Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). Αποδεικτική ισχύς αυτού. Προϋποθέσεις με τις οποίες το μήνυμα αυτό εξομοιώνεται με ιδιωτικό έγγραφο. Εκτύπωση μηνύματος ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Αποδεικτική ισχύς αυτού.

11/08/2015 08:21:00 μ.μ. Πέτρος Ντερέκης

Για να γίνει κατανοητό ποια η αποδεικτική ισχύ του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του γνωστού μας e-mail, επέλεξα δύο αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων. Οι αποφάσεις αυτές αναλύουν τι ισχύει στο ελληνικό δίκαιο για τα μηνύματα ηλεκτρονικών ταχυδρομείων και πως αυτά υπάγονται στους κανόνες των άρθρων 443 και 444 ΚΠολΔ ήτοι στην έννοια των ιδιωτικών εγγράφων.

Η πρώτη απόφαση είναι η ΔΠλΜΠρΑθ 1932/2011την οποία και παραθέτω αυτούσια εδώ, η δεύτερη είναι η 5845/2013 ΕΙΡΑΘ για την οποία θα παραθέσω την περίληψή της αλλά και τον σύνδεσμο όπου μπορείτε να την διαβάσετε αναλυτικά.

*το άρθρο αυτό θα ανανεώνεται με καινούργιες αποφάσεις*

5845/2013 ΕΙΡ ΑΘ : Περίληψη

(ΔΕΕ 2013/985) Έκδοση διαταγής πληρωμής για απαίτηση από ηλεκτρονικό μήνυμα (e mail) αναγνώρισης χρέους. Ηλεκτρονικό έγγραφο. Έννοια. Κρίσιμο στοιχείο για την υπαγωγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους κανόνες των άρθ. 443 και 444 ΚΠολΔ. Ο καθορισμός της ηλεκτρονικής διεύθυνσης κατά τρόπο μοναδικό από τον ίδιο τον χρήστη και η δήλωσή της σε κάθε αποστελλόμενο ηλεκτρονικό μήνυμα συνιστά απόδειξη της ταυτότητας του εκδότη του και η μηχανική του απεικόνιση σε έντυπο εμπίπτει στην έννοια του ιδιωτικού εγγράφου με αποδεικτική δύναμη εις βάρος του εκδότη του. Στις συμβάσεις οι οποίες καταρτίζονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στις οποίες εφαρμόζεται το ελληνικό δίκαιο η απόδειξη της δηλώσεως βουλήσεως των συμβαλλομένων είναι δυνατόν να συντελεσθεί μέσω επικυρωμένων από πληρεξούσιο δικηγόρο αντιγράφων των περιεχόμενων στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή, μηνυμάτων των συμβαλλομένων. Συμφωνητικά μεταξύ των επιτιδευματιών ή τρίτων. Η παράλειψη της υποχρέωσης προς θεώρηση των συμφωνητικών αυτών στην αρμόδια ΔΟΥ δεν θίγει το κύρος αυτών μεταξύ των συμβαλλομένων αλλά μόνο έναντι της φορολογικής αρχής. Το δικαστήριο δέχεται την αίτηση.

σύνδεσμος πηγής : ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΔΠλΜΠρΑθ 1932/2011

Δικαστή: Φ. Bόσσos, Πρωτοδίκης Δικηγόροι: Α. Koύρτης

Ως ηλεκτρονικό έγγραφο θεωρείται το σύνολο των εγγραφών δεδομένων στον μαγνητικό δίσκο ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, οι οποίες, αφού γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας από την κεντρική μονάδα επεξεργασίας, αποτυπώνονται με βάση τις εντολές του προγράμματος κατά τρόπο αναγνώσιμο από τον άνθρωπο είτε στην οθόνη του μηχανήματος είτε στον προσαρτημένο εκτυπωτή του. Το ηλεκτρονικό έγγραφο δεν συγκεντρώνει μεν τα στοιχεία του παραδοσιακού εγγράφου κατά τον ΚΠολΔ, λόγω κυρίως της έλλειψης του στοιχείου της σταθερότητας κατά την ενσωμάτωση του σε υλικό που παρουσιάζει διάρκεια ζωής, αλλά δεν αποτελεί αντικείμενο αυτοψίας, όπως κατά μία άποψη υποστηρίζεται, αλλά πρόκειται για μια ενδιάμεση μορφή, την οποία ο νομοθέτης ορθώς εξομοίωσε προς τα ιδιωτικά έγγραφα, ενόψει της εγγύτητας προς αυτά (βλ. Κουσούλη, Σύγχρονες μορφές έγγραφης συναλλαγής, 1992,138/142).

Σύμφωνα με τα διδάγματα τη κοινής πείρας, για τη λειτουργία του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) ως μέσου επικοινωνίας στο διαδίκτυο απαιτείται -εκτός της σύνδεσης με κάποιον διαμετακομιστή, ο οποίος παρέχει την υπηρεσία αυτή μέσω ειδικού λογισμικού που έχει εγκαταστήσει μόνιμα ο χρήστης στον υπολογιστή του- η χρήση ενός ειδικού κωδικού, βάσει του οποίου αναγνωρίζεται ο χρήστης στο σύστημα είτε ως αποστολέας είτε ως λήπτης ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Ο κωδικός αυτός αποτελεί την ηλεκτρονική διεύθυνση (e- mail) του χρήστη, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται κατά πρωτότυπο τρόπο από τον ίδιο με τη χρήση χαρακτήρων της επιλογής του, οι οποίοι συνδυάζονται με το σύμβολο, και με χαρακτήρες που θέτει ο διαμετακομιστής, κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο συγκεκριμένος συνδυασμός χαρακτήρων να αφορά μόνον στον χρήστη που τον έχει ορίσει, χωρίς να είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί νόμιμα από άλλον.

Η απεικόνιση της διεύθυνσης του αποστολέα πάνω στο μήνυμα καθιστά αυτόν απολύτως συγκεκριμένο για τον παραλήπτη, με συνέπεια να μην είναι δυνατόν να επέλθει σύγχυση του με άλλον χρήστη του ίδιου συστήματος, ενώ η ταύτιση του με το περιεχόμενο του μηνύματος είναι άρρηκτη. Κρίσιμο στοιχείο για την υπαγωγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους κανόνες των άρθρων 443 και 444 ΚΠολΔ αποτελεί η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του, διότι αυτό δεν είναι απλά ένα ηλεκτρονικό έγγραφο το οποίο υπάρχει αποθηκευμένο στο λογισμικό ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή, ή ένα έγγραφο του οποίου η απεικόνιση μεταφέρεται ενσύρματα ή ασύρματα (τηλεομοιοτυπία, τηλετύπημα).

Η τεχνική αποστολής του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου οδηγεί υποχρεωτικά στην ταύτιση μηνύματος και αποστολέα, κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην είναι μεταβιβάσιμο το μήνυμα, αν δεν συνοδεύεται από την ηλεκτρονική διεύθυνση του αποστολέα και βεβαίως δεν έχει και συγκεκριμένο, υπαρκτό παραλήπτη. Αυτό έχει ως λογική συνέπεια ότι, κατά την αποστολή ενός μηνύματος μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η δήλωση βούλησης του αποστολέα ταυτίζεται με την ηλεκτρονική του διεύθυνση, αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ώστε να καταστεί δυνατή τεχνικά η παραλαβή της από τον παραλήπτη και φυσικά είναι ήσσονος σημασίας η μορφή ή η διάταξη με την οποία απεικονίζεται μηχανικά στο έντυπο.

Επομένως, ο καθορισμός της ηλεκτρονικής διεύθυνσης κατά τρόπο μοναδικό από τον ίδιο το χρήστη και η δήλωση της σε κάθε αποστελλόμενο ηλεκτρονικό μήνυμα συνιστά απόδειξη της ταυτότητας του εκδότη του και, κατ` αναλογία με τα οριζόμενα για το παραδοσιακό έγγραφο του άρθρου 443 ΚΠολΔ, η μηχανική του απεικόνιση σε έντυπο εμπίπτει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 444 περ. 3 ΚΠολΔ, στην έννοια του ιδιωτικού εγγράφου, με αποδεικτική δύναμη σε βάρος του εκδότη του (συνδυασμός των άρθρων 443, 444, 445 ΚΠολΔ), διότι αυτή ακριβώς η μοναδική για κάθε χρήστη ηλεκτρονική διεύθυνση, που έχει ορισθεί και εφαρμοσθεί από τον ίδιο τον αποστολέα, έχει τον χαρακτήρα της ιδιόχειρης υπογραφής, έστω και αν δεν έχει την παραδοσιακή μορφή της τελευταίας (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ).

Τα ανωτέρω ισχύουν ανεξαρτήτως της Θέσης στην οποία εμφανίζεται η ηλεκτρονική διεύθυνση του αποστολέα σε σχέση με το κείμενο το οποίο συνοδεύει, κατά την εμφάνιση του στην οθόνη του υπολογιστή ή τη μηχανική του απεικόνιση σε χαρτί, και αυτό διότι θα πρέπει να ληφθεί υπ` όψιν ότι η πιστοποίηση του πρώτου προσώπου του αποστολέα και η δέσμευση του με τη δήλωση βούλησης που περιλαμβάνει το μήνυμα προκαλείται από τη συνολική οργάνωση της συγκεκριμένης διαδικασίας, με την έννοια ότι το οποιοδήποτε κείμενο ως ηλεκτρονικό σήμα συνδυάζεται μόνον με τη συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση σε ένα ενιαίο σύνολο, ανεξάρτητα με το με ποιες μορφές μπορεί αυτό να απεικονισθεί με μηχανικό τρόπο και η οποία ουσιωδώς διαφέρει από την παραδοσιακή έννοια του εγγράφου (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ).

Έτσι, το επικυρωμένο κατά τον νόμο αντίγραφο του απο-σταλέντος ηλεκτρονικού μηνύματος, το οποίο περιέχεται στον σκληρό δίσκο του παραλήπτη, αποτελεί πλήρη απόδειξη ότι η περιλαμβανόμενη σε αυτό δήλωση προέρχεται από τον εκδότη-αποστολέα του σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθ. 445 του ΚΠολΔ (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005.239επ).

Βέβαια, η λειτουργία του συστήματος κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα είναι δυνατόν να υποκρύπτει τον κίνδυνο, ότι η αποστολή του συγκεκριμένου μηνύματος έγινε από άλλο πρόσωπο από αυτό στο οποίο ανήκει η συγκεκριμένη ηλεκτρονική διεύθυνση, κάνοντας χρήση αυτής (με οποιονδήποτε τρόπο) χωρίς την έγκριση του. Η ελαττωματικότητα αυτή του μηνύματος που εστάλη, ευθέως παραπέμπει στις διατάξεις περί πλαστότητας του ΚΠολΔ (460επ), εγκαθιστώντας αναστροφή του βάρους απόδειξης στον επικαλούμενο αυτήν, για τον λόγο ότι η λειτουργία του συστήματος του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου παρέχει εγγυήσεις για την πιστότητα της και η οποιαδήποτε παθολογία εμφανίζεται δεν προέρχεται από ελάττωμα του συστήματος αλλά από επέμβαση τρίτου σε αυτό, γεγονός το οποίο ανήκει στη σφαίρα επιρροής του φερόμενου ως αποστολέα. Με δεδομένα τα ανωτέρω περιορίζεται ουσιαστικά η ενέργεια της § 4 του άρθρου 457 ΚΠολΔ στο ζήτημα της ταυτότητας μεταξύ περιεχομένου του σκληρού δίσκου του ηλεκτρονικού υπολογιστή και μηχανικής απεικόνισης του (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005. 239επ).

Περαιτέρω, άτυπες συμβάσεις, όπως είναι η αναγνώριση χρέους, μπορούν να καταρτισθούν μέσω ηλεκτρονικών εγγράφων και ειδικά μέσω του διαδικτύου με ανταλλαγή δηλώσεων βούλησης μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Με τη μέθοδο αυτήν τα συμβαλλόμενα μέρη αναγνωρίζουν ότι συμβάλλονται εγκύρως, ακριβώς διότι δεν αμφισβητείται η ταυτότητα του αποστολέα και το περιεχόμενο της δήλωσης βούλησης του, έτσι όπως αυτή εξασφαλίζεται κατά τα ανωτέρω εκτιθέμενα με την αναφορά στο ηλεκτρονικό μήνυμα της ηλεκτρονικής διεύθυνσης του. Κατόπιν αυτών, στις συμβάσεις που καταρτίζονται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και στις οποίες εφαρμογή έχει το ελληνικό δίκαιο, η απόδειξη της δήλωσης βούλησης των συμβαλλομένων είναι δυνατόν να συντελεσθεί μέσω επικυρωμένων από πληρεξούσιο δικηγόρο αντιγράφων των περιεχομένων στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή μηνυμάτων των συμβαλλομένων (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΜΠρΑΘ 6302/2004, Αρμ 2005. 239επ).

Εξ άλλου, τέλος χαρτοσήμου επιβάλλεται επί των εγγράφως καταρτιζομένων στην Ελλάδα συναλλαγών και, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, στην αλλοδαπή συντασσομένων ή εκδιδομένων εγγράφων, όταν τα έγγραφα έχουν αντικείμενο κινητή ή ακίνητη περιουσία που βρίσκεται στην Ελλάδα ή υποχρεώσεις εκτελεστές σε αυτήν και που συντάχθηκαν όχι ενώπιον ελληνικής αρχής (άρθρο 8 ΚΝΤΧ). Κατά συνέπεια, δεν υπόκεινται, κατά νόμο, σε τέλος χαρτοσήμου αφενός συμβάσεις, επομένως και συμβάσεις πώλησης, που συνάπτονται από ημεδαπή εταιρία, με την ιδιότητα του αγοραστή, στην αλλοδαπή και το τίμημα είναι καταβλητέο στην έδρα του πωλητή στην αλλοδαπή και αφετέρου η αναγνώριση οφειλής που αφορά σε τέτοιες συμβάσεις, αφού οι τελευταίες απαλλάσσονται του χαρτοσήμου, ενώ, επειδή καταχωρούνται στα βιβλία του αγοραστή στην ημεδαπή, εάν υφίστατο θέμα επιβολής χαρτοσήμου, τούτο, κατ` άρθρο 12 ν.δ. 3717/1957, εισπράττεται με την καταχώρηση τους στα βιβλία αυτά (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 377επ, ΔΠλΜΠρΑλεξ 46/2002, ΔΕΕ 2002. 1019επ, ΠΠρΛασιθ 124/1995, ΔΕΕ 1995. 1021).

Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 8 § 16 ν. 1882/1990 (Μέτρα για την περιστολή της φοροδιαφυγής κ.λπ.), συμφωνητικά που καταρτίζονται μεταξύ επιτηδευματιών ή τρίτων για οποιαδήποτε συναλλαγή θεωρούνται μέσα σε δέκα (10) ημέρες από της ημερομηνίας καταρτίσεως και υπογραφής από την αρμόδια ΔΟΥ, άλλως είναι ανίσχυρα και δεν έχουν κανένα έννομο αποτέλεσμα. Περαιτέρω, με το άρθρο 8 § 2 ν. 2386/1996 προστέθηκε δεύτερο εδάφιο στην ως άνω παράγραφο, το οποίο ορίζει ότι κατ` εξαίρεση δεν θεωρούνται τα συμφωνητικά του προηγούμενου εδαφίου που καταρτίζονται από επιτηδευματίες ή τρίτους με το Δημόσιο κ.λπ.. Η διάταξη αυτή, στο πλαίσιο των μέτρων που ο προαναφερόμενος νόμος θεσπίζει για την περιστολή της φοροδιαφυγής, ενόψει δε και του υπότίτλου αυτής (διαδικασία υποβολής στοιχείων για τον προσδιορισμό του εισοδήματος των επιτηδευματιών), υποχρεώνει τους επιτηδευματίες, που συναλλάσσονται μεταξύ τους ή με τρίτους, να υποβάλλουν στην αρμόδια οικονομική υπηρεσία (ΔΟΥ) για θεώρηση τα συμφωνητικά που αφορούν τέτοιες συναλλαγές, προκειμένου τα προερχόμενα από αυτές εισοδήματα, στον προσδιορισμό των οποίων αποβλέπει, να μη διαφεύγουν από την προβλεπόμενη γι` αυτά φορολογία με την κατασκευή εκ των υστέρων ανακριβών φορολογικών στοιχείων και συνακόλουθα να διαπιστώνεται η πραγματική φοροδοτική ικανότητα των επιτηδευματιών και να επιβάλλεται το προσήκον φορολογικό βάρος.

Ενόψει του επιδιωκόμενου σκοπού της, η ανωτέρω διάταξη του άρθ. 8 § 16 ν. 1882/1990 είναι φανερό ότι δεν εφαρμόζεται σε συμφωνητικά μεταξύ επιτηδευματιών ή μεταξύ επιτηδευματιών και τρίτων, όταν από αυτά δεν προκύπτουν εισοδήματα φορολογητέα στην ημεδαπή, ώστε τα συμφωνητικά αυτά να μη χρήζουν θεώρησης από τη ΔΟΥ (βλ. ΔΠλΜΠρΑΘ 1327/2001, ΔΕΕ 2001. 277επ). Αλλωστε, με την ανωτέρω διάταξη του άρθ. 8 § 16 ν. 1882/1990 δεν καθιερώνεται γενικώς το ανίσχυρο κάθε συμφωνητικού, εφόσον τούτο δεν έχει υποβληθεί εμπρόθεσμα προς θεώρηση στην αρμόδια ΔΟΥ, αλλά η δυσμενής αυτή συνέπεια ισχύει μόνον έναντι της φορολογικής αρχής, χωρίς η ακυρότητα να επεκτείνεται μεταξύ των συμβαλλομένων, δηλαδή η κύρωση της μη τήρησης της παραπάνω διατύπωσης δεν συνάπτεται με τη λειτουργία των δικαστηρίων και την απονομή της δικαιοσύνης και δεν σημαίνει ότι συμφωνητικά είναι ανεπίπτρεπτα και απαγορευμένα ως αποδεικτικά μέσα της απαιτήσεως μεταξύ των ήδη διαδίκων, για μόνο τον λόγο ότι δεν έχουν υποβληθεί εμπρόθεσμα στην αρμόδια ΔΟΥ για θεώρηση (βλ. ΑΠ 1968/2002, ΔΕΕ 2002. 334επ).

Η αιτούσα επιδιώκει να εκδοθεί διαταγή πληρωμής με βάση τα έγγραφα που αναφέρει και προσκομίζει, ήτοι:

Α) Το ακριβές αντίγραφο του αποσταλέντος από την καθ` ης προς την αιτούσα μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) με ημερομηνία 7.12.2009 και με νόμιμη μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά διά του οποίου η καθ` ης αναγνώρισε ότι όφειλε και υποσχέθηκε να καταβάλει στην αιτούσα το ποσόν των ευρώ 299.000 σε δώδεκα ανισόποσες δόσεις, κατά τα αναφερόμενα στο εν λόγω μήνυμα και στο ιστορικό της κρινομένης αιτήσεως, ως ακολούθως: στα τέλη Ιανουαρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.1) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Φεβρουαρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 28.2) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Μαρτίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.3) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000), στα τέλη Απριλίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.4) ποσό είκοσι πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 25.000), στα τέλη Μαίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.5) ποσό τριάντα χιλιάδων ευρώ (€ 30.000), στα τέλη Ιουνίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.6) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Ιουλίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.7) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Αυγούστου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.8) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Σεπτεμβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.9) ποσό τριάντα χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Οκτωβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 31.10) ποσό τριάντα πέντε χιλιάδων ευρώ (€ 35.000), στα τέλη Νοεμβρίου του έτους 2010 (ήτοι περί την 30.11) ποσό δεκαέξι χιλιάδων ευρώ (€ 16.000) και στα τέλη Δεκεμβρίου έτους του 2010 (ήτοι περί την 31.12) ποσό δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ (€ 15.000). Το μήνυμα αυτό αποτελεί αποτύπωση από τις εγγραφές δεδομένων στον σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή της καθ` ης, οι οποίες εγγραφές, αφού έγιναν αντικείμενο επεξεργασίας με βάση τις εντολές του προγράμματος κατέστησαν αναγνώσιμες από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της αιτούσας και αποτυπώθηκαν σε έγγραφο μέσω του συνδεδεμένου σε αυτόν εκτυπωτή της. Συνεπώς το εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα, δεδομένου ότι περιήλθε στην αιτούσα, εμπίπτει στην έννοια της μηχανικής απεικόνισης του άρθρου 444 αρ. 3 ΚΠολΔ και συνακόλουθα εξομοιούται με ιδιωτικό έγγραφο, παρόλο που δεν φέρει υπογραφή με τη κλασσική του όρου έννοια, το δε περιεχόμενο του αποτελεί πλήρη απόδειξη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 448 § 2 ΚΠολΔ (βλ. επίσης Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ αρ. 444 αριθ. 8, Τέντε, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ αρ. 444 αριθ. 5, ΕφΑΘ 807/2000, ΔΕΕ 2000. 522, βλ. για το ταυτόσημο ζήτημα της αποστολής μηνυμάτων μέσω telex: Μητσόπουλο/Κεραμέα, ΝοΒ 31. 329 και ΕφΠειρ 1455/1982, ΕΝαυτΔ 11. 1321 και για τη δυνατότητα έκδοσης διαταγής πληρωμής βάσει μηχανικής απεικόνισης Ποδηματά, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ αρ. 623 αριθ. 35). Περαιτέρω, η αναγνώριση της οφειλής της καθ` ης προς την αιτούσα που έγινε διά του ανωτέρω από 7.12.2009 ηλεκτρονικού μηνύματος της καθ` ης δεν υπόκειται σε τέλη χαρτοσήμου, καθόσον αφορά σε συμβάσεις πωλήσεως (όπου μάλιστα το τίμημα είναι πληρωτέο στην αλλοδαπή) που δεν υπόκεινται σε τέτοια τέλη, ούτε απαιτείται το εν λόγω ηλεκτρονικό μήνυμα να θεωρηθεί από την αρμόδια ΔΟΥ, καθόσον δεν προκύπτουν από αυτό εισοδήματα που φορολογούνται στην ημεδαπή.

Β) Την εξώδικο της με ημερομηνία 4.8.2010, η οποία επιδόθηκε στη καθ` ης δυνάμει της με αριθμό .../4.8.2010 έκθεσης επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών Γ. Φ., διά της οποίας η αιτούσα ζήτησε από την καθ` ης να της καταβάλει (εντός 5 ημερών από της επιδόσεως της εν λόγω εξωδίκου) το συνολικό ποσό των ευρώ εκατόν σαράντα χιλιάδων τετρακοσίων εβδομήντα οκτώ και ογδόντα τεσσάρων λεπτών (€ 140.478,84), πλέον νομίμων τόκων, το οποίο αντιστοιχούσε στις μη αποπληρωθείσες δόσεις του ως άνω συμφωνηθέντος διακανονισμού, ήτοι σε (ανεξόφλητο) υπόλοιπο της δόσεως του μηνός Μαρτίου 2010 ποσού ευρώ 15.478,84 και σε ανεξόφλητο υπόλοιπο των δόσεων των μηνών Απριλίου 2010, Μαίου 2010, Ιουνίου 2010 και Ιουλίου 2010 ποσού ευρώ 25.000, 30.000, 35.000 και 35.000 αντίστοιχα (15.478,84 + 25.000 + 30.000 + 35.000 + 35.000 = 140.478,84), με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της ημερομηνίας κατά την οποία κάθε δόση κατέστη ληξιπρόθεσμη και απαιτητή (ήτοι για το υπόλοιπο της δόσεως του μηνός Μαρτίου 2010 εξ ευρώ 15.478,84 από την 1/4/2010, για τη δόση του μηνός Απριλίου 2010 εξ ευρώ 25.000 από την 3/5/2010, για τη δόση του μηνός Μαίου 2010 εξ ευρώ 30.000 από την 1.6.2010, για τη δόση του μηνός Ιουνίου 2010 εξ ευρώ 35,000 από την 1.7.2010 και για τη δόση του μηνός Ιουλίου 2010 από την 2.8.2010) μέχρις εξοφλήσεως. Όμως η παραπάνω πενθήμερη προθεσμία παρήλθε άπρακτη και η καθ` ης ουδέν ποσόν κατέβαλε στην αιτούσα.

Γ) Τα ακριβή αντίγραφα των κάτωθι τιμολογίων (νομίμως μεταφρασμένα από τα αγγλικά στα ελληνικά) που εξέδωσε η αιτούσα για τις αγορές των εμπορευμάτων που πραγματοποίησε από αυτήν η καθ` ης κατά τα έτη 2008 και 2009 και δη την 11.11.2008, 26.11.2008, 3.12.2008, 9.12.2008, 9.12.2008,9.12.2008, 9.12.2008, 6.1.2009, 7.1.2009, 19.1.2009, 1.1.2009,21.1.2009, 28.1.2009, 28.1.2009,10.2.2009, 17.2.2009, 3.3.2009, 4.3.2009, 9.3.2009, 17.3.2009, 17.3.2009, 25.3.2009, 2.4.2009, 1.5.2009, 27.5.2009, 15.6.2009,15.6.2009,15.6.2009,16.6.2009, 23.6.2009, 1.7.2009, 24.7.2009, 24.7.2009, 28.7.2009, 29.7.2009 και 29.7.2009 το τίμημα των οποίων αναγνώρισε η καθ` ης διά του ως άνω από 7.12.2009 ηλεκτρονικού της μηνύματος (e- mail):

Δ) Τα ΦΕΚΤΑΕ και ΕΠΕ με αριθμούς φύλλων .../1996 και .../2006 από τα οποία προκύπτει πως ο αποστολέας του άνω ηλεκτρονικού μηνύματος Κ. Μ. τυγχάνει διαχειριστής της καθ` ης από συστάσεως της (και ως εκ τούτου δεσμεύει αυτήν με την ηλεκτρονική υπογραφή του) καθώς επίσης και ότι νόμιμα εξακολουθεί υφισταμένη η καθ` ης κατόπιν παρατάσεως της διάρκειας της έως τη 2.4.2036.

Κατ` ακολουθία όλων των ανωτέρω, η κρινομένη αίτηση, στηριζόμενη στα άρθρα 623επ ΚΠολΔ, νόμιμα και αρμόδια καθ` ύλην και κατά τόπο κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, είναι δε νόμιμη, παραδεκτή και ορισμένη και αποδεικνύεται ως βάσιμη κατ` ουσίαν από τα παραπάνω προσκομιζόμενα έγγραφα. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτή και κατ` ουσίαν όπως ορίζεται στο διατακτικό, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ποσοστά υπέρ ΤΝ και ΤΠΔΑ και γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, όπως προκύπτει από τα διπλότυπα.

Α.Σ.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Κύριε Υπουργέ

Όταν κάποιος έχει πλήρη άγνοια της έννοιας και του περιεχομένου της Γενοκτονίας, δεν είναι ανάγκη να παριστάνει τον παντογνώστη, ειδικά αν είναι υπουργός Παιδείας. Όταν δηλώνει ότι η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι Γενοκτονία, δεν είναι μόνο αντισυνταγματικός, αφού η Ελλάδα την έχει αναγνωρίσει επίσημα από το 1994, αλλά ακόμη αποδεικνύει ότι είτε δεν είναι ενημερωμένος για όλες τις αναγνωρίσεις που έγιναν από ξένες χώρες, είτε εσκεμμένα είναι αρνητής της Γενοκτονίας και τότε λόγω του Νόμου για την ποινικοποίηση, μπορεί να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί.

Όταν ο μέγας ανθρωπιστής Rafael Lemkin επινόησε τον όρο «Γενοκτονία», ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με το σχετικό ψήφισμα του 1948, χρησιμοποίησε ως παράδειγμα τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Δηλαδή η έννοια της Γενοκτονίας με την πιο επιστημονική της προσέγγιση βασίστηκε στο παράδειγμα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το 2006 το Ευρωκοινοβούλιο την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυρίων και των Αρμενίων. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου έχει αναγνωριστεί από τα κοινοβούλια της Κύπρου, της Σουηδίας και της Αρμενίας αλλά και από πολιτειακά κοινοβούλια της Αμερικής και της Αυστραλίας. Πιστεύετε πραγματικά ότι όλες αυτές οι χώρες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει επιστημονική κατάρτιση και ότι έχουν χειραγωγηθεί από τους Πόντιους; Για να σοβαρευτούμε, επειδή έχουν γίνει και επιστημονικά συνέδρια και μάλιστα τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι απλώς απαράδεκτο να πρέπει να ακούμε πολιτικό πρόσωπο της Ελλάδας να αμφισβητεί τα αυτονόητα για τα ελληνικά δεδομένα. Και αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ύβρεις για όλα τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Κι εμείς οι απόγονοι εκείνων που επιβίωσαν της Γενοκτονίας δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε απέναντι σ’ αυτή την πράξη σας, γιατί διαφορετικά γινόμαστε συνένοχοί σας.

Στο άρθρο σας της 20-8-2014, όταν ψηφιζόταν ο νόμος 4285, μεταξύ πολλών ισχυρισμών, όχι ιδιαίτερα αξιόπιστων, υποστηρίζετε ότι «τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι' αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας». Χθες το βράδυ σε τηλεοπτική εκπομπή, επαναλάβατε τους ισχυρισμούς σας ότι «δεν υπήρξε Γενοκτονία των Ποντίων», αλλά «εθνοκάθαρση», ταυτιζόμενος με τις τουρκικές θέσεις.

Κύριε Υπουργέ

Ως εκπαιδευτικός που υπηρέτησε για τριάντα επτά χρόνια τη δημόσια εκπαίδευση, τα περισσότερα μάλιστα ως στέλεχός της, αρνούμαι να αποδεχθώ την επιπόλαια και επιδερμική λογική ενός Υπουργού της Παιδείας για ένα ζήτημα που αφορά όλη την ανθρωπότητα, ευτελίζοντάς το σε ζήτημα σχέσεων δύο χωρών, όπως πάντα επιδίωκαν οι εκπρόσωποι της ηττημένης ελληνικής ελίτ - κονδυλοφόροι, «επιστήμονες» και κρατικοί αξιωματούχοι - χαμένοι σε χαώδεις μεταμοντέρνες αναζητήσεις. Το ζήτημα της Γενοκτονίας δεν είναι ζήτημα δύο ή περισσότερων χωρών, αλλά αφορά όλη την ανθρωπότητα, στην οποία οφείλουν να λογοδοτούν εκείνοι που διαπράττουν τέτοιου τύπου εγκλήματα.

Είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι, ότι όσο περισσότερο αναγνωρίζεται απ’ τη διεθνή κοινότητα το έγκλημα, τόσο περισσότερο θα διογκώνεται για τον θύτη το κόστος και η πίεση να γίνεται πιο δημοκρατικός, πιο ειρηνικός. Για να ζητήσει συγνώμη απ’ την ανθρωπότητα για το έγκλημά του, πράγμα που συνιστά εγγύηση ότι το μέλλον της δεν θα έχει άλλες Γενοκτονίες.

Όμως, όλοι εσείς οι αρνητές της Γενοκτονίας, προσκρούετε σ’ ένα τεράστιο πρόβλημα: Την αναγνώριση της Γενοκτονίας από ένα αρμόδιο διεθνή επιστημονικό φορέα, τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών («Internatıonal Assocıatıon of Genocıde Scholars» ) στο συνέδριό της, το 2007 στο Σαράγιεβο. Το γεγονός αυτό κονιορτοποιεί οποιαδήποτε αμφισβήτηση. Γι’ αυτό το λόγο εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια απ’ το προσκήνιο οι αρνητές της Γενοκτονίας. Τα συνέδρια που έχουν πραγματοποιηθεί, οι σημαντικές σχετικές μελέτες που έχουν δημοσιευτεί (με κορυφαία εκείνη του Καθηγητή Κ. Φωτιάδη που περιλαμβάνει 14 τόμους) και οι αλλεπάλληλες μελέτες και διατριβές που εκπονούνται ήδη από νέους ερευνητές σ’ όλο τον κόσμο, τεκμηριώνουν την ιστορική πραγματικότητα του εγκλήματος και φωτίζουν συνεχώς νέες πτυχές του.

Κύριε Υπουργέ

Προσπαθείτε να δικαιολογήσετε την άποψή σας γράφοντας ότι «το ελληνικό κράτος δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας». Φαντάζομαι ότι σας ξέφυγε, ότι αυτό ειδικά το κράτος, στην πραγματικότητα έχει τις ίδιες απόψεις με σας. Ότι πρόκειται για ένα κράτος που φαίνεται να διακατέχεται απ’ το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Για παράδειγμα, το 1952, ταυτιζόμενο με το τουρκικό κράτος, απαίτησε απ’ το Υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας ν’ απαγορεύσει την πρόσβαση στα αρχεία της Βιέννης στο νέο τότε ερευνητή Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, μετέπειτα Καθηγητή Ιστορίας και βασικό ερευνητή της Γενοκτονίας. Το ίδιο αυτό κράτος δυο φορές, το 1999 και το 2003, απαίτησε απ’ το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Αρμενίας, στο οποίο έγινε σχετική εισήγηση, ν’ αρνηθεί την αναγνώριση της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, για να μην… ενοχληθεί η Τουρκία. Μα αν οποιαδήποτε πράξη μας προσδιορίζεται απ’ την ενόχληση ή μη της Τουρκίας ή οποιουδήποτε άλλου, τότε καταργούμε την ίδια την ανεξαρτησία μας. Μήπως αυτή η λογική δεν ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;

Κύριε Υπουργέ

Η εμμονή σας ότι δεν υπήρξε Γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση, είναι όχι μόνο εθνικά απαράδεκτη κι επικίνδυνη, γιατί δίνει σήμα στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ότι η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται κοντά στις θέσεις της, αλλά ακόμη δείχνει ότι δεν μελετήσατε στοιχειωδώς τη σύμβαση του ΟΗΕ του 1948 «για την καταστολή και πρόληψη του εγκλήματος Γενοκτονίας». Αν το κάνατε, θα γνωρίζατε, ότι, ακόμη κι αν αγνοούσατε τις χιλιάδες των τεκμηρίων, τις εκατοντάδες χιλιάδες των θυμάτων, τις εκκλήσεις των κορυφαίων Ελλήνων διανοουμένων το 1921 (Παλαμά, Καζαντζάκη, Σικελιανού, Ξενόπουλου, Δροσίνη και όλων των υπόλοιπων), θα γνωρίζατε ότι και μόνο το γεγονός ότι η αρμόδια Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών (Κ.Τ.Ε.) βρήκε 2.300 παιδιά σε ιδρύματα και σπίτια μουσουλμανικά κατά την κρίσιμη εκείνη περίοδο (1921). Και μόνο αυτό το γεγονός, συνιστά Γενοκτονία, σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγρ. Ε΄ της σύμβασης. Για να καταλάβετε τις συνέπειες της άποψής σας, ο όρος «εθνοκάθαρση» δεν βρίσκεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και συνεπώς είναι ανώδυνος για το θύτη, σε αντίθεση με τον όρο «Γενοκτονία», που παράγει αποτελέσματα σε βάρος του. Με άλλα λόγια, συνειδητά ή μη, με τη διατύπωση των απόψεών σας εξυπηρετείτε το θύτη και κατά συνέπεια καταπατάτε το θύμα.

Εμείς οι Δίκαιοι, κύριε Υπουργέ, θα συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό, σε αντίθεση με σας που τον υπονομεύετε. Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος αγώνας σ’ αυτό τον πλανήτη. Δεν αφορά μια κοινωνική τάξη ή έστω ένα λαό, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι αγώνας για την ειρήνη και το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή. Δικαιούμαστε να αναμένουμε να τοποθετηθούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν διαφορετική άποψη από σας. Πάνω απ’ όλους όμως, αναμένουμε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να πάρει θέση, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο.

Aθήνα 3-11-2015

ΔΡ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών

Πρόεδρος Δικτύου Αναγνώρισης Γενοκτονιών

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΒΜ: Β2015/1864

Του Παναγιώτη Σταμάτη του Δημητρίου, Πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. κατοίκου Αθηνών, οδός Κομνηνών, αρ.48 (panos_stamatis@yahoo.gr).

Αξιότιμε κύριε Εισαγγελεύ,

Με την παρούσα μηνυτήρια αναφορά, Σας εκθέτω μια σειρά από κρίσιμα πραγματικά περιστατικά που πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων αυτεπαγγέλτως διωκομένων και σύμφωνα με το Ν. 3126/2003 και το άρθρο 86 του Συντάγματος, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, εις βάρος του ελληνικού λαού. Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές συντελέστηκαν στις 3.11.2015 και περί ώρα 03.00 π.μ., αφορούν τον Νίκο Φίλη, Βουλευτή και Υπουργό παιδείας έρευνας και θρησκευμάτων.

Αναφέρομαι σε εσάς κύριε Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης η πιθανότητα τέλεσης των αδικημάτων, ενδεικτικά (Ν.4285/2014, 259ΠΚ), καθώς και οποιουδήποτε άλλου αδικήματος.

Ι. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ (Κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά)

1. Μιλώντας τις 3.11.2015 ο Υπουργός παιδείας στον τηλεοπτικό σταθμό Star και στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου, είπε ότι «Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια».

Μεγάλωσα με τις μνήμες από τις χαμένες πατρίδες και με το μαρτύριο των ξεριζωμένων Ελλήνων. Γνωρίζω ότι η γενοκτονία των Ποντίων είναι, μαζί με την γενοκτονία των Αρμενίων, από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Έχει αποδειχθεί ότι 815 ακμάζουσες κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, ότι όλα τα ελληνικά χωριά με τις 1.174 εκκλησίες τους και τα 960 σχολεία λεηλατήθηκαν και κάηκαν, ότι περιουσίες που αποκτήθηκαν ύστερα από 500 χρόνια σκληρής δουλειάς και που ανέρχονταν σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια φράγκα κλάπηκαν και χάθηκαν, κι ότι ο πληθυσμός 303.237 ανδρών εξολοθρεύτηκε με φωτιά κι ατσάλι. Πολλοί από αυτούς κρεμάστηκαν ή πέθαναν από το κρύο. Οι σφαγές κοντά στο Kαβάκ, το Nτζουμπούς Xαν, το Σελαμελίκ και το Kιζ Aλάν, όπως και οι σφαγές του Aντά, του Kαραπερτσίν, του Tεκέ Kιοΐ και της Mερζιφούντας πόλης που οι κάτοικοί της εξολοθρεύτηκαν στο κτίριο του Γαλλικού Σχολείου και οι πολυάριθμοι απαγχονισμοί στην Αμάσεια, είναι ατράνταχτες αποδείξεις αυτού του αφανισμού. Αυτές οι τερατώδεις πράξεις δολοφονίες, βιαιότητες, ληστείες, κατασχέσεις, αυθαίρετες δημεύσεις περιουσιών και κάθε είδους ανήκουστες φρικαλεότητες που έγιναν τότε ξεπερνούν σε φρίκη και τις σφαγές των Αρμενίων του 1915. Ο Υπουργός Παιδείας με την πρόσφατη δήλωση του κατόρθωσε να προκαλέσει την οργή όχι μόνο του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά ολοκλήρου του Ελληνικού λαού. Ο Υπουργός φαίνεται ότι δεν γνώριζε ότι, όταν ο Lemkin επινόησε τον όρο γενοκτονία , ο οποίος έγινε αποδεκτός από τα Ηνωμένα Έθνη με τη χάρτα του 1948, χρησιμοποίησε για παράδειγμα επεξήγησης τις περιπτώσεις των Ποντίων και των Αρμενίων. Ο Υπουργός δεν μελέτησε την απόφαση της Ελληνικής Βουλής του 1994 και δεν γνώριζε ότι το 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την γενοκτονία των Ποντίων την αναγνώρισε ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μαζί με το παράδειγμα των Ασσυριο-Χαλδαίων και των Αρμενίων. Σε μια εποχή που η εθνική ενότητα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε ,ο Υπουργός κατόρθωσε να δημιουργήσει ρήγμα στην πολύπαθη Ελληνική κοινωνία και κυρίως να δημιουργήσει πρόβλημα στις εθνικές θέσεις της χώρας.

Παρ’ όλα αυτά τα πασίδηλα γεγονότα με μεγάλη έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ο κ. Φίλης δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει τον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού ως Γενοκτονία. Θλίβομαι βαθιά κι οργίζομαι από μια τόσο βαθιά αντεθνική κι ανιστόρητη και ποινικά επιλήψιμη δήλωση του υπουργού Παιδείας της πατρίδας μου.

2. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος Φίλης προκαλεί με τέτοιου είδους δηλώσεις. Πριν από περίπου ένα μήνα με άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και γενοκτονία», ανέφερε ότι «τα περί Γενοκτονίας ήταν μία απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας σε αντίθεση με τους Αρμένιους».

3. Η Βουλή των Ελλήνων προέβη το 1994 στη θεσμική αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων με τον ν. 2193/1994 με την καθιέρωση ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων. Τέσσερα χρόνια αργότερα, με το ν. 2645/1998 καθιέρωσε την 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Ο στόχος, που τέθηκε αρχικά, ήταν η επίσημη αναγνώριση από τη Βουλή των Ελλήνων, της γενοκτονίας των 353.000 Ποντίων, που έγινε από τους Τούρκους από το 1916 ως το 1923 και η καθιέρωση για «ημέρα εθνικής μνήμης», ώστε να καλυφθεί ένα μεγάλο εθνικό, ιστορικό, ηθικό και πολιτικό κενό αναφορικά με τη συστηματική γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου, που είχε αρχίσει από το 1916 και τελείωσε το 1923.

4. Το Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

5. Η Γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων. Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

6. Οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Μάιος 2002 - Μάιος 2008
7 πολιτείες των Η.Π.Α. Αναγνώρισαν τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
19 Μαΐου 2002, Νέα Υόρκη
2 Σεπτεμβρίου 2002, Νιου Τζέρσεϊ
8 Δεκεμβρίου 2002, Κολούμπια
10 Ιανουαρίου 2003, Νότια Καρολίνα
3 Φεβρουαρίου 2003, Γεωργία
12 Δεκεμβρίου 2003, Πενσυλβάνια
11 Μαΐου 2005, Κλίβελαντ
2008, Ρόουντ Άιλαντ
19 Μαΐου 1994
Η Κυπριακή Βουλή καθιέρωσε την 19 Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
24 Φεβρουαρίου 1994
Με ομόφωνη απόφαση η ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής όρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
15 Δεκεμβρίου 2007
Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of Genocide Scholars) αναγνώρισε την γενοκτονίατων Ελλήνων του Πόντου.
30 Απριλίου 2009
Η τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
11 Μαρτίου 2010
Το Σουηδικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της γενοκτονίας των Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.
1 Μαΐου 2013
Η Γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, Αρμενίων και Ασσυρίων κατά την περίοδο 1915-1922. Στις 12 Μαΐου 2013 η Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας με πρόταση του πρωθυπουργού της πολιτείας Μπάρι Οφάρελ αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

6. Η δήλωση του κ. Φίλη με την οποία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί πρόκληση για έναν υπουργό Παιδείας, που απαξιώνει σιωπηρά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και προφανώς είναι ποινικά επιλήψιμη και μάλιστα κατ’ εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό.

ΙΙ. ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ (θεμελίωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς)

Ι. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 927/1979 το οποίο, αντικαθίσταται ως εξής:

ν. 4285/2014 «Αρθρο 2 Δημόσια επιδοκιμασία ή άρνηση εγκλημάτων

1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους της που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, όταν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό ή υβριστικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.

2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 - 25.000) ευρώ.»

ΙΙ. Σύμφωνα με το Ν. 3126/2003 (ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1 – 6 ΑΥΤΟΥ)

Άρθρο 1 Πεδίο εφαρμογής του νόμου

«1. Πλημμελήματα ή κακουργήματα, που τελούνται από Υπουργό, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εκδικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού από το κατ` άρθρο 86 του Συντάγματος Ειδικό Δικαστήριο, ακόμη και αν ο Υπουργός έχει παύσει να έχει την ιδιότητα αυτή.

2. Τυχόν Συμμέτοχοι συμπαραπέμπονται και δικάζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού.

3. Οι αξιόποινες πράξεις της παραγράφου 1, οι οποίες δεν τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του Υπουργού, δικάζονται από τα αρμόδια δικαστήρια σύμφωνα με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, των ειδικών ποινικών νόμων και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Άρθρο 2 Έννοια όρων του νόμου

1. Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται ο όρος «Υπουργός», νοείται μέλος της Κυβέρνησης ή Υφυπουργός.

2. Όπου στον παρόντα νόμο χρησιμοποιείται ο όρος «συμμέτοχος», νοείται: (α) ο συναυτουργός, ηθικός αυτουργός, άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη που αποδίδεται στον Υπουργό και (β) ο φυσικός ή ηθικός αυτουργός ή ο άμεσος ή απλός συνεργός στην πράξη, για την οποία αποδίδεται στον Υπουργό η κατηγορία του ηθικού αυτουργού, άμεσου ή απλού συνεργού.

3. Οι Υπουργοί θεωρούνται υπάλληλοι κατά την έννοια του άρθρου 13 περ. α` του Ποινικού Κώδικα.»

Επειδή, η εκδήλωση της παρούσας μηνυτήριας αναφοράς γίνεται για τη διαφύλαξη και την προστασία των δικαιωμάτων μου καθώς και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον ως πολίτης Δημοκρατικού Κράτους.

Επειδή, έχω το απαραίτητο έννομο συμφέρον (αρθ. 40 ΚΠΔ), είναι νόμιμη, βάσιμη, αληθής και εξαιρετικής φύσης.

Επειδή, συμφώνως με την έννοια του μεν άρθρου 36 ΚΠοινΔικ καθιερώνεται η αρχή της αυτεπαγγέλτου ποινικής διώξεως η οποία μη υποκειμένη εις τύπον γίνεται άμα ο αρμόδιος εισαγγελεύς πληροφορηθεί την τέλεση του εγκλήματος, είτε κατόπιν μηνύσεως ή αναφοράς δημοσίας αρχής ή ιδιώτου (άρθρ. 37-40 και 42), είτε κατόπιν οιασδήποτε "άλλης ειδήσεως" όπως εξ ιδίων πληροφοριών ή ιδίας αντιλήψεως εξ επιστολής (και ανωνύμου έτι) ή και της κοινής φήμης όταν, εννοείται, εις την τελευταίαν αυτή περίπτωση έχει ο εισαγγελεύς σοβαρούς λόγους να πιστεύει ότι ετελέσθη έγκλημα (Μπουρόπουλος όπου ανωτ. σελ. 57) παθών εκ του οποίου, ειρήσθω, είναι παν πρόσωπον είτε νομικόν είτε φυσικόν, είτε ικανό προς καταλογισμόν είτε ακαταλόγιστον, το οποίον είναι φορεύς του εννόμου αγαθού, καθ' ού στρέφεται η πράξη (Χωραφάς όπου ανωτ.).

Επειδή, Σας είναι γνωστό, ότι δια την άσκηση ποινικής διώξεως είναι αρκετή και η απλή πιθανότητα τελέσεως αξιόποινων πράξεων καθώς και ότι στην παρούσα περίπτωση υπάρχει πλούσιο αποδεικτικό υλικό, πολλαπλώς διασταυρωμένο, το οποίο επιβάλει την άσκηση ποινικής δίωξης κατά των υπαιτίων, η ύπαρξη απλής και μόνο πιθανότητας τέλεσης αξιόποινης πράξης ή απλών ενδείξεων ενοχής του μηνυομένου ως δράστη αυτής καθιστά υποχρεωτική για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών την άσκηση της ποινικής δίωξης (βλεπ. Κ. Σταμάτη «Η προκαταρκτική εξέταση»,σελ,.257,274). Η Εισαγγελική Αρχή δεν είναι διάδικος αλλά αυτοτελές όργανο της δικαιοσύνης και κατά την κυρία και βασική λειτουργία της ανήκει στη δικαστική, με ευρεία έννοια, λειτουργία, και η άσκηση ή μη της ποινικής δίωξης (κατ΄άρθρα 27, 43 Κ.Π.Δ.) συνιστά για τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών κυρία λειτουργική αρμοδιότητα με οιονεί δικαιοδοτικό χαρακτήρα (βλεπ. Κ. Σταμάτη « Ο Εισαγγελικός Θεσμός» Ποιν. Χρον. Λ΄ σελίς 609 επομ.) και όχι απλή έκφραση γνώμης.

Επειδή, προσκομίζεται σειρά ηλεκτρονικών εκδόσεων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

και με την ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου

ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ

Την άμεση και επείγουσα ποινική διερεύνηση του θέματος προκειμένου να ταυτοποιηθούν και εξατομικευτούν οι διαφαινόμενες ως τελεσθείσες αξιόποινες πράξεις και να υποστούν οι υπόλογοι την κατά νόμο τιμωρία τους.

Επιπλέον δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για όλα τα αδικήματα που συρρέουν από τα μηνυόμενα, για την αποκατάσταση της βλάβης, για την υποστήριξη της κατηγορίας και για χρηματική ικανοποίηση (44) ευρώ, λόγω ηθικής βλάβης επελθούσας σε εμένα από τις εν λόγω πράξεις.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω εκφράζω την άποψη ότι συντρέχουν οι αναγκαίες εκείνες ενδείξεις διάπραξης αξιόποινων πράξεων, σε τέτοιο βαθμό βεβαιότητας ώστε να επιβάλλεται η ποινική τους τεκμηρίωση και δίωξη.

Μετά ταύτα υφισταμένων κατά την κρίση Σας των νομίμων προϋποθέσεων, την διαβίβαση αμελλητί, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με το Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών.

Προς απόδειξη όλων των παραπάνω, ζητούμε να προβείτε σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και σας προσκομίζονται τρία (3) δημοσιεύματα από το διαδίκτυο, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, enikos.gr, in.gr .

ΜΑΡΤΥΡΑ ΜΟΥ προτείνω τον δημοσιογράφο και εκδότη Νικόλαο Χατζηνικολάου κάτοικο Αθηνών.

Αθήνα, 4 Νοεμβρίου 2015

Ο Μηνυτής και Πολιτικώς Ενάγων

Παναγιώτης Σταμάτης Πλωτάρχης (ε.α.) ΠΝ