Κυριακή 17 Μαΐου 2015
blablaworldnews: Πειραιώς Σεραφείμ: Έχω καθήκον να γνωστοποιήσω στο...
blablaworldnews: Πειραιώς Σεραφείμ: Έχω καθήκον να γνωστοποιήσω στο...: Ἐν Πειραιεῖ τῇ 14ῃ Μαΐου 2015 Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ πού ἔχει ὡς γνωστόν προσφύγει ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατ...
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Drones, τι ισχύει στην Ελλάδα, τι απαγορεύεται και τι πρέπει να γνωρίζετε !!!
Προσπαθήσαμε να δούμε ποια είναι η νομοθεσία και οι κανονισμοί για πτήσεις drones στην χώρα μας, ώστε οι χειριστές τους να ξέρουν τι πρέπει να αποφεύγουν ώστε να μην έχουν πρόβλημα με τον νόμο.
Σε email μας προς την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας όπου απευθυνθήκαμε σχετικά, η απάντηση είναι η εξής:
ΣΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ
ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ (UAV)ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΑ ΟΧΗΜΑΤΑ Η DRONES.
ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ (5-6- Μαρτ-2015) ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΕΕ ΣΤΗΝ ΡΙΓΑ ΛΕΤΟΝΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ (ΣΕ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ).
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΑΕΡΟΜΟΝΤΕΛΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΞΕΤΕ ΣΤΟ
ΦΕΚ Β9 2010.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΥΠΑ
Δ/ΝΣΗ ΔΙΑΧ/ΣΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΝΑΕΡΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Δ/ΝΣΗ ΔΙΑΧ/ΣΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΕΝΑΕΡΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Το ΦΕΚ στο οποίο μας παρέπεμψαν λέει:
Αριθμ. Δ2/Δ/352/17475
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
F
(2)
Κανονισμός Πτήσεων Αερομοντέλων.
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Υ.Π.Α.
Έχοντας υπόψη:
− Tις διατάξεις του Ν.1815/88 «Κώδικας Αεροπορικού Δικαίου»,
− Tις διατάξεις του Ν.Δ 1127/72 «Περί Ιδιωτικής Αεροπορίας», 98 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)
− Τον με αριθ.ΥΠΑ/Ε1/Γ/32263/4478/14−9−73 «Κανονισμό Τεχνικής Εκμετάλλευσης», Ελληνικών Ιδιωτικών Αεροσκαφών,
− Την υπ’ αριθ. Δ13/31915/1314/12−8−1998 απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών Παράρτημα 2 (ΑΝΝΕΧ 2), της Σύμβασης του Σικάγου «Κανόνες Αέρος» όπως ισχύει.
− Το Ν.Δ. 714/70 «Περί ιδρύσεως Διεύθυνσης Εναερίων Μεταφορών παρά τω Υπουργείω Συγκοινωνιών και οργανώσεως της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων» όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 1340/83.
− Το Β.Δ. 636/72 «Περί Πτυχίων και Αδειών Πολιτικής Αεροπορίας» όπως ισχύει.
− Το Π.Δ. 56/89 «Οργανισμός Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών».
− Την υπ’ αριθ. 17225/655/3−4−2006 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Μεταφορών και Επικοινωνιών «Έγκριση Εθνικού Κανονισμού Κατανομής Ζωνών Συχνοτήτων (ΕΚΚΖΣ).»
− Τον Αθλητικό Ν. 2725/99 όπως ισχύει.
− Το γενικό τμήμα Κανονισμών Αερομοντελισμού της Διεθνούς Αεροναυτικής Ομοσπονδίας (F.A.I.).
− To δέκατο τρίτο άρθρο του Ν. 3082/02, που τροποποιεί το άρθρο 24 του Ν.Δ. 714/72 και επιτρέπει την έκδοση κανονισμών στο Διοικητή της ΥΠΑ.
− Την Διεθνή πρακτική και εμπειρία επί του θέματος.
− Την ανάγκη έκδοσης κανονισμού, που θα ρυθμίζει τις πτήσεις των αερομοντέλων και τις υποχρεώσεις των χειριστών αυτών.
− Το γεγονός ότι με την απόφαση αυτή δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του τακτικού προϋπολογισμού του Κράτους, αποφασίζουμε:
Εγκρίνουμε και θέτουμε σε ισχύ από δημοσιεύσεως τον παρόντα Κανονισμό δραστηριοτήτων, λειτουργίας και διεξαγωγής πτήσεων Αερομοντέλων
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
F
(2)
Κανονισμός Πτήσεων Αερομοντέλων.
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ Υ.Π.Α.
Έχοντας υπόψη:
− Tις διατάξεις του Ν.1815/88 «Κώδικας Αεροπορικού Δικαίου»,
− Tις διατάξεις του Ν.Δ 1127/72 «Περί Ιδιωτικής Αεροπορίας», 98 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ)
− Τον με αριθ.ΥΠΑ/Ε1/Γ/32263/4478/14−9−73 «Κανονισμό Τεχνικής Εκμετάλλευσης», Ελληνικών Ιδιωτικών Αεροσκαφών,
− Την υπ’ αριθ. Δ13/31915/1314/12−8−1998 απόφαση του Υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών Παράρτημα 2 (ΑΝΝΕΧ 2), της Σύμβασης του Σικάγου «Κανόνες Αέρος» όπως ισχύει.
− Το Ν.Δ. 714/70 «Περί ιδρύσεως Διεύθυνσης Εναερίων Μεταφορών παρά τω Υπουργείω Συγκοινωνιών και οργανώσεως της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων» όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 1340/83.
− Το Β.Δ. 636/72 «Περί Πτυχίων και Αδειών Πολιτικής Αεροπορίας» όπως ισχύει.
− Το Π.Δ. 56/89 «Οργανισμός Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών».
− Την υπ’ αριθ. 17225/655/3−4−2006 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας και Μεταφορών και Επικοινωνιών «Έγκριση Εθνικού Κανονισμού Κατανομής Ζωνών Συχνοτήτων (ΕΚΚΖΣ).»
− Τον Αθλητικό Ν. 2725/99 όπως ισχύει.
− Το γενικό τμήμα Κανονισμών Αερομοντελισμού της Διεθνούς Αεροναυτικής Ομοσπονδίας (F.A.I.).
− To δέκατο τρίτο άρθρο του Ν. 3082/02, που τροποποιεί το άρθρο 24 του Ν.Δ. 714/72 και επιτρέπει την έκδοση κανονισμών στο Διοικητή της ΥΠΑ.
− Την Διεθνή πρακτική και εμπειρία επί του θέματος.
− Την ανάγκη έκδοσης κανονισμού, που θα ρυθμίζει τις πτήσεις των αερομοντέλων και τις υποχρεώσεις των χειριστών αυτών.
