ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΙ ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΑΘΗΝΩΝ ΠΟΥ ΚΡΙΝΕΙ ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ

Αριθμός απόφασης 3.941/2012

Αριθμός κατάθεσης αγωγής: ……………..

Αριθμό κατάθεσης παρεμπίπτουσας αγωγής: ……………..

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αποτελούμενο από το Δικαστή Χαράλαμπο Σεβαστίδη, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Ευαγγελία Ανδριοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 21 Σεπτεμβρίου 2012 για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:

Α) Του ενάγοντος ………………………………..

Των εναγομένων: …………………... και 3) του νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Υπατίας, αριθ. 5) και εκπροσωπείται νόμιμα

Β) Του παρεμπιπτόντως ενάγοντος …………………..

Των παρεμπιπτόντως εναγομένων: ………………….

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Μεταξύ των πηγών δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνονται και οι Οδηγίες, που προβλέπονται και ρυθμίζονται στο άρθρο 288 ΙΙΙ της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Η Οδηγία είναι η πλέον ιδιόρρυθμη πράξη που προβλέπει το κοινοτικό/ενωσιακό δίκαιο∙ απευθύνεται μόνο στα κράτη μέλη και άρα καταρχήν όχι στα φυσικά και νομικά πρόσωπα (βλ. και Ε.Σαχπεκίδου, ευρωπαϊκό δίκαιο, 2011, σελ. 460). Η Οδηγία δεσμεύει κάθε κράτος μέλος, στο οποίο απευθύνεται, όσον αφορά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αλλά αφήνει την επιλογή του τύπου και των μέσων στην αρμοδιότητα των εθνικών αρχών (βλ. σχετ. και Π.Κανελλόπουλο, το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2010, σελ. 288, Λ.Κοτσίρη, ευρωπαϊκό εμπορικό δίκαιο, τομ. Ι, 2003, σελ. 72, Ε.Σαχπεκίδου, ό.π., σελ. 460). Επομένως, η Οδηγία δεσμεύει το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνεται ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το οποίο (αποτέλεσμα) δεν είναι οι γενικοί κοινοτικοί σκοποί, αλλά τα από το περιεχόμενο της ίδιας της Οδηγίας απορρέοντα έννομα αποτελέσματα, στα οποία τα κράτη μέλη αποδέκτες πρέπει να δώσουν εσωτερική ισχύ (Λ.Κοτσίρης, ό.π., σελ. 72). Σε σχέση με την ελευθερία επιλογής του τύπου και των μέσων πραγμάτωσης του επιδιωκόμενου αποτελέσματος πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτή είναι αρκετά περιορισμένη αφενός διότι συνήθως οι Οδηγίες χαρακτηρίζονται από ρυθμιστική ένταση αφετέρου διότι η ελευθερία επιλογής δεν επηρεάζει την υποχρέωση των κρατών μελών να επιλέγουν την πιο κατάλληλη μορφή και μέθοδο διασφάλισης του επιδιωκομένου με την Οδηγία αποτελέσματος (Λ.Κοτσίρης, ό.π., σελ. 72-73). Περαιτέρω, το άρθρο 288 ΙΙΙ ΣΛΕΕ (βλ. αντίστοιχα και άρθρο 249 ΣΕΚ) δεν προσδίδει στην Οδηγία ρητά δύναμη άμεσης εφαρμογής, αφού προϋποθέτει μεταφορά αυτής στο εθνικό δίκαιο μέσω των αρμόδιων εθνικών οργάνων. Ωστόσο η ίδια η διάταξη δεν αποκλείει την αμεσότητα εφαρμογής της Οδηγίας που έχει πληρότητα, εφόσον παρέλθει η προθεσμία μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο. Έτσι, το ΔΕΚ έχει την τάση να αναγνωρίζει άμεσο αποτέλεσμα στην Οδηγία, όταν αυτή είναι σαφής και απονέμει δικαιώματα στα άτομα, τα οποία μπορούν να τα επικαλεστούν ενώπιον των εθνικών τους δικαστηρίων, ιδίως όταν το κράτος μέλος παρέλειψε να τηρήσει την προθεσμία που η Οδηγία έθεσε για τη μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο. Εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις πρόσδοσης στην Οδηγία άμεσου αποτελέσματος, τόσο οι εθνικές αρχές όσο και τα εθνικά δικαστήρια υποχρεούνται αυτεπαγγέλτως δυνάμει το κοινοτικού δικαίου να την εφαρμόζουν άμεσα (βλ. και Λ.Κοτσίρη, ό.π., σελ. 74). Γίνεται, εξάλλου, δεκτό ότι η προαναφερόμενη ευχέρεια του κράτους να επιλέξει μεταξύ περισσότερων δυνατών μέσων, προκειμένου να επιτύχει το επιδιωκόμενο με την Οδηγία αποτέλεσμα, δεν αποκλείει τη δυνατότητα των ιδιωτών να επικαλεστούν ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων τα δικαιώματα, των οποίων το περιεχόμενο μπορεί να καθοριστεί με επαρκή ακρίβεια βάσει των διατάξεων της Οδηγίας και μόνο (βλ. έτσι και Λ.Κοτσίρη, ό.π., σελ. 76, με περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία του ΔΕΚ). Περαιτέρω, σε περίπτωση κανονικής συμμόρφωσης του κράτους μέλους προς την Οδηγία, οι έννομες συνέπειες για τον ιδιώτη πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο από τις πράξεις μεταφοράς των εθνικών αρχών και ουδέποτε από την ίδια την Οδηγία. Εντούτοις, οι πράξεις μεταφοράς των εθνικών αρχών δεν βρίσκονται στην απόλυτη διάθεση των εθνικών αρχών και επομένως δεν μπορούν να τροποποιούνται, να ανακαλούνται ή να αντικαθίστανται από τις εθνικές αρχές που τις εξέδωσαν ή από τον ίδιο τον εθνικό νομοθέτη, ακόμη κι αν πρόκειται για τον συντακτικό νομοθέτη (Π.Κανελλόπουλος, ό.π., σελ. 294, Ε.Σαχπεκίδου, ό.π., σελ. 467). Η υλοποίηση του επιδιωκόμενου με την Οδηγία αποτελέσματος δεν πραγματοποιείται απλώς και μόνο με την κανονική έκδοση των πράξεων μεταφοράς της στο εσωτερικό δίκαιο, αλλά το κράτος μέλος εξακολουθεί να δεσμεύεται από το κείμενό της και δεν επιτρέπεται να απομακρυνθεί έστω και αργότερα από τις υποχρεώσεις του (Ε.Σαχπεκίδου, ό.π., σελ. 467).

ΙΙ. Περαιτέρω, σύμφωνα με την Δεύτερη Οδηγία του Συμβουλίου της 30.12.1983 «για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων» (84/5/ΕΟΚ), προβλέπεται στο άρθρο 1 παρ. 4 αυτής ότι «κάθε κράτος μέλος ιδρύει ή εγκρίνει οργανισμό, αποστολή του οποίου είναι να αποκαθιστά, τουλάχιστον εντός των ορίων της υποχρέωσης ασφάλισης, τις υλικές ζημίες ή τις σωματικές βλάβες που προκαλούνται από όχημα αγνώστων στοιχείων ή για το οποίο δεν έχει εκπληρωθεί η υποχρέωση ασφάλισης της παραγράφου 1». Στα πλαίσια του ελληνικού δικαίου το ζήτημα της ίδρυσης και ευθύνης του προβλεπόμενου από την πιο πάνω Οδηγία οργανισμού είχε ήδη προβλεφθεί στα άρθρα 16 επ. Ν. 489/1976, που ήδη κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. 237/1986, καθώς ιδρύθηκε το νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Επικουρικό Κεφάλαιο Ασφάλισης Ευθύνης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων».

