ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΞΩΔΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΚ

  ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

        ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ    

      Του………………………………     του …………………, ……………….. ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού κατοίκου Αθηνών,  οδός ………………… αρ……….

                                                                                             Α.Μ.   ……………………

                                                          KATA

1.  Του  Υπουργού Οικονομικών

2.  Του Διευθυντού της  Διεύθυνσης Στρατιωτικών Συντάξεων  του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους , Αθήνα, οδός Κάνιγγος, αριθ. 29.

                                                             ΚΑΙ

        Της  Μείωσης των  Συντάξεων, Επιδομάτων Εορτών και Αδείας.

                        *******************************

Σύμφωνα με τα πρακτικά  ΤΗΣ 4ης   ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ 31ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 οι μειώσεις των συντάξεων κρίθηκαν αντισυνταγματικές, παράνομες και καταχρηστικές και συγκεκριμένα:

«Το Σύνταγμα και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου  (ΕΣΔΑ) δεν εγγυώνται ορισμένο ύψος μισθού ή σύνταξης. Ο περιορισμός τους, όμως, από το νομοθέτη επιβάλλεται το μεν να μην θέτει σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση των οικονομικώς ασθενεστέρων τάξεων (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), το δε να πρόκειται για μέτρο ικανό και πρόσφορο για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, τηρουμένων των αρχών της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος) και της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος). Περαιτέρω, οι ρυθμίσεις της παραγράφου 3, με τις οποίες μειώνονται, ήδη για Πέμπτη (5^η) φορά από το έτος 2010, οι συντάξεις του Δημοσίου, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς συνεκτίμηση των λοιπών οικονομικών επιβαρύνσεων, που έχουν στο μεταξύ επιβληθεί, μπορεί να πλήξει το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης μεγάλης κατηγορίας των υποκείμενων στη μείωση συνταξιούχων. Πέραν αυτού, μολονότι δεν μπορεί κατ’ αρχήν να αμφισβητηθεί ότι με τις ως άνω ρυθμίσεις διώκεται η ικανοποίηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνισταμένου στην περιστολή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ούτε αιτιολογείται, ούτε τεκμηριώνεται, με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων, η προσφορότητα και αναγκαιότητα των θεσπιζομένων περιορισμών για την επίτευξη του σκοπού αυτού, υπό την έννοια της εξάντλησης κάθε άλλου διαθέσιμου μέτρου, ούτως ώστε να αποτραπεί η επιβάρυνση, για πολλοστή φορά, της ίδιας κατηγορίας πολιτών, πολύ περισσότερο, μάλιστα που οι μειώσεις υπολογίζονται με ενιαίο ποσοστό επί του συνόλου του ποσού κάθε σύνταξης, χωρίς εσωτερική κλιμάκωσή τους, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δυσανάλογες επιβαρύνσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται ζητήματα συμβατότητας των επίμαχων ρυθμίσεων με τις προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις.

Η ολοσχερής κατάργηση με τη διάταξη αυτή των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος άδειας αδιακρίτως, σε συνδυασμό και με τις μεγάλες μειώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για τους χαμηλοσυνταξιούχους του Δημοσίου, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα συμβατότητας της διάταξης αυτής προς τα άρθρα 22 παρ. 4 και 2 παρ. 1 του Συντάγματος.»

Το Κράτος  δεν αναζήτησε ως όφειλε άλλες εναλλακτικές λύσεις για αύξηση των εσόδων όπως την πάταξη της φοροδιαφυγής  καθώς, όπως έχει ήδη κριθεί με την 668/2012 (Ολ.ΣτΕ), απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, επί των εφαρμοστικών του Μνημονίου διατάξεων, «δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία».

Το Κράτος βάσει του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος, έχει υποχρέωση να σεβαστεί την αρχή της αναλογικότητας όταν πρόκειται να επιβάλει περιορισμούς σε δικαιώματα των πολιτών και να εκτιμήσει κατά πόσο το επιδιωκόμενο οικονομικό, εν προκειμένω, αποτέλεσμα είναι δυνατό να επιτευχθεί με άλλα ηπιότερα μέσα.

Επειδή το άρθρο 111 παρ. 1 του Συντάγματος διακελεύει:

«Κάθε διάταξη νόμου ή διοικητική πράξη με κανονιστικό χαρακτήρα που είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα καταργείται από την έναρξη της ισχύος της.»

                                               ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ για την άδικη και μη νόμιμη επικείμενη μείωση της συντάξεώς μου και την κατάργηση των επιδομάτων Δώρων και Αδείας.

ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως να μην προβείτε σε οποιαδήποτε μείωση, κατάργηση, παρακράτηση και σε οποιαδήποτε άλλη πράξη σας που θα μου επιφέρει μείωση του αποκλειστικού  εισοδήματός μου και μείωση του επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης μου.

ΑΛΛΩΣ, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι θα προβώ σε κάθε απαραίτητη κατά  Νόμον ενέργεια προς προστασία των εννόμων δικαιωμάτων και συμφερόντων μου που θίγονται από τα ανωτέρω, προς αποκατάσταση της  υλικής και ηθικής βλάβης που  θα έχω υποστεί, ενώπιον παντός αρμοδίου Δικαστηρίου ή αρχής, την άσκηση πειθαρχικής και ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου,  δια των αρμοδίων εισαγγελικών και διοικητικών αρχών, για τυχόν πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες και παραλήψεις, όπως της Παράβασης Καθήκοντος (259 ΠΚ).

                                                                                                        Αθήνα 22-11-2012

                                                            Ο Εξωδίκως Δηλών
                                                             και διαμαρτυρόμενος