− Το γεγονός ότι με την απόφαση αυτή δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του τακτικού προϋπολογισμού του Κράτους, αποφασίζουμε:
Εγκρίνουμε και θέτουμε σε ισχύ από δημοσιεύσεως τον παρόντα Κανονισμό δραστηριοτήτων, λειτουργίας και διεξαγωγής πτήσεων Αερομοντέλων
1. ΟΡΙΣΜΟΙ
• Αερομοντέλο ή Μοντέλο Αεροσκάφους (Model Aircraft) είναι μία ιπτάμενη συσκευή περιορισμένων διαστάσεων, που φέρει ή όχι προωθητικό σύστημα, που δεν έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει άνθρωπο, και το οποίο χρησιμοποιείται για αεραθλητισμό ή ψυχαγωγία. Τα αερομοντέλα μπορεί να έχουν τη μορφή αεροπλάνου, ανεμοπτέρου, ελικόπτερου, αυτόγυρου,υδροπλάνου, αμφίβιου, αλεξίπτωτου, αερόστατου, αερόπλοιου, ή άλλης μορφής. Τα αερομοντέλα μπορεί να είναι τηλεχειριζόμενα, ελεύθερης πτήσης, ή κυκλικής πτήσης.
• Μη επανδρωμένο αεροναυτικό όχημα (UAV −Unmanned Aeronautical Vehicle) είναι μία ιπτάμενη συσκευή που δεν μεταφέρει άνθρωπο, και το οποίο έχει αναπτυχθεί και χρησιμοποιείται για επιστημονικούς, ερευνητικούς ή στρατιωτικούς σκοπούς. Τα UAV δεν θεωρούνται αερομοντέλα, και τα αερομοντέλα δεν θεωρούνται UAV.
• Μοντελοδρόμιο καλείται ο χώρος πτήσεων αερομοντέλων που η λειτουργία του ελέγχεται από σωματειακό, ιδιωτικό, ή άλλο νομικό πρόσωπο. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι ιδιωτικός, δημοτικός ή κρατικός.
2. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ
Ο παρών κανονισμός περιλαμβάνει δύο κατηγορίες αερομοντέλων ανάλογα με το βάρος τους.
Κατηγορία Α΄: Περιλαμβάνει τα αερομοντέλα με συνολική μάζα απογείωσης μικρότερη ή ίση των 7.000 γραμμαρίων (7kg).
Κατηγορία Β΄: Περιλαμβάνει τα αερομοντέλα με συνολική μάζα απογείωσης μεγαλύτερη των 7.000 γραμμαρίων (7kg) και μέχρι 25.000 γραμμαρίων (25kg).
• Αερομοντέλο ή Μοντέλο Αεροσκάφους (Model Aircraft) είναι μία ιπτάμενη συσκευή περιορισμένων διαστάσεων, που φέρει ή όχι προωθητικό σύστημα, που δεν έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει άνθρωπο, και το οποίο χρησιμοποιείται για αεραθλητισμό ή ψυχαγωγία. Τα αερομοντέλα μπορεί να έχουν τη μορφή αεροπλάνου, ανεμοπτέρου, ελικόπτερου, αυτόγυρου,υδροπλάνου, αμφίβιου, αλεξίπτωτου, αερόστατου, αερόπλοιου, ή άλλης μορφής. Τα αερομοντέλα μπορεί να είναι τηλεχειριζόμενα, ελεύθερης πτήσης, ή κυκλικής πτήσης.
• Μη επανδρωμένο αεροναυτικό όχημα (UAV −Unmanned Aeronautical Vehicle) είναι μία ιπτάμενη συσκευή που δεν μεταφέρει άνθρωπο, και το οποίο έχει αναπτυχθεί και χρησιμοποιείται για επιστημονικούς, ερευνητικούς ή στρατιωτικούς σκοπούς. Τα UAV δεν θεωρούνται αερομοντέλα, και τα αερομοντέλα δεν θεωρούνται UAV.
• Μοντελοδρόμιο καλείται ο χώρος πτήσεων αερομοντέλων που η λειτουργία του ελέγχεται από σωματειακό, ιδιωτικό, ή άλλο νομικό πρόσωπο. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι ιδιωτικός, δημοτικός ή κρατικός.
2. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ
Ο παρών κανονισμός περιλαμβάνει δύο κατηγορίες αερομοντέλων ανάλογα με το βάρος τους.
Κατηγορία Α΄: Περιλαμβάνει τα αερομοντέλα με συνολική μάζα απογείωσης μικρότερη ή ίση των 7.000 γραμμαρίων (7kg).
Κατηγορία Β΄: Περιλαμβάνει τα αερομοντέλα με συνολική μάζα απογείωσης μεγαλύτερη των 7.000 γραμμαρίων (7kg) και μέχρι 25.000 γραμμαρίων (25kg).
Όλα τα αερομοντέλα πρέπει να ακολουθούν τις παρακάτω προδιαγραφές, ανεξάρτητα κατηγορίας.
• Η μέγιστη επιφάνεια όλων των πτερύγων ορίζεται στις 500 τετραγωνικές παλάμες.
• Ο μέγιστος πτερυγικός φόρτος ορίζεται στα 250 γραμμάρια ανά τετραγωνική παλάμη.
• Ο μέγιστος συνολικός κυβισμός εμβολοφόρων κινητήρων ορίζεται στα 250 κυβικά εκατοστά.
• Η μέγιστη τάση ηλεκτρικής πηγής εν ηρεμία ορίζεται στα 72V (Βόλτς).
• Η μέγιστη συνολική ώση κινητήρων αντίδρασης (τουρμπίνα) ορίζεται σε 250 Newtons (25kg).
Για πτήσεις αερομοντέλων με συνολική μάζα μεγαλύτερη των 25.000 γραμμαρίων (25kg), απαιτείται ειδική και κατά περίπτωση άδεια από την ΥΠΑ.
Δεν επιτρέπεται σε αερομοντέλο η χρήση μεταλλικής έλικας ή μεταλλικού ρότορα.
• Η μέγιστη επιφάνεια όλων των πτερύγων ορίζεται στις 500 τετραγωνικές παλάμες.
• Ο μέγιστος πτερυγικός φόρτος ορίζεται στα 250 γραμμάρια ανά τετραγωνική παλάμη.
• Ο μέγιστος συνολικός κυβισμός εμβολοφόρων κινητήρων ορίζεται στα 250 κυβικά εκατοστά.
• Η μέγιστη τάση ηλεκτρικής πηγής εν ηρεμία ορίζεται στα 72V (Βόλτς).
• Η μέγιστη συνολική ώση κινητήρων αντίδρασης (τουρμπίνα) ορίζεται σε 250 Newtons (25kg).