ΙΙΙ. Επίσης, σύμφωνα με την Οδηγία του Συμβουλίου της 24.4.1972 «περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής» (72/166 ΕΟΚ) προβλέπεται στο άρθρο 3 παρ. 1 αυτής ότι «κάθε κράτος μέλος λαμβάνει … όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε η αστική ευθύνη, η σχετική με την κυκλοφορία οχημάτων με συνήθη στάθμευση στο έδαφός του να καλύπτεται από ασφάλιση». Στα πλαίσια του ελληνικού δικαίου η συμμόρφωση της Ελλάδας προς την Οδηγία αυτή έλαβε χώρα με τις σχετικές ρυθμίσεις του Ν. 489/1976, που ήδη κωδικοποιήθηκε με το Π.Δ. 237/1986. Μάλιστα, εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η κάλυψη της αστικής ευθύνης από την κυκλοφορία οχημάτων στην Ελλάδα γίνεται στα πλαίσια του εθνικού μας δικαίου αφενός με την πρόβλεψη της υποχρεωτικής κάλυψης με ασφάλιση της έναντι τρίτων αστικής ευθύνης (άρθρα 2 επ. Π.Δ. 237/1986) αφετέρου με την πρόβλεψη της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου σε περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής επιχείρησης (άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ΄ Ν. 489/1976, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τέταρτο του Ν. 4092/2012). Επομένως, η εναρμόνιση της εθνικής μας νομοθεσίας προς την αμέσως πιο πάνω Οδηγία γίνεται όχι μόνο με την πρόβλεψη υποχρεωτικής ασφαλιστικής κάλυψης των οχημάτων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, αλλά και με την πρόβλεψη ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου για τις πιο πάνω περιπτώσεις, δεδομένου ότι αφενός το Κράτος είναι υπεύθυνο για την άσκηση ελέγχου και εποπτείας των ασφαλιστικών εταιριών αφετέρου η προαναφερόμενη Οδηγία απαιτεί κατά τρόπο σαφή την λήψη μέτρων για ασφαλιστική κάλυψη των οχημάτων και όχι για απλή σύναψη ασφαλιστικής σύμβασης.  Με άλλα λόγια η ως άνω Οδηγία απαιτεί από τα κράτη μέλη την πραγματική ασφαλιστική κάλυψη, με ευθύνη κάθε κράτους μέλους.

IV. Με το άρθρο τέταρτο Ν. 4092/2012 τροποποιήθηκαν διατάξεις του Π.Δ. 237/1986 και ειδικότερα με το στοιχείο γ΄ του ως άνω άρθρου αντικαταστάθηκε το άρθρο 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986, το οποίο πλέον προβλέπει μεταξύ άλλων α) ότι η αποζημίωση που καταβάλλει του Επικουρικό Κεφάλαιο για χρηματικές ικανοποιήσεις λόγω ψυχικής οδύνης δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό των 6.000,00 ΕΥΡΩ για κάθε δικαιούχο και β) ότι η αποζημίωση στην περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρίας το συνολικό ποσό για την αποζημίωση από το Επικουρικό Κεφάλαιο καταβάλλεται όχι ολόκληρο, αλλά με βάση ορισμένα ποσοστά που η ως άνω διάταξη λεπτομερώς ορίζει. Πλην, όμως, ο ποσοτικός αυτός περιορισμός της οφειλόμενης από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωσης σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος είναι ανίσχυρος με βάση όσα προαναφέρθηκαν. Ειδικότερα, η περιορισμένη στο ποσό των 6.000,00 ΕΥΡΩ αξίωση κατ’ αυτού για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης είναι ευθέως αντίθετη προς την Δεύτερη Οδηγία του Συμβουλίου της 30.12.1983 (84/5/ΕΟΚ), η οποία ορίζει ότι η αξίωση για αποζημίωση τόσο για υλικές ζημίες όσο και για σωματικές βλάβες (στις οποίες υπάγεται και η αξίωση για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης∙ βλ. έτσι ενδεικτικά ολΑΠ 9/1993, ΕλλΔνη (1994), 333, ΝοΒ (1994), 375) δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τα ελάχιστα όρια ασφαλιστικής κάλυψης. Επίσης, ο περιορισμός σε ορισμένο μόνο ποσοστό της οφειλόμενης από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση πτώχευσης του ασφαλιστή ή άκαρπης εκτέλεσης σε βάρος του ασφαλιστή ή τέλος ανάκλησης της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρίας είναι αντίθετος προς την Οδηγία του Συμβουλίου της 24.4.1972 (72/166 ΕΟΚ), η οποία όπως ήδη αναφέρθηκε επιβάλλει στα κράτη μέλη τη λήψη μέτρων ώστε κάθε όχημα που κυκλοφορεί στο έδαφός τους να καλύπτεται ασφαλιστικά, δηλ. όχι απλά να έχει συνάψει σύμβαση ασφάλισης, αλλά και σε κάθε μεταγενέστερο του τροχαίου ατυχήματος χρόνο να δύναται ο παθών να αποζημιωθεί από ασφαλιστική εταιρία ή άλλο φερέγγυο πρόσωπο. Κατά συνέπεια, εφόσον με τις ως άνω διατάξεις του Ν. 4092/2012 τροποποιούνται οι πράξεις μεταφοράς των πιο πάνω Οδηγιών, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην συμμορφώνεται πλέον με τις επιταγές των Οδηγιών αυτών, οι οποίες έχουν ένα σαφές περιεχόμενο και άρα άμεση εφαρμογή, οι σχετικές διατάξεις του Ν. 4092/2012 είναι ανίσχυρες, σύμφωνα εξάλλου και με όσα αναφέρονται πιο πάνω στη με στοιχείο Ι σκέψη της παρούσας. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι την αντίθεση των ως άνω διατάξεων του Ν. 4092/2012 εντόπισε και επισήμανε και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής στην Έκθεση που συνέταξε σχετικά με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, που στη συνέχεια αποτέλεσε το κείμενο του Ν. 4092/2012.

V. Το άρθρο 2 ΑΚ εκφράζει τη γενικότερη αρχή του δικαίου περί μη αναδρομικότητας των νόμων, που αποβλέπει στην κατά το δυνατό βεβαιότητα των δικαιωμάτων ασφάλειας των συναλλαγών και σταθερότητας δικαίου, η οποία (αρχή) όμως δεν κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα και έτσι η διάταξη αυτή δεν έχει αυξημένη τυπική ισχύ. Επομένως, ο νομοθέτης δεν εμποδίζεται, κατ’ αρχήν, να προσδώσει στο νόμο αναδρομική ισχύ, με μόνο περιορισμό τη μη προσβολή συνταγματικώς προστατευομένων δικαιωμάτων. Στον νόμο μπορεί να δοθεί αναδρομική δύναμη ρητώς ή σιωπηρώς (έμμεσα), όταν δηλαδή από την έννοια και το σκοπό του συνάγεται νομοθετική βούληση περί αναδρομικής ισχύος του, ώστε να ρυθμιστούν και περασμένα γεγονότα ή σχέσεις του παρελθόντος. Εξαιρέσεις από το επιτρεπτό της αναδρομικής ισχύος του νόμου προβλέπονται στο Σύνταγμα από τις διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 και 78 παρ. 2. Από την απόλυτη απαγόρευση στο Σύνταγμα της αναδρομικότητας των νόμων που ορίζουν οι συνταγματικές διατάξεις, συνάγεται, ότι στις άλλες περιπτώσεις η αναδρομική ισχύς είναι μεν επιτρεπτή, δεν μπορεί όμως να υπερβεί τα όρια που θέτουν τα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος, καθώς και οι υπερνομοθετικής ισχύος (άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος) διατάξεις των άρθρων 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε (μαζί με τη Σύμβαση) με το Ν.Δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αυξημένη τυπική ισχύ έναντι των κοινών νόμων «παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας του, ει μη δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους. Αι προαναφερόμεναι διατάξεις δεν θίγουν το δικαίωμα παντός κράτους, όπως θέση εν ισχύϊ νόμους, ους ήθελε κρίνη αναγκαίους προς ρύθμισιν της χρήσεως αγαθών, συμφώνως προς το δημόσιον συμφέρον, ή προς εξασφάλισιν της καταβολής φόρων ή άλλων εισφορών ή προστίμων». Στην κατά τα ανωτέρω προστατευόμενη περιουσία περιλαμβάνονται όχι μόνο τα από το άρθρο 17 του Συντάγματος προστατευόμενα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα και τα νομίμως κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άρα και τα περιουσιακά ενοχικά δικαιώματα και μάλιστα οι περιουσιακού χαρακτήρα απαιτήσεις είτε αναγνωρισμένες με δικαστική ή διαιτητική απόφαση είτε απλώς γεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία με βάση το ισχύον πριν από την προσφυγή στο δικαστήριο νομοθετικό καθεστώς ότι μπορούν να ικανοποιηθούν δικαστικά. Έτσι, σύμφωνα, με τη ρύθμιση της ως άνω διεθνούς συνθήκης, μέσω της αναδρομικής ισχύος νόμου είναι δυνατόν να επέρχεται απόσβεση ή κατάργηση δικαιωμάτων που έχουν απονεμηθεί με προγενέστερο νόμο, μόνο εφόσον, η κατάργηση ή απόσβεση επιβάλλεται για λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος ή ωφέλειας, η συνδρομή των οποίων υπόκειται στον έλεγχο των δικαστηρίων, αφού διαφορετικά η έναντι του κοινού νομοθέτη προστασία των περιουσιακών αυτών δικαιωμάτων θα έμενε χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα (βλ. για τα προαναφερόμενα και ολΑΠ 6/2007, ΕΕμπΔ (2007), 715, Δ (2008), 29, ολΑΠ 40/1998, ΝοΒ (1999), 752, Αρμ (1999), 46, Δ (1999), 230, ΕΕμπΔ (1999), 28).

VI. Με το άρθρο τέταρτο στοιχείο γ΄ Ν. 4092/2012, που τροποποίησε το άρθρο 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986, ορίζεται μεταξύ άλλων και ότι «η ρύθμιση της παρούσας παραγράφου καταλαμβάνει τις ήδη γεγεννημένες αξιώσεις κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου, χωρίς πάντως να θίγει αξιώσεις που έχουν επιδικαστεί με οριστική απόφαση». Επομένως, οι καταργούμενες με την ως άνω διάταξη ενοχικές αξιώσεις των ζημιωθέντων από τροχαίο ατύχημα κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου εμπίπτουν στην έννοια του όρου «περιουσία» του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, καθώς και στην έννοια του όρου «ιδιοκτησία» του άρθρου 17 του Συντάγματος. Εξάλλου, υπάρχει νόμιμη προσδοκία με βάση το μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν. 4092/2012 νομοθετικό καθεστώς ότι οι ως άνω αξιώσεις των παθόντων από τροχαία ατυχήματα κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου μπορούσαν να ικανοποιηθούν δικαστικά. Συνεπώς, η αναδρομική κατάργηση των πιο πάνω ενοχικών αξιώσεων είναι αντίθετη στα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος και 1 του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Μάλιστα, η προαναφερόμενη νομοθετική μεταβολή δεν φαίνεται να επιβάλλεται από λόγους δημόσιας ωφέλειας. Συγκεκριμένα, κατά την Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 4092/2012, με τις πιο πάνω διατάξεις του Ν. 4092/2012 γίνεται προσπάθεια να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του Επικουρικού Κεφαλαίου, επιχειρώντας να σταθμιστούν οι υποχρεώσεις του χωρίς να διακινδυνεύει η οικονομική του θέση, λόγω ακριβώς του ιδιαίτερου επικουρικού του σκοπού. Πλην, όμως, αν ως δημόσια ωφέλεια νοείται η θέση του Επικουρικού Κεφαλαίου και η αποζημίωση παθόντων από τροχαία ατυχήματα, στις περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι πιο πάνω διατάξεις του Ν. 4092/2012 αναιρούν την ίδια τη λειτουργία του Επικουρικού Κεφαλαίου, το οποίο πλέον δεν θα καταβάλει παρά μόνο ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που οι παθόντες τροχαίων ατυχημάτων δικαιούνται, με αποτέλεσμα να καταργούνται δικαιώματα αυτών που κατ’ επίφαση ο Ν. 4092/2012 ήθελε να προστατέψει. Εξάλλου, οι προαναφερόμενες διατάξεις του Ν. 4092/2012 προσβάλλουν και την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, καθώς προβλέπονται μέτρα που δεν είναι αναγκαία ούτε πρόσφορα για την προστασία του Επικουρικού Κεφαλαίου και την αποζημίωση των παθόντων από τροχαία ατυχήματα, αφού το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτευχθεί με την προληπτική επιτήρηση και τον έλεγχο των ασφαλιστικών εταιριών, αλλά και την μέριμνα για την ελαχιστοποίηση των οχημάτων που κυκλοφορούν ανασφάλιστα. Επίσης, οι πιο πάνω διατάξεις του Ν. 4092/2012 θίγουν τον πυρήνα του σχετικού δικαιώματος των παθόντων να αξιώνουν την ικανοποίηση των ήδη γεννημένων απαιτήσεών τους από το Επικουρικό Κεφάλαιο.

VII. Με το άρθρο 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986 ορίζεται ότι «οι τόκοι που στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου του παρόντος άρθρου υποχρεούται να καταβάλει το Επικουρικό Κεφάλαιο υπολογίζονται σε κάθε περίπτωση με επιτόκιο έξι τοις εκατό (6%) ετησίως». Η διάταξη αυτή αναγνωρίζει υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου ευνοϊκή μεταχείριση ως προς το θέμα της επιδίκασης τόκων, χωρίς να δικαιολογείται τούτο από λόγους δημοσίου συμφέροντος, δοθέντος ότι το απλό ταμειακό συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή το γενικό συμφέρον και δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση του δικαιώματος των παθόντων από τροχαία ατυχήματα να απαιτήσουν και να λάβουν τόκους για τις αξιώσεις τους σε ποσοστό ίδιο με εκείνο που καταβάλλουν οι ιδιώτες. Εξάλλου, δεν συνιστά τέτοιο λόγο δημοσίου συμφέροντος το γεγονός ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο, που είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του Κράτους. Επομένως, η προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986 έρχεται σε αντίθεση α) µε τα άρθρα 4 παρ. 1, και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού µε αυτή αναγνωρίζεται υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου ευνοϊκή μεταχείριση, β) με το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, αφού δεν προκύπτει ότι υφίσταται λόγος δημοσίου συμφέροντος, που να καθιστά ανεκτή τη διαφοροποίηση αυτή, γ) µε την διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ενόψει του ότι γίνεται προσβολή της περιουσίας του κάθε παθόντος-δανειστή του Επικουρικού Κεφαλαίου, χωρίς να γίνεται επίκληση σοβαρού λόγου δημοσίου συμφέροντος και δ) µε την ήδη και συνταγματικώς κατοχυρωμένη (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) αρχή της αναλογικότητας (βλ. για τα προαναφερόμενα ολΑΠ 4/2012, ΕφΑΔ (2012), 578, ΧρΙΔ (2012), 440).

