Τράπεζα είναι το μέρος που σου δανείζουν χρήματα, αν μπορείς να αποδείξεις ότι
δεν τα έχεις ανάγκη...Mark Twain,

«ΓΙΑ ΝΑ σωθεί η οικονομία, το κράτος πρέπει να προσλαμβάνει έναν εργάτη για να ανοίγει μια τρύπα και έναν άλλο για να κλείνει»... Ο συνιδρυτής-αρχιτέκτονας του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζον Μέιναρντ Κέινς, ο οποίος είχε «προφητεύσει» εγκαίρως τα δεινά που θα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών, ήταν κατηγορηματικός: αυτή πρότεινε να είναι η βασική αρχή της πολιτικής Ρούζβελτ για την έξοδο από την κρίση του '29.
ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ του 1943, ο αστός οικονομολόγος διατύπωσε για λογαριασμό του βρετανικού στέμματος το σχέδιό του: τη δημιουργία διεθνούς οργανισμού εμπορίου, που θα στηριζόταν σε μια διεθνή τράπεζα, η οποία θα εξέδιδε ένα παγκόσμιο νόμισμα και θα ρύθμιζε - θα διαχειριζόταν τα εμπορικά ελλείμματα ή πλεονάσματα κάθε χώρας. Ετσι, τα χρέη θα γονάτιζαν τα κράτη. Το σχέδιό του προέβλεπε την απαγόρευση των τεράστιων εμπορικών πλεονασμάτων και δεν άφηνε μεγάλα περιθώρια για τα κερδοσκοπικά κεφάλαια.
«ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ για την καταπολέμηση της ανεργίας και ο προϋπολογισμός θα φροντίσει ο ίδιος για τον εαυτό του», υποστήριζε με θέρμη ο αρχιτέκτονας του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινείται ο Μπαράκ Ομπάμα. Το κύριο μέλημά του είναι να ενισχύσει την απασχόληση και τα εισοδήματα, για να αυξηθεί η κατανάλωση, να αναθερμανθεί η αγορά και να ξαναπάρει μπρος η οικονομία. Δεν διστάζει να τυπώνει δολάρια, κινούμενος στα όρια του πληθωρισμού, για να προωθήσει τα μεγαλύτερα προγράμματα δημόσιων έργων και τις σημαντικότερες επενδύσεις στην ιστορία της Αμερικής για την παιδεία και τις νέες τεχνολογίες.
ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ηγέτες, υποτασσόμενοι στις εντολές του 4ου οικονομικού ράιχ, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Η Ευρώπη γίνεται αναγκαστικά αγοροδουλική και τραπεζοκεντρική, γιατί το θεμελιακό της πρόβλημα είναι οι γερμανικές τράπεζες, οι οποίες έχουν γυάλινα πόδια... Αλλωστε, η αύξηση των δημόσων ελλειμμάτων είναι αποτέλεσμα και της συνεχούς, σκανδαλώδους αιμοδοσίας των μεγάλων τραπεζών. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ακολουθώντας την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει ποτέ εφαρμοστεί, προωθούν τη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή μέσα στην κρίση, μειώνοντας τις δημόσιες επενδύσεις και τα εισοδήματα και αυξάνοντας την ανεργία και τη φτώχεια.
ΑΥΤΗ η πολιτική προκαλεί φαύλους κύκλους και βαθαίνει την ύφεση. Οι κοινωνικές θυσίες όχι μόνο δεν έχουν αντίκρισμα και δεν οδηγούν σε δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά, αντιθέτως, αυξάνουν τα δημόσια χρέη. Πρώτα απ' όλα, των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη; Προφανώς και το καταλαβαίνουν... Γνωρίζουν, ας πούμε, καλά πως με το 4ο Μνημόνιο η Ελλάδα θα βουλιάξει κι άλλο στην ύφεση και η οικονομία της θα αργήσει να αναταχθεί. Η περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών θα προκαλέσει πτώση της οικονομικής δραστηριότητας, κάτι που συνεπάγεται συρρίκνωση του ΑΕΠ, αλλά και των φορολογικών εσόδων. Αρα, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα συνεχίσει να αυξάνει.
ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ οι δανειστές μας πως δεν είναι για το συμφέρον τους αυτό; Προφανώς και το συνειδητοποιούν... Τα νούμερα δεν βγαίνουν και με τη βίαιη νεοφιλελεύθερη δημοσιονομική προσαρμογή το χρέος θα αυξηθεί κι άλλο και δεν πρόκειται να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Αν καταφέρουν όμως και βυθίσουν την Ελλάδα, θα τα πάρουν αλλιώς... Δες τις (υπερ)αξίες που είχαν αποκτήσει τα δημόσια «φιλέτα» και οι μετοχές μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και σύγκρινέ τες με τις τιμές που θα πουληθούν... Αφού μας βουλιάξουν, θα αναγκαστούμε να τους πουλήσουμε όλα τα «φιλέτα» τζάμπα...
ΑΝ ΤΑ 'χαμε πουλήσει σε υψηλές τιμές πριν από έξι-εφτά χρόνια, δεν θα μας άγχωνε κανένα χρέος τώρα. Τότε, θα μπορούσαμε να μειώσουμε και το δημόσιο τομέα. Αφού τους δημόσιους υπαλλήλους, που θα απολύονταν, θα τους απορροφούσε ο αναπτυσσόμενος ιδιωτικός τομέας...