούτο διότι η αδυναμία εξασφάλισης ενός «ελάχιστου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης» συνεπάγεται την ευθεία προσβολή της αξίας του ανθρώπου.
β) Τη γενική ρήτρα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος. Και τούτο διότι δίχως τα στοιχειώδη οικονομικά εφόδια της περιουσίας καθενός καθίσταται, στην πράξη, αδύνατη η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του μέσ’ από την ελεύθερη συμμετοχή του στην οικονομική και κοινωνική ζωή.
γ) Τις βασικές αρχές που καθιερώνουν οι διατάξεις του άρθρου 25 του Συντάγματος. Συγκεκριμένα δε:
γ1) Την κατ’ άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, αφού η αρχή αυτή δεν νοείται δίχως την δυνατότητα του καθενός να επιβιώσει υπό όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
γ2) Την κατ’ άρθρο 25 παρ. 1 αρχή της αναλογικότητας, αφού η, εντέλει, επιβάρυνση της ιδιοκτησίας και, κατ’ αποτέλεσμα, της περιουσίας καθενός δεν είναι επιτρεπτό να θυσιάζεται, με κάθε τίμημα, στο βωμό επίτευξης αμιγώς δημοσιονομικών στόχων.
γ3) Την κατ’ άρθρο 25 παρ. 2 και 4 αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης. Και τούτο διότι η, μέσ’ από τις στοιχειώδεις επιταγές της κοινωνικής αλληλεγγύης, συνεισφορά του καθενός προϋποθέτει την δυνατότητά του να έχει στη διάθεσή του περιουσιακά στοιχεία, ικανά να συμβάλουν στην επίτευξη του σκοπού αυτού, αφού όμως προηγουμένως διασφαλίζονται οι minimum όροι της προσωπικής του επιβίωσης υπό συνθήκες στοιχειώδους αξιοπρέπειας.
Β. Ο «ΕΝ.Φ.Α.» φαίνεται να έρχεται σ’ αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος που εγγυώνται την αρχή της ισότητας. Και συγκεκριμένα:
1. Της κατ’ άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος αρχής της αναλογικής ισότητας, η οποία σημαίνει ίση μεταχείριση ουσιωδώς όμοιων καταστάσεων αλλά και άνιση μεταχείριση ουσιωδώς ανόμοιων καταστάσεων. Και τούτο π.χ. διότι ο καθορισμός ενιαίας τιμής ζώνης για τον υπολογισμό του «ΕΝ.Φ.Α.» αγνοεί, στην πράξη, τη διαφορά που υφίσταται ως προς την πραγματική οικονομική αξία ακινήτων, τα οποία εντάσσονται άνευ όρων στην ίδια ζώνη.
2. Της κατ’ άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αρχής της συμμετοχής καθενός στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις πραγματικές οικονομικές του δυνάμεις. Και τούτο διότι, όπως εκτενώς εξηγήθηκε, η επιβολή του ουδόλως συνδέεται αφενός με την εν γένει φοροδοτική ικανότητα του βαρυνόμενου. Και, αφετέρου, με την πρόσοδο την οποία παράγει το βαρυνόμενο ακίνητο.
Γ. Ο «ΕΝ.Φ.Α.» φαίνεται να έρχεται σ’ αντίθεση προς τις διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα αίτησης και παροχής οριστικής και προσωρινής δικαστικής προστασίας. Και τούτο διότι:
1. Η όλη δομή του «ΕΝ.Φ.Α.», οδηγεί στο συμπέρασμα πως η επιβολή του βασίζεται ουσιαστικά σε νομοθετικώς θεσπιζόμενο τεκμήριο ως προς τη βάση υπολογισμού του. Προς την κατεύθυνση αυτή συνηγορεί και το γεγονός ότι ο «ΕΝ.Φ.Α.», όπως προεκτέθηκε, ουδόλως συνδέεται τόσο με το γενικό εισόδημα του φορολογουμένου όσο και με την εκ του βαρυνόμενου ακινήτου αποκτώμενη πρόσοδο. Όμως, τέτοιου είδους τεκμήρια σχετικά με τη φορολογία αντιτίθενται, τουλάχιστον κατ’ αρχήν, όχι μόνο προς την κατά τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 5 αρχή της ισότητας ενώπιον των δημόσιων βαρών. Αλλά και προς το κατά τις διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 1 δικαίωμα αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας, οριστικής και προσωρινής.
2. Όπως παγίως δέχεται και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. π.χ. τις αποφάσεις 2065/1988, 2443/1989, 1192/1990, 2919/1999, 3284/2000, 1576/2002, 1340/2003 κλπ.), η θέσπιση τεκμηρίων σχετικά με τον προσδιορισμό της φορολογητέας ύλης δυσχερώς συμβιβάζεται με τις απαιτήσεις των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1, οι οποίες καθορίζουν το περιθώριο ελευθερίας του διαδίκου για αίτηση και παροχή δικαστικής προστασίας. Ως εκ τούτου, τέτοια τεκμήρια μόνον ως επικουρική μέθοδος προσδιορισμού της φορολογητέας ύλης είναι συνταγματικώς ανεκτά. Και μόνον εφόσον:
α) Πρώτον, αποφεύγεται πλήρως η διαμόρφωση πλασματικής φορολογητέας ύλης, ιδίως μέσ’ από τη διαμόρφωση του τεκμηρίου υπό συνθήκες που εγγυώνται τη συμφωνία του με τα δεδομένα της κοινής πείρας, λόγω της σταθερότητας της αποδεικτικής του βάσης και της αβίαστης συναγωγής των συμπερασμάτων, πάνω στα οποία στηρίζεται.
β) Δεύτερον, εν πάση περιπτώσει ο φορολογούμενος διαθέτει τη δυνατότητα αμφισβήτησης του τεκμηρίου γενικώς, ιδίως δε μ’ επίκληση των ιδιαίτερων συνθηκών που συνθέτουν τα δεδομένα της προσωπικής του κατάστασης.
3. Με βάση όμως τα όσα ήδη εκτέθηκαν ως προς τον «ΕΝ.Φ.Α.», το τεκμήριο στο οποίο ερείδεται ως προς τον προσδιορισμό της φορολογητέας ύλης που επιτρέπει την επιβολή του δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα, κατά τ’ ανωτέρω, επιβαλλόμενα από τις εγγυήσεις των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 1 χαρακτηριστικά αναφορικά με την ακώλυτη παροχή δικαστικής προστασίας. Πραγματικά:
α) Ο «ΕΝ.Φ.Α.» στηρίζεται στη συνεκτίμηση αντικειμενικών παραγόντων, οι οποίοι αναφέρονται περιοριστικώς. Γεγονός που σημαίνει ότι αποκλείεται ο συνυπολογισμός, ως προς τον προσδιορισμό της φορολογητέας ύλης, άλλων κρίσιμων παραγόντων συνδεόμενων με την πραγματική αξία του ακινήτου, όπως είναι π.χ. η πραγματική -πέραν της αντικειμενικής- αξία του.
β) Συνακόλουθα, υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο «ΕΝ.Φ.Α.» στηρίζεται, κατ’ ουσία, σ’ ένα οιονεί αμάχητο τεκμήριο, το οποίο αν δεν αποκλείει πλήρως, σίγουρα περιορίζει υπερμέτρως τα όρια του δικαστικού ελέγχου, κατά τρόπο που θίγει τον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματος αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας κατ’ άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος (αλλά και, περαιτέρω, κατ’ άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ).
​Είναι αυτονόητο ότι είμαι στη διάθεσή σας για περαιτέρω διευκρινίσεις αναφορικά με τις απόψεις, τις οποίες σας προεξέθεσα.
Μ’ εκτίμηση

Προκόπης Παυλόπουλος

ΣτΕ:  Ασφυκτική προθεσμία 6 μηνών να διορθώσουν τις αντικειμενικές.

Με δυο αποφάσεις που αποτελούν κόλαφο για το σύστημα υπολογισμού των φόρων που καταλογίστηκαν επί σειρά ετών στους έλληνες πολίτες, η Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας στέλνει τελεσίγραφο στην κυβέρνηση εντός 6 μηνών να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες σε πανελλαδικό επίπεδο.

Το Δικαστήριο ουσιαστικά έδωσε 6μηνη παράταση στο ΥΠ.ΟΙΚ αναφέροντας μάλιστα πως προβαίνει στην συγκεκριμένη κίνηση για να αποφευχθεί το «δημοσιονομικό σοκ» για τα έσοδα του Κράτους που θα προέκυπτε εάν κάτω από τις παρούσες δημοσιονομικές συνθήκες έκανε δεκτή την προσφυγή φορολογουμένων πολιτών και ακύρωνε αναδρομικά τις αντικειμενικές αξίες.

Μάλιστα μετά το 6μηνο το δικαστήριο θα συνεδριάσει εκ νέου για δει εάν έχει συμμορφωθεί ή όχι το υπουργείο Οικονομικών και να εκδώσει οριστική απόφαση.

Η πρώτη απόφαση 1055/14 αφορά προσφυγή της στελεχών, φίλων αλλά και του προέδρου της «Δράσης» Θόδωρου Σκυλακάκη με την οποία ζητούσαν την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών και η δεύτερη (4003/14) προσφυγή 13 φορολογούμενων πολιτών οι οποίοι έχουν ακίνητα σε διάφορα σημεία της χώρας και ζητούσαν να ακυρωθεί η άρνηση της Κυβέρνησης να εκδώσει -ανά διετία, όπως είχε υποχρέωση από το νόμο 1249/1982- απόφαση για την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.

Το σκεπτικό

Και στις δυο περιπτώσεις το σκεπτικό είναι πανομοιότυπο καθώς η Ολομέλεια (πρόεδρος ο Σωτήρης Ρίζος και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Δημήτρης Σκαλτσούνης) έκρινε ότι: «υφίσταται παράνομη παράλειψη της διοίκησης να προβεί στην επιβαλλόμενη από το άρθρο 41 του νόμου 1249/1982 έκδοση απόφασης αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων της χώρας. Η παράλειψη αυτή συντελέστηκε με την πάροδο εύλογου χρόνου από την παρέλευση διετίας από την αναπροσαρμογή των τιμών του έτους 2007». Και συνεχίζει:

«Η παράλειψη της διοίκησης να προβεί στην επιβαλλόμενη από το άρθρο 41 του νόμου 1249/1982 έκδοση απόφασης αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων της χώρας θα ήταν ακυρωτέα, κατ΄ αποδοχή προβαλλόμενου λόγου, και μάλιστα από τον χρόνο συντέλεση αυτής». Σημειώνουν όμως πως σταθμίζοντας αφενός τα έννομα συμφέροντα των πολιτών που προσέφυγαν στο ΣτΕ και αφ΄ ετέρου το έντονο δημόσιο συμφέρον, «συνιστάμενο στην αποφυγή αιφνίδιας διαταραχής των φορολογικών εσόδων του Κράτους υπό τις παρούσες δημοσιονομικές συνθήκες, κρίνει ότι πρέπει, αντί αναδρομικής ακυρώσεως, να αναβληθεί η έκδοση οριστικής απόφασης, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στη διοίκηση να προβεί στην άνω οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια».

Λένε μάλιστα ότι «κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και ιδίως από το 2011, οι τιμές των ακινήτων της χώρας μειώνονται» και επικαλούνται έκθεση του Διοικητή της ΤτΕ η οποία για την πτώση των τιμών των ακινήτων αναφέρεται ότι το δ΄ τρίμηνο του 2012 έφθασε η υποχώρηση των τιμών στο 27,9% και το 2013 στο 33,4%. : «…η φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας στην διάρκεια της κρίσης έχει επιτείνει την ύφεση στην αγορά ακινήτων και έχει αποθαρρύνει σημαντικά τη ζήτηση… η στρέβλωση η οποία προκαλείται από την ύπαρξη των αντικειμενικών αξιών που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν σημαντικά τις εμπορικές αξίες των ακινήτων, οδηγεί σε τεχνική υπερφορολόγηση της ακίνητης περιουσίας και σε περαιτέρω μη ορθολογική πλέον συμπίεση των αξιών»

Οι παράλογες αντικειμενικές

Οι αξίες που προσδιορίζει η εφορία για τα νεόδμητα διαμερίσματα είναι κατά κανόνα υψηλότερες των τιμών των πράξεων κατά ποσοστό που κυμαίνεται από 3% έως 33% ανάλογα με την περιοχή, σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα του Ελληνικού Ινστιτούτου Εκτιμητικής.Στα παλαιά διαμερίσματα οι αντικειμενικές τιμές είναι κατά κανόνα υψηλότερες των τιμών των πράξεων κατά ποσοστό που κυμαίνεται από 20% έως 70% ανάλογα με την περιοχή.

Τα 10 «εργαλεία» για να σερφάρεις στο διαδίκτυο χωρίς να αφήνεις ψηφιακά ίχνη.

SHARE

09 Νοεμβρίου

11:002014

Η ιδιωτικότητα και η κρυπτογράφηση είναι έννοιες που «ακούγονται» όλο και περισσότερο στις μέρες μας. Σιγά - σιγά τις εντάσσουν στην ατζέντα τους και μεγάλες εταιρείες, όπως η Apple και η Google που προσφέρουν κωδικοποίηση στα iOS και Android από προεπιλογή, καθώς και το Facebook που είναι διαθέσιμο και μέσω του Tor.

Στο άρθρο αυτό συγκεντρώσαμε 10 υπηρεσίες και εφαρμογές που θα σε βοηθήσουν να μην αφήνεις ίχνη κατά την περιήγησή σου στο Internet, και να προφυλάξεις τα δεδομένα και τις κλήσεις σου.

Tor Project

Το Tor (The Onion Router) είναι ένα σύστημα που δίνει στους χρήστες του τη δυνατότητα ανωνυμίας στο Internet και δρομολογεί τη διαδικτυακή κίνηση μέσω ενός παγκόσμιου εθελοντικού δικτύου διακομιστών με σκοπό να αποκρύψει την τοποθεσία ενός χρήστη ή τη χρήση της κίνησης από οποιονδήποτε διεξάγει διαδικτυακή παρακολούθηση.

The Guardian Project

Το The Guardian Project είναι ένα σύνολο εφαρμογών (κυρίως για Android συσκευές) που αξίζει να δώσετε σημασία, αν σας ενδιαφέρει η κρυπτογράφηση και να μην "αφήνετε" τα στοιχεία σας κατά το browsing.

DuckDuckGo

Η DuckDuckGo είναι μία μηχανή αναζήτησης που δεν αποθηκεύει δεδομένα του χρήστη από τις αναζητήσεις του ή από το που είναι, πόσο χρόνο χρησιμοποίησε την υπηρεσία κ.λπ.

HTTPS Everywhere

Αν έχετε παρατηρήσει ορισμένα URLs, ξεκινούν με "http://", ενώ σταδιακά όλο και περισσότερα (ειδικά σε όσα υπάρχει η δυνατότητα login) ξεκινούν με "https://", τα οποία είναι ασφαλέστερα. Το HTTPS Everywhere plugin που λειτουργεί σε Chrome, Firefox και Opera, προσπαθεί να μετατρέψει κάθε URL από HTTP σε HTTPS.

Ghostery

Το Ghostery είναι ένα πρόσθετο που εμποδίζει την εκτέλεση κώδικα παρακολούθησης που υπάρχει σε κάποιες ιστοσελίδες, βελτιώνει την ταχύτητα του ανοίγματος της ιστοσελίδας και μειώνει τα "αποτυπώματα" του χρήστη στο διαδίκτυο.

Privacy Badger

To Privacy Badger, είναι ένα addon για τους Firefox, Chrome και Opera που έχει δημιουργηθεί από το Electronic Frontier Foundation (EFF) και σαν στόχο έχει την προστασία των προσωπικών δεδομένων, κάνοντας αντίστοιχη δουλειά με το αμφιλεγόμενο πλέον AdBlock-Plus, μπλοκάροντας διαφημίσεις και άλλα ενοχλητικά αντικείμενα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, προστατεύοντας συγχρόνως την ιδιωτικότητα.

GPG

Το Pretty Good Privacy (PGP) είναι ένα λογισμικό κρυπτογράφησης υψηλής ασφάλειας για λειτουργικά συστήματα όπως τα MS DOS, Unix, VAX/VMS και για άλλες πλατφόρμες, ενώ επιτρέπει την ανταλλαγή αρχείων και μηνυμάτων διασφαλίζοντας το απόρρητο και την ταυτότητα σε συνδυασμό με την ευκολία λειτουργίας.

Το GNU Privacy Guard (GnuPG ή GPG) είναι το ανοικτού κώδικα λογισμικό για κρυπτογράφηση και αποκρυπτογράφηση δεδομένων, όπως ακριβώς το PGP.

Cryptocat

Το Cryptocat είναι μία chat υπηρεσία στην οποία οι συνομιλίες κρυπτογραφούνται, με την διαθέσιμη εφαρμογή να μπορεί να εγκατασταθεί σε Mac, καθώς και ως πρόσθετο στον browser.

Wickr

Το Wickr θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το "Snapchat για μεγάλους". Όπως ακριβώς συμβαίνει με τη δημοφιλής εφαρμογή, το Wickr στέλνει μηνύματα κειμένου, φωτογραφιών και βίντεο τα οποία "αυτοκαταστρέφονται", ενώ παράλληλα κρυπτογραφούνται.

Signal και RedPhone

Τα Signal και RedPhone είναι αντιστοίχως δύο εφαρμογές για iPhone και Android smartphones, που κρυπτογραφούν τις κλήσεις, ενώ η εταιρία πίσω από τις εφαρμογές (Open Whisper Systems), έχει δεχτεί εγκωμιαστικά σχόλια από τον Edward Snowden.

Πηγή: PC Magazine

Ελλάδα Εμείς: Ιδεολογική και Πολιτική Ταυτότητα

 Παναγιώτης Δ. Σταμάτης

Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του κόμματος "Ελλάδα Εμείς"

Ελλάδα Εμείς: Ιδεολογική και Πολιτική Ταυτότητα:

Η Ελλάδα Εμείς ιδρύθηκε ως απαίτηση κοινωνικών αναγκών.

Είναι κόμμα Δημοκρατικό, Κοινωνικό και Πατριωτικό με πνεύμα μεταρρυθμιστικό.

Επιδίωξή μας είναι να καλύψουμε το κενό στο Κέντρο των Πολιτικών παρατάξεων.

Εκφράζουμε  το Πατριωτικό και Κοινωνικό Κέντρο,  εκείνες τις πατριωτικές δυνάμεις  που δεν εκπροσωπούνται από τους ξεπερασμένους πολιτικούς σχηματισμούς.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογικών και πολιτικών καταβολών.

Επιδιώκουμε και αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη, την απασχόληση, την αξιοκρατία,  την  αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της Χώρας και τελικά την ανάκαμψη και την αξιοπρεπή διαβίωση όλων των πολιτών.

Προτεραιότητά μας είναι η μεγαλύτερη δυνατή αξιοποίηση του Τουρισμού, του Πολιτισμού, της Ναυτιλίας, του Ορυκτού Πλούτου, και η άμεση ανάπτυξη σύγχρονων πρωτογενών  παραγωγικών μονάδων και πιστοποιημένων μονάδων μεταποίησης Αγροτικών Προϊόντων.

Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι το σημερινό αδύναμο πολιτικό σύστημα διέρχεται βαθιά κρίση αξιοπιστίας και δείχνει αδύναμο να διαχειριστεί την παρούσα εξαιρετικά δύσκολη και κρίσιμη κατάσταση.

Έχουμε ανάγκη για μια ηγεσία που να μας αντιπροσωπεύει με τιμή και περηφάνια.

Απευθυνόμαστε σ’ ολόκληρη την κοινωνία και ιδιαίτερα στο πρωτοποριακό κομμάτι του λαού, το οποίο υπάρχει και αγωνιά για το μέλλον της Χώρας.

Δεσμευόμαστε για την κοινωνική-οικονομική ανάσταση του Έθνους, διασφάλιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας.

Η χώρα χρειάζεται νέο αναθεωρημένο  και σύγχρονο Σύνταγμα το οποίο θα είναι για το λαό και όχι τους κυβερνόντες.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ-ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΔΕΚΟ

Ο κ. Ρακιντζής στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής είχε κάνει λόγο για «ιδιότυπη ασυλία των επωνύμων και για εμπόδια στο έργο του, όποτε προσπαθεί να ελέγξει επωνύμους» καθώς και για «απαλλαγή των ΔΕΚΟ από ευθύνες, γεγονός που υποκρύπτει αμνηστία εξαιτίας νόμου που ψήφισε η Βουλή».

Τα «εμπόδια» – όπως αναφέρει ο γενικός επιθεωρητής – αφορούν «στη μη σύμπραξη ή αποστολή απαραίτητων για τον έλεγχο στοιχείων, στη μη υλοποίηση πορισμάτων και εκθέσεων ελέγχου, στην αποφυγή αναζήτησης πειθαρχικών ευθυνών εμπλεκόμενων υπαλλήλων, οργάνων ή λειτουργών του δημόσιου τομέα (ειδικά των αιρετών).

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων που ζήτησε από τον γενικό επιθεωρητή να μην υποδεικνύονται πλέον εκ μέρους του συγκεκριμένες φορολογικές δράσεις νομικών προσώπων ή φυσικών προσώπων ή ακόμα και εμπλεκομένων σε υποθέσεις διαφθοράς δημοσίων λειτουργών με το αιτιολογικό ότι οι φορολογικοί έλεγχοι προγραμματίζονται πλέον από την κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών μέσω ειδικού συστήματος ανάλυσης κινδύνου με συγκεκριμένες εντολές προς τις ΔΟΥ.

Οι υποθέσεις είναι:

1) Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων: το 2009 εντοπίσθηκαν μισθολογικές υπερβάσεις περίπου 30 εκατ. ευρώ. Οι υπερβάσεις επιβεβαιώθηκαν από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους που ζήτησε την επιστροφή των χρημάτων. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών άσκησε διώξεις για απιστία στα μέλη του ΔΣ του ΟΣΚ, αλλά με το άρθρο 39 παρ. 12 του νόμου 4024/2011 νομιμοποιήθηκαν αναδρομικά οι υπερβάσεις.

2) ΟΚΑΝΑ: το 2010 διαπιστώθηκαν μισθολογικές υπερβάσεις, που επιβεβαιώθηκαν από το ΓΛΚ και η έκθεση της ΓΕΔΔ διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών. Με το άρθρο 111 του νόμου 4172/2013 δεν αναζητούνται οι καταβληθείσες πάσης φύσεως υπερβάσεις.

3) δημοτικές επιχειρήσεις: οι νόμοι 4071/2012 και 4170/2013 διέγραψαν τα χρέη όλων των δημοτικών επιχειρήσεων. Στη συνέχεια η 49/2014 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, ερμηνεύοντας τις διατάξεις αυτές, αποφάνθηκε ότι απαλλάσσονται οι διοικούντες τις δημοτικές επιχειρήσεις από κάθε προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη, αλλά και οι συνυπόχρεοι ιδιώτες.

4) διάταξη 20 ημερών: με το άρθρο 1 παρ. ΙΕ.12 του νόμου 4254/2014 τροποποιήθηκε το άρθρο 263α του Ποινικού Κώδικα ώστε κατηγορίες προσώπων να παύσουν να θεωρούνται υπάλληλοι νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου στα οποία μπορούν να διατεθούν επιχορηγήσεις κ.λπ. από νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τράπεζες κ.λπ., και, άρα, δυνάμει υποκείμενα εγκλημάτων σχετικών με την υπηρεσία. Η διάταξη αυτή έμεινε για 20 μέρες και επανήλθε η προηγούμενη! «Δημιουργείται μείζον θέμα, καθόσον για όλες τις εκκρεμούσες υποθέσεις θα γίνει επίκληση της ευνοϊκότερης διάταξης, έστω και αν ίσχυσε για μία ημέρα» τονίζει ο Λ. Ρακιντζής.

5) ΟΑΕΕ: με το άρθρο 20 παρ. 6 εδάφιο β του νόμου 4255/2014 παύουν οριστικά οι εκκρεμείς ποινικές διώξεις που αφορούν σε κάθε είδους πράξεις και παραλείψεις σχετιζόμενες με διάθεση πόρων του ΟΑΕΕ για την εξυπηρέτηση του σκοπού του.

6) επιδόματα υπουργείου Υγείας: με το άρθρο 51 παρ. 9 του νόμου 3918/2011 παύει η αναζήτηση ως αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών που χορηγήθηκαν ως επιδόματα μεταπτυχιακών σπουδών στους προϊσταμένους των γενικών διευθύνσεων κ.λπ. φορέων του υπουργείου Υγείας για την περίοδο 1 Σεπτεμβρίου 2005 έως 31 Σεπτεμβρίου 2010 και η εκ των υστέρων άρση τυχόν γενομένων καταλογισμών.

7) δωροδοκία: με το άρθρο 68 του νόμου 4139/2013 τροποποιήθηκε το άρθρο 235 του Ποινικού Κώδικα και ορίσθηκε ότι “δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης”. Τελικά, ύστερα από έντονες αντιδράσεις, και της ΓΕΔΔ, η διάταξη αυτή καταργήθηκε με τον νόμο 4198/2013.

8) PSI: με το άρθρο 3 παρ. 8, 9 και 10 του νόμου 4046/2012 απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των ελληνικών τραπεζών που αποφάσισαν την συμμετοχή στους στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, αλλά και τα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος για την απόφαση συμμετοχής του Κοινού Κεφαλαίου των ΝΠΔΔ και των ασφαλιστικών φορέων σε πρόγραμμα ανταλλαγής τίτλων του ελληνικού δημοσίου, ή άλλης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, κατ’ εφαρμογή προγράμματος για την αναδιάταξη του ελληνικού χρέους.

9) ιδιωτικοποιήσεις: με το άρθρο 31 παρ. 4 ου νόμου 4141/2013 αναστέλλεται η ποινική δίωξη των προσώπων στα οποία είχε ή πρόκειται να ανατεθεί η νόμιμη εκπροσώπηση των εταιρειών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για οφειλές των εταιρειών προς το δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικούς οργανισμούς, περιφέρειες και δήμους. Η αναστολή διαρκεί μέχρι την ολοκλήρωση είτε της αποκρατικοποίησης της εταιρείας για οφειλές της οποίας διώκεται ο νόμιμος εκπρόσωπός της ή έχουν επισπευθεί μέτρα εκτέλεσης, είτε μέχρι την αξιοποίηση επιμέρους περιουσιακών στοιχείων είτε μέσω της μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων της στο ΤΑΙΠΕΔ είτε μέχρι να τεθεί σε λύση και εκκαθάριση, οπότε αίρεται το αξιόποινο των πράξεων και παύουν οι ποινικές διώξεις.

10) δάνεια τραπεζών: στο άρθρο 78 του νόμου 4176/2013 ορίσθηκε ότι δεν συνιστά απιστία για τον πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και τα στελέχη των τραπεζών η σύναψη δανείων με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, εφόσον πληρούνται δύο προϋποθέσεις: α) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων κάθε τράπεζας, β) τηρήθηκαν οι κανονιστικές διατάξεις της Τράπεζας της Ελλάδος.

11) ΛΑΡΚΟ: με το άρθρο 9 παρ. 2 του νόμου 4224/2013 ορίσθηκε ότι τα μέλη του ΔΣ ή άλλου συλλογικού οργάνου της ΛΑΡΚΟ δεν έχουν ποινική, αστική, διοικητική ή άλλη ευθύνη κατά την άσκηση των καθηκόντων τους που αφορούν την αποκρατικοποίηση ή την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ. Επίσης δεν έχουν ευθύνη για χρέη της προς το δημόσιο, ΝΠΔΔ και οργανισμούς του δημοσίου.

12) αγροτικοί συνεταιρισμοί: με το άρθρο 19 του νόμου 4224/2013αναστέλλονται όλες οι ποινικές διώξεις για προέδρους και μέλη ΔΣ αγροτικών συνεταιρισμών, καθώς και για τα στελέχη τους (γενικοί διευθυντές, διευθυντές, διαχειριστές, γραμματείς, ταμίες) με την προϋπόθεση ότι οι συνεταιρισμοί συγχωνεύονται ή τίθενται σε εκκαθάριση.

13) ιδρύματα πρόνοιας: με το άρθρο 55 του νόμου 4262/2014 αναστέλλεται από την υπογραφή συμφώνου εξυγίανσης η ποινική δίωξη και η εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το δημόσιο και της μη καταβολής ασφαλιστικών εισφορών για νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δεν έχουν πτωχευτικό χαρακτήρα, παρέχουν δευτεροβάθμια κοινωνική φροντίδα ή έχουν ως αποκλειστικό καταστατικό σκοπό την υποστήριξη των παραπάνω νομικών προσώπων.

14) ταβέρνες Σχινιά: με το άρθρο 63 του νόμου 4280/2014 ο υπουργός Περιβάλλοντος (ύστερα από τροπολογία 6 βουλευτών), και παρά την αντίθετη απόφαση του ΣτΕ, έδωσε παράταση ενός χρόνου στη λειτουργία έξι ταβερνών στο εθνικό πάρκο Σχινιά – Μαραθώνα, οι οποίες λειτουργούσαν αυθαίρετα.

ΠΕΣ ΜΟΥ.