Στην προκειμένη περίπτωση ο ενάγων της πρώτης αγωγής ισχυρίζεται ότι στις ……………. και περί ώρα ……………., στο ………… Αττικής, ο πρώτος των εναγομένων οδηγώντας στην οδό ………… με κατεύθυνση από τις οδούς ………………… προς την οδό …………… το με αριθμό κυκλοφορίας …………. ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ανήκε στην αποκλειστική κυριότητα και κατοχή της δεύτερης εναγομένης και το οποίο κατά το χρόνο του επιδίκου τροχαίου ατυχήματος δεν ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη, παραβίασε την πινακίδα υποχρεωτικής διακοπής πορείας (STOP) που υπήρχε στο δικό του ρεύμα πορείας και εισήλθε αιφνιδιαστικά στη διασταύρωση των ανωτέρω οδών με την οδό …………….., όπου μέχρι τότε εκινείτο νόμιμα ο ενάγων οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ………………… ΙΧΕ αυτοκίνητο, που ανήκε στην κυριότητα και κατοχή του ιδίου, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση των δύο οχημάτων. Ότι το εν λόγω τροχαίο ατύχημα, που οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του ενάγοντος και την πρόκληση υλικών ζημιών στο αυτοκίνητό του. Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εις ολόκληρο ο καθένας τους να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των 23.155,00 ΕΥΡΩ, για την αποκατάσταση της θετικής του ζημίας, καθώς και ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από το επίδικο τροχαίο, όπως ειδικότερα κάθε μερικότερο κονδύλιο εξειδικεύεται στην υπό κρίση αγωγή και μάλιστα με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Περαιτέρω, ζητεί να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και τέλος να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων. Με το περιεχόμενο αυτό και αιτήματα η υπό κρίση αγωγή, για το αντικείμενο της οποίας έχει καταβληθεί το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες επιβαρύνσεις (βλ. τα με αριθμό 267987, 178955 και 373196 γραμμάτια αγωγοσήμου με τα επ’ αυτών επικολληθέντα ένσημα του Ταμείου Νομικών), αρμοδίως καθ’ ύλη και κατά τόπο εισάγεται στο Δικαστήριο αυτό (άρθρα 7, 9, 14 παρ. 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 16 αριθ. 12 και 35 ΚΠολΔ) για να δικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 667 και 670 έως 676 ΚΠολΔ (άρθρο 681Α ΚΠολΔ), είναι δε επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 340, 345, 346, 481, 482, 914, 926, 932 ΑΚ, 2, 4, 9, 10 Ν. ΓπΝ/1911, ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την έναρξη ισχύος του ΑΚ με τα άρθρα 47 και 114 ΕισΝΑΚ, 1, 2, 16 επ., 19 παρ. 1 περ. β΄ Ν. 489/1976 «περί υποχρεωτικής ασφαλίσεως της εξ ατυχημάτων αυτοκινήτων αστικής ευθύνης», 173 επ., 907 και 908 παρ. 1 περ. δ΄ ΚΠολΔ. Σημειώνεται στο σημείο αυτό ότι η ένδικη αγωγή είναι νόμιμη ως προς το τρίτο των εναγομένων καθ’ όλο το αιτητικό της, καθώς οι περιορισμοί στο ύψος της αποζημίωσης του ενάγοντος που εισήχθησαν με τον Ν. 4092/2012, ακόμα και εάν θεωρηθεί ότι εφαρμόζονται επί υποθέσεων για τις οποίες δεν εκδόθηκε οριστική απόφαση, αλλά συζητήθηκαν πριν την ψήφιση του Ν. 4092/2012, είναι με βάση τα όσα αναφέρονται στην πιο πάνω μείζονα σκέψη ανεφάρμοστοι, πολύ περισσότερο που στην ένδικη περίπτωση οι αξιώσεις του ενάγοντος είχαν γεννηθεί πριν την ψήφιση του Ν. 4092/2012 και επομένως τίθεται εν προκειμένω και ζήτημα αντισυνταγματικότητας της αναδρομικής ισχύος των διατάξεων αυτών του Ν. 4092/2012. Επίσης, το αίτημα του ενάγοντος για επιδίκαση τόκων υπερημερίας με βάση το άρθρο 346 ΑΚ είναι νόμιμο, λόγω της πρόδηλης αντισυνταγματικότητας του άρθρου 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986, που περιορίζει την υποχρέωση του Επικουρικού Κεφαλαίου για καταβολή τόκων σε ποσοστό 6% ετησίως, σύμφωνα με τα λεπτομερώς αναγραφόμενα στην πιο πάνω μείζονα σκέψη. Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

…………………………

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, δίχως την παρουσία των διαδίκων, στην Αθήνα, στις 29.11.2012

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

ΑΠΙΣΤΙΑ 390 ΠΚ

απιστία : τι είναι και πως τιμωρείται (άρθρο 390 Ποινικού Κώδικα)

  Με αφορμή την είδηση της αθώωσης, από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, των κατηγορουμένων για την υπόθεση της αγοράς (μη) δομημένων ομολόγων, ας πούμε δυο λόγια για το έγκλημα της απιστίας, για το οποίο κατηγορούνταν (δεν εξετάζω αν καλώς ή κακώς αθωώθηκαν).
  Η απιστία, η οποία φυσικά δεν έχει, εν προκειμένω, καμία σχέση με την ..ερωτική απιστία, συνιστά οικονομικό έγκλημα, το οποίο ορίζεται ως εξής : απιστία διαπράττει όποιος, εν γνώσει του, ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας (περιουσίας) έχει τη διαχείριση ή την επιμέλεια, βάσει Νόμου ή βάσει δικαιοπραξίας (σύμβασης).
   Στη βασική του μορφή, το αδίκημα της απιστίας συνιστά πλημμέλημα, που τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια, ενώ γίνεται κακούργημα, που τιμωρείται με κάθειρξη από 5 έως 10 χρόνια, όταν η ζημία υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ !
   Για να τιμωρηθεί ο κατηγορούμενος λοιπόν θα πρέπει να αποδειχθεί ότι έβλαψε ξένη περιουσία, της οποίας είχε τη διαχείριση εκ του Νόμου ή βάσει σύμβασης (ολικά ή και μερικά), με πράξεις νομικές και ότι γνώριζε ότι με τις πράξεις αυτές, βλάπτει τη περιουσία που του εμπιστεύθηκαν (επειδή έχουμε κατάχρηση εμπιστοσύνης, προφανώς γι'αυτό ονομάστηκε α-πιστία).
   Απαιτείται δηλαδή να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος είχε άμεσο δόλο, ότι δηλαδή είτε επιδίωκε τη ζημία του άλλου είτε ότι ήξερε ότι οι πράξεις του θα έχουν ως αναγκαία συνέπεια την επέλευση της βλάβης ξένης περιουσίας, που διαχειρίζεται και εντούτοις προχώρησε. Στο σημείο αυτό, "παίζεται" όλο το παιχνίδι, στο αν δηλ. θα αποδειχθεί ή όχι ο δόλος, διότι η ζημία εύκολα αποδεικνύεται.
   Παραδείγματα απιστίας : 1. απιστία κατά τράπεζας διαπράττει ο αρμόδιος για τη χορήγηση δανείων υπάλληλός της, ο οποίος χορηγεί δάνεια σε -αντικειμενικά- αφερέγγυες εταιρίες, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα δάνεια !
2. απιστία διαπράττει ο μεσίτης, στον οποίο κάποιος έχει αναθέσει τη διαχείριση και εκμίσθωση των ακινήτων του, όταν τα νοικιάζει σε πολύ χαμηλότερες από τις πραγματικές τιμές και μάλιστα σε "δικά" του πρόσωπα !
3. απιστία διαπράττει ο διαχειριστής περιουσίας ανηλίκου ή προσώπου υπό δικαστική συμπαράσταση, όταν π.χ πουλάει ακίνητο σε εξευτελιστική τιμή.
4. οι συνηθέστερες κατηγορίες απιστίας πάντως, αφορούν διαχειριστές προσωπικών εταιριών ή ΕΠΕ ή μέλη του Δ.Σ ανωνύμων εταιριών, κάθε φορά που με τις πράξεις ή παραλείψεις τους ζημιώνουν τους άλλους εταίρους ή τους μετόχους, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι υπηρετούν (με παχυλούς πολλές φορές μισθούς) !
    Ειδική μορφή απιστίας συνιστά η απιστία περί την υπηρεσία (ή στην υπηρεσία), όταν ο κατηγορούμενος είναι υπάλληλος (εν ευρεία έννοια) και βλάπτει τη δημόσια περιουσία (πάλι εν ευρεία έννοια, όπως ορίζεται στο Νόμο) καθώς και η απιστία δικηγόρου, η οποία έχει γενικότερη έννοια και σκοπό έχει να διαφυλάξει τη σχέση εμπιστοσύνης, που πρέπει να υπάρχει μεταξύ δικηγόρου και εντολέα και άσχετα από την ύπαρξη ή όχι οικονομικής βλάβης.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ Α/ΓΕΝ ΚΟΣΜΑ ΧΡΗΣΤΙΔΗ:ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΙΣ Ε.Δ.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ Α/ΓΕΝ ΚΟΣΜΑ ΧΡΗΣΤΙΔΗ:ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΙΣ Ε.Δ.

 

Σε συνέχεια της κίνησής του να θέσει θέμα ηθικού των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού και να έρθει σε απ'ευθείας αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, ο Α/ΓΕΝ Κοσμάς Χρηστίδης, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Real News και αφενός υποστηρίζει αυτά που ήδη ανέφερε στο έγγραφό του που κοινοποίησε στην πολιτική ηγεσία, αφ'ετέρου πλέον θέτει και θεμα επιχειρησιακής ικανότητας του ΠΝ: "Περαιτέρω συρρίκνωση του προϋπολογισμού, με αναπόφευκτα συνεπακόλουθα τη μείωση της επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως και τη δυσκολία συντήρησης και αναβάθμισης του υπάρχοντος υλικού, δεν μπορεί παρά να την επηρεάσει μεσο-μακροπρόθεσμα".

Τα όσα αναφέρει και στο έγγραφο και στην συνέντευξη ουδόλως στερούνται βάσεως, αντίθετα είναι 100% υπαρκτά ζητήματα και δεν πρέπει να αποκλείονται και περαιτέρω κινήσεις του, όπως υποβολή της παραίτησής του τις επόμενες ημέρες ("Επομένως, είναι έτοιμος να παραιτηθεί θέτοντας το συμφέρον του Έθνους και του Πολεμικού Ναυτικού πάνω από τον εαυτό του. Δεν συμβιβάζεται σε ζητήματα εθνικού συμφέροντος, ηθικής, προσωπικού κύρους και Ναυτικών Παραδόσεω" αναφέρει. 

Χαρακτηρίζει τα οικονομικά μέτρα "δυσανάλογα" σε βάρος των στελεχών και θέτει και πάλι θέμα ηθικού, λόγω των περικοπών και ειδικά λόγως πιθανής περικοπής του εφάπαξ. Ειδικά την περικοπή των οδοιπορικών την χαρακτηρίζει "ανήθικη κίνηση". 

Η ουσία: Ο αντιναύαρχος Κ.Χρηστίδης δεν λέει τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν και συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Θα λέγαμε "Και λίγα είπε" αναφορικά με τις διαθεσιμότητες. Το ζήτημα όμως πλέον είναι πολιτικό: Για πρώτη φορά μετά το 1974 ένας Αρχηγός Κλάδου προχωρά σε 100% πολιτική παρέμβαση. Έστω και αν είναι αυτός που ευεργετήθηκε από το πραξικόπημα Μπεγλίτη-Παπανδρέου. 

Το ερώτημα είναι τι κάνει η κυβέρνηση.Συνεχίζει την ίδια πολιτική στις Ένοπλες Δυνάμεις με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει ή αλλάζει ρότα; 

Ας δούμε ολόκληρη της συνέντευξη που παραχώρησε στην καλό συνάδελφο Πάρι Καρβουνόπουλο. 

-Εκφράσατε με έγγραφό σας την ανησυχία σας προς την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ για όσα λέγονται και γράφονται για το εφάπαξ του προσωπικού. Είναι η πρώτη επί της ουσίας αντίδραση Αρχηγού Γενικού Επιτελείου μέσα στα θεσμικά όρια βέβαια. Γιατί κάνατε αυτή τη κίνηση; 

Α/ΓΕΝ: "Η πλειονότητα του προσωπικού του ΠΝ προσέφερε και προσφέρει, κυρίως από αγάπη για το Ναυτικό μας και την Πατρίδα, πολλές φορές εις βάρος των οικογενειακών και προσωπικών υποχρεώσεων. Για στελέχη που συνεχίζουν και προσφέρουν από αγάπη και υπευθυνότητα και επιδεικνύουν υψηλότατο αίσθημα ευθύνης, θα ήταν άδικο να μειωθούν οι κόποι ζωής, την ίδια στιγμή που άλλοι συνάδελφοι τους, που έλαβαν την απόφαση και αποστρατεύτηκαν, έχουν ήδη λάβει το σύνολο του εφάπαξ, το οποίο βέβαια και αυτοί δικαιούνταν. Η κίνηση μου λοιπόν αυτή ήρθε ως απλός σεβασμός και ηθική υποχρέωση στον μόχθο των στελεχών του ΠΝ, καθώς πρέπει το εν λόγω προσωπικό να το εμπνεύσω και να το πείσω για την άριστη προπαρασκευή του ΠΝ προς πόλεμο και τη διατήρηση του αξιόμαχου, ανεξάρτητα του πόσο δυσβάσταχτα οικογενειακά προβλήματα τους δημιουργεί η οικονομική κρίση". 

-Οι περικοπές που έχουν υποστεί τα τελευταία τρία χρόνια οι στρατιωτικοί είναι ασύλληπτες. Και υπάρχει το παράπονο ότι σ αυτά τα τρία χρόνια οι στρατιωτικοί ηγέτες των ΕΔ επέλεξαν δημοσίως τουλάχιστον να μην εκφράσουν τους προβληματισμούς τους. Σε άλλες χώρες, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Βρετανία, είδαμε και ακούσαμε τους Αρχηγούς να επισημαίνουν στην κυβέρνηση τις επιπτώσεις των περικοπών. Παρακαλώ για το σχόλιο σας. Επίσης, υπάρχουν κάποιες σκέψεις, κάποια μέτρα που θα μπορούσαν αν εφαρμοστούν να "ανακουφίσουν" το προσωπικό από τις συνέπειες των περικοπών; 

Α/ΓΕΝ: Όντως οι περικοπές που έχουν ήδη υποστεί οι στρατιωτικοί είναι μεγάλες. Βέβαια, ακολουθούν και έτερες, ακόμα μεγαλύτερες. Η σημερινή εποχή είναι δύσκολη για όλους μας. Η Πατρίδα μας ευρίσκεται σε δύσκολη θέση και όλοι οι Έλληνες υποφέρουν οικονομικά. Επομένως, από τα οικονομικά μέτρα δεν μπορεί να εξαιρεθεί το προσωπικό του ΠΝ. Το θέμα είναι τα μέτρα να είναι δίκαια. 

Γνωρίζω ότι είναι δυσβάστακτα για τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι και δυσανάλογα. Καταρχάς, να σας αναφέρω ότι η στρατιωτική Ηγεσία κατ' επανάληψη έχει διατυπώσει, θεσμικά και αρμοδίως, τους προβληματισμούς της για τις πάσης φύσεως μειώσεις επί των αποδοχών και των προϋπολογισμών των Γενικών Επιτελείων. 

Όσο αφορά σε μέτρα που θα μπορούσαν αν εφαρμοστούν να "ανακουφίσουν" το προσωπικό από τις συνέπειες των περικοπών, μπορώ να σταθώ σε πολλά παραδείγματα αλλά θα αναφέρω μόνο δύο. 

Όλα ανεξαιρέτως τα Υπουργεία έχουν θεσμοθετήσει και κατοχυρώσει πληρωμές των υπερωριών και εργασίας πέραν του πενθημέρου. Σε ότι αφορά στο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτό είχε την μορφή επιδόματος ως πάγια οδοιπορικά. Τυχόν κατάργηση των παγίων οδοιπορικών θεωρώ ότι δεν είναι ηθικά δίκαιο, ενώ είναι ηθικά νόμιμη και δίκαιη η θεσμοθέτησή τους, στην ίδια ακριβώς λογική που είναι θεσμοθετημένα για τα Σώματα Ασφαλείας. 

Θεωρώ ότι η διατήρηση των παγίων οδοιπορικών είναι εξαιρετικά σημαντικό θέμα. Να σας τονίσω ότι πολλά στελέχη εργάζονται πολύ πέραν του ωραρίου, χωρίς να έχουν ποτέ εισπράξει ένα ευρώ παραπάνω ή παλαιότερα μία δραχμή. 

Επιπρόσθετα, την καταβολή της ημερήσιας αποζημίωσης στα 3/3 αντί για 2/3 στο προσωπικό των πλοίων του Στόλου, που πλέουν μερόνυχτα για την φύλαξη των ανατολικών μας συνόρων, θεωρώ ηθικά επιβεβλημένη, καθόσον καλύπτεται μέσα από τον μειωμένο λειτουργικό προϋπολογισμό του Ναυτικού και είναι ένα μικρό συμβολικό ποσό που έχει εγκριθεί από την Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και εκκρεμεί η έγκριση από το Υπουργείο Οικονομικών. 

Θα ήθελα να σας αναφέρω ότι είναι διαφορετικό πράγμα να είναι κάποιος 10 ημέρες εν πλω, μακριά από το σπίτι και την οικογένεια του, και διαφορετικό να επιστρέφει κάθε ημέρα στις 10 το βράδυ στο σπίτι του. Δεν αρκεί μόνο να λέμε ότι πρώτη προτεραιότητα είναι ο ανθρώπινος παράγοντας και ότι διοικούμε μέσω ανθρωποκεντρικής διοίκησης. Πρέπει να το κάνουμε και πράξη. 

- Όλο αυτό το διάστημα που οι περικοπές αποτελούν το κύριο θέμα προβληματισμού των στελεχών και του προσωπικού, ακούγονται απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι Αρχηγοί, ειδικά στο τελευταίο πακέτο μέτρων το οποίο έπληξε τις ΕΔ , θα έπρεπε να εξετάσουν ακόμη και το ενδεχόμενο παραίτησης; Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό; 

Α/ΓΕΝ: Οι Αρχηγοί υπηρετούν το έθνος, σέβονται και τιμούν τις παραδόσεις. Λειτουργούν ως οφειλέτες του έθνους, δεν κρατούν καρέκλα και σφραγίδα για να επιβληθούν, αλλά για να προσφέρουν. Ασκούν βίο φιλόπατρι, έντιμο, έμπονο και ασκητικό. Ο Αρχηγός δεν μετράει τι έπραξε, αλλά τι έχει μπροστά του να πράξει, διότι ο δρόμος μπροστά του δεν έχει τέρμα, συνεχώς επεκτείνεται, εξασφαλίζει την κατανόηση του εθνικού συμφέροντος και των προτεραιοτήτων του από τους υφισταμένους του. 

Ο Αρχηγός καλείται να αφήσει πρότυπα συμπεριφοράς προς τους νεότερους , οι οποίοι τον θέλουν ειλικρινή, συνεπή συνετό και αποφασιστικό, με θάρρος της γνώμης, ασυμβίβαστο και πάντα έτοιμο να αναλάβει προσωπική θυσία έναντι του γενικού καλού. Ο Αρχηγός αναγνωρίζει και επαινεί το ήθος, την αρετή, την φρόνηση και την γνώση των στελεχών, προωθεί την αξιοκρατία και ταυτόχρονα κτυπάει τη ραθυμία, την αδιαφορία, την άγνοια και τα παραπτώματα. Επομένως, είναι έτοιμος να παραιτηθεί θέτοντας το συμφέρον του Έθνους και του Πολεμικού Ναυτικού πάνω από τον εαυτό του. Δεν συμβιβάζεται σε ζητήματα εθνικού συμφέροντος, ηθικής, προσωπικού κύρους και Ναυτικών Παραδόσεων. 

Η τιμή του όπλου ανήκει στον Αρχηγό του άρα καθοριστικό κριτήριο στην απόφασή του είναι και τα ερωτήματα: «Τι επιβάλει το χρέος έναντι του ΠΝ και των στελεχών του; Παραίτηση η παραμονή;» «Πιστεύει ο Αρχηγός ότι με την επιλογή ή μη παραίτησης θα συνεχίσει την προσφορά του στο ΠΝ και ότι η προσφορά του θα είναι μεγαλύτερη με την παραίτηση του;» Το δίλημμα λοιπόν είναι υπαρκτό και η απόφαση γνωστή. Το προσωπικό του ΠΝ διαπαιδαγωγείται με τη βασική αρχή ότι ο Κυβερνήτης δεν εγκαταλείπει ποτέ το πλοίο και το πλήρωμα του την ώρα της μάχης. 

-Οι περικοπές που έχουν γίνει έχουν επηρεάσει την επιχειρησιακή μας ικανότητα; Ρωτάω γιατί οι πολίτες ακούνε τους πολιτικούς να λένε ότι δεν υπάρχει καμία επίπτωση, αλλά ανησυχούν. 

Α/ΓΕΝ: Το ΠΝ επί του παρόντος διατηρεί την επιχειρησιακή του ικανότητα. Όμως, περαιτέρω συρρίκνωση του προϋπολογισμού, με αναπόφευκτα συνεπακόλουθα τη μείωση της επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως και τη δυσκολία συντήρησης και αναβάθμισης του υπάρχοντος υλικού, δεν μπορεί παρά να την επηρεάσει μεσο-μακροπρόθεσμα. Τα στελέχη του ΠΝ έχουμε δεσμευτεί δια όρκου να εξαντλήσουμε τα όρια της φυσικής, ψυχικής και πνευματικής αντοχής στην εκτέλεση της αποστολής μας με χρήση των μέσων που μας διαθέτει η πατρίδα μας διότι αυτό συμβαδίζει με το χρέος μας και τις ναυτικές παραδόσεις. 

Ως Αρχηγός ΓΕΝ, στο δημοκρατικό όπλο που υπηρετώ και έχω την τιμή να προΐσταμαι, είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ την πολιτική εντολή να προπαρασκευάσω το ΠΝ για ανάληψη αποστολών και επιχειρήσεων με την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του υπάρχοντος δυναμικού και υλικού. 

Σε ότι αφορά το αξιόμαχο, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία του, το ΠΝ δεν κάμπτεται ενώπιον των δυσμενών συσχετισμών, εμφορείται από δημοκρατικό και επιθετικό πνεύμα και εμπνέεται από την ναυτική παράδοση. Η παρουσία του ΠΝ είναι σεβαστή στην Μεσόγειο, ενώ παγκοσμίως είναι παραδεκτή η ναυτοσύνη του. 

Εν κατακλείδι, το αξιόμαχο στην ουσία στηρίζεται στην επιχειρησιακή εκπαίδευση, στο ηθικό των στελεχών του και στην αξιοκρατία. Η μείωση του λειτουργικού προϋπολογισμού του Ναυτικού, που είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης, έχει ως αποτέλεσμα την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του και την «αναδιάταξη» του Στόλου, θέματα τα οποία έχουν ήδη δρομολογηθεί. 

Το ΠΝ τα τελευταία χρόνια κατέβαλε μία μεγάλη προσπάθεια για να ισοσκελίσει την οικονομική του λειτουργία και να συμβάλει στην αποφυγή δημιουργίας χρεών. Η προσπάθειααυτή περαιτέρω μείωσης του λειτουργικού μας κόστους συνεχίζεται με παροπλισμό παλαιών πλοίων και με λήψη ακόμη και επαχθών μέτρων όπως η μείωση ασκήσεων και αποστολών. Παράλληλα, τα πληρώματα μας έχουν αυξήσει την αυτοεπισκευαστική τους ικανότητα και καρτερικά αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και περαιτέρω ευθύνες για τη διαχείριση των σύνθετων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. 

Όμως, για να διατηρηθεί το αξιόμαχο απαιτείται επιχειρησιακή εκπαίδευση. Τα πληρώματα των πλοίων και οι επιτελείς των θαλάμων επιχειρήσεων χρειάζονται σκληρή, παρατεταμένη εκπαίδευση εν πλω προκειμένου να εξασφαλίζεται η υψηλή ετοιμότητα, η αυτοπεποίθηση και το αναγκαίο ηθικό στην αντιμετώπιση των πραγματικών καταστάσεων. 

Τα παραπάνω προϋποθέτουν εξασφάλιση οικονομικών πόρων τουλάχιστον στους τομείς προμήθειας καυσίμων και ανταλλακτικών.Πολλαπλασιαστής της ισχύος μας και απάντηση στη έλλειψη ποσότητας είναι η ποιότητα και το ηθικό του προσωπικού. Αυτά προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού. Πιστεύω ότι τα στελέχη μας ανταποκρίνονται και διατηρούν υψηλό φρόνημα. 

Στο προσωπικό μας βασίζουμε τα πάντα. Άλλωστε τα ακόλουθα λόγια του Ναυάρχου Κουντουριώτη δεν σταματούν να μας καθοδηγούν: «Εγώ κύριε Πρόεδρε δεν καταγίνομαι με το χι συν ψι και τας γωνίας αποκλίσεως. Ξεύρω να πω ένα πράγμα. Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος. Σας διαβεβαιώ ότι με τα καράβια που έχομε θα κάμουμε καλά τη δουλειά μας». 

-Μέσα σ'αυτή τη θύελλα που βιώνουμε, η ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολική Μεσογείου κυριολεκτικά βράζει. Και το ΠΝ έχει να παίξει σ αυτή τη περιοχή πολύ σημαντικό ρόλο. Ανησυχείτε για τις εξελίξεις στη "γειτονιά" μας; 

Α/ΓΕΝ: Οπωσδήποτε. Κάθε πρόκληση όμως είναι και μία ευκαιρία. Μην ξεχνάτε ότι η κύρια περιοχή που επιχειρούμε ποτέ δεν ήταν ήρεμη. Πιστεύω ότι την παρούσα περίοδο, αλλά και την επόμενη δεκαετία, αναδύονται νέες προκλήσεις για τις οποίες πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να έχουμε λύσεις εκ των προτέρων. Με την παραδοσιακή πρόκληση να είναι παρούσα, με τις ενεργειακές οδούς με τις νέες στρατηγικές συμμαχίες που αναπτύσσονται στην περιοχή, αλλά και με την αστάθεια που παρουσιάζουν ορισμένα κράτη της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ο ρόλος της Ελλάδας γίνεται ολοένα και πιο κομβικός. Το Πολεμικό Ναυτικό αποτελεί ισχυρότατο όπλο στις επιταγές της Κυβέρνησης και του Ελληνικού λαού, με αποτρεπτική ισχύ έναντι της εχθρικής επιβουλής, καθώς και ικανό πρεσβευτή της Ελλάδας στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή.Στηρίζουμε την αμυντική πολιτική της Ελλάδας. 