Για πτήσεις αερομοντέλων με συνολική μάζα μεγαλύτερη των 25.000 γραμμαρίων (25kg), απαιτείται ειδική και κατά περίπτωση άδεια από την ΥΠΑ.
Δεν επιτρέπεται σε αερομοντέλο η χρήση μεταλλικής έλικας ή μεταλλικού ρότορα.
Ο χειριστής που χειρίζεται μοντέλο της κατηγορίας Β΄ πρέπει να έχει άμεσο τρόπο διακοπής της λειτουργίας του κινητήρα ή των κινητήρων. Το σύστημα πρέπει να έχει την δυνατότητα να ενεργοποιείται άμεσα σε κάθε περίπτωση ανάγκης, αυτόματα ή μετά από ενέργεια του χειριστή.
Πρέπει να λαμβάνεται ειδική μέριμνα, ώστε κάθε πρόσθετη συσκευή που φέρει το μοντέλο να είναι σταθερά προσαρτημένη με τρόπο που να μην μπορεί να μετακινηθεί ή να αποσπασθεί από το μοντέλο.
Απαγορεύεται η απόρριψη οποιουδήποτε αντικειμένου ή υλικού κατά την διάρκεια της πτήσης, που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό ή ζημία. Εξαιρούνται ρίψεις προεπιλεγμένων αντικειμένων από διαγωνιζόμενα προς τούτο αερομοντέλα που καλύπτουν την προαναφερθείσα απαίτηση.
Τα Αερόπλοια επιτρέπεται να πληρούνται μόνον με ήλιο και να φέρουν μόνο ηλεκτρικούς κινητήρες.
Δεν επιτρέπεται η πτήση αερομοντέλου παρουσία θεατών αν προηγουμένως δεν έχει δοκιμασθεί επαρκώς και κριθεί ασφαλές, από τον χειριστή και τον ιδιοκτήτη του.
Πρέπει να λαμβάνεται ειδική μέριμνα, ώστε κάθε πρόσθετη συσκευή που φέρει το μοντέλο να είναι σταθερά προσαρτημένη με τρόπο που να μην μπορεί να μετακινηθεί ή να αποσπασθεί από το μοντέλο.
Απαγορεύεται η απόρριψη οποιουδήποτε αντικειμένου ή υλικού κατά την διάρκεια της πτήσης, που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό ή ζημία. Εξαιρούνται ρίψεις προεπιλεγμένων αντικειμένων από διαγωνιζόμενα προς τούτο αερομοντέλα που καλύπτουν την προαναφερθείσα απαίτηση.
Τα Αερόπλοια επιτρέπεται να πληρούνται μόνον με ήλιο και να φέρουν μόνο ηλεκτρικούς κινητήρες.
Δεν επιτρέπεται η πτήση αερομοντέλου παρουσία θεατών αν προηγουμένως δεν έχει δοκιμασθεί επαρκώς και κριθεί ασφαλές, από τον χειριστή και τον ιδιοκτήτη του.
3. ΕΥΘΥΝΗ
Οι ιδιότητες του Χειριστή Ιδιοκτήτη Εκμεταλλευόμενου μπορεί να συναντώνται σωρευτικά σε ένα ή περισσότερα άτομα.
Ο χειριστής, ιδιοκτήτης και εκμεταλλευόμενος έχει την πλήρη ευθύνη για:
• την εκμετάλλευση των αερομοντέλων
• την σωστή συντήρηση του υλικού
• το σύστημα τηλεχειρισμού, τηλεκατευθυνομένου αερομοντέλου που πρέπει:
− να είναι σύμφωνο με τις τεχνικές προδιαγραφές που έχουν καθοριστεί από την αρμόδια αρχή του κράτους.
− να εκπέμπει σε μία ή περισσότερες ραδιο−συχνότητες από αυτές που έχουν εκχωρηθεί για τον σκοπό αυτό, από τις αρμόδιες αρχές του κράτους.
Ο χειριστής έχει την πλήρη ευθύνη για:
• να λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση στον χειρισμό του συγκεκριμένου σε κάθε περίπτωση αερομοντέλου.
• για τον τρόπο και την εξέλιξη της πτήσης
• να διατηρεί οπτική επαφή με το αερομοντέλο σε όλη της διάρκεια της πτήσης και να βασίζεται σ’ αυτή για τους απαραίτητους χειρισμούς ελέγχου του.
• να διακόπτει άμεσα τις πτήσεις, όταν οι συνθήκες γίνουν ακατάλληλες για την ασφαλή πτήση του συγκεκριμένου αερομοντέλου.
Ο χειριστής δεν επιτρέπεται να ενεργεί υπό την επήρεια:
• αλκοόλ.
• ναρκωτικών ουσιών.
• φαρμακευτικών ουσιών.
• άλλων ουσιών.
που μπορούν να αλλοιώσουν την κρίση και αντίδρασή του.
Οι ανωτέρω, υποχρεούνται να λαμβάνουν − ο καθένας στο πεδίο της ευθύνης του − κάθε μέριμνα για να τηρηθούν οι όροι του παρόντος κανονισμού και να αποφύγουν σε κάθε περίπτωση να θέσουν σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες κατά τις πτήσεις.
Σε καμία περίπτωση, ο παρών κανονισμός δεν απαλλάσει τους εμπλεκομένους από άλλες ευθύνες που απορρέουν από την υπόλοιπη νομοθεσία, όπως αυτή ισχύει κάθε φορά.
Οι ιδιότητες του Χειριστή Ιδιοκτήτη Εκμεταλλευόμενου μπορεί να συναντώνται σωρευτικά σε ένα ή περισσότερα άτομα.
Ο χειριστής, ιδιοκτήτης και εκμεταλλευόμενος έχει την πλήρη ευθύνη για:
• την εκμετάλλευση των αερομοντέλων
• την σωστή συντήρηση του υλικού
• το σύστημα τηλεχειρισμού, τηλεκατευθυνομένου αερομοντέλου που πρέπει:
− να είναι σύμφωνο με τις τεχνικές προδιαγραφές που έχουν καθοριστεί από την αρμόδια αρχή του κράτους.
− να εκπέμπει σε μία ή περισσότερες ραδιο−συχνότητες από αυτές που έχουν εκχωρηθεί για τον σκοπό αυτό, από τις αρμόδιες αρχές του κράτους.
Ο χειριστής έχει την πλήρη ευθύνη για:
• να λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση στον χειρισμό του συγκεκριμένου σε κάθε περίπτωση αερομοντέλου.
• για τον τρόπο και την εξέλιξη της πτήσης
• να διατηρεί οπτική επαφή με το αερομοντέλο σε όλη της διάρκεια της πτήσης και να βασίζεται σ’ αυτή για τους απαραίτητους χειρισμούς ελέγχου του.
• να διακόπτει άμεσα τις πτήσεις, όταν οι συνθήκες γίνουν ακατάλληλες για την ασφαλή πτήση του συγκεκριμένου αερομοντέλου.
Ο χειριστής δεν επιτρέπεται να ενεργεί υπό την επήρεια:
• αλκοόλ.
• ναρκωτικών ουσιών.
• φαρμακευτικών ουσιών.
• άλλων ουσιών.
που μπορούν να αλλοιώσουν την κρίση και αντίδρασή του.
Οι ανωτέρω, υποχρεούνται να λαμβάνουν − ο καθένας στο πεδίο της ευθύνης του − κάθε μέριμνα για να τηρηθούν οι όροι του παρόντος κανονισμού και να αποφύγουν σε κάθε περίπτωση να θέσουν σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες κατά τις πτήσεις.
Σε καμία περίπτωση, ο παρών κανονισμός δεν απαλλάσει τους εμπλεκομένους από άλλες ευθύνες που απορρέουν από την υπόλοιπη νομοθεσία, όπως αυτή ισχύει κάθε φορά.
4. ΧΩΡΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ
Οι πτήσεις αερομοντέλων Α΄ και Β΄ κατηγορίας θα είναι περιορισμένες στον εναέριο χώρο που προσφέρεται για τον σκοπό αυτό και σε απόσταση ασφαλείας 50 μέτρων από ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων των θεατών της ίδιας της πτήσης, ζώα, οχήματα, εγκαταστάσεις κλπ., εξαιρουμένων του χειριστή, των συνεργατών του, των κριτών ή χρονομετρών και οχημάτων ή άλλων βοηθητικών συσκευών, που εξυπηρετούν την πτήση.
Οι απογειώσεις και προσγειώσεις θα εκτελούνται σε χώρους ελεύθερους εμποδίων. Ο εναέριος χώρος πτήσεων πρέπει να περιορίζεται σε τέτοια απόσταση, ώστε να μη δημιουργεί ηχορύπανση σε χώρους όπου η ησυχία είναι απαραίτητη (υπαίθριες συναθροίσεις ατόμων, νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες κλπ).
Δεν επιτρέπονται πτήσεις αερομοντέλων χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή:
• σε απαγορευμένες, περιορισμένες, επικίνδυνες και δεσμευμένες περιοχές όπως αυτές αναφέρονται στις πάσης φύσεως αεροναυτικές εκδόσεις της ΥΠΑ.
• σε ύψος μεγαλύτερο των 400 ποδών (121 μέτρα) από την επιφάνεια του εδάφους.
• σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομέτρων από ελεγχόμενο αεροδρόμιο.
• εντός πολιτικών ή στρατιωτικών αεροδρομίων.
• ανωθεν, πλησίον ή εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων.
• άνωθεν η πλησίον κατοικημένων περιοχών.
• άνωθεν η πλησίον εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας.
• άνωθεν η πλησίον αρχαιολογικών χώρων.
Για λόγους ασφαλείας και αποφυγής παρεμβολών:
• δεν επιτρέπονται οργανωμένες ή μη πτήσεις τηλεχειριζόμενων αερομοντέλων από οιονδήποτε, πλησιέστερα των 3 χιλιομέτρων από οργανωμένο μοντελοδρόμιο.
• δεν επιτρέπεται να λειτουργούν δύο οργανωμένα μοντελοδρόμια σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομετρων. Το νεώτερο μοντελοδρόμιο, είναι αυτό που
πρέπει να απομακρυνθεί.
Οι πτήσεις αερομοντέλων Α΄ και Β΄ κατηγορίας θα είναι περιορισμένες στον εναέριο χώρο που προσφέρεται για τον σκοπό αυτό και σε απόσταση ασφαλείας 50 μέτρων από ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων των θεατών της ίδιας της πτήσης, ζώα, οχήματα, εγκαταστάσεις κλπ., εξαιρουμένων του χειριστή, των συνεργατών του, των κριτών ή χρονομετρών και οχημάτων ή άλλων βοηθητικών συσκευών, που εξυπηρετούν την πτήση.
Οι απογειώσεις και προσγειώσεις θα εκτελούνται σε χώρους ελεύθερους εμποδίων. Ο εναέριος χώρος πτήσεων πρέπει να περιορίζεται σε τέτοια απόσταση, ώστε να μη δημιουργεί ηχορύπανση σε χώρους όπου η ησυχία είναι απαραίτητη (υπαίθριες συναθροίσεις ατόμων, νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες κλπ).
Δεν επιτρέπονται πτήσεις αερομοντέλων χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή:
• σε απαγορευμένες, περιορισμένες, επικίνδυνες και δεσμευμένες περιοχές όπως αυτές αναφέρονται στις πάσης φύσεως αεροναυτικές εκδόσεις της ΥΠΑ.
• σε ύψος μεγαλύτερο των 400 ποδών (121 μέτρα) από την επιφάνεια του εδάφους.
• σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομέτρων από ελεγχόμενο αεροδρόμιο.
• εντός πολιτικών ή στρατιωτικών αεροδρομίων.
• ανωθεν, πλησίον ή εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων.
• άνωθεν η πλησίον κατοικημένων περιοχών.
• άνωθεν η πλησίον εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας.
• άνωθεν η πλησίον αρχαιολογικών χώρων.
Για λόγους ασφαλείας και αποφυγής παρεμβολών:
• δεν επιτρέπονται οργανωμένες ή μη πτήσεις τηλεχειριζόμενων αερομοντέλων από οιονδήποτε, πλησιέστερα των 3 χιλιομέτρων από οργανωμένο μοντελοδρόμιο.
• δεν επιτρέπεται να λειτουργούν δύο οργανωμένα μοντελοδρόμια σε απόσταση μικρότερη των 3 χιλιομετρων. Το νεώτερο μοντελοδρόμιο, είναι αυτό που
πρέπει να απομακρυνθεί.
5. ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Όλες οι πτήσεις πρέπει να είναι ασφαλισμένες για υλικές ζημίες και σωματικές βλάβες προς τρίτους.
Όλες οι πτήσεις πρέπει να είναι ασφαλισμένες για υλικές ζημίες και σωματικές βλάβες προς τρίτους.
6. ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Αεροεφαρμογές (aerial works) με χρήση αερομοντέλων επιτρέπεται για μοντέλα:
• κατηγορίας Α΄ χωρίς ειδική αδειοδότηση από την ΥΠΑ, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις του παρόντος κανονισμού.
• κατηγορίας Β΄ μόνον κατόπιν ειδικής αδείας που κατά περίπτωση εκδίδεται από την ΥΠΑ/Δ2 και μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου.
Οι παραπάνω όροι − περιορισμοί εκμετάλευσης δεν απαλλάσσουν τον χειριστή από άλλες υποχρεώσεις που απαιτούνται από νόμους και άλλες διατάξεις.
Αεροεφαρμογές (aerial works) με χρήση αερομοντέλων επιτρέπεται για μοντέλα:
• κατηγορίας Α΄ χωρίς ειδική αδειοδότηση από την ΥΠΑ, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις του παρόντος κανονισμού.
• κατηγορίας Β΄ μόνον κατόπιν ειδικής αδείας που κατά περίπτωση εκδίδεται από την ΥΠΑ/Δ2 και μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου.
Οι παραπάνω όροι − περιορισμοί εκμετάλευσης δεν απαλλάσσουν τον χειριστή από άλλες υποχρεώσεις που απαιτούνται από νόμους και άλλες διατάξεις.
7. ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ
Από τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού εξαιρούνται:
• Τα μοντέλα που ίπτανται σε εσωτερικό χώρο.
• Τα μοντέλα με συνολική μάζα έως 350 γραμμάρια.
• Τα μοντέλα κυκλικής πτήσης εξαιρούνται από όλες τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού που αφορούν στις αποστάσεις ασφαλείας για τα τηλεχειριζόμενα αερομοντέλα.
Από τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού εξαιρούνται:
• Τα μοντέλα που ίπτανται σε εσωτερικό χώρο.
• Τα μοντέλα με συνολική μάζα έως 350 γραμμάρια.
• Τα μοντέλα κυκλικής πτήσης εξαιρούνται από όλες τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού που αφορούν στις αποστάσεις ασφαλείας για τα τηλεχειριζόμενα αερομοντέλα.
8. ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ – ΠΟΙΝΕΣ
Οταν ο χειριστής ή ο εκμεταλλευόμενος αερομοντέλο υποπέσει σε παράβαση των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, παράβαση κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, κανόνων ασυρμάτου επικοινωνίας ή/και άλλων Νόμων και Κανονισμών, καλείται από την ΥΠΑ να δώσει διευκρινήσεις. Ο Διοικητής της ΥΠΑ μετά από αιτιολογημένη απόφαση δύναται να επιβάλλει στον παραβάτη, την ποινή της επίπληξης ή χρηματική ποινή ύψους μέχρι 1.000 € (Χίλια Ευρώ). Οι παραπάνω ποινές δεν απαλλάσσουν τον παραβάτη από τυχόν άλλες ποινικές ευθύνες.
Οταν ο χειριστής ή ο εκμεταλλευόμενος αερομοντέλο υποπέσει σε παράβαση των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, παράβαση κανόνων εναέριας κυκλοφορίας, κανόνων ασυρμάτου επικοινωνίας ή/και άλλων Νόμων και Κανονισμών, καλείται από την ΥΠΑ να δώσει διευκρινήσεις. Ο Διοικητής της ΥΠΑ μετά από αιτιολογημένη απόφαση δύναται να επιβάλλει στον παραβάτη, την ποινή της επίπληξης ή χρηματική ποινή ύψους μέχρι 1.000 € (Χίλια Ευρώ). Οι παραπάνω ποινές δεν απαλλάσσουν τον παραβάτη από τυχόν άλλες ποινικές ευθύνες.
9. ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ
Ο παρών κανονισμός μπορεί να τροποποιηθεί:
• με εισήγηση του Διευθυντή Πτητικών Προτύπων (Δ2) προς τον Διοικητή της ΥΠΑ.
• με εισήγηση της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας προς τον Διευθυντή της ΥΠΑ/Δ2 και την σύμφωνη γνώμη αυτού, ο οποίος θα διαχειριστή την τροποποίηση.
Ο παρών κανονισμός μπορεί να τροποποιηθεί:
• με εισήγηση του Διευθυντή Πτητικών Προτύπων (Δ2) προς τον Διοικητή της ΥΠΑ.
• με εισήγηση της Ελληνικής Αεραθλητικής Ομοσπονδίας προς τον Διευθυντή της ΥΠΑ/Δ2 και την σύμφωνη γνώμη αυτού, ο οποίος θα διαχειριστή την τροποποίηση.
Ο παρόν κανονισμός που ισχύει από την δημοσίευσή του να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αν και το τοπίο είναι θολό παγκοσμίως φαίνεται ότι σύντομα θα μπουν αυστηροί κανόνες για τις πτήσεις drones και θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ποιες θα είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αν και το τοπίο είναι θολό παγκοσμίως φαίνεται ότι σύντομα θα μπουν αυστηροί κανόνες για τις πτήσεις drones και θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ποιες θα είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις.
Πάντως προς το παρόν φαίνεται ότι υπάρχουν αρκετοί περιορισμοί που σίγουρα δεν γνωρίζουν πολλοί ιδιοκτήτες και χειριστές drones. Καταρχήν οι πιο σημαντικοί περιορισμοί είναι το μέγιστο ύψος που μπορεί να πετάξει ένα drone και αυτό είναι τα 121 μέτρα καθώς και το γεγονός ότι πρέπει να βρίσκεται κάποιος σε απόσταση 3 χλμ από κάποιο αεροδρόμιο. Επιπλέον πρέπει ο χειριστής του drone να διατηρεί οπτική επαφή με το αερομοντέλο σε όλη της διάρκεια της πτήσης και να βασίζεται σ’ αυτή για τους απαραίτητους χειρισμούς ελέγχου του.
Σημαντική σημείωση από το ΦΕΚ είναι ότι απαγορεύεται η πτήση άνωθεν, πλησίον ή εντός στρατιωτικών εγκαταστάσεων και αρχαιολογικών χώρων, ενώ το πιο σημαντικό είναι η απαγόρευση πτήσεων άνωθεν ή πλησίον κατοικημένων περιοχών και κοντά σε χώρους όπως π.χ. μία εκκλησία.
Μάλιστα στο ΦΕΚ έχουμε και την συγκεκριμένη οδηγία για πτήση σε απόσταση ασφαλείας 50 μέτρων από ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων των θεατών της ίδιας της πτήσης.
Μάλιστα στο ΦΕΚ έχουμε και την συγκεκριμένη οδηγία για πτήση σε απόσταση ασφαλείας 50 μέτρων από ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων των θεατών της ίδιας της πτήσης.
Τέλος μία πολύ σημαντική οδηγία είναι ότι όλες οι πτήσεις πρέπει να είναι ασφαλισμένες για υλικές ζημίες και σωματικές βλάβες προς τρίτους, κάτι προς το παρόν είναι δύσκολο, αφού δεν γνωρίζουμε να υπάρχει κάποια ασφαλιστική εταιρεία στην χώρα μας που να αναλαμβάνει τέτοιου είδους ασφαλίσεις.
Βλέπουμε λοιπόν ότι και χωρίς την ύπαρξη μίας αυστηρής νομοθεσίας για την πτήση drones, οι περιορισμοί και οι κανόνες υπάρχουν και μπορούν να οδηγήσουν σε μπελάδες αν δεν τους ακολουθεί κάποιος.
Καλό θα ήταν πριν προχωρήσετε στην αγορά drone να λάβετε υπόψη σας όλα τα παραπάνω καθώς και την πιθανότητα η μελλοντική νομοθεσία να περιορίσει το τρόπο που σκεφτόσασταν να το χρησιμοποιήσετε. Αν θα γίνει κάτι το "δεν ήξερα" δεν πρόκειται να σας καλύψει.
The following two tabs change content below.
Πέμπτη 14 Μαΐου 2015
Η Επιδίκαση της Δικαστικής Δαπάνης των Διαδίκων από τα Δικαστήρια. (Πρακτική εφαρμογή – προβλήματα – προτάσεις)
Γεωργίου Μικρούδη, Εφέτη Αθηνών, Δ.Ν.
Το άρθρο 176 ΚΠολΔ προβλέπει ότι ο διάδικος, που ηττήθηκε στη δίκη, καταδικάζεται να πληρώσει τα έξοδα. Η διάταξη αυτή αποσκοπεί προφανώς στην πλήρη αποζημίωση του διαδίκου, που θα ήταν ημιτελής αν δεν συμπεριελάμβανε και το κόστος προσφυγής στο Δικαστήριο, αλλά και στην αποθάρρυνση του κακόπιστου οφειλέτη, αφού πέραν της οφειλής του, θα κληθεί να καλύψει και τα δικαστικά έξοδα του δανειστή του. Το άρθρο αυτό εφαρμόζεται στην περίπτωση που γίνει δεκτή στο σύνολο της η αγωγή, εξαιρουμένων τυχόν παρεπομένων αιτημάτων (π.χ. προσωρινής εκτελεστότητας, προσωποκρατήσεως, τοκοφορίας από δήλη ημέρα).
Ο υπολογισμός της δικαστικής δαπάνης, σε περίπτωση που το αντικείμενο της δίκης αποτιμάται χρηματικώς, γινόταν βάσει των άρθρων 100 επ. του παλαιού Κώδικα Δικηγόρων (Ν.Δ. 3026/1954) και ήδη από 17-9-2013 με τα άρθρα 63 επ. του Νέου Κώδικα (Ν. 4194/2013). Στη δικαστηριακή πρακτική, σε περίπτωση καταψηφιστικής αγωγής, όταν δεν παρατίθεται ειδικός κατάλογος εξόδων και δεν υπάρχουν ειδικές αποκλίσεις (π.χ. πραγματογνωμοσύνες), τα έξοδα που αποδίδονται, υπολογίζονται, χάριν ευκολίας, σε περίπου 4% για τον ενάγοντα επί του αιτηθέντος (και επιδικασθέντος) ποσού, με βάση τις πρόνοιες του Κώδικα Δικηγόρων (2% για τη σύνταξη αγωγής + 1% για σύνταξη προτάσεων + 1% για αναλογία δικ. Ενσήμου και λοιπά έξοδα), ενώ για τον εναγόμενο σε 2% περίπου (για σύνταξη προτάσεων) [[1]]. Σε περίπτωση δε ευδοκιμήσεως αναγνωριστικής αγωγής τα έξοδα υπολογίζονται σε ποσοστό 3% περίπου για τον ενάγοντα (2% για τη σύνταξη αγωγής + 1% για σύνταξη προτάσεων), συν επιπλέον ποσό ανάλογα και με τον αριθμό των επιδόσεων, ενώ για τον εναγόμενο παραμένει σε 2% περίπου.
Πολυπλοκότερος είναι ο υπολογισμός της δικαστικής δαπάνης σε περίπτωση που η αγωγή γίνει εν μέρει δεκτή. Ως γνωστόν η σχετική ρύθμιση περιλαμβάνεται στο άρθρο 178 ΚΠολΔ. Το άρθρο αυτό, κατά την παλαιότερη (έως το έτος 2.000) διατύπωσή του προέβλεπε ότι «σε περίπτωση μερικής νίκης και μερικής ήττας κάθε διαδίκου, το δικαστήριο συμψηφίζει τα έξοδα ή τα κατανέμει ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας του καθενός». Σύμφωνα με την τότε κρατούσα άποψη([2]) το Δικαστήριο είχε τη δυνατότητα να διατάξει τον ολικό συμψηφισμό των εξόδων ακόμη κι αν η νίκη ή η ήττα ήταν ανισομερής. Έτσι το δικαστήριο, ακόμη κι αν η αγωγή γινόταν δεκτή κατά αξιόλογο μέρος της, μπορούσε να συμψηφίσει πλήρως τη δικαστική δαπάνη.
Από πρακτικής πάντως απόψεως τα δικαστήρια επέλεγαν συχνά μια άλλη, ευκολότερη, οδό πλήρους συμψηφισμού, την οποία επέτρεπε τότε το άρθρο 179 ΚΠολΔ, δηλαδή λόγω της «εύλογης αμφιβολίας για την έκβαση της δίκης». Η συχνότατη ωστόσο εφαρμογή της παραπάνω διατάξεως από τα δικαστήρια και ο συχνότατος συμψηφισμός της δικαστικής δαπάνης (ιδίως σε υποθέσεις εργατικών – αυτοκινητικών διαφορών ([3]), οδήγησε το Νομοθέτη (Ν. 2915/2001) στη μεταρρύθμιση της παραπάνω διατάξεως, ώστε ο συμψηφισμός να επιτρέπεται μόνο όταν «η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής». Τροποποίησε ωστόσο και την παράγραφο 1 του άρθρου 178 ΚΠολΔ, ώστε «σε περίπτωση μερικής νίκης και μερικής ήττας κάθε διαδίκου, το δικαστήριο κατανέμει ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας του καθενός». Απάλειψε δηλαδή ο Νομοθέτης τη δυνατότητα ολικού συμψηφισμού της δικαστικής δαπάνης, ανεξαρτήτως του μεγέθους της νίκης και ήττας των διάδικων, ώστε η επιδίκασή της να είναι αποκλειστική συνάρτηση της επιτυχούς ή μη εκβάσεως της δίκης.
Ποια ήταν όμως η πρακτική εφαρμογή του νέου άρθρου 178 παρ. 1 ΚΠολΔ από τα δικαστήρια στο διάστημα των δώδεκα και πλέον ετών που μεσολάβησαν. Χάριν κατανοήσεως παραθέτουμε ορισμένα, όχι και τόσο φανταστικά, παραδείγματα, μαζί με την αξιολογική μας κρίση.
Α1) Σε υπόθεση ενοχικής – εμπορικής φύσεως, ο ενάγων αιτείται ποσό 100.000 ευρώ για θετική και αποθετική του ζημία. Το δικαστήριο κάνει εν μέρει δεκτή την αγωγή, επιδικάζοντας ποσό μόλις 6.000 ευρώ. Ταυτοχρόνως του επιδικάζει ποσό 240 ευρώ ως αναλογία της δικαστικής δαπάνης που δικαιούται κατά το άρθρο 178 παρ. 1 ΚΠολΔ (8.000 € Χ 4%).
Α2) Σε όμοιας φύσεως υπόθεση άλλος ενάγων αιτείται επίσης ποσό 100.000 ευρώ κατά άλλου εναγομένου. Το δικαστήριο απορρίπτει στο σύνολο της την αγωγή και επιβάλλει εις βάρος του ηττηθέντος ενάγοντος το σύνολο των δικαστικών εξόδων του εναγομένου (άρθρο 176 ΚΠολΔ), τα οποία προσδιορίζει στο ποσό των 2.000 (100.000 Χ 2%) ευρώ.
Από την παράθεση ωστόσο των παραπάνω Α1 και Α2 παραδειγμάτων καθίσταται, νομίζουμε, εμφανές ότι οδηγούμεθα σε ανεπιεική, αν όχι παράλογα αποτελέσματα. Υπέρ του εναγομένου της Α2 υποθέσεως επιδικάζεται ως δικαστική δαπάνη ύψους 2.000 ευρώ (2%), ενώ στην ίδια δικάσιμο όχι μόνο δεν επιδικάζεται υπέρ του εναγομένου της Α1 υποθέσεως οποιοδήποτε ποσό, αλλά αντίθετα υποχρεώνεται να καταβάλει 240 ευρώ, ως αναλογία (4%) επί των επιδικασθέντων 6.000 ευρώ, μολονότι ο εναγόμενος θα αισθάνεται μάλλον δικαιωμένος από την έκβαση της δίκης([4]). Τα απορριφθέντα κονδύλια φαίνεται να μην ασκούν καμία απολύτως επιρροή στον υπολογισμό της δικαστικής δαπάνης από την πλειονότητα των Δικαστηρίων, ανεξάρτητα μάλιστα από το συνολικό ύψος αυτών([5]). Λαμβάνεται υπ΄ όψιν ό,τι επιδικάστηκε και όχι ό,τι απορρίφθηκε.
Μάλιστα στην αμέσως παραπάνω Α2 περίπτωση θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής και η παράγραφος 2 του άρθρου 178 παρ. 2 ΚΠολΔ ([6]) και να επιβληθεί το σύνολο των εξόδων εις βάρους του ενάγοντος γιατί η αγωγή έγινε κατ΄ ελάχιστο μόνο μέρος δεκτή. Η εφαρμογή ωστόσο του παραπάνω διατάξεως είναι μάλλον σπάνια από τα δικαστήρια και οι μάλλον λιγοστές αποφάσεις που την έχουν εφαρμόσει, επιδικάζουν, περισσότερο για «διδακτικό» σκοπό, την ελάχιστη αμοιβή («προείσπραξη») και όχι την πλήρη νόμιμη του Κώδικα Δικηγόρων. Η πρακτική αυτή έχει οδηγήσει, ιδίως σε υποθέσεις εργατικού - αυτοκινητικού και διατροφικού χαρακτήρα([7]), στο να σωρεύονται σε μια (ευπρόσωπη κατά τα άλλα) αγωγή πλήθος παντελώς αβάσιμων κονδυλίων, είτε εντελώς αναπόδεικτων([8]), είτε και μη νομίμων([9]). Η σώρευση αυτή, εκτός του ότι δεν είναι ηθικά θεμιτή (αφού γίνεται μάλλον με τη λογική του «ό,τι κάτσει»), δεν είναι και πρακτικά ανώδυνη, αφού η ενασχόληση με τα αιτήματα αυτά και η (απαραίτητα) αιτιολογημένη απόρριψή τους, συνεπάγεται αντίστοιχο φόρτο εργασίας του δικαστηρίου, αλλά και αντίστοιχη καθυστέρηση στην έκδοση της αποφάσεως. Σημειώνεται, προς αποφυγήν παρερμηνειών των θέσεων μας, ως υποκινούμενων από τη «λογική της ήσσονος προσπαθείας», ότι η αρχή της οικονομίας της δίκης και της μη άσκοπης καταπόνησης του Δικαστηρίου διατρέχει ολόκληρο τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας[10], με χαρακτηριστικότερο το άρθρο 240, το οποίο σκοπό έχει, σύμφωνα και με την ίδια την αιτιολογική έκθεση του ΝΔ 958/1971, «την αποτροπή της υπέρμετρης καταπονήσεως των δικαστών, με την αναζήτηση ισχυρισμών των διαδίκων, που περιέχονται σε μακροσκελείς προτάσεις»([11])
Ας προχωρήσουμε όμως σε ένα άλλο αρκετά σύνηθες παράδειγμα κατανομής της δικαστικής δαπάνης επί μερικής ευδοκιμήσεως μιας αγωγής. Συγκεκριμένα: Β) Σε υπόθεση διατροφής – επιμέλειας τέκνου η ενάγουσα αιτείται: 1) να της ανατεθεί η αποκλειστική επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, 2) να της επιδικαστεί ποσό 1.000 ευρώ/μήνα ως διατροφή σε χρήμα του ανηλίκου τέκνου για δυο έτη, 3) να της επιδικαστεί ίδιο ποσό (1.000 €/μήνα) για διατροφή σε χρήμα για την ίδια ατομικώς. Ο εναγόμενος από την πλευρά του: 1) αποδέχεται το αίτημα της αγωγής ως προς την ανάθεση της επιμέλειας στην ενάγουσα, 2) αποδέχεται εν μέρει το αίτημα για καταβολή διατροφής για το ανήλικο, προσδιορίζοντας το προσήκον ποσό σε 500 €/μήνα, το οποίο και ήδη καταβάλλει, 3) αρνείται πλήρως το αγωγικόαίτημα για επιδίκαση διατροφής σε χρήμα για την ενάγουσα ατομικώς. Το δικαστήριο κάνει εν μέρει δεκτή την αγωγή και: 1) αναθέτει την αποκλειστική επιμέλεια στην ενάγουσα, 2) επιδικάζει διατροφή ύψους 650 ευρώ/μήνα ως διατροφή σε χρήμα του ανηλίκου τέκνου για δυο έτη, 3) απορρίπτει εντελώς το αγωγικό αίτημα για διατροφή της ιδίας της ενάγουσας. Ταυτοχρόνως, βάσει του άρθρου 178 παρ. 1 ΚΠολΔ ([12]), επιδίκασε στην ενάγουσα ποσό 630 ευρώ, ως αναλογία της δικαστικής δαπάνης που δικαιούται (650 € Χ 24 μήνες Χ 4%).
Στο παράδειγμα αυτό το δικαστήριο φαίνεται να μη λαμβάνει καθόλου υπ΄ όψιν όχι μόνο το 3ο αίτημα της αγωγής που απερρίφθη στο σύνολό του (διατροφή της ιδίας της ενάγουσας), αλλά και το γεγονός ότι ο εναγόμενος συνομολόγησε εν μέρει το 2ο αίτημα (διατροφή του τέκνου) και πλήρως τη βάση του πρώτου αιτήματος της αγωγής (επιμέλεια). Αλλά και γενικότερα η αποδοχή μερικότερων αγωγικών κονδυλίων από τον εναγόμενο φαίνεται να αγνοείται από τα δικαστήρια, κατά τον υπολογισμό της δικαστικής δαπάνης, κάτι που αποθαρρύνει τον καλόπιστο διάδικο - εναγόμενο να προβεί σε τέτοια συνομολόγηση (ώστε το δικαστήριο να ασχοληθεί με το πραγματικό αμφισβητούμενο μέρος της αγωγής, προς όφελος της ταχύτερης και απλούστερης διεξαγωγής της δίκης), αφού από τη συνομολόγηση αυτή ο εναγόμενος δεν θα έχει κανένα απολύτως όφελος, παρά μόνο τη δημιουργία, ενδεχομένως, δυσμενών εις βάρος του εντυπώσεων([13]). Αντιθέτως καλλιεργείται, ιδίως στους νεότερους δικηγόρους, η κουλτούρα της ολικής αρνήσεως του δικογράφου, στη λογική της δημιουργίας συνεχών «αναχωμάτων», ποντάροντας στην αποδοχή της «μέσης λύσης», που ενίοτε εφαρμόζουν τα δικαστήρια, ιδίως σε οριακές υποθέσεις.
Αντίθετα: Γ) σε υπόθεση εργατικής διαφοράς που εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο το Δεκέμβριο 2001, ήτοι λίγο πριν την έναρξη εφαρμογής του τροποποιημένου άρθρου 178 ΚΠολΔ (1-1-2002), ο ενάγων αιτείται ποσό 18.000 ευρώ. Το δικαστήριο επιδικάζει ποσό 6.000 ευρώ και συμψηφίζει πλήρως τη δικαστική δαπάνη στα πλαίσια της εφαρμογής του άρθρου 178 παρ. 1 ΚΠολΔ. Ο Επιθεωρητής Αρεοπαγίτης, στον οποίο δίδεται η απόφαση από τον επιθεωρούμενο, σημειώνει στην έκθεση του ότι δικαστής εσφαλμένα εφάρμοσε το άρθρο 178 του ΚΠολΔ και δεν επιδίκασε την αναλογούσα δικαστική δαπάνη υπέρ του ενάγοντος, με την ειδικότερη επισήμανση ότι τυχόν ολικός συμψηφισμός θα μπορούσε να γίνει μόνο με αναφορά στο άρθρο 179 ΚΠολΔ, ως ίσχυε τότε (εύλογη αμφιβολία ως προς την έκβαση της δίκης). Ο επιθεωρούμενος προσφεύγει στο Συμβούλιο Επιθεωρήσεως του Αρείου Πάγου, ισχυριζόμενος ότι ορθά εφήρμοσε την παραπάνω διάταξη, αφού το μέγεθος της νίκης του ενάγοντος είναι ακριβώς ίσο με το μέγεθος της ήττας του (6.000 Χ 4% = 240 € – 12.000 Χ 2% = 240 €). Ισχυρίστηκε επίσης επικουρικά ότι το άρθρο 178 ΚΠολΔ, ως ίσχυε κατά το χρόνο εκδικάσεως της υποθέσεως, του επέτρεπε, σε κάθε περίπτωση, τον πλήρη συμψηφισμό της δικαστικής δαπάνης, ανεξαρτήτου μεγέθους ήττας και νίκης. Το Συμβούλιο απαλείφει τη δυσμενή αυτή κρίση από την έκθεση του επιθεωρούμενου δικαστή, όχι όμως με το σκεπτικό που ζητούσε ο τελευταίος (ότι δηλαδή ορθώς συμψήφισε πλήρως τη δικαστική δαπάνη), αλλά διότι «η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας περί της δικαστικής δαπάνης είναι αναιρετικώς ανέλεγκτη». Έτσι χάθηκε μια ευκαιρία να έχουμε μια, έστω δια του πλαγίου, κρίση του Α.Π. για τον αν στην επιδικαζομένη δικαστική δαπάνη λαμβάνεται και με ποιο τρόπο υπ΄ όψιν το μέρος της αγωγής που απορρίπτεται. Ο δε Πρωτοδίκης, παρά την έμμεση δικαίωσή του, είναι άγνωστο αν επιχείρησε ξανά παρόμοια «ριζοσπαστική» ερμηνεία της διατάξεως του άρθρου 178 ΚΠολΔ…
Από τα παραπάνω παραδείγματα καθίσταται νομίζω εμφανής μια μάλλονcontra legem ερμηνεία άρθρου 178 ΚΠολΔ από τα δικαστήρια, με αποτέλεσμα, το ύψος των απορριφθέντων κονδυλίων μιας αγωγής να λαμβάνεται υπ΄ όψιν μόνον όταν αυτή απορρίπτεται εξ ολοκλήρου, ενώ αντίθετα να μη λαμβάνεται καθόλου υπ΄ όψιν όταν αυτή γίνει δεκτή, έστω και μόνο για μικρό μέρος.
Πέρα όμως από την καθαρά νομική προσέγγιση του θέματος, όπου θα μπορούσαν βεβαίως να υποστηριχθούν ευπροσώπως και αντίθετες απόψεις, η δικαιοπολιτική αλλά και η καθαρά «πρακτική» προσέγγιση του ζητήματος([14]) επιβάλλουν την επαναξιολόγηση της αντιμετωπίσεως της επιδικάσεως της δικαστικής δαπάνης, σε περίπτωση μερικής νίκης – ήττας των διαδίκων. Με δεδομένο ωστόσο ότι η θέση αυτή της νομολογίας είναι πλέον παγιωμένη και τυχόν σποραδικές αντίθετες αποφάσεις που ενδεχομένως εκδοθούν (όπως η ανωτέρω Γ΄ απόφαση), μάλλον δεν θα επιτύχουν άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα, αφού η κρίση του δικαστηρίου δεν ελέγχεται αναιρετικά και συνεπώς δεν πρόