ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΕΘΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ
 ΕΞΩΔΙΚΗ  ΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΕΠΙΦ/ΞΗ  - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ    

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου,  Πλωτάρχη ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού   κατοίκου Αθηνών,  οδός Κομνηνών,  αρ. 48.           (panos_stamatis@yahoo.gr)

                                                                Π Ρ Ο Σ

Τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ), Παναγιώτη Καμμένο, Λεωφ.  Μεσογείων, αρ.229,  Χολαργός.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ :    ΑΝΥΕΘΑ,  Γ.Γ. ΥΠΕΘΑ,  Α/ΓΕΕΘΑ,  Α/ΓΕΣ,  Α/ΓΕΝ,  Α/ΓΕΑ.

                                          

                     

   Αξιότιμε  κ. υπουργέ,

Με μεγάλη μου ανησυχία και έκπληξη βλέπω σε δημοσιεύματα στον τύπο και  στο διαδίκτυο, να χρησιμοποιείται το στρατιωτικό προσωπικό και μηχανήματα των Ε.Δ. για καθαρισμό, επισκευή, μεταφορά υλικών, στα hot spot, στρατόπεδα υποδοχής προσφύγων-μεταναστών.

Σας μεταφέρω ανάρτηση από το διαδίκτυο:

«Όπως είπε ο υποστράτηγος Κωνσταντίνος Φλώρος, υπεύθυνος του ΓΕΕΘΑ για το θέμα του χειρισμού της εμπλοκής των Ενόπλων Δυνάμεων στο θέμα, οι τέσσερις νέοι χώροι βρίσκονται στο Κιλκίς και ο ένας στα Γιαννιτσά:

Στον παλιό διάδρομο προσγείωσης στη Νέα Καβάλα

Στον παλιό διάδρομο προσγείωσης κοντά στο χωριό Χέρσο. Οι δύο εγκαταστάσεις θα

δημιουργηθούν άμεσα με την παραλαβή και τοποθέτηση σκηνών κλπ και θα ακολουθήσουν οι

εγκαταστάσεις στα άλλα 3 κέντρα. Στρατόπεδο Φιλιππάκη στα Γιαννιτσά.

Στρατόπεδο Κικκινώρη στο Κεντρικό

Στρατόπεδο Παπαδάκη κοντά στο Δροσάτο.

Όπως επεσήμανε, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων εργάζονται νυχθημερόν για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους ενώ παράλληλα τα Γενικά Επιτελεία συνεχίζουν να προμηθεύουν τους».

Από την απλή και μόνο ανάγνωση διαπιστώνεται, χωρίς καμία δυνατότητα αμφιβολίας, ότι χρησιμοποιούνται τα στελέχη των Ε.Δ. για εργασίες εκτός των καθηκόντων τους και μάλιστα «νυχθημερόν».

Και αυτό βεβαίως γίνεται και σε άλλα μέρη της επικράτειας, όπου κατασκευάζονται, HOT-SPOTS και κέντρα φιλοξενίας, προσφύγων-μεταναστών.

Η αναγκαστική εργασία, ο εξαναγκασμός δηλαδή του ανθρώπου με τη χρήση βίας ή με την απειλή κυρώσεων να παρέχει παρά την θέλησή του την εργασία του σε άλλον ή να απασχολείται υπό ανεπιθύμητες συνθήκες, θίγει καίρια την ανθρώπινη ελευθερία και προσωπικότητα.

Διατάξεις για την απαγόρευση της αναγκαστικής εργασίας περιέχει το Σύνταγμα, με τη διατύπωση του άρθρου 22 παρ. 4 (μετά την αναθεώρηση του 2001) «οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται». όμως και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που υπογράφηκε στη Ρώμη στις 4.11.1950 και κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν.δ. 53/1974, στο άρθρο 4. Η παρ. 2 του παραπάνω άρθρου προβλέπει ότι «ουδείς δύναται να υποχρεωθεί εις αναγκαστικήν ή υποχρεωτικήν εργασίαν».

 Έχει ήδη παρατηρηθεί ότι το άρθρο 22 παρ. 4 Σ. εξειδικεύει τη γενική αρχή που καθιερώνει το άρθρο 2 παρ. 1 Σ., ότι η πολιτεία οφείλει να σέβεται και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου.

Το άρθρο 2 παρ. 1 Σ. είναι, ως γνωστό, θεμελιώδες, μη αναθεωρήσιμο και δεν αναστέλλεται.

Σε ό,τι αφορά τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκτέλεση από τα μέλη τους εργασιών καθαρά στρατιωτικού χαρακτήρα, όπως π.χ. η κατασκευή οχυρωματικών έργων στα σύνορα με σκοπό την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, ή η γνωστή «αποψίλωση» των χώρων των στρατοπέδων από αγριόχορτα για λόγους καθαριότητας και ασφαλείας των τελευταίων, δεν παραβιάζει το άρθρο 22 παρ. 3 εδ α' του Συντάγματος. Και τούτο διότι και αναγκαία και επιβεβλημένη είναι, καταρχήν, η εκτέλεση τέτοιου είδους εργασιών, από τη φύση της συγκεκριμένης σχέσης και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή, ενώ βρίσκει άμεσο συνταγματικό έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 6, σύμφωνα με την οποία « κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων».

Ο πρώτος που δεσμεύεται από τα θεμελιώδη δικαιώματα που θεσπίζει το Ελληνικό Σύνταγμα είναι η ίδια η κρατική εξουσία και μάλιστα είτε ως νομοθετική είτε ως εκτελεστική είτε ως δικαστική λειτουργία, αφού το άρθρο 25 παρ. 1 Συντ. υποχρεώνει όλα ανεξαιρέτως τα κρατικά όργανα να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη άσκηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η γενική αυτή αρχή ισχύει και σε ό,τι αφορά τον αποδέκτη της απαγόρευσης επιβολής αναγκαστικής εργασίας.

Τελευταία όμως σημειώνεται η εξουθενωτική χρησιμοποίηση στρατιωτικών σε άσχετα με την αποστολή τους έργα, σε σημείο μάλιστα που συχνά υποκαθιστούν τις πολιτικές υπηρεσίες στην αντιμετώπιση  πολιτικοοικονομικών φαινομένων. Ως μέτρο μπορεί να είναι υπό κάποιες προϋποθέσεις επιδοκιμαστέο, πλην όμως αντίκειται στη σαφή διάταξη της 29^ης Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας που κάνει λόγο «περί εργασιών χαρακτήρα καθαρά στρατιωτικού».

Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 6 Σ., σύμφωνα με την οποία : «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλο είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων», προκύπτει ότι αποστολή των ενόπλων δυνάμεων είναι κατά πρώτο λόγο να λειτουργούν αποτρεπτικά απέναντι σε όσους θα είχαν διάθεση να προσβάλουν την εθνική ανεξαρτησία την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ειρήνη, και κατά δεύτερο λόγο, εάν η «αποτροπή» δεν αποδειχθεί αποτελεσματική, να αμυνθούν του πατρίου εδάφους. Σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό τα καθήκοντα των στρατιωτικών είναι συγκεκριμένα:

«ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ» ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

«ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ»   ΑΡΘΡΟ 1 «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ»

«Η αποστολή του Στρατού είναι, να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας.»

Με διαφορετική διατύπωση, η αποστολή αυτή συνίσταται στην άμυνα της χώρας απέναντι σε εξωτερικούς κινδύνους και όχι στην ενασχόληση με καθήκοντα αναγόμενα στην εσωτερική πολιτική.

Η απόφαση των αρμοδίων οργάνων της εκτελεστικής λειτουργίας (ΥΕΘΑ) με τις οποίες διατάζει στρατιωτικούς για εργασίες εκτός των καθηκόντων του πρέπει να είναι:

α) Κατάλληλη, δηλ. να τελεί σε συνάφεια με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Αυτός δεν μπορεί παρά να είναι η αντιμετώπιση θεομηνίας (σεισμός, πλημμύρες, πυρκαγιές, λοιμοί), που προκαλεί επείγουσα κοινωνική ανάγκη ή κινδύνου της δημόσιας υγείας.

 β) Αναγκαία, δηλ. να μην είναι δυνατή η εξυπηρέτηση του ίδιου σκοπού με άλλα μέσα, όπως π.χ. η χρησιμοποίηση προσώπων πρόθυμων να εκτελέσουν την ίδια εργασία έναντι αμοιβής.

Δηλαδή είναι εντελώς διαφορετικό να συνδράμουν οι Ε.Δ. σε θεομηνίες, (πλημμύρες  σεισμούς και μεγάλης έκτασης πυρκαγιών) και άλλο σε οικοδομικές εργασίες και καθαρισμούς χώρων υποδοχής προσφύγων που μπορούν εύκολα να πράξουν ιδιωτικές εταιρίες με τα ευρωπαϊκά κονδύλια για το προσφυγικό.

Από τα ανωτέρω εξυπονοείται συνεκτικά ότι δεν είναι δυνατή η οποιαδήποτε χρησιμοποίηση των στρατιωτικών, για εργασίες εκτός της  καθορισμένης αποστολής τους.

Δυστυχώς οι πολιτικοί τελευταίως χρησιμοποιούν τις Ε.Δ. για πλείστα όσα έργα εκτός από το κυρίως έργο τους, βαπτίζοντάς τα μάλιστα ως «εμπλοκή των Ε.Δ.».

Οι ένοπλες δυνάμεις υποβαθμίζονται έτσι ως αναγκαίο κακό κι όχι ως συνιστώσα εθνικής ισχύος.

Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή καθώς εάν συνεχιστεί η παρούσα κατάσταση, το έλλειμμα ασφαλείας που μας παρέχουν οι Ε.Δ. θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. 

Να Σας υπενθυμίσω ότι το προσωπικό των Ε.Δ. είναι το κεφάλαιό μας, είναι ο πολλαπλασιαστής δυνάμεως μας.

Σας παρακαλώ, σεβόμενος τις αξίες και την τιμή των στελεχών των Ε.Δ. να διατάξετε  την απαγόρευση από τώρα και στο εξής, την χρησιμοποίηση τους σε έργα που δεν συνάδουν των καθηκόντων τους.

Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία έκτακτης κατάστασης, καθώς ο πρώην υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. της κυβέρνησής σας, Γιάννης Πανούσης, εδώ και ένα χρόνο, σας είχε επισημάνει πολλάκις στο υπουργικό συμβούλιο, τον κίνδυνο των «ορδών των μεταναστών» που πρόκειται να εισέλθουν στη χώρα και η κυβέρνηση με την αριστερή ιδεοληψία που την διακατέχει δεν έλαβε τα ενδεδειγμένα μέτρα.

Επειδή, η στασιμοανικανότητα της πρώτης φοράς κυβέρνησης της αριστεράς που συμμετέχετε και στηρίζεται Εσείς με τους ΑΝΕΛ, να συντονίσει και να προσφέρει λύσεις μέσω των κρατικών δομών και Ευρωπαϊκών κονδυλίων στο προσφυγικό, δεν είναι δικαιολογία για να χρησιμοποιείτε το στρατιωτικό προσωπικό σε εργασίες που δεν εμπίπτουν στα καθήκοντά τους.

Επειδή, φρονώ ότι κατανοείτε το τι σημαίνουν σε νομικό επίπεδο τα ανωτέρω.

Επειδή, αδυνατώ να πιστέψω ότι ως αρμόδιος υπουργός, μπορεί να έχετε έστω εν δυνάμει τόσο απαξιωτική συμπεριφορά στο στρατιωτικό προσωπικό.

Επειδή, επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου

Επειδή, η εκτίμηση και ο σεβασμός στο έργο των στελεχών των Ε.Δ., μου επιβάλλει να επιχειρήσω δι’ υστάτη φορά πρόταση να διατάξετε την μη συνέχιση, των εκτός των καθηκόντων των εργασιών, καθώς θεωρώ ότι έστω και την υστάτη στιγμή θα κατανοηθεί ότι ο σεβασμός προσωπικοτήτων, ρόλων και καθηκόντων άγει σε ευπρέπεια και όχι σε παραβατική συμπεριφορά, που πιστεύω ακράδαντα ότι δεν είναι στοιχείο της προσωπικότητας σας.

Επειδή, η χρησιμοποίηση του στρατιωτικού προσωπικού και υλικού, δεν είναι επιτρεπτή, καθώς είναι και αντίθετη με τις ως άνω προαναφερόμενες Συνταγματικές επιταγές, Διεθνείς Συμβάσεις και Νόμους.

Επειδή, ως υπουργός έχετε δώσει όρκο ότι: «θα τηρώ το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους…».

                                                          ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙ  για την χρησιμοποίηση του στρατιωτικού προσωπικού και υλικού, για τις εργασίες πέρα των καθηκόντων τους.

ΣΑΣ ΚΑΛΩ όπως να διατάξετε αμέσως, την παύση της χρησιμοποίησης του στρατιωτικού προσωπικού και υλικού και την τήρηση της νομιμότητος, ώστε να μην κριθεί απαραίτητος ο τονισμός της απομείωσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας με την ενασχόληση των ¨πολεμιστών¨ σε άσχετες με την άμυνα εξουθενωτικές εργασίες, για πολιτικοοικονομικούς σκοπούς.

ΑΛΛΩΣ, ΣΑΣ ΔΗΛΩΝΩ ότι θα προβώ σε κάθε απαραίτητη κατά  Νόμον ενέργεια προς προστασία των εννόμων δικαιωμάτων και συμφερόντων μου που θίγονται από τα ανωτέρω, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που έχω υποστεί, ενώπιον παντός αρμοδίου Δικαστηρίου ή αρχής.

Η εκδήλωση της παρούσας Εξώδικης Δήλωσης-Διαμαρτυρίας γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον, ως  αξιωματικός εν εφεδρεία και ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους.

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου, αρμόδιος δικαστικός επιμελητής παραγγέλλεται να επιδώσει νόμιμα την παρούσα προς τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Παναγιώτη Καμμένο, για να λάβει γνώση, και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας ολόκληρο το περιεχόμενό της στην έκθεση επιδόσεως που θα συντάξει.   

Γίνεται μνεία ότι επικολλήθηκε ένσημο ΤΠΔΑ 1,15 ευρώ.

 Αθήνα,  1 Μαρτίου 2016

                                                          Ο Εξωδίκως Δηλών

                                                       και διαμαρτυρόμενος  

                                                 Πλωτάρχης  ε.α. Π. Σταμάτης ΠΝ              

                          

Λόγω της συνεχιζόμενης αποχής των Δικαστικών Επιμελητών η παρούσα αποστέλλεται με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:    minister@mod.mil.gr     anyetha@mod.mil.gr,  gg_ypetha@mod.mil.gr     gram_yetha@mod.mil.gr     info@edt.mil.gr hndgs_central_secretaria@mil.gr   ges_gram@mil.gr  gen_gram@mil.gr   gea_gram@mil.gr

Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1924-2016

Ο πληθυσμός της Ελλάδας από 6 εκ. το 1924 έφτασε τα 7 εκ. το 1937, ήτοι σε 13 χρόνια. 

Για το επόμενο εκατομμύριο χρειάστηκε 19 χρόνια, μέχρι το 1956 (και λίγα ήτανε, με τα τραγικά γεγονότα της δεκαετίας του 40). 

Για το φράγμα των 9 εκ. χρειάστηκαν άλλα 19 χρόνια, το 1975 (προφανώς η καθυστέρηση οφείλεται στην μετανάστευση). 

\Για το επόμενο 1 εκ. χρειάστηκε μόλις 12 χρόνια, μέχρι το 1987. Ήταν το πιο γρήγορο εκατομμύριο της ελληνικής δημογραφικής ιστορίας, συνδυασμός της ανόδου του βιοτικού επιπέδου και αντιστροφής των μεταναστευτικών ροών.

Στην συνέχεια ο ρυθμός επιβραδύνεται, καθώς για το επόμενο εκατομμύριο απαιτήθηκαν 15 χρόνια, μέχρι το 2002. 

Από τότε και μέχρι σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, καθώς όχι μόνο παρατηρείται συνολικά σχεδόν στασιμότητα, αλλά για πρώτη φορά υπάρχει και μείωση του πληθυσμού, προφανώς λόγω μετανάστευσης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Nemo judex in causa sua

Nemo judex in causa sua

Πρέπει να συνδικαλίζονται οι δικαστές; Σε πολλές χώρες μπορούν: Πορτογαλία, Σερβία, Γαλλία, Γερμανία και, βεβαίως, Ελλάδα. Δεν μπορούν σε άλλες, όπως στην Ισπανία. Η δυνατότητα συμμετοχής σε συνδικάτο ή συνεταιρισμό είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα — και, επομένως, γιατί όχι οι δικαστές; Στη Γαλλία υπάρχουν δύο σημαντικά τέτοια συνδικάτα: το Syndicat de la magistrature και το Union syndicale des magistrats. Κύριό τους μέλημα είναι η διατήρηση του κύρους και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και ασφαλώς η προάσπιση των συμφερόντων των μελών τους. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ανάγκης αμεροληψίας και του δικαιώματος προάσπισης επαγγελματικών δικαιωμάτων είναι λεπτή. Γι’ αυτό και ο συνδυασμός της ιδιότητας του δικαστή —ιδίως σε ανώτερη θέση— και του συνδικαλιστή είναι δύσκολος. Δεν είναι αδύνατος. Απαιτεί ευσυνειδησία, αλλά και θεσμικές προβλέψεις που να εγγυώνται την αμεροληψία.

Θεσμοί δεν είναι μόνο αυτά που θεσπίζει ή ιδρύει το κράτος, αλλά και οι άτυποι ή τυπικοί κανόνες που ακολουθούνται, οι αρχές που διέπουν τις πράξεις των λειτουργών της πολιτείας. Μία τέτοια αρχή είναι η ιουστινιάνειος Nemo judex in causa sua: δεν πρέπει να είναι κανείς δικαστής σε δική του υπόθεση. Ο συνδικαλιστής υπερασπίζεται δική του υπόθεση, τα συμφέροντα των μελών του συνδικάτου στο οποίο ανήκει. Αν είναι δικαστικός, δεν μπορεί να είναι συγχρόνως και αμερόληπτος κριτής ως προς το δίκαιο των αιτημάτων του συνδικάτου. Του λείπει το «αρχιμήδειο σημείο» που χρειάζεται ο αδέκαστος κριτής.

Ο δικαστής μπορεί κάλλιστα να ανήκει σε συνδικάτο. Όταν όμως μια κυβέρνηση τοποθετεί στην ανώτατη θέση έναν συνδικαλιστή, παίρνει ένα ρίσκο. Μπορεί αυτός να θεωρήσει ότι η αγωνιστική του επαγγελία και η δικαστική αμεροληψία, όχι μόνο δεν είναι ανταγωνιστικές, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Και να χρησιμοποιήσει τον μοχλό πίεσης της συνδικαλιστικής του εξουσίας υπέρ αυτού σε δικαστική υπόθεση που τον αφορά.

Όταν στα κρατούντα πολιτικά ήθη η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης περιφρονείται τόσο πολύ ώστε η εκτελεστική εξουσία να επιλέγει κυνικά συνδικαλιστικές προσωπικότητες για τα ανώτατα αξιώματα της δικαστικής εξουσίας, τότε ο δικαστής απλώς θα γελάσει με την υπόμνηση ότι δεν είναι επιτρεπτός ο ρόλος του κριτή σε δική του υπόθεση. Αν προκύψει θέμα εμπλοκής του ανώτατου δικαστή σε υπόθεση ιδιωτικής φύσεως, αν π.χ. καταγγείλει κάποιον που θεωρεί ότι έβλαψε το κύρος του, αναμένει εύλογα από άλλους δικαστές, που είναι επίσης συνδικαλισμένοι και είναι συγχρόνως εξαρτώμενοι από τη δική του εξουσία, ότι θα κρίνουν συνδέοντας αρμονικά το καθήκον συναδελφικής και συνδικαλιστικής αλληλεγγύης με την αμεροληψία του δικαστή.

Συμπέρασμα μοντέρνο και ολωσδιόλου ελληνικό:

Είναι γαμάτο να είσαι judex in causa sua με τη συνδικαλιστική στήριξη ανθρώπων που εξαρτώνται από σένα και δικάζουν στη θέση σου.

[ Εικονογράφηση: Jean-Léon Gérôme (1824-1904), H Φρύνη αποκαλύπτεται μπροστά στον Άρειο Πάγο, 1861. Λάδι σε καμβά, 80 × 128 εκατ., Kunsthalle Hamburg ].

«Θάνου εναντίον Τσακυράκη» - Το πάγωμα του δημόσιου διαλόγου.

Ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης.Αρχείο The Books' Journal

Η υπόθεση «Θάνου εναντίον Τσακυράκη», από άποψη συνταγματικής θεωρίας, χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα απλή. Αντικείμενό της αποτελούν αξιολογικές κρίσεις για μια δημόσια πράξη ενός προσώπου που κατέχει δημόσιο αξίωμα.

Αποτελεί  χαρακτηριστικό παράδειγμα κρίσεων που εμπίπτουν στο προστατευτικό πεδίο της ελευθερίας της έκφρασης, χωρίς να υπάρχει καμία εμφανής βάση στην οποία να μπορεί να θεμελιωθεί κάποια στάθμιση μεταξύ της ελευθερίας του λόγου αφ’ ενός και της τιμής και υπόληψης αφ’ ετέρου. Οι χαρακτηρισμοί παραμένουν στο πλαίσιο της ευπρέπειας και εμπίπτουν στο πεδίο της ανεκτής κριτικής που κατοχυρώνεται στην προστασία της ελευθερίας του δημόσιου διαλόγου.  Σε μια έννομη τάξη που προβλέπει τη συνταγματική προστασία της ελευθερίας της έκφρασης και έχουν διαπλαστεί οι αντίστοιχοι, έστω και ελλιπώς επεξεργασμένοι νομολογιακοί κανόνες, μια τέτοια μήνυση δεν θα είχε καμία πιθανότητα να ευδοκιμήσει.

Οι ιδιότητες των διαδίκων είναι ουσιώδεις για την υπόθεση. Ο μηνυόμενος, ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, με την επίμαχη ανάρτηση δεν ασκεί μόνο το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, αλλά και την ακαδημαϊκή του ελευθερία. Η κριτική του δημόσιου λόγου των ανώτατων δικαστών, καθώς και του τρόπου με τον οποίο ασκούν ή υπερβαίνουν τα καθήκοντά τους, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελευθερίας αυτής. Η επίμαχη επιστολή  εξέρχεται των δικαστικών καθηκόντων και αποτελεί επίκαιρη δημόσια παρέμβαση σε κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, η οποία έλαβε αυξημένη δημοσιότητα ακριβώς λόγω της ιδιότητας της συντάκτριας και των παραληπτών της. Εξ άλλου το γεγονός ότι ο Σταύρος Τσακυράκης είναι γνωστός για τη συμβολή του στη θεωρία και την πράξη της ελευθερίας του λόγου προσδίδει ένα ιδιότυπο συμβολικό βάρος στην υπόθεση.

Η συμβολική διάσταση της άσκησης της μήνυσης από την Πρόεδρο ενός από τα Ανώτατα Δικαστήρια της χώρας είναι ακόμη κρισιμότερη. Ταυτόχρονα, η ιδιότητα της μηνύτριας προκαλεί ορισμένες ερμηνευτικές απορίες. Είναι νοητό η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου να μη γνωρίζει το συνταγματικό πλαίσιο προστασίας της ελευθερίας της έκφρασης και της ακαδημαϊκής ελευθερίας, καθώς και τη διάκριση μεταξύ αξιολογικής κρίσης και γεγονότος την οποία παγίως ακολουθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου; Είναι νοητό να αγνοεί το κανονιστικό περιεχόμενο της ελευθερίας της έκφρασης όπως αυτό έχει εξειδικευθεί νομολογιακά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων ως προς την κριτική που είναι θεμιτό να ασκείται σε δικαστές; Τρεις εκδοχές φαίνονται πιθανές: η μηνύτρια είτε δεν γνωρίζει τις σχετικές επιταγές του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ, είτε αδιαφορεί για αυτές, είτε υπέβαλε μια «ακτιβιστική μήνυση» ώστε να συρρικνωθεί το πεδίο ελευθερίας του λόγου, εξαιρώντας τους δικαστές από κάθε κριτική της δημόσιας δράσης τους.

Μια προσεκτική ανάλυση της ελληνικής νομολογίας για την ελευθερία της έκφρασης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχεί το ενδεχόμενο απρόβλεπτων κρίσεων, καθώς απουσιάζουν νομολογιακοί κανόνες και κριτήρια που να ανταποκρίνονται στα πολύπλοκα ζητήματα που τίθενται. Δεν έχουν, δηλαδή, διαμορφωθεί κατευθυντήριοι άξονες, τους οποίους ο δικαστής να ακολουθεί ή από τους οποίους  να αποκλίνει με βάση τα πραγματικά περιστατικά, ώστε να θεμελιώσει την εκάστοτε στάθμιση στην οποία προβαίνει. Αυτό έχει οδηγήσει συχνά στην καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το θολό τοπίο της σχετικής  ελληνικής νομολογίας θα μπορούσε να αφήσει κάποια περιθώρια επιχειρηματολογίας στη μηνύτρια ακόμη και στη συγκεκριμένη υπόθεση, η οποία δεν παρουσιάζει καμία πολυπλοκότητα.

Οι αξιολογικές κρίσεις που στη μήνυση εκλαμβάνονται ως προσβλητικές, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως παράδειγμα για την πανεπιστημιακή διδασκαλία της «ανεκτής» κριτικής, την οποία υποχρεούται να ανέχεται κάθε πρόσωπο που αποφασίζει να εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα, ακριβώς προκειμένου να υφίσταται αυτή η σφαίρα δημοσίου διαλόγου.

Από άποψη συνταγματικής ερμηνείας, αν υπάρξει μια καταδικαστική απόφαση θα προκληθεί «πάγωμα του δημοσίου διαλόγου». Ο όρος «πάγωμα» (chilling effect) αναφέρεται στην επίδραση που ασκεί στην ελεύθερη έκφραση μια επαπειλούμενη μεταγενέστερη κύρωση, όπως μια ποινική καταδίκη ή οι υπέρμετρες αποζημιώσεις για συκοφαντική δυσφήμιση. Αυτό το πάγωμα οδηγεί στην αυτολογοκρισία μέσω του φόβου και στην αποθάρρυνση της άσκησης κριτικής. Αν πίσω από αυτή τη μήνυση λανθάνει μια τέτοια στοχοθεσία, τότε το επίμαχο ζήτημα λαμβάνει απρόβλεπτες διαστάσεις.

Η πρόσφατη διάταξη με βάση την οποία η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου μπορεί να προβεί σε πειθαρχική δίωξη δικαστών δημιουργεί μια επιπρόσθετη παραδοξότητα στην υπόθεση αυτή. Κάθε δικαστής που θα κληθεί να την εκδικάσει τελεί σε ιδιαίτερες σχέσεις καθήκοντος ή εξάρτησης με έναν από τους διαδίκους. Θα ήταν άρα ενδεχομένως υποστηρίξιμο ακόμη και ότι συντρέχει λόγος εξαίρεσης για όλους τους δικαστές;  

Η επίμαχη υπόθεση ελευθερίας της έκφρασης δεν είναι σημαντική εξ αιτίας του νομικού ζητήματος που θέτει, η απάντηση στο οποίο είναι από συνταγματική σκοπιά αυτονόητη, αλλά λόγω της ιδιότητας των διαδίκων. Η ίδια η υποβολή μήνυσης με το περιεχόμενο αυτό από την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ακριβώς εξ αιτίας του αξιώματός της, επιτελεί το πάγωμα του ελεύθερου διαλόγου. Κάθε κριτική και κάθε επιστημονικός σχολιασμός της υπόθεσης αυτής τείνει να καταστεί εν δυνάμει μηνύσιμος. 

Ξενοφών Κοντιάδης. Kαθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

Αλκμήνη Φωτιάδου. Διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου

MHNYTHΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΚΑΙ ΥΛΙΚΟΥ ΤΩΝ Ε.Δ. ΓΙΑ ΤΑ ΗΟΤ-SPOTS

                      
 ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

                                                  ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου Πλωτάρχη ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, κάτοικος Αθηνών, οδός Κομνηνών, αρ. 48      (panos_stamatis@yahoo.gr).

                                                                  ΚΑΤΑ

 ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ – συμμετόχου και εμπλεκομένου, αρμοδίου υπηρεσιακού, που θα προκύψει από την εισαγγελική έρευνα.

 

                                                    

                                                                                                                                                                                 Αναφέρομαι σε εσάς κύριε Εισαγγελέα ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, η πιθανότητα τέλεσης των αδικημάτων όπως αυτά περιγράφονται στα άρθρα 152 ΣΠΚ, 72 ΣΠΚ, 257 ΠΚ, 390 ΠΚ, αυτεπαγγέλτως διωκόμενα, καθώς και οποιουδήποτε άλλου αδικήματος (ΠΚ ή ΣΠΚ), που θα προκύψει από την εισαγγελική έρευνα και την προανάκριση.

      Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Πρόσφατα περιήλθαν σε γνώση μου κρίσιμα πραγματικά περιστατικά, δημοσιεύματα σε  Κυριακάτικη εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας (Πρώτο Θέμα 15/2/2016), σε διαδικτυακά μέσα ενημερώσεις και σε κεντρικά δελτία τηλεοπτικών σταθμών, από τα οποία προκύπτει κατά την άποψή μου, άδικη και ποινικά επιλήψιμη πράξη και μάλιστα κατ’ εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό, εκ μέρους οργάνων δικαιοδοσίας Σας (ειδικής δωσιδικίας).

 Ι. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ  (Κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά)

Με μεγάλη μου ανησυχία, έκπληξη και αγανάκτηση, βλέπω σε δημοσιεύματα στον τύπο και στο διαδίκτυο, να χρησιμοποιείτε το στρατιωτικό προσωπικό και μηχανήματα των Ε.Δ. για καθαρισμό, επισκευή, μεταφορά υλικών, στα hot spots, στρατόπεδα υποδοχής προσφύγων-μεταναστών.

Οι κρίσιμες δημοσιεύσεις έχουν ως εξής:

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ  του Φρίξου Δρακοντίδη:

«Ξηλώνουν τα στρατόπεδα για να κάνουν τα hot spots!»

Στέγαστρα από τολ σε στρατιωτικές και αεροπορικές βάσεις ξηλώνονται άρον άρον με απόλυτη μυστικότητα και  μεταφέρονται στα νησιά για να στηθούν τα κέντρα υποδοχής προσφύγων.

Παρά τα όσα έγιναν στα Διαβατά, σε Κω αλλά και σε άλλες περιοχές με επεισόδια και χημικά σε γυναικόπαιδα, οι αρχές συνεχίζουν με το ζόρι να φτιάχνουν τα hot spots.

Κι όμως η πρωτότυπη επιχείρηση ξηλώματος και κανιβαλισμού στρατιωτικού εξοπλισμού από βάσεις σε διάφορα σημεία της χώρας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Με τον Στρατό να έχει αναλάβει να χωροθετήσει, να δημιουργήσει και να καταστήσει λειτουργικά τα hot spots στα νησιά μέσα σε μόλις 13 μέρες, με τους φαντάρους να δουλεύουν ακατάπαυστα 24 ώρες το 24ωρο και τα υλικά μέσα να μην επαρκούν, η απόφαση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ήταν να ξηλωθούν ολόκληρα στέγαστρα και τολ από στρατόπεδα σε λειτουργία και να μεταφερθούν άρον-άρον στα νησιά για να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες.

Ήδη η επιχείρηση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην αεροπορική βάση της Ελευσίνας, όπου στεγάζονται ελικόπτερα Απάτσι, ανταλλακτικά μηχανολογικού εξοπλισμού και μηχανήματα υποστήριξης. Στέγαστρα και τολ έχουν ήδη ξηλωθεί (το τελευταίο στη βάση της Ελευσίνας αποσυναρμολογήθηκε την περασμένη Τρίτη) και η μεταφορά τους στα νησιά, η οποία πραγματοποιείται υπό άκρα μυστικότητα, αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές αυτής της βδομάδας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην 112 Πτέρυγα Μάχης όλη την προηγούμενη βδομάδα επικρατούσε αναβρασμός. Οι σμηνίτες έτρεχαν πανικόβλητοι να συνδράμουν στο άδειασμα υπόστεγων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, ενώ οι εργολάβοι που ανέλαβαν την αποσυναρμολόγησή τους αναγκάστηκαν να δουλεύουν νυχθημερόν για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν το έργο εντός της προθεσμίας. Επειδή όμως όλα γίνονταν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, οι μεταφορείς δυσκολεύονταν να βρουν θέσεις στα καράβια για τα φορτηγά που μεταφέρουν τα τολ,  ενώ υπήρχαν προβλήματα και με τις φορτώσεις.

Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, ένα τολ από τη βάση της Ελευσίνας έχει ήδη μεταφερθεί σε στρατόπεδο της Ρόδου, ένα ακόμα πήγε στη Λήμνο και ένα τρίτο που προοριζόταν για τη Χίο επέστρεψε, άγνωστο γιατί, με εντολή του αερολιμενάρχη. Το συγκεκριμένο αποφασίστηκε τελικά να σταλεί στην Κω. Οπως βλέπετε στα φωτογραφικά ντοκουμέντα που δημοσιεύει σήμερα το «ΘΕΜΑ», στην 112 Πτέρυγα Μάχης υλικά από αποσυναρμολογημένα τολ έχουν στοιβαχθεί σε παλέτες και έχουν τοποθετηθεί στις καρότσες των φορτηγών.

Το κονβόι στις επίμαχες φωτογραφίες επρόκειτο να ταξιδέψει το απόγευμα της Παρασκευής και ώρα 19.00 με το «Blue Star 2» με προορισμό την Κω και άφιξη στο λιμάνι της το Σάββατο στις 6.30 το πρωί.

Οι άνθρωποι της μεταφορικής εταιρείας που ανέλαβαν το έργο αναμένονται τη Δευτέρα στο Νησί του Ιπποκράτη ώστε να ξεκινήσουν άμεσα το ξεφόρτωμα των υλικών και τη συναρμολόγησή τους στο σημείο όπου πρόκειται να στηθεί το κέντρο υποδοχής των μεταναστών.

Βάσει εκτιμήσεων, μέχρι το τέλος της ερχόμενης βδομάδας  το τολ θα έχει στηθεί και θα είναι έτοιμο για να υποδεχθεί τους πρόσφυγες που συνεχίζουν να συρρέουν κατά χιλιάδες.

Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, έχει δοθεί εντολή στις Αρχές του νησιού να μη διαρρεύσει ο σκοπός της έλευσης των φορτηγών της μεταφορικής εταιρείας, ως έξτρα μέτρο πρόληψης προκειμένου να αποφευχθούν πιθανές νέες αντιδράσεις από την πλευρά των κατοίκων που διαμαρτύρονται έντονα για τη λειτουργία hot spots. Πριν από δυο βδομάδες πραγματοποιήθηκε στην Κω ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων ετών ενάντια στη δημιουργία κέντρων υποδοχής και στην παρουσία των ΜΑΤ στο νησί. Μπροστά από το δημαρχείο ακούστηκαν συνθήματα ενώ ο δήμαρχος Γιώργος Κυρίτσης ζήτησε από τους πολίτες να διδάξουν ήθος και ψυχραιμία και οι κινήσεις τους να είναι ειρηνικές. «Ακόμη και αν υπάρξουν βίαιες πράξεις προς εμάς, ας φάμε ξύλο και να μην αντιδράσουμε», είπε χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα συμβεί μέσα στην εβδομάδα, όταν θα ξεκινήσουν οι εργασίες για το στήσιμο του γιγαντιαίου διαστάσεων τολ που σηματοδοτεί ουσιαστικά τη δημιουργία hot spot στο νησί. Ηδη στο Πυλί παρατηρείται έντονη δραστηριότητα, καθώς έχουν μπει και νέα μηχανήματα στο πρώην στρατόπεδο Καπετάν Λαζαρή για να συνεχίσουν τις εργασίες με σκοπό την ολοκλήρωση του κέντρου υποδοχής των προσφύγων.

Θυμίζουμε ότι το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, με τη συνδρομή του Ελληνικού Στρατού, έχει αναλάβει να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τη δημιουργία και λειτουργία των hot spot εντός της προθεσμίας που έχει οριστεί. Συγκεκριμένα, έχει αναλάβει να ορίσει άμεσα προσωρινούς συντονιστές στα πέντε κέντρα υποδοχής στα νησιά, να επιβλέψει και να συνδράμει με κάθε διαθέσιμο μέσο στην ολοκλήρωση των έργων κατασκευής ώστε τα hot spots να είναι έτοιμα προς λειτουργία εντός των επόμενων δύο εβδομάδων.

Ακόμα, έχει αναλάβει τη στελέχωση και λειτουργία κινητών μαγειρείων στα πέντε νησιά προκειμένου να εξυπηρετούνται οι πρόσφυγες και να παραχωρήσει τα στρατόπεδα Σίνδου και Σχιστού, άμεσης χωρητικότητας 500 ατόμων, με δυνατότητες φιλοξενίας επιπλέον 4.000 ατόμων το καθένα για τη δημιουργία κέντρων μετεγκατάστασης (Relocation Camp). Παράλληλα, αναλαμβάνει την έγκαιρη παράδοσή τους αλλά και τη λειτουργία τους.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της Κατερίνας Φάκα:

«Η ΜΟΜΑ επί των επάλξεων»

Ως προς την εξέλιξη των εργασιών στα hot spots, στην Κω οι εργασίες κατασκευής Κέντρου Υποδοχής στο παλαιό στρατόπεδο στο Πυλί γίνονται υπό την επιτήρηση διμοιριών των ΜΑΤ. Στη Χίο έχουν μεταφερθεί 95 οικίσκοι και έχουν τοποθετηθεί στο εργοστάσιο ΒΙΑΛ στην περιοχή Χαλκειός. Εχουν τοποθετηθεί κεντρικοί αγωγοί ύδρευσης και αποχέτευσης. Επίσης έχουν τοποθετηθεί 606 κρεβάτια πλήρη, μαζί με τα στρώματα, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη η σύνδεση με τα δίκτυα ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεπικοινωνιών, η περάτωση των υδραυλικών εγκαταστάσεων, οι εργασίες τσιμεντόστρωσης, οι εργασίες αποχέτευσης και η κατασκευή περίφραξης.

Στη Λέρο έχουν μεταφερθεί 87 οικίσκοι και έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα 68 οικίες στην περιοχή Λέπιδα. Επίσης, προς ολοκλήρωση βαίνουν οι εργασίες ύδρευσης και αποχέτευσης, η κατασκευή περίφραξης και η σύνδεση με το δίκτυο του ΟΤΕ. Στη Σάμο, στην περιοχή Βαθύ, εκτελούνται εργασίες επέκτασης του Κέντρου κατόπιν διαθέσεως 12 στρεμμάτων του παλαιού πεδίου βολής από μηχανήματα του 79 ΤΜΧΕΘ. Συνεχίζονται κάποιες χωματουργικές εργασίες, καθώς και η κατασκευή τοιχίων αντιστήριξης στα εν λόγω επίπεδα.

Στη Λέσβο, στον χώρο που έχει παραχωρηθεί στο Στρατόπεδο Παραδέλληστη Μόρια, ολοκληρώνονται οι χωματουργικές εργασίες με μηχανήματα του 98 ΤΜΧΕΘ προκειμένου να διαμορφωθεί ο χώρος  (4 επίπεδα) για μελλοντική τοποθέτηση επιπλέον οικίσκων.

Στο Κέντρο Μετεγκατάστασης Σχιστού, στο Στρατόπεδο Στεφανάκη, τοποθετήθηκαν 130 σκηνές με πρόβλεψη για συνολικά 300, ενώ εκτελούνται  χωματουργικές εργασίες και επίστρωση με χαλίκι.

Τέλος, στο Κέντρο Μετεγκατάστασης Περιοχής Διαβατών, στο Στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου, εκτελούνται χωματουργικές εργασίες από τη ΜΟΜΑ.

«Έκαναν τους Έλληνες στρατιώτες «Φιλιππινέζες» των λαθρομεταναστών».

Εικόνες ΝΤΡΟΠΗΣ για τις Ένοπλες Δυνάμεις» Οι ΜΚΟ θα τσεπώνουν το παραδάκι από το "μεταναστευτικό" και οι Έλληνες στρατιώτες έγιναν οι "Φιλιππινέζες" του κάθε Μοχάμεντ.

Κρίμα σε όσους φόρεσαν το εθνόσημο και έχυσαν το αίμα τους για αυτή τη χώρα.

Σύμφωνα με το iefimerida.gr, ξεκίνησαν οι εργασίες στο πρώην στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να μετατραπεί σε κέντρο υποδοχής λαθρομεταναστών...

Στο κέντρο αυτό όπως και στα υπόλοιπα θα μένουν μόνο λαθρομετανάστες..

Γιατί οι πρόσφυγες θα παίρνουν χαρτιά και θα φεύγουν αμέσως για άλλες πιο εύπορες χώρες της Ευρώπης.

Στο σημείο βρίσκονται ήδη στρατιώτες οι οποίοι έχουν καταντήσει «Φιλιππινέζες» και έχουν αναλάβει να καθαρίσουν και να διαμορφώσουν τις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου και στους εσωτερικούς, αλλά και στους εξωτερικούς χώρους, ώστε αυτό να είναι κατάλληλο για να φιλοξενηθούν οι λαθρομετανάστες ...από Μαρόκο-Αλγερία-Πακιστάν-κλπ.

Το στρατόπεδο σε πρώτη φάση θα φιλοξενήσει 500 λαθρομετανάστες και στη συνέχεια 4.000...   και θα είναι μια «βόμβα» που κανείς δεν θα ξέρει το πότε και το πως θα εκραγεί.

Δείτε μερικές από τις εικόνες ντροπής για τις Ένοπλες Δυνάμεις που δημοσίευσε το iefimerida.gr

«Έτοιμο και προς παραλαβή είναι το Κέντρο μετεγκατάστασης στο Σχιστό, το οποίο θα ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχτεί σε πρώτη φάση 1.200 πρόσφυγες και μετανάστες.»

Το στρατόπεδο του Σχιστού που θα φιλοξενήσει τους πρόσφυγες είναι 7.750 τετραγωνικά μέτρα. Πρόκειται για την πρώην Α' Πυροβολαρχία και για ανενεργό στρατόπεδο που μόνο  φυλάσσονταν για λόγους ασφαλείας από τον Στρατό. Εδώ και 1 μήνα είχαν μεταφερθεί μονάδες του Στρατού προκειμένου να κάνουν τις εργασίες καθαρισμού και ετοιμασίας του στρατοπέδου.

Στην δεξιά πλευρά της πύλης υπάρχει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και στον συγκεκριμένο χώρο έχουν τοποθετηθεί σκηνές με χωρητικότητα τουλάχιστον 20 ατόμων η καθεμία.

Στην αριστερή πλευρά αντίστοιχα της πύλης, σε μια πολύ μεγάλη έκταση, έχουν τοποθετηθεί επίσης πολλές παρόμοιες σκηνές.

Σύμφωνα με την πρόβλεψη, σε δύο ανακαινισμένα κτίρια θα μπορούν να κατοικούν 250 άτομα, ενώ στις ειδικά διαμορφωμένες σκηνές θα κατοικούν ακόμα 950 άτομα. Παράλληλα θα υπάρξει και ειδικός χώρος για τη φιλοξενία 200 ασυνόδευτων παιδιών.

Στην πύλη της εισόδου -από την μέσα πλευρά- υπάρχουν επίσης δυο φυλάκια της Αστυνομίας καθώς θα υπάρχει ελεύθερη είσοδος και έξοδος αλλά ελεγχόμενη σε 24ωρη βάση από την Αστυνομία.

Πηγή: iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/251296/stratopedo-toy-shistoy-poy-tha-filoxenisei-toys-prosfyges-pos-tha-leitoyrgei-eikones#ixzz40K7AjgEi

 Όπως εξυπονοείται συνεκτικά, για τις ανά την επικράτεια κατασκευή των «HOT-SPOTS» χρησιμοποιήθηκε τόσο το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και το υλικό αυτών, για εργασίες πέρα των καθηκόντων τους.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό τα καθήκοντα των στρατιωτικών είναι συγκεκριμένα:

«ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ»

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

ΑΡΘΡΟ 1 ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

«Η αποστολή του Στρατού είναι, να εξασφαλίζει την άμυνα της Χώρας, να υπερασπίζει την Εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας.»

Είναι εντελώς διαφορετικό να συνδράμουν οι Ε.Δ. σε θεομηνίες, πλημμύρες σεισμούς και σε μεγάλη έκταση πυρκαγιών και άλλο σε οικοδομικές εργασίες και καθαρισμούς χώρων υποδοχής προσφύγων που μπορούν εύκολα να πράξουν ιδιωτικές εταιρίες με τα  παρεχόμενα ευρωπαϊκά κονδύλια, για το προσφυγικό.

Η αναγκαστική εργασία, ο εξαναγκασμός δηλαδή του ανθρώπου με τη χρήση βίας ή με την απειλή κυρώσεων να παρέχει παρά την θέλησή του την εργασία του σε άλλον ή να απασχολείται υπό ανεπιθύμητες συνθήκες, θίγει καίρια την ανθρώπινη ελευθερία και προσωπικότητα.

Διατάξεις για την απαγόρευση της αναγκαστικής εργασίας περιέχει το Σύνταγμα, με τη διατύπωση του άρθρου 22 παρ. 4 (μετά την αναθεώρηση του 2001) «οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται». όμως και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που υπογράφηκε στη Ρώμη στις 4.11.1950 και κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν.δ. 53/1974, στο άρθρο 4. Η παρ. 2 του παραπάνω άρθρου προβλέπει ότι «ουδείς δύναται να υποχρεωθεί εις αναγκαστικήν ή υποχρεωτικήν εργασίαν».

ΙΙ.    ΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ        (θεμελίωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς)

Κατά τη διάταξη του άρθρου 152 ΣΠΚ  «Εκμετάλλευση εμπιστευμένων»

1. Με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών τιμωρείται ο στρατιωτικός ο οποίος:

α) Χωρίς πρόθεση υπεξαίρεσης ή απιστίας τοκίζει ή μεταχειρίζεται κατά άλλο τρόπο προς όφελος δικό του ή άλλου ή παραχωρεί σε άλλον προς χρήση χρήματα ή πράγματα των οποίων έχει την κατοχή λόγω της υπηρεσίας του.

β) Χρησιμοποιεί παράνομα στρατιωτικό εργαστήριο για να κατασκευάσει πράγματα δικά του ή άλλου.

γ) Χρησιμοποιεί παράνομα την εργασία του προσωπικού που έχει υπό τις διαταγές του, προς όφελος δικό του ή άλλου.

2. Αν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει και έκπτωση.

3. Σε πολεμική περίοδο επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών ή φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.

[αντιστ. άρθρ. 120 προγενέστερου ΣΠΚ (Α.Ν.2803/41)]

Σχετ. διατάξεις: 257 ΠΚ [Εκμετάλλευση εμπιστευμένων πραγμάτων], 390 ΠΚ [Απιστία]

Νομολογία: ΣυμβΝαυτΠειρ 225/1997 Υπερ 1998, 1305 (με πρόταση Ν. Μακρή και παρατηρήσεις Α. Παπαδαμάκη) ΣυμβΣτρΘεσ 161/1996 95 (με πρόταση Α. Παπαδαμάκη) Υπερ 1997, ΑΠ 282/1994 , 475 ΠοινΧρ ΜΔ΄ (1994) ΑΠ 1848/1993 ΠοινΧρ ΜΔ΄ (1994), 189 ΣυμβΔιαρκΣτρΘεσ 137/1991 Υπερ 1992, 1485 (με πρόταση Ι. Μποζίνη), ΑΠ 196/1989, 804 ΠοινΧρ ΛΘ΄ (1989).

Άρθρο 72 ΣΠΚ  «Αθέμιτες διαταγές»

Στρατιωτικός που με κατάχρηση της υπηρεσιακής του εξουσίας, απευθύνει σε υφιστάμενό του διαταγές ή διατυπώνει αξιώσεις άσχετες προς την υπηρεσία, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών. [αντιστ. άρθρ. 110 προγενέστερου ΣΠΚ (Α.Ν.2803/41)].

Σχετ. διατάξεις: 63 παρ.2 α΄ (2) ΠΔ 130/1984 (ΦΕΚ Α΄ 42/10.4.1984) «Κύρωση του Γενικού Κανονισμού Υπηρεσίας στο Στρατό», 47 στοιχ. α΄ ΠΔ 427/1994 (ΦΕΚ Α΄ 242/30-12-1994) «Κύρωση Κανονισμού Στρατιωτικών Φυλακών».  

     Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ και 87 ΣΠΚ), είναι δε νόμιμη, βάσιμη, αληθής και διώκεται αυτεπαγγέλτως (36 ΚΠΔ).

     Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικ καθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε "άλλης ειδήσεως" όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ' ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).                                              

     Επειδή, τα πρόσωπα που διέπραξαν τα ανωτέρω αναφερόμενα αδικήματα είναι δυνατόν να προσδιορισθούν από την διενεργηθησοµένη ανάκριση.

     Επειδή, οι ανωτέρω πράξεις τιμωρούνται από τις διατάξεις  και μάλιστα κατ’ εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό (Π.Κ. και Σ.Π.Κ). 

     Επειδή, όλως ενδεικτικά, οι εν λόγω πράξεις έχουν τελεστεί από τις ημερομηνίες  5.2.2016 μέχρι  και σήμερα.

     Επειδή, με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά δεν έχω σκοπό να δυσφημήσω ή να εξυβρίσω τους μηνυόμενους, αλλά υποβάλλω αυτή επειδή αντιλαμβάνομαι ότι έχουν διαπραχθεί οι αυτεπαγγέλτως αξιόποινες πράξεις και ως πολίτης και αξιωματικός εν εφεδρεία, έχω δικαιολογημένο συνταγματικό δικαίωμα και ενδιαφέρον, ηθικά και νομικά, καθώς με όλα τα πεπραγμένα σαφώς μειώθηκε επικίνδυνα το επί δικαίου αίσθημα, δυσφημίζονται τα στελέχη των ΕΔ, γεγονός που  συνιστά  και προσβολή της προσωπικότητάς μου.

      Επειδή, προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η απονομή της δικαιοσύνης, επιβάλλεται η ανίχνευση και εν συνεχεία τεκμηρίωση των καταγγελλομένων.

Κατόπιν όλων των  ανωτέρω εκφράζω την άποψη ότι συντρέχουν οι αναγκαίες εκείνες ενδείξεις διάπραξης αξιόποινων πράξεων και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας ώστε να επιβάλλεται η ποινική τους αξιολόγηση και συνεπακόλουθα η τεκμηρίωση τους. Παρακαλώ δε να ενεργήσετε κατά κρίση Σας, ώστε να γίνει κατανοητό ότι κανείς δεν μπορεί να καταπατά τους Νόμους και το Σύνταγμα.

                                                ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

                και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου

                                                          ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ

Την άμεση ανίχνευση και ενδελεχή ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες άδικες και ποινικά επιλήψιμες πράξεις, να συνδεθούν με τους φυσικούς αυτουργούς, να υποστούν οι υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.

Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλες τις ανωτέρω άδικες και ποινικά επιλήψιμες πράξεις, για τη υποστήριξη της κατηγορίας, για την αποκατάσταση της επελθούσης  ηθικής βλάβης μου και για χρηματική ικανοποίηση  (44) ευρώ.

Μάρτυρές μου προτείνω:

1. Τον δημοσιογράφο της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, Φρίξο Δρακοντίδη, κάτοικο Αθηνών.

2. Την  δημοσιογράφο της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, Αικατερίνη Φάκα, κάτοικο Αθηνών.

Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, ζητώ να προβείτε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, προσάγω και επικαλούμαι τα κάτωθι:  

1.  Απόσπασμα από το φύλλο της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.

2.  Αντίγραφο από το gorganews.gr

3.  Αντίγραφο από το eglimatikotita.gr

4.  Αντίγραφο από το Epirus Corner.gr

Αιτούμαι επικυρωμένο αντίγραφο της παρούσης αναφοράς.

                                          Αθήνα, 17 Φεβρουαρίου  2016

                                          Ο αναφέρων και πολιτικώς ενάγων

                                                    Παναγιώτης Σταμάτης

                                                     Πλωτάρχης ΠΝ ε.α. 

Είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η ανάθεση στον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό της αρμοδιότητας διεξαγωγής ανοικτού διεθνούς διαγωνισμού για την αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης; 

                                     Γνωμοδότηση

Γιάννης Δρόσος, Καθηγητής Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ

1. Από τον Υπουργό Επικρατείας κ. Νίκο Παππά τέθηκαν υπόψη μου με το υπ΄ αριθμ. 347 από 9.2.2016 έγγραφό του

(α) το εξής ιστορικό:

Με την παρ. Γ 2.1 ν. 4336/2015, Α’94 14/8/2015 ”Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας [κ.λπ.]” αναλήφθηκε από την Ελλάδα η δέσμευση για αναγγελία προκήρυξης δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού [international open tender] υποβολής προσφορών για την απόκτηση τηλεοπτικών αδειών. Η δέσμευση αυτή υλοποιήθηκε με τον ν. 4339/2015, Α΄ 133/29.10.2015 ”Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης”, δυνάμει του άρθρου 1 παρ. 1 του οποίου η αδειοδότηση των παραπάνω παρόχων διενεργείται από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης [=ΕΣΡ] με διαγωνιστική διαδικασία σε υλοποίηση της σχετικής δέσμευσης της χώρας και σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζει ο νόμος αυτός. 

Όμως από τις 29.10.2015 δυνάμει του άρθρου 55 παρ. 10 του παραπάνω ν. 4339/2015 το ΕΣΡ δεν είναι πλέον συγκροτημένο επειδή έληξε αυτοδικαίως η θητεία τριών από τα εναπομείναντα τέσσερα μέλη του. Η συγκρότησή του ΕΣΡ μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 101Α του Συντάγματος, να λάβει χώρα μόνο με απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής με ομοφωνία ή πάντως με την αυξημένη πλειοψηφία των 4/5 των μελών αυτής.

Η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής συνεκλήθη επανειλημμένως χωρίς όμως να επιτύχει την συγκρότηση της παραπάνω απαιτούμενης πλειοψηφίας, ενώ μάλιστα, όπως προκύπτει από δηλώσεις προθέσεων κρισίμων παραγόντων, δεν διαφαίνεται ούτε προοπτική συγκρότησής της και

(β) τα εξής έγγραφα:

1. Πρακτικά της από 19/01/2016 Συνεδρίασης της Διάσκεψης των Προέδρων (Περίοδος ΙΖ’- Σύνοδος Α’)
2. Πρακτικά της 1/02/2016 Συνεδρίασης της Διάσκεψης των Προέδρων (Περίοδος ΙΖ’- Σύνοδος Α’)
3. Απόσπασμα (Μη διορθωμένα) Πρακτικά της από 9/02/2016 Συνεδρίασης της Διάσκεψης των Προέδρων (Περίοδος ΙΖ’- Σύνοδος Α’)
4. Πρακτικό της 2/02/2016 Συνεδρίασης της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας (Περίοδος ΙΖ’- Σύνοδος Α’)
5. Αντίγραφο της από 9 Φεβρουαρίου 2016 γραπτής δήλωσης του κ. Προέδρου της Βουλής.

2. Ενόψει των παραπάνω μου τέθηκε το εξής ερώτημα:

”Είναι συνταγματικώς επιτρεπτή η ανάθεση, με διάταξη τυπικού νόμου, στον καθ΄ ύλη αρμόδιο Υπουργό της αρμοδιότητας για την διεξαγωγή διεθνούς ανοικτού διαγωνισμού για την αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης;”

3. Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό πρέπει να ληφθούν υπόψη (Α) η φύση του προς αδειοδότηση αντικειμένου και (Β) το συνταγματικό  πλαίσιο για την απάντηση της ερώτησης.

1. Όσον αφορά στην φύση του προς αδειοδότηση αντικειμένου.

1. Η αδειοδότηση στην οποία αναφέρεται το ερώτημα αφορά σε παροχή υπηρεσιών επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρεκπομπής, η οποία, κατά διατύπωση της εισηγητικής έκθεσης αλλά και του άρθρου 1 παρ. 2 του παραπάνω ν. 4339/2015 αποτελεί

”υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 106 παρ. 2 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνίσταται στην παροχή στο κοινό τηλεοπτικών υπηρεσιών βάσει προϋποθέσεων όρων και διαδικασιών που διασφαλίζουν αφενός τη νομιμότητα, τη διαφάνεια, την πολιτική και πολιτισμική πολυμέρεια και πολυφωνία και τον ελεύθερο και ανόθευτο οικονομικό ανταγωνισμό στον ευρύτερο τομέα των μέσων ενημέρωσης και, αφετέρου, την παροχή στο κοινό υψηλού επιπέδου τηλεοπτικών υπηρεσιών.”

2. Η παροχή των παραπάνω υπηρεσιών είναι παροχή δημόσιας υπηρεσίας. Πράγματι, όπως ειδικότερα διαλαμβάνει το Πρακτικό Επεξεργασίας 188/2003 του Συμβουλίου της Επικρατείας ο συνταγματικός νομοθέτης, μετά την αναθεώρηση του 2001, από την διάταξη του άρθρου 15 παρ. 2 Σ

”προκύπτει η ιδιαίτερη νομική φύση της ραδιοτηλεοπτικής εκπομπής, που αποτελεί περιεχόμενο δημοσίας υπηρεσίας με τη λειτουργική έννοια του όρου. Η δημόσια αυτή υπηρεσία μπορεί να ασκείται είτε από το ίδιο το Κράτος (κρατική ραδιοφωνία και τηλεόραση), είτε από ιδιώτες κατά παραχώρηση (ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση), η άσκησή της δε γίνεται, κατά ρητή συνταγματική πρόβλεψη, υπό τον άμεσο έλεγχο του Κράτους. Ο έλεγχος αυτός καθιστά συνταγματικά ανεκτή την παρέμβαση του νομοθέτη στη νομική μορφή και σε εσωτερικά ζητήματα οργάνωσης και λειτουργίας των αναδόχων της δημόσιας υπηρεσίας που συνεπάγεται την επιβολή περιορισμών στην προστατευόμενη από το άρθρο 5 του Συντάγματος οικονομική ελευθερία.”

3. Τούτο άλλωστε γινόταν ήδη παραδεκτό και πριν την έκδοση του παραπάνω Πρακτικού Επεξεργασίας, αλλά και πριν την αναθεώρηση του 2001, η οποία εισήγαγε στα άρθρα 14 και 15 Σ την σημερινή τους μορφή, (βλ. αντί άλλων και Ν. Αλιβιζάτου, Κράτος και Ραδιοτηλεόραση, 1986, σελ. 42 επ.), όπως ενδεικτικά προκύπτει και από την εισηγητική έκθεση στον νόμο 2644/1998, όπου, παρά το ότι ο νόμος αναφερόταν στην συνδρομητική τηλεόραση, σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι

”Από την ίδια την έννοια της δημόσιας λειτουργίας, όπως είναι σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος η ραδιοφωνία και η τηλεόραση, απορρέει η ανάγκη υιοθέτησης ορισμένων κανόνων και αρχών για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται μία δημόσια λειτουργία και παρέχεται στο κοινό η αντίστοιχη δημόσια υπηρεσία.”

4. Ο διαγωνισμός λοιπόν στον οποίο αναφέρεται το ερώτημα είναι διαγωνισμός για παραχώρηση δημόσιας υπηρεσίας με την λειτουργική έννοια του όρου.

2. Όσον αφορά στο συνταγματικό πλαίσιο για την απάντηση της ερώτησης.
   
   
   1. Η απάντηση στο ερώτημα θεμελιώνεται στο άρθρο 15 παρ. 2 Σ, κατά το οποίο

”Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους. O έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης που είναι ανεξάρτητη αρχή, όπως νόμος ορίζει. O άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας, έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. […]”

2. Το άρθρο 15 παρ. 2 Σ θεσπίζει άμεσο έλεγχο του κράτους επί της ραδιοτηλεόρασης. Από το γράμμα της διάταξης, και ειδικότερα από τον προσθετικό σύνδεσμο ”και”, προκύπτει ότι ο άμεσος αυτός έλεγχος μπορεί να λάβει περισσότερες μορφές μεταξύ των οποίων ”και την μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας”. Η διάταξη θέτει επίσης τους σκοπούς χάριν των οποίων θεσπίζεται ο έλεγχος αυτός καθώς και τις αποκλειστικές αρμοδιότητες που, συναφώς με την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού ανατίθενται στο ΕΣΡ, το οποίο μάλιστα ορίζεται ως ”ανεξάρτητη αρχή”.

3. Συναφώς με τον έλεγχο του κράτους, η διάταξη διαφυλάσσει αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ όσον αφορά στον έλεγχο σχετικά με αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας και εν γένει την διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση και κατά την έννοια του άρθρου 14 παρ. 9 Σ. Κατ΄ αποκλειστικότητα δηλαδή η διάταξη επιφυλάσσει στο ΕΣΡ την αρμοδιότητα να μεριμνά (ασκώντας έλεγχο και επιβάλλοντας κυρώσεις) ώστε να γίνεται σεβαστό το κατά το παραπάνω Πρακτικό Επεξεργασίας

”δικαίωμα των πολιτών σε μία πολυφωνική πληροφόρηση υπηρετείται και με τους ειδικούς συνταγματικούς σκοπούς της ραδιοτηλεοπτικής δραστηριότητας που θεσπίζονται στο άρθρο 15 παρ. 2 του” Συντάγματος”,

δηλαδή την αρμοδιότητα συναφώς με την τήρηση των παραπάνω συνταγματικών πλαισίων και την επιβολή κυρώσεων αποκλειστικά στο ΕΣΡ.

4. Δεν αποκλείει όμως το άρθρο 15 παρ. 2 Σ, αλλά και δεν επιβάλλει την ανάθεση στο ΕΣΡ και αρμοδιοτήτων συναφώς με την εφαρμογή του καθεστώτος προηγούμενης άδειας–πράγμα που άλλωστε σειρά νομοθετημάτων προέβλεπε επί δεκαετίες, έστω και αν ματαίως. Το άρθρο 15 παρ. 2 Σ δηλαδή κατοχυρώνει έναν ”πυρήνα” αποκλειστικών αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ [Ευ. Βενιζέλου, Το αναθεωρητικό κεκτημένο, σελ. 216], δεν αναθέτει όμως κατά συνταγματική αναγκαιότητα και το σύνολο των αρμοδιοτήτων που ανάγονται σε κρατικό έλεγχο επί των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών στο ΕΣΡ. Ή, κατ΄ άλλη διατύπωση, ”ο ‘έλεγχος’ που ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα του [Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού] Συμβουλίου δεν εξαντλεί το περιεχόμενο του αμέσου ελέγχου του κράτους.” [Αθ. Τσεβά, Ο θεσμικός ρόλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης στο νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ΘΠΔΔ, 2 (2009), σελ. 790 επ.] Επικουρικώς σημειώνεται ότι και άλλες μορφές άμεσου κρατικού ελέγχου που ασκούνται επί των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, όπως ο έλεγχος της τήρησης των φορολογικών και γενικότερα οικονομικών υποχρεώσεων των παρόχων τηλεοπτικών εκπομπών ή ο έλεγχος για την τήρηση της εργατικής, ασφαλιστικής κ.λπ. νομοθεσίας εκ μέρους τους δεν ασκείται από το ΕΣΡ, ούτε συντρεχόντως, ούτε, πολλώ έλασσον, αποκλειστικώς.

5. Με άλλες λέξεις: συνταγματικός σκοπός του άρθρου 15 Σ είναι να ασκείται άμεσος έλεγχος του κράτους στην ραδιοτηλεόραση, τούτος δε να ”λαμβάνει και την μορφή του καθεστώτος προηγούμενης άδειας”, προς καλύτερη δε εξυπηρέτηση δε αυτού του σκοπού θεσπίσθηκε το ΕΣΡ και η κατ΄ άρθρο 101Α Σ διαδικασία συγκρότησής του και όχι το αντίθετο. Δεν είναι δηλαδή αυτοσκοπός η κατ΄ άρθρο 101Α διαδικασία συγκρότησης του ΕΣΡ, και πάντως τέτοιας αξίας που να είναι ικανός να ματαιώσει την πραγματοποίηση του ελέγχου της ραδιοτηλεόρασης που προβλέπει το άρθρο 15 Σ.

6. Ο διαγωνισμός στον οποίο αναφέρεται το ερώτημα αφορά σε χορήγηση αδειών σε ”παρόχους περιεχομένου” ”επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης” κατά το περιεχόμενο που δίδει στις έννοιες αυτές το άρθρο 2 παράγραφοι αντιστοίχως 6 και 14 του ν. 3592/2007 (Α΄,161, 19/7/2007), δηλαδή σε επιχειρήσεις ”που διαθέτουν ολοκληρωμένο ραδιοτηλεοπτικό περιεχόμενο προς μετάδοση στο ευρύ κοινό [κ.λπ.]” μέσω ραδιοτηλεοπτικού φάσματος, δηλαδή ”[συνόλου] συχνοτήτων που διατίθεται για ασύρματη μετάδοση ραδιοτηλεοπτικού σήματος”, κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 13 του παραπάνω ν. 3592/2007. Το φάσμα των ραδιοσυχνοτήτων όμως, κατά πάγια νομολογία του  ΣτΕ,

”αποτελεί σπάνιο πόρο(…), η διαχείριση του οποίου συνιστά κυριαρχικό δικαίωμα του Κράτους (…). Αποτελεί επομένως δημόσιο αγαθό, και μάλιστα με σημαντική οικονομική αξία (…) εφόσον η χορήγηση αδείας χρήσεώς του δίνει στον κάτοχο αυτής τη δυνατότητα να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη και του παρέχει πλεονεκτήματα έναντι άλλων επιχειρηματιών που θα ήθελαν επίσης να χρησιμοποιούν και να εκμεταλλεύονται τον πόρο αυτόν (…)”

[ΣτΕ 2594/2015, όπου και παραπομπές σε πολλές παρόμοιες]

7. Η παραπάνω νομολογία, που αναφέρεται σε αναλογικό σήμα, έχει εφαρμογή και στον αναφερόμενο σε ψηφιακό σήμα παρόντα διαγωνισμό. Η διαγωνιστική διαδικασία αναφέρεται στην κατ΄ άρθρο 13 παρ. 1 του ν. 3502/2007 (Α’ 161, 19.7.2007) ”παροχή τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών υπηρεσιών μέσω επίγειας ψηφιακής τεχνολογίας με χρήση ραδιοσυχνοτήτων που έχουν χορηγηθεί για την εκπομπή τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού ψηφιακού σήματος”, απ΄ όπου προκύπτει ότι ανάγεται στον εκεί προσδιοριζόμενο περιορισμένο αριθμό συχνοτήτων. Η σπάνις άλλωστε των συχνοτήτων ψηφιακού επιβεβαιώνεται και από την παρ. 18 της από 13.9.2013 ΥΑ Οικ. 45858/1799/Φ 150, (Β’ 2359 από 20.9.2013), όπου ρητώς μνημονεύεται ότι

”το ραδιοφάσμα είναι σπάνιος πόρος και η χορήγησή του για χρήση πρέπει να εξασφαλίζει βιώσιμα δίκτυα και επαρκή ανταγωνισμό.”

8. Για την ταυτότητα λοιπόν του νομικού λόγου, το συνταγματικό έρεισμα για την απάντηση στο ερώτημα είναι το ίδιο με εκείνο που αφορά στις μηδέποτε χορηγηθείσες άδειες εκπομπών αναλογικού σήματος. Σχετικά με την περίπτωση εκείνη, η κρίσιμη και για το παρόν ερευνώμενο ζήτημα ΣτΕ 3578/2010 (Ολ.), η οποία, μετά από εξαντλητική παράθεση του ιστορικού της επί δεκαπενταετίας και πλέον –τότε- διαρκούς παραβίασης του Συντάγματος λόγω της μη χορήγησης των απαιτουμένων διοικητικών αδειών, δέχθηκε ότι ”οι αριθμητικά περιορισμένες ραδιοσυχνότητες για την πραγματοποίηση τηλεοπτικών εκπομπών αναλογικού σήματος” –σήμερα και ψηφιακού-

”αποτελούν δημόσιο αγαθό” αυτό δε ”προσβάλλεται όταν η χρήση των ραδιοσυχνοτήτων γίνεται χωρίς την απαιτούμενη διοικητική άδεια, δηλαδή αυθαιρέτως και παρανόμως.”

9. Η ίδια εκείνη απόφαση έκρινε ότι η επί περίπου εικοσαετία μη έκδοση των απαιτουμένων διοικητικών αδειών παραβιάζει το Σύνταγμα αφενός κατά το ότι αντιβαίνει στην αρχή του κράτους δικαίου, αφετέρου δε επειδή

”αντιβαίνει προς την συνταγματική αρχή της ισότητας. Διότι θέτει τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία, ενώ είχαν την πραγματική δυνατότητα και την βούληση να ιδρύσουν τηλεοπτικό σταθμό, δεν το έπραξαν όμως αυθαιρέτως και δεν παρέβησαν τον νόμο, σε εξόχως μειονεκτική μοίρα σε σχέση με τα πρόσωπα, τα οποία, με την αυθαίρετη κατάληψη ραδιοσυχνότητας, ίδρυσαν παρανόμως, χωρίς δηλαδή άδεια, τηλεοπτικό σταθμό. Πράγματι, τα τελευταία αυτά πρόσωπα νέμονται τομέα της αγοράς τηλεοπτικών υπηρεσιών, η λειτουργία της οποίας μάλιστα συνδέεται με την, καίριας σημασίας σε μία δημοκρατική πολιτεία, άσκηση των δικαιωμάτων του πληροφορείν και του πληροφορείσθαι.”

10. Την υποχρέωση της πολιτείας να παρεμβαίνει, μέσω του συνόλου των συνταγματικών της θεσμών, επισημαίνει άλλωστε και επιβεβαιώνει και η ΣτΕ  1901/2014 (Ολ.), δεχόμενη ότι

”το κράτος καθίσταται ο ρυθμιστής της λειτουργίας της ραδιοτηλεόρασης και ο εγγυητής του πλουραλισμού των ιδεών και των πληροφοριών που μεταδίδονται”,

και, ειδικότερα

”το κράτος (η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία, καθώς και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ως ανεξάρτητη διοικητική αρχή) υποχρεούται, απέχοντας από επεμβάσεις στο περιεχόμενο των εκπομπών, να λαμβάνει όλα τα αναγκαία θετικά μέτρα (νομοθετικά, οργανωτικά, διοικητικά και ουσιαστικά) […] ώστε να διασφαλίζεται η καθολική παροχή της ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας στην εθνική επικράτεια με πλήρη σεβασμό των προαναφερομένων συνταγματικών αξιών, με διαφάνεια ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς, την οικονομική κατάσταση και τη χρηματοδότηση των μέσων ενημέρωσης, καθώς και με την αποτροπή της συγκέντρωσης του ελέγχου των μέσων αυτών.”

11. Πέραν του συνταγματικού λόγου, συντρέχει και πρόσθετος λόγος δημοσίου συμφέροντος, και μάλιστα –ενόψει και της γενικότερης νομολογίας του ΣτΕ όσον αφορά την αναγκαιότητα μέτρων προς αντιμετώπιση της ιδιαιτέρως κρίσιμης δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας- ιδιαιτέρως εντόνου δημοσίου συμφέροντος, συνιστάμενος στο να κινηθεί, ως τάχιστα, η διαδικασία της διεξαγωγής του δημοσίου διεθνούς διαγωνισμού, ο οποίος προκηρύχθηκε κατά τα εκτεθέντα και στο ιστορικό της παρούσας με τον ν. 4339/2015, ”Αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης”, (Α΄ 133 από 29.10.2015) σε συμμόρφωση προς δέσμευση που ανέλαβε η χώρα κυρώνοντας Σχέδιο Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, δηλαδή το ήδη εφαρμοζόμενο τρίτο Μνημόνιο

12. Σημειωτέο επίσης ότι η κύρωση του τρίτου Μνημονίου που έλαβε χώρα με τον ν. 4336/2015  υπερψηφίσθηκε με σπάνια για τα ελληνικά κοινοβουλευτικά δεδομένα ευρεία πλειοψηφία, πράγμα που επίσης καταδεικνύει ότι η τήρηση των μέσω του νόμου αυτού κυρωθεισών δεσμεύσεων αποτελεί πράγματι λόγο δημοσίου συμφέροντος, και μάλιστα τόσο μείζονος συμφέροντος, ώστε να συμφωνήσει επ΄ αυτού η συντριπτική πλειοψηφία της βουλής, περιλαμβανομένων της κυβερνητικής πλειοψηφίας, της μείζονος αντιπολίτευσης και αρκετών βουλευτών εκ της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

13. Το άρθρο 1 παρ. 1 του παραπάνω ν. 4339/2015 προβλέπει ότι ”η διαγωνιστική διαδικασία” για την αδειοδότηση στην οποία αναφέρεται το ερώτημα διενεργείται από το ΕΣΡ μέσω δημοπρασίας σε υλοποίηση της σχετικής δέσμευσης της χώρας και σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζει ο νόμος αυτός. Όμως από τις 29.10.2015 δυνάμει του άρθρου 55 παρ. 10 του παραπάνω ν. 4339/2015 το ΕΣΡ δεν είναι συγκροτημένο επειδή έληξε αυτοδικαίως η θητεία τριών από τα εναπομείναντα τέσσερα μέλη του. Η συγκρότησή του ΕΣΡ μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 101Α του Συντάγματος, να λάβει χώρα με απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής με ομοφωνία ή πάντως με την αυξημένη πλειοψηφία των 4/5 των μελών αυτής.

14. Από τα έγγραφα υπό Ι, β 1-3 που έθεσε υπόψη μου ο ερωτών Υπουργός προκύπτει ότι αφενός κινήθηκε η διαδικασία για την συγκρότηση του ΕΣΡ σύμφωνα τα προβλεπόμενα από το άρθρο 101Α Σ και αφετέρου ότι η διαδικασία αυτή απέβη άκαρπη. Άλλωστε, όπως προκύπτει από το παραπάνω υπό Ι, β, 4 έγγραφο που έθεσε υπόψη μου ο ερωτών Υπουργός (Περίοδος ΙΖ’- Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, Σύνοδος Α’ Πρακτικό, Αδιόρθωτα), ο εκπρόσωπος της Μείζονος Αντιπολιτεύσεως βουλευτής κ. Ιωάννης Τραγάκης στην Συνεδρίαση της 2/02/2016 της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας δήλωσε ότι 

”Συμμετέχοντας και στη Διάσκεψη των Προέδρων χθες, έγινε για δεύτερη φορά ψηφοφορία για το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, η οποία και αυτή απέβη άκαρπη, όπως όσες ψηφοφορίες κι αν κάνει η κυβέρνηση τα 4/5 δεν πρόκειται να τα «πιάσει»  ποτέ σε καμία από τις Ανεξάρτητες Αρχές απ’ ότι φαίνεται”

η δε εκτίμησή του αυτή επιβεβαιώθηκε πλήρως από το ότι ούτε στην επακολουθήσασα στις 9.2.2016 νέα Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής σχηματίσθηκε η απαιτούμενη από το άρθρο 101Α Σ πλειοψηφία ώστε να συγκροτηθεί κατά την συνταγματική πρόβλεψη το ΕΣΡ.

15. Επιπροσθέτως, από το παραπάνω υπό Ι, β, 5 έγγραφο που έθεσε υπόψη μου ο ερωτών Υπουργός προκύπτει ότι και ο κ. Πρόεδρος της Βουλής συμμερίζεται την εκτίμηση του κ. εκπροσώπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι, τουλάχιστον το γε νυν έχον, δεν είναι εφικτή η συγκρότηση της απαιτούμενης κατά το άρθρο 101Α πλειοψηφίας ώστε να συγκροτηθεί ΕΣΡ, το οποίο και στην συνέχεια να διεξαγάγει τις προβλεπόμενες για την αδειοδότηση στην οποία αναφέρεται το ερώτημα διαδικασίες.

16. Τούτο όμως οδηγεί σε αδυναμία να πραγματοποιηθεί, για μία ακόμη φορά, ο συνταγματικός σκοπός του άρθρου 15 παρ. 2 Σ, ο συνιστάμενος στον δια της εισαγωγής καθεστώτος προηγούμενης άδειας άμεσος έλεγχος του κράτους επί της τηλεόρασης (κατά την έκταση στην οποία αναφέρεται το ερώτημα), άρα και την συνέχιση, προϊούσης ήδη της τρίτης δεκαετίας της συνεχιζόμενης επί του θέματος των αδειοδοτήσεων των τηλεοπτικών σταθμών παραβίασης του Συντάγματος, αλλά και της σοβαρής διακινδύνευσης, αν όχι και ματαίωσης, της εξυπηρέτησης του μείζονος δημοσίου συμφέροντος, το οποίο συνίσταται στην αποκόμιση του αναμενόμενου οικονομικού οφέλους από την τελική παραχώρηση των αδειών αυτών.

17. Η παραπάνω περιγραφείσα κατάσταση οδηγεί σε ένα ιδιότυπο κενό: ενώ προβλέπεται από τον νόμο 4339/2015 όργανο –το ΕΣΡ- για να διεξαγάγει τις παραπάνω διαγωνιστικές διαδικασίες, αυτό το όργανο δεν είναι συγκροτημένο ούτε αναμένεται να συγκροτηθεί στο σε προβλεπόμενο χρόνο. Ενόψει όμως των παραπάνω, και ιδίως των σημειουμένων στις παραπάνω υπό ΙΙΙ, Β, 4 και 5 παραγράφους όπως και στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο, παρίσταται αναγκαίο να ορισθεί ένα κρατικό όργανο το οποίο και θα τις διεξαγάγει.

18. Το αντίθετο θα σήμαινε την ματαίωση  του συνταγματικού σκοπού του άρθρου 15 παρ. 2 Σ με την περαιτέρω συνέχιση της κατά τα παραπάνω παραβίασης του Συντάγματος. Όμως η περαιτέρω συνέχιση της κατά τα παραπάνω παραβίασης του Συντάγματος, η οποία επιπροσθέτως συνεπάγεται και την για αόριστο χρόνο μη εξυπηρέτηση του παραπάνω σκοπού επείγοντος μείζονος δημοσιονομικού συμφέροντος, προς τις οποίες τείνει η κατά τα ανωτέρω διαφαινόμενη αδυναμία συγκρότησης του ΕΣΡ δεν είναι συνταγματικά ανεκτές. Το αντίθετο, το να περιμείνει δηλαδή η διεξαγωγή των διαγωνιστικών διαδικασιών μέχρις ότου είτε σχηματισθεί (σε αυτήν την βουλευτική περίοδο ή σε μία επόμενη ή άχρι καιρού) η προβλεπόμενη από το άρθρο 101Α Σ πλειοψηφία συγκρότησης του ΕΣΡ ή και το να αναθεωρηθεί η διάταξη αυτή θα σήμαινε ότι η διαδικασία συγκρότησης του ΕΣΡ αποτελεί συνταγματικό σκοπό μείζονα της άσκησης του αμέσου κρατικού ελέγχου στην τηλεόραση που συνιστά η ρητώς προβλεπόμενη από το άρθρο 15 παρ. 2 Σ καθεστώτος προηγούμενης άδειας, ικανή να ματαιώσει την συνταγματική υποχρέωση πραγματικής εφαρμογής καθεστώτος προηγούμενης άδειας, αλλά και το ότι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, όπως και η τελική συμμόρφωση στην σχετική δέσμευση που ανελήφθη κατά τα παραπάνω με το τρίτο Μνημόνιο έχει ήσσονα αξία από την διαδικασία συγκρότησης του ΕΣΡ. Τούτο όμως θα ήταν συνταγματικώς άτοπο, δεδομένου ότι τόσο το γράμμα του άρθρου 15 παρ. 2 Σ, όσο και η ορθή και συνεπής προς την σχετική και προπαρατεθείσα σταθερή νομολογία ερμηνεία του, επιτρέπουν την εξεύρεση λύσης συμβατικής προς το γράμμα του Συντάγματος, εναρμονισμένης προς την ως τώρα τάση της νομολογίας, σύμφωνης προς το πνεύμα του Συντάγματος –τελικά δηλαδή σύμφωνης προς το Σύνταγμα- η οποία δεν θα ματαιώνει ούτε τον συνταγματικό σκοπό του αμέσου ελέγχου της τηλεόρασης μέσω και της πλήρους εισαγωγής του καθεστώτος προηγούμενης άδειας, ούτε την συμμόρφωση προς την παραπάνω σχετική δέσμευση της χώρας, αλλά ούτε και την εξυπηρέτηση του δημοσίου σκοπού του συνιστάμενου σε καθ΄ εαυτή την αποκόμιση του προσδοκώμενου από το Δημόσιο οικονομικού οφέλους.

19. Υπό το πρίσμα των παραπάνω γεννάται ζήτημα ποιο κρατικό όργανο έχει την αρμοδιότητα να προβεί στα αναγκαία για την κατά Σύνταγμα και προς το δημόσιο συμφέρον διεξαγωγή των διαγωνιστικών διαδικασιών στις οποίες αναφέρεται το ερώτημα.

20. Κρατικό όργανο το οποίο να θεωρηθεί ότι δύναται να ασκήσει την αρμοδιότητα που ο νόμος ανέθεσε στο μη συγκροτούμενο ΕΣΡ, ενόψει ιδίως και του ότι το ΕΣΡ είναι μία προβλεπόμενη από το Σύνταγμα ανεξάρτητη αρχή δεν υπάρχει. Κατά συνέπεια, το μόνο όργανο το οποίο είναι συνταγματικώς επιτρεπτό να αποφασίσει σχετικά με το ποιο κρατικό όργανο ή αρχή θα διεξαγάγει τις παραπάνω συνταγματικά αναγκαίες και από άποψη δημοσίου συμφέροντος επιβαλλόμενες διαγωνιστικές διαδικασίες είναι η βουλή, ως έχουσα την γενική αρμοδιότητα να παράγει οποιουσδήποτε κανόνες δικαίου δεν προσκρούουν στο Σύνταγμα ή σε άλλες δεσμεύσεις με ισχύ υπέρτερη του τυπικού νόμου. Περαιτέρω συνέπεια αυτού είναι ότι η βουλή έχει την αρμοδιότητα να ορίσει με νομοθετική διάταξη το κρατικό όργανο –κατά το ερώτημα τον καθ΄ ύλη αρμόδιο Υπουργό- το οποίο και θα διεξαγάγει τις παραπάνω διαγωνιστικές διαδικασίες.

4. Με βάση τα παραπάνω στο ερώτημά που μου τέθηκε η απάντησή μου είναι:

Η ανάθεση, με διάταξη τυπικού νόμου, στον καθ΄ ύλη αρμόδιο Υπουργό της αρμοδιότητας για την διεξαγωγή διεθνούς ανοικτού διαγωνισμού για την αδειοδότηση παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης δεν προσκρούει σε καμία συνταγματική διάταξη.

Αθήνα, 11.2.2016