Φέτος εορτάζουμε τα 100 χρόνια των Βαλκανικών πολέμων. Το Πολεμικό Ναυτικό, αποτέλεσε το ισχυρό χαρτί στα χέρια του τότε Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο όχι μόνο για την είσοδο της χώρας μας στη Βαλκανική Συμμαχία, αλλά και για την απελευθέρωση της χώρας από τον Οθωμανικό ζυγό. Το ΠΝ τιμά τους ήρωες του με σεμνότητα και σεβασμό. Ποιό είναι το μήνυμα σας επ' ευκαιρία του εορτασμού των Βαλκανικών πολέμων? 

Διαχρονικά - από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα - το Πολεμικό μας Ναυτικό προασπίζει τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η σημερινή εποχή μοιάζει σε πολλά με αυτή προ των Βαλκανικών Πολέμων. Λίγο πριν από την έκρηξη των Βαλκανικών Πολέμων, η χώρα μας βρισκόταν σε δύσκολη θέση στο διεθνή περίγυρο και σε δεινή οικονομική θέση. Όμως, λαός, στρατιωτικοί και πολιτεία, καθοδηγούμενοι από τη χαρισματική ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, ύψωσαν το ανάστημά τους και έγιναν ένα, μπροστά στις προκλήσεις της εποχής. Από το Αιγαίο των Βαλκανικών Πολέμων ξεπρόβαλαν οι παραδοσιακές αξίες του Πολεμικού Ναυτικού, το δημοκρατικό πνεύμα, η ναυτοσύνη, η ορμητικότητα, η ανδρεία, η ψυχική δύναμη, η επινοητικότητα, η πρωτοπορία και η πρωτοβουλία. Αξίες που είναι ιερές για εμάς τους σύγχρονους. 

Σήμερα, ένα αιώνα μετά, μία νέα περίοδος αρχίζει για την Ελλάδα, που κινητοποιώντας τις δυνάμεις της πρέπει, όχι μόνο απλά να αγωνιστεί αλλά να κερδίσει το μέλλον της. Τα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον Ναύαρχο Κουντουριώτη «Η πατρίς αξιοί από υμάς όχι απλώς να αποθάνετε υπέρ αυτής. Αυτό θα ήταν το ολιγότερο. Άξιοι να νικήσετε. Και θα νικήσετε. Είμαι υπερβέβαιος» πρέπει να γίνουν συνείδηση του κάθε Έλληνα. Έτσι θα φανούμε κι εμείς αντάξιοι των ηρώων των Βαλκανικών Πολέμων και της γενιάς εκείνης των Ελλήνων, που έβλεπε την πατρίδα της με υπερηφάνεια και ήταν έτοιμη να θυσιαστεί για την ελευθερία της. 

Από τη θέση μου σας διαβεβαιώνω ότι αν απαιτηθεί, πέρα από κάθε αντιξοότητα, το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού, θα αγωνιστεί με τον ίδιο ζήλο και αυταπάρνηση για να υπερασπίσει την ακεραιότητα της πατρίδας μας, την ελευθερία και τη δημοκρατία.

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΞΩΔΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΚ

  ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ

        ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ    

      Του………………………………     του …………………, ……………….. ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού κατοίκου Αθηνών,  οδός ………………… αρ……….

                                                                                             Α.Μ.   ……………………

                                                          KATA

1.  Του  Υπουργού Οικονομικών

2.  Του Διευθυντού της  Διεύθυνσης Στρατιωτικών Συντάξεων  του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους , Αθήνα, οδός Κάνιγγος, αριθ. 29.

                                                             ΚΑΙ

        Της  Μείωσης των  Συντάξεων, Επιδομάτων Εορτών και Αδείας.

                        *******************************

Σύμφωνα με τα πρακτικά  ΤΗΣ 4ης   ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ 31ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 οι μειώσεις των συντάξεων κρίθηκαν αντισυνταγματικές, παράνομες και καταχρηστικές και συγκεκριμένα:

«Το Σύνταγμα και το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου  (ΕΣΔΑ) δεν εγγυώνται ορισμένο ύψος μισθού ή σύνταξης. Ο περιορισμός τους, όμως, από το νομοθέτη επιβάλλεται το μεν να μην θέτει σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση των οικονομικώς ασθενεστέρων τάξεων (άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος), το δε να πρόκειται για μέτρο ικανό και πρόσφορο για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, τηρουμένων των αρχών της ισότητας στην κατανομή των δημοσίων βαρών (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος) και της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος). Περαιτέρω, οι ρυθμίσεις της παραγράφου 3, με τις οποίες μειώνονται, ήδη για Πέμπτη (5^η) φορά από το έτος 2010, οι συντάξεις του Δημοσίου, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς συνεκτίμηση των λοιπών οικονομικών επιβαρύνσεων, που έχουν στο μεταξύ επιβληθεί, μπορεί να πλήξει το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης μεγάλης κατηγορίας των υποκείμενων στη μείωση συνταξιούχων. Πέραν αυτού, μολονότι δεν μπορεί κατ’ αρχήν να αμφισβητηθεί ότι με τις ως άνω ρυθμίσεις διώκεται η ικανοποίηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνισταμένου στην περιστολή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ούτε αιτιολογείται, ούτε τεκμηριώνεται, με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων, η προσφορότητα και αναγκαιότητα των θεσπιζομένων περιορισμών για την επίτευξη του σκοπού αυτού, υπό την έννοια της εξάντλησης κάθε άλλου διαθέσιμου μέτρου, ούτως ώστε να αποτραπεί η επιβάρυνση, για πολλοστή φορά, της ίδιας κατηγορίας πολιτών, πολύ περισσότερο, μάλιστα που οι μειώσεις υπολογίζονται με ενιαίο ποσοστό επί του συνόλου του ποσού κάθε σύνταξης, χωρίς εσωτερική κλιμάκωσή τους, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δυσανάλογες επιβαρύνσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται ζητήματα συμβατότητας των επίμαχων ρυθμίσεων με τις προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις.

Η ολοσχερής κατάργηση με τη διάταξη αυτή των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος άδειας αδιακρίτως, σε συνδυασμό και με τις μεγάλες μειώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για τους χαμηλοσυνταξιούχους του Δημοσίου, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα συμβατότητας της διάταξης αυτής προς τα άρθρα 22 παρ. 4 και 2 παρ. 1 του Συντάγματος.»

Το Κράτος  δεν αναζήτησε ως όφειλε άλλες εναλλακτικές λύσεις για αύξηση των εσόδων όπως την πάταξη της φοροδιαφυγής  καθώς, όπως έχει ήδη κριθεί με την 668/2012 (Ολ.ΣτΕ), απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, επί των εφαρμοστικών του Μνημονίου διατάξεων, «δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπλήρωσης των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία».

Το Κράτος βάσει του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος, έχει υποχρέωση να σεβαστεί την αρχή της αναλογικότητας όταν πρόκειται να επιβάλει περιορισμούς σε δικαιώματα των πολιτών και να εκτιμήσει κατά πόσο το επιδιωκόμενο οικονομικό, εν προκειμένω, αποτέλεσμα είναι δυνατό να επιτευχθεί με άλλα ηπιότερα μέσα.

Επειδή το άρθρο 111 παρ. 1 του Συντάγματος διακελεύει:

«Κάθε διάταξη νόμου ή διοικητική πράξη με κανονιστικό χαρακτήρα που είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα καταργείται από την έναρξη της ισχύος της.»

                                               ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ για την άδικη και μη νόμιμη επικείμενη μείωση της συντάξεώς μου και την κατάργηση των επιδομάτων Δώρων και Αδείας.

ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως να μην προβείτε σε οποιαδήποτε μείωση, κατάργηση, παρακράτηση και σε οποιαδήποτε άλλη πράξη σας που θα μου επιφέρει μείωση του αποκλειστικού  εισοδήματός μου και μείωση του επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης μου.

ΑΛΛΩΣ, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι θα προβώ σε κάθε απαραίτητη κατά  Νόμον ενέργεια προς προστασία των εννόμων δικαιωμάτων και συμφερόντων μου που θίγονται από τα ανωτέρω, προς αποκατάσταση της  υλικής και ηθικής βλάβης που  θα έχω υποστεί, ενώπιον παντός αρμοδίου Δικαστηρίου ή αρχής, την άσκηση πειθαρχικής και ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου,  δια των αρμοδίων εισαγγελικών και διοικητικών αρχών, για τυχόν πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες και παραλήψεις, όπως της Παράβασης Καθήκοντος (259 ΠΚ).

                                                                                                        Αθήνα 22-11-2012

                                                            Ο Εξωδίκως Δηλών
                                                             και διαμαρτυρόμενος  

Eισαγγελέας Πρωτοδικών Χανίων: "Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κυβέρνηση δωσιλόγων"!

11/18/2012 - 19:41

11

Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χανίων Γιάννης Πενταγιώτης σε μια επιστολή-καταγγελία της κυβέρνησης των δωσιλόγων, όπως αναφέρει, απαντά στους συναδέλφους του που δεν συμφωνούν με τις κινητοποιήσεις του κλάδου.

"Συνάδελφοι δικαστές και εισαγγελείς σαν απάντηση στους ελάχιστους συναδέλφους που αντιδρούν στις κινητοποιήσεις μας αλλά και στις αμφιβολίες και στις αντιρρήσεις που ήδη εγείρονται για την κλιμάκωση του αγώνα, τις οποίες σέβομαι, αλλά δεν υιοθετώ αναφέρω τα κάτωθι:

Αγωνιζόμαστε ως κλάδος, ως ανεξάρτητη εξουσία ενάντια στην προκλητική παραβίαση του Συντάγματος από την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, ενάντια στην κατεδάφιση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στην ισοπέδωση της παιδείας και της υγείας του λαού μας, ενάντια στη γενοκτονία που επιχειρείται εις βάρος όλων μας με την μείωση των μισθών και των συντάξεων σε επίπεδα μη βιώσιμα στα πλαίσια δήθεν του αποκαλούμενου δημοσίου συμφέροντος το οποίο όπως φαίνεται σύμφωνα με την 668/20-2-2012 απόφαση του ΣτΕ, που έκρινε συνταγματικό το μνημόνιο σε όλα τα μέτρα του υπερισχύει του ίδιου του Συντάγματος, των άρθρων που κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά και της ΕΣΔΑ.

Εδώ υπάρχει και μια αντίφαση και ειρωνεία των σοφών του ΣτΕ καθώς όλα τα μέτρα που λαμβάνονται στα πλαίσια του δημοσίου συμφέροντος για τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας μας συγχρόνως τα ίδια μέτρα καταστρατηγούν, ισοπεδώνουν το δημόσιο συμφέρον και καταστρέφουν την κοινωνία μας για το καλό της οποίας εφαρμόζονται.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο καθεστώς κατοχής που έχουν επιβάλλει η Τρόικα, οι σύμβουλοί τους, οι αξιωματούχοι της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΔΝΤ και οι ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κυβέρνηση «δωσίλογων» που προσφέρουν γη και ύδωρ στους δανειστές μας εξοντώνοντας το λαό μας με την κατάλυση κάθε είδους εργασιακού και κοινωνικού δικαιώματός του.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στο φαύλο αυτό καθεστώς της δήθεν κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το οποίο νομοθετεί ενάντια στη θέληση και βούληση του λαού υποστηρίζοντας ότι διαθέτει λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στη λειτουργία της βουλής οπερέτας και της κυβέρνησης «yes men» που έχουμε, που νομοθετούν πάντα με δημοκρατικό τρόπο ψηφίζοντας όλα τα μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση το λαό μας και στη διάλυση το κράτος μας, σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και διαρροές. Αλήθεια τι δημοκρατική πρακτική που είναι αυτή. Την επικροτούμε ως δικαστική εξουσία".

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην ανεργία που έχει ξεπεράσει το 30%, αγωνιζόμαστε για τις οικογένειες των 3.000 συμπολιτών μας που αυτοκτόνησαν μην αντέχοντας την εξαθλίωση που τις οδήγησε η νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή μας.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στον ορυμαγδό των νέων αυτών μέτρων λιτότητας και ισοπέδωσής μας, τα οποία κατά τους κυβερνώντες παίρνονται για το καλό μας και για να υπάρξει ανάπτυξη, όμως εδώ και δύο χρόνια συνεχώς βαθαίνει η ύφεση και δεν υπάρχει διέξοδος και τέλος.

Αγωνιζόμαστε για την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία. Αλήθεια μήπως δεν έχετε αντιληφθεί ότι ήδη ζούμε σε καθεστώς κατοχής, δουλείας, αποικιοκρατίας γερμανικής προέλευσης. Ποιος πιστεύει ότι είμαστε ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος που θα δώσει ένα τέλος στην αυτοκαταστροφή του, στο φαύλο κύκλο που μας οδηγεί η προδοτική αυτή πολιτική που δήθεν υπερασπίζεται τα συμφέροντά μας ως ελληνικό κράτος και πολίτες.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας, στην αμετάκλητη και άνευ όρων παραίτησή μας από την εθνική κυριαρχία στην οποία προβήκαμε στο άρθρο 14 παράγραφος 5 της δανειακής σύμβασης που υπόγραψε ο υπουργός οικονομικών το Μάιο του 2010 χωρίς την έγκριση και κύρωσή της από τη βουλή και με βάση την οποία εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας οι εκπρόσωποι της Τρόικας και του ΔΝΤ, οι οποίοι με τις ευλογίες των πολιτικών μας συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε αποικία ή μήπως βρίσκονται.

Αγωνιζόμαστε για να διατηρήσει ο καθένας το σπίτι του που με μόχθο και κόπο και με τις οικονομίες του έφτιαξε και αγόρασε και να μη του το πάρει η τράπεζα γιατί με την περικοπή του μισθού του δεν έχει πια τα χρήματα για να πληρώνει το στεγαστικό του δάνειο.

Αγωνιζόμαστε για να έχουν τα παιδιά μας μέλλον σε αυτό τον τόπο και όχι να μεταναστεύουν, να μένουν άνεργα και να αμείβονται με 500 ευρώ.

Αγωνιζόμαστε για να παραμείνουμε ελεύθεροι πολίτες με γνώμη και άποψη και όχι δούλοι, απλοί διεκπεραιωτές και εφαρμοστές των άθλιων νόμων που ψηφίζει η βουλή αυτή των άθλιων εκπροσώπων μας οι οποίοι για άλλη μια φορά αφού υφάρπαξαν την ψήφο του λαού μας με ψευδή διλλήματα περί δήθεν καταστροφή μας αν δεν ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες των δανειστών μας θεωρούν ότι έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση και εντολή.

Η μέχρι τώρα στάση μας και η κλιμάκωση του αγώνα μας όχι μόνο δεν είναι αντισυνταγματική και παράνομη όπως θέλουν μερικοί να πιστεύουν και να παρουσιάσουν αλλά αντίθετα υπηρετεί το λαό και το Σύνταγμα που καλούμαστε να εφαρμόσουμε.

Αγωνιζόμαστε για να σταματήσει η προκλητική ισοπέδωση των ατομικών, κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων του λαού μας.

Αγωνιζόμαστε για την προστασία των αδύνατων.

Αγωνιζόμαστε για να μην εξαφανιστεί η φυλή μας, το έθνος μας, η Ελλάδα μας, ο τόπος μας που τόσο ξεδιάντροπα αφανίζεται από τους δήθεν αντιπροσώπους του, από αυτούς που είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην ανομία. Ας πληροφορηθεί λοιπόν η ηγεσία μας, η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου καθώς και οι εκλεκτοί συνάδελφοι που διαφωνούν με τη στάση μας ότι αγωνιζόμαστε για όλα τα ανωτέρω.

Η μόνη διέξοδος στην κρίση είναι η σθεναρή και αποφασιστική στάση μας για να τεθεί τέρμα στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και δικαιοσύνης που βιώνουμε και για να υπάρξει μέλλον στον τόπο μας. Διαφορετικά αν πάψει να υφίσταται και ο θεσμός της δικαστικής εξουσίας, της δικαιοσύνης που τώρα τελευταία με αφορμή τις κινητοποιήσεις μας βάλλεται από παντού και κυρίως από το εσωτερικό του, την ηγεσία του αλλά και τους ίδιους τους λειτουργούς του δεν θα υπάρχει, δεν θα έχει μείνει όρθιο τίποτα πια. Τότε ας συνεχίσουμε να μασάμε το κουτόχορτο που μας προσφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εργολάβοι – καναλάρχες και οι πολιτικοί πάτρωνές τους που θαυμάζουμε στη βουλή και ας συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία".

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr