ΠΕΡΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ

Αντί Εισαγωγής

Με χαρά παρουσιάζουμε αυτή εδώ την ενότητα αφιερωμένη στον έρωτα...Είμαι χαρούμενη για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως για το ότι θα μπορέσω κι εγώ και όποιος άλλος φυσικά θέλει, να εκφραστώ ελεύθερα για μια από τις πιο φυσιολογικά ανθρώπινες λειτουργίες μας: Το σέξ. Κάθε φορά που μιλάμε γι' αυτό, ή το μάτι μας θα πέφτει κάπου, συνήθως θα σχετίζεται με πορνό ή με tips για το πως θα το κάνουμε καλύτερα με τον συντροφό μας και με στάσεις που θα ανταγωνίζονται στο έπακρο το kama sutra και άλλα τέτοια πιπεράτα και όλα αυτά βέβαια, χαριτωμένα γραμμένα στα πιο μαζικά περιοδικά της έντυπης ενημέρωσης, τα οποία προσπαθούν να μας «εκμοντερνίσουν» πείθοντάς μας ότι έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τον κρυφοπουριτανισμό και την ψευτοηθική της χριστιανικής μας καταγωγής που κρύβεται κάτω από τα σεντόνια του διπλού κρεββατιού μας, γεμίζοντάς μας ενίοτε με ενοχές υψίστου βαθμού και απείρου κάλους.

Ας μιλήσουμε για σεξ λοιπόν...

Ας ξεκινήσουμε από το κεφάλαιο «Διαστροφές». Θα ξεκινήσω από την παρακάτω φράση του διάσημου σκηνοθέτη Woody Allen: «To sex είναι διεστραμμένο μόνον όταν γίνεται σωστά». Θα μου πείτε τώρα ποιος το λέει...Ο άντρας εκείνος που πήγε με την υιοθετημένη κόρη του...

Ας μιλήσουμε λοιπόν για διαστροφές. Για πραγματικές διαστροφές...Γι' αυτές που συγκρούονται με τα χρηστά ήθη, γι΄αυτές που κάνουν κάποιους να κοκκινίζουν και γι΄αυτές που κάνουν κάποιους να τις αντιμάχονται με νύχια και με δόντια.

Ερμηνεία- Ετυμολογία

Ας ξεκινήσουμε από την ίδια τη λέξη Διαστροφή. Αυτό που κατανοεί κανείς είναι το δια της στροφής. Ή αλλιώς το στρίβειν, ή γενικά κάτι που μπορεί να θυμίζει το παρά φύσιν...Κι άλλωστε και το παραφύσιν διαστροφή θεωρείται.Στο λεξικό βρήκα το εξής: «Ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διαστρέφω. 1. αλλοίωση μιας βιολογικής, ψυχικής ή νοητικής λειτουργίας, έτσι ώστε να γίνει μη φυσιολογική: ~ του γούστου / του χαρακτήρα κάποιου. Πνευματική / ηθική/ || (ψυχιατρ.) ~ του γενετήσιου ενστίκτου ή σεξουαλική ~, απόκλιση από ό,τι θεωρείται σεξουαλικά ομαλό: H κτηνοβασία είναι σεξουαλική ~. 2 (σπάν.) η διαστρέβλωση. [λόγ. < ελνστ. διαστροφή, αρχ. σημ.: `στρίψιμο΄]». Κάπου αλλού βρήκα αυτό: Διαστροφή είναι ένας όρος και μια έννοια περιγράφοντας εκείνους τους τύπους ανθρώπινη συμπεριφορά που γίνεται αντιληπτό για να είναι μια σοβαρή απόκλιση από αυτό που θεωρείται ορθόδοξος ή κανονικός. Αν και μπορεί να αναφερθεί στα ποικίλα έντυπα της απόκλισης, ο συχνότερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις σεξουαλικές συμπεριφορές που βλέπουνε όπως ανώμαλες ή υπερβολικές. Η διαστροφή διαφέρει από παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, δεδομένου ότι το τελευταίο αναφέρεται σε μια αναγνωρισμένη παραβίαση των κοινωνικών κανόνων ή των κανόνων (αν και οι δύο όροι μπορούν να ισχύσουν για το ίδιο πράγμα). Εξετάζεται συχνά μειωτικός και στην ψυχολογική λογοτεχνία ο όρος paraphilia χρησιμοποιείται τώρα αντ' αυτού αν και αυτός ο όρος είναι αμφισβητούμενος.

Η έννοια της διαστροφής είναι κάπως υποκειμενική, και η αίτησή της ποικίλλει ανάλογα με τον πολιτισμό. Σαν ψυχολογικό όρο εφαρμόστηκε αρχικά ιδιαίτερα συχνά ομοφυλοφιλική συμπεριφορά.Εντούτοις, η ομοφυλοφυλία δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως αναταραχή στην επικρατούσα ψυχιατρική.

Το ρήμα διεστραμμένος είναι λιγότερο στενός στην αναφορά από τα σχετικά ουσιαστικά, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς τις σεξουαλικές υποδηλώσεις.

Το ουσιαστικό εμφανίζεται μερικές φορές βραχυμένος λαϊκό ιδίωμα η μορφή ως «perv», και το επίθετο «pervy» επίσης εμφανίζονται. Και οι δύο είναι συχνά, αλλά όχι αποκλειστικά, χρησιμοποιημένος μη-σοβαρά.

Η κλίμακα του Κίνσεϋ και Οι διαστροφές

Οι σεξουαλικές διαταραχές γενικά, περιλαμβάνουν τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες, όπου η λειτουργικότητα είναι διαταραγμένη (π.χ. ανοργασμία, διαταραχή στύσης) και τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις, όπου ενώ η λειτουργικότητα είναι φυσιολογική, το αντικείμενο του πόθου δεν είναι ο ερωτικός σύντροφος, αλλά ασυνήθιστες πρακτικές και φαντασιώσεις (παραφιλίες). Οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις παλιότερα ονομάζονταν σεξουαλικές διαστροφές.

Πρώτος που έκανε τον διαχωρισμό στις σεξουαλικές πρακτικές ήταν ο περίφημος βιολόγος και ο πρώτος θεωρητικά σεξολόγος Alfred Kinsey (1894-1956). Άνθρωπος με σεξουαλικές ανησυχίες και ιδιαιτερότητες και ο ίδιος, αναζήτησε την αλήθεια γύρω από την σεξουαλικότητα και τα πραγματικά ποσοστά των σεξουαλικών διαφοροποιήσεων και κατέληξε στη διαπίστωση οτι οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν το 10% του πληθυσμού. Το σημαντικότερο όμως ήταν οτι για τον Κίνσευ δεν υπήρχαν μόνο δύο διαφορετικοί πληθυσμοί, ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι. Για το λόγο αυτό επινόησε την ομώνυμη κλίμακα, στην οποία βαθμολογούνταν με 0 ο καθαρος ετεροφυλόφυλος και με 6 ο καθαρός ομοφυλόφιλος. Το 1 θεωρούνταν κυρίως ετεροφυλόφιλοι και με τυχαίες ομοφυλοφιλικές επαφές, το 2 κυρίως ετεροφυλόφιλοι και περισσότερο από τυχαία ομοφυλόφιλοι, το 3 ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι στον ίδιο βαθμό, ενώ το 4 και το 5 αντιστοιχούσε στο 2 και το 1 αλλά με την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά προεξάρχουσα. Υπήρχε και η κατηγορία Χ (αργότερα 7) για όσους δεν είχαν σεξουαλική επιθυμία. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα οτι περίπου το 46% των ανδρών αντέδρασε σεξουαλικά σε άτομα και των δύο φύλων κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωής τους, ενώ το 37% είχε τουλάχιστον μία ομοφυλοφιλική εμπειρία (στις γυναίκες το ποσοστό τους σε σχέση με αντίστοιχες εμπειρίες που κατέληξαν σε οργασμό ήταν 13%). Το βαθμό 3 (ίση ετεροφυλόφιλη και ομοφυλόφιλη συμπεριφορά) έδωσε το 11,6% των ανδρών και το 4-7% των γυναικών, ενώ τους βαθμούς 4 και 5 έδωσαν το 10% των ανδρών και το 2-6% των γυναικών.

Το Διαγνωστικό Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV) μας δίνει τις κατηγορίες και τους ορισμούς:

1.Φετιχισμός (αντικειμενοφιλία): η χρησιμοποίηση κάποιου άψυχου αντικειμένου για την επίτευξη σεξουαλικής διέγερσης και ικανοποίησης (π.χ. ενδύματα ή υποδήματα, πλαστικά λαστιχένια ή δερμάτινα αντικείμενα). Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται απλά για να επαυξήσουν τη σεξουαλική διέγερση που επιτυγχάνεται με συνηθισμένους τρόπους (π.χ. όταν ο/η σύντροφος φορά ένα συγκεκριμένο ρούχο). Παραλλαγή αποτελεί η φετιχιστική παρενδυσία (το ντύσιμο με ρούχα του αντίθετου φύλου με στόχου τη σεξουαλική διέγερση και τη δημιουργία εικόνας ατόμου του αντίθετου φύλου).

2.Επιδειξιομανία: η υποτροπιάζουσα ή επίμονη τάση του ατόμου να εκθέτει τα γεννητικά του όργανα σε ξένους (συνήθως του αντίθετου φύλου) ή σε άτομα σε δημόσιους χώρους, χωρίς να προκαλεί ή να στοχεύει σε στενότερη επαφή. Συνήθως, αλλά όχι πάντοτε υπάρχει σεξουαλική διέγερση κατά το χρόνο της έκθεσης και η πράξη συχνά ακολουθείται από αυνανισμό.

3.Ηδονοβλεψία: η υποτροπιάζουσα και επίμονη τάση του ατόμου να παρακολουθεί ερωτικές περιπτύξεις άλλων ατόμων, ή άλλη συναφή συμπεριφορά όπως το γδύσιμο, εν αγνοία των άλλων ατόμων. Ο ηδονοβλεψίας διεγείρεται σεξουαλικά και συνήθως αυτοϊκανοποιείται.

4.Παιδοφιλία: η σεξουαλική προτίμηση για παιδιά, αγόρια, κορίτσια ή και τα δύο, προεφηβικής ή πρώιμης εφηβικής ηλικίας.

5.Σαδομαζοχισμός: η προτίμηση για τις σεξουαλικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν πρόκληση πόνου, εξευτελισμούς ή υποδούλωση. Αν το άτομο προτιμά να είναι ο δέκτης μιας τέτοιας συμπεριφοράς, τότε η διαταραχή ονομάζεται μαζοχισμός. Στην αντίθετη περίπτωση ονομάζεται σαδισμός. Συχνά ένα άτομο διεγείρεται σεξουαλικά τόσο από σαδιστικές όσο και από μαζοχιστικές δραστηριότητες.

6.Λοιπές σεξουαλικές παρεκκλίσεις: η τηλεφωνική κοπρολαλία, η εφαψιομανία, η ζωοφιλία, η υποξιφιλία (ασφυξιοφιλία), η εφαψιομανία, η νεκροφιλία, η κοπροφιλία, η ουροφιλία, η κλυσμαφιλία. Στην υποξιφιλία υπάρχει σεξουαλική διέγερση με στέρηση οξυγόνου. Πρόκειται για επικίνδυνη σεξουαλική πρακτική και πρόσφατο είναι το δυσάρεστο περιστατικό του εφήβου στη Βόρειο Ελλάδα.

Ορισμένες φορές εμφανίζονται περισσότερες από μια σεξουαλικές παρεκκλίσεις σε ένα άτομο, χωρίς καμμιά να είναι η κύρια.

Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός οτι για να επιβεβαιωθεί η σεξουαλική παρέκκλιση και να θεωρηθεί ψυχιατρική πάθηση που απαιτεί θεραπεία, απαιτούνται δύο απαραιτητες προϋποθέσεις:

α.Να διαρκεί για περισσότερο από 6 μήνες

β.Να προκαλεί σοβαρή δυσφορία ή διαταραχή στη κοινωνική και επαγγελματική ζωή ή σε άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου, λόγω των φαντασιώσεων, των παρορμήσεων και της συμπεριφοράς.

Αν το β δεν υφίσταται, τότε μιλούμε για απλή παραλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς και όχι για σεξουαλική παρέκκλιση!

Οι Κοινωνικοί Κανόνες και τα Στερεότυπα. Από τον παππού Freud στο σήμερα.

Μιλώντας λοιπόν για το ότι διαστροφή είναι ο,τιδηπότε αποκλίνει από αυτό που θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό και ομαλό, ευκολα καταλαβαίνει κανείς πως οτιδήποτε διαφορετικό είναι και κατακριτέο. Το θέμα είναι, ότι οι κοινωνικοί κανόνες και τα «πρέπει» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας είναι κατασκευασμένα από εμάς τους ίδιους γιατί αποφασίσαμε εδώ και άπειρα χρόνια, πως για να συμβιώνουμε αρμονικά μεταξύ μας θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί διαφορετικά θα επικρατήσει χάος με άγνωστα αποτελέσματα στην κοινωνική μας ζωή.

Μια πρώτη αναφορά σε επιστημονικά κείμενα για τη διαστροφή έγινε από τον διάσημο παππούλη της ψυχανάλυσης Sigmund Freud (1856 –1939). Η πρότασή του ήταν ότι ο πολιτισμός μας βασίζεται πάνω στην καθυπόταξη των ενστίκτων και αυτό είναι κάτι δεδομένο. «Η ελεύθερη ικανοποίηση των ενστικτωδών αναγκών του ατόμου είναι ασυμβίβαστη με την την πολιτισμένη κοινωνία: Η απάρνηση και η καθυστέρηση μέσα στην ικανοποίηση είναι οι προϋποθέσεις της πρόοδου...Η μεθοδική θυσία της λίμπιντο, η άκαμπτα εφαρμοσμένη ανατροπή του προς κοινωνικά χρήσιμες δραστηριότητες και εκφράσεις, είναι ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ». Στην αρχή το σεξουαλικό ένστικτο δεν είχε εξωτερικούς περιορισμούς στο υποκείμενο αλλά και στο αντικείμενό του. Από τη φύση του, ο σεξουαλισμός είναι «πολύμορφος-δύστροπος». Η κοινωνική οργάνωση του σεξουαλικού ενστίκτου απαγορεύει σαν διαστροφές όλες ουσιαστικά εκείνες τις εκδηλώσεις που δεν εξυπηρετούν ή δεν προετοιμάζουν τον διαιωνιστικό ρόλο. Ο Freud αναρωτήθηκε για το που οφείλεται η τόσο εξαιρετική ακαμψία που διακρίνει την απαγόρευση των διαστροφών. Όλοι έχουν στο μυαλό τους πως οι διαστροφές δεν είναι μόνο αηδιαστικές αλλά και τερατώδεις και τρομακτικές. Φαίνεται πως οι διαστροφές περιέχουν μια εξουσία ισχυρότερη από αυτή του κανονικού σεξουαλισμού. Οι διαστροφές εκφράζουν ανταρσία στην υποταγή του σεξουαλισμού, κάτω από την τάξη της αναπαραγωγής και ενάντια στους θεσμούς της κοινωνίας που εγγυώνται την τάξη.

Από τον 17^ο αιώνα, αναδύθηκε στον χώρο της σεξουαλικότητας μια ολόκληρη νέα σειρά «κανόνων ευπρέπειας» και παρατηρήθηκε μια αυξανόμενη λογοκρισία με στόχο κάθε τι που αφορούσε το σεξ. Έπειτα από μια πρακτική που περιορίζοταν αυστηρά στον ιδιωτικό χώρο και στο αναπαραγωγικό ανδρόγυνο, έγινε ζήτημα που αφορούσε και τη δημόσια ζωή. Σύμφωνα με τον Michael Foucault (1926-1984) και το έργο του η «Ιστορία της Σεξουαλικότητας», οι τρεις τελευταίοι αιώνες αποκαλύπτουν όχι μια τόσο σταθερή σιωπή σχετικά με τη σεξουαλικότητα, αλλά το αντίθετο. Η εξουσία δεν απαγόρευσε ποτέ αλλά ούτε και εξάλειψε τις εξωσυζηγικές, μη-μονογαμικές, ιδιαίτερες μορφές σεξουαλικότητας. Αντίθετα αυτές υποδαυλίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν. Οι διεστραμμένες μορφές σεξουαλικότητας θεωρούνται προϊόν της άσκησης ενός τύπου εξουσίας πάνω σε σώματα και απολαύσεις. Η επέκταση της εξουσίας πάνω στο σώμα οδήγησε σε έναν πολλαπλασιασμό ανορθόδοξων μορφών σεξουαλικότητας. Για τον λόγο αυτό πρέπει να εγκαταλείψουμε την υπόθεση πως η αυξημένη σεξουαλική καταπίεση είναι γέννημα της ανάπτυξης των σύγχρονων βιομηχανικά κοινωνιών.

Επίσης όταν μιλάμε για διαστροφές συνήθως αυτές επικεντρώνονται γύρω από πρακτικές του ανδρικού φύλου. Καθόλου περίεργο αφού σύμφωνα με τις αντιλήψεις για τη «φυσική» σεξουαλικότητα, οι γυναίκες δεν έχουν σεξουαλικά ένστικτα τόσο έντονα όσο το ανδρικό φύλο, εφόσον στερούνται το εξωτερικό γεννητικό όργανο.

Η Ελληνική Κοινωνία και η Χριστιανική Ηθική

Θα ξεκινήσω με τον Αριστοτέλη (384 π.Χ-322 π.Χ): «Το θηλυκό είναι σαν παραμορφωμένο αρσενικό και τα έμμηνα απεκρίμματα είναι σπέρμα αν και σε ακάθαρτη μορφή. Δηλαδή στερείται κάτι ουσιαστικό και μόνο ένα: Την ψυχή της ζωής.»

Αυτό το ρητό θυμίζει Freud που μιλά για τον «ευνουχισμό» της γυναίκας, αλλά εδώ είναι που διαπιστώνεται η σοφία του αρχαίου κόσμου σε σχέση με τον συντηριτισμό του μετέπειτα χριστιανικού.

Το πρότυπο της σεξουαλικής γυναίκας ενσαρκώνεται στην ελληνική κοινωνία στο πρόσωπο της νέας παρθένας και αργότερα της έγγαμης γυναίκας που υποχρεούται να εξασκεί τα καθήκοντά της. Η σεξουαλικότητα των γυναικών δεν κατακρίνεται, υπό τον όρο όμως ότι λαμβάνει μέρος κάτω από το πέπλο μιας συναισθηματικής σχέσης.

Η σεξουαλικότητα στην ελληνική κοινωνία είναι στενά συνυφασμένη με το βιολογικό φύλο. Ο ενεργητικός ανδρικός και ο παθητικός γυναικείος. Και σε όλα αυτά βέβαια έρχονται να προστεθούν οι πουριτανισμοί που εκπορεύονται από την χριστιανική ηθική που εξυψώνει την γυναικέια παρθενία και χίλιες δυο άλλες υπαγορεύσεις για τη σχέση του άντρα της γυναικάς και τη δημιουργία της οικογένειας. Εκείνοι που τηρούν την παρθενία (άνδρες ή γυναίκες) λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, εκτός του ότι τους προσομοιάζουν με τον Ιησού, θεωρείται πως είναι περισσότερο ελεύθεροι να αφιερωθούν στην υπηρεσία του θεού ή των αγίων του. Δε μιλάμε βέβαια μόνο για τους ορθόδοξους και οι δυτικοί προτεστάντες δεν πάνε πίσω. Ο καπιταλισμός ήταν «παιδί του ασκητικού πνεύματος του χριστιανισμού». Max Weber (1864-1920).

Είναι αστείο πραγματικά αλλά στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει μια πληθώρα σε πρακτικές που θεωρούνται διαστροφές.Ο καλός και αγαθός Λωτ, που είχε την ατυχία να ζει στα Σόδομα, δέχτηκε την επίσκεψη αγγέλων του Θεού. Όλος ο λαός των Σοδομιτών όμως (από τότε τους βγήκε το όνομα...) τους ορέχτηκε και περικύκλωσε το σπίτι του Λωτ ζητώντας του να τους παραδώσει έξω για να «συγγενέψουν μαζί τους»!! Ο φιλόστοργος πατέρας Λωτ όμως είχε τη λύση. Τους πρότεινε αντί των αγγέλων, που ήταν φιλοξενούμενοι και άρα ιεροί, να «χαρούν» τις δύο κόρες του, οι οποίες μάλιστα δεν είχαν γνωρίσει άνδρα, ήταν δηλαδή παρθένες!! Αν έχετε σασπενς για τη συνέχεια της ιστορίας, θα σας καθησυχάσω λέγοντας ότι οι άγγελοι ,εκμεταλλευόμενοι την ικανότητά τους να γίνονται αόρατοι (ουάου!!), έσπασαν στο ξύλο τους Σοδομίτες και τους έτρεψαν σε φυγή... Η ιστορία του Λωτ όμως έχει και πικάντικη συνέχεια: Μετά την καταστροφή των Σοδόμων ο Λωτ και οι δύο κόρες του, καθώς η γυναίκα του είχε μείνει... στήλη άλατος, εγκαταστάθηκαν σε μία σπηλιά. Οι κόρες του σκέφτηκαν: «που θα βρούμε άντρα τώρα, ας πάμε καλύτερα με τον πατέρα μας να διαιωνίσουμε και το είδος μας!» Οπότε, αφού τον μέθησαν το έκαναν μαζί του διαδοχικά και για πολλές ημέρες ως ότου συνέλαβαν και οι δύο!! Εδώ μας δημιουργείται η απορία αν ένας οποιοσδήποτε άντρας με την απλή επίδραση του κρασιού θα κακοποιούσε σεξουαλικά τα παιδιά του... Ευτυχώς μάλλον όχι, γιατί στην αντίθετη περίπτωση όλοι θα είχαμε βιαστεί από τους γονείς μας!! Φανταστείτε οτι ο Λωτ ήταν ο εκλεκτός του Θεού και ο καλύτερος άνθρωπος στην περιφέρεια Σοδόμων- Γομόρρων!

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ο Ντε Σαντ , η Τέχνη και η Φιλοσοφία

Η διαστροφή και ο πληθυντικός της, σίγουρα δεν περιορίζονται μόνο σε σεξουαλικές πρακτικές αλλά και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής και του πνεύματος. Ωστόσο πάντα η Τέχνη ως μια διέξοδος από την τρέλλα, ως μια εξωτερικά κατασκευασμένη συμβατότητα που δικαιολογεί τα πάντα, αποκαλύπτει τις διαστροφές, τις μετουσιώνει, τις ανυψώνει, τις σχολιάζει, τις ταυτίζει με την πολιτική εξουσία. Η ταινία Salo 120 μέρες στα Σόδομα είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, ένα έργο γροθιά στο στομάχι που το νόημά της δεν βρίσκεται στις διαστροφές που παρουσιάζει αλλά στις διαστροφές που δημιουργεί η εξουσία. Ένα πολύπλευρο έργο «αφιερωμένο» στην παρακμή της Γαλλίας του 18ου αιώνα, η ταινία αποτελεί την Παζολινική εκδοχή της φασιστικής Ιταλίας κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Βασανιστήρια και εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης συνθέτουν ένα χωρίς προηγούμενο πορτραίτο του Φασισμού. Ποιός κρύβεται από πίσω; Φυσικά ο αγαπημένος τρισκαταρατος συγγραφέας του Υπογείου του Χριστιανισμού Μαρκήσιος Ντε Σαντ (1714-1814). Το πιο ελεύθερο πνεύμα της ιστορίας που διασκέδαζε να τρίβει στα μούτρα των ευγενών της εποχής του, τις διαστροφές που έκρυβε η τότε πουριτανική γαλλική κοινωνία.

Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, έλεγε ότι οι σημαντικότερες εμπειρίες του ανθρώπου ειναι αυτες που τον φερνουν στα ακρα. Μονο ετσι μαθαίνουμε ποιοι πραγματικά είμαστε,γιατί αυτό απαιτεί ολο μας το θάρρος.Το σεξ ,ο πόνος,ο έρωτας ειναι οριακές εμπειρίες του ανθρώπου. Και μόνο όποιος γνωρίζει αυτα τα όρια,γνωρίζει τη ζωή.

Την υποκρισία της κοινωνίας που την βιώνουμε καθημερινά, πολύ όμορφα τη σχολίασε μέσα από την ταινία Μάτια Ερμητικά Κλειστά, βασισμένο στο κλασικό μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτζλερ, ο μεγάλος σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ καθώς κάνει μια πραγματική βουτιά στα καλά κρυμμένα ένστικτα των ηρώων του και σε μια κοινωνία οργίων που κρύβεται πίσω από τη μάσκα του καθωσπρεπισμού.

Εν κατακλείδι

Ο δικός μας Εμμανουήλ Ροϊδης σε ένα απόσπασμα από το θαυμάσιο έργο του «Πάπισσα Ιωάννα» γράφει για τα αφύσικα των παράλογων απαγορεύσεων: «Ο καιρός, λένε, θεραπεύει όλες τις πληγές. Αλλά όχι, νομίζω, τον έρωτα και την πείνα. Τουναντίον, όσο περισσότερο μένει κανείς αγνός ή νηστικός, τόσο η όρεξή του μεγαλώνει, έως ότου καταντήσει να φάει τα παπούτσια του, όπως οι στρατιώτες του Ναπολέοντα στη Ρωσία, ή ν΄ αγαπήσει τις γίδες του, όπως οι τσοπάνηδες των Πυρηναίων.»

Το θέμα είναι πόσοι μπορούν να μπουν στη διαδικασια να εξερευνήσουν το δικο τους σκοτεινό μονοπάτι να το διαβούν μέχρι το τέλος και να αναλάβουν τις συνέπειες των πράξεων τους...

Σχόλια

---

Για να σχολιάσετε παρακαλώ κάντε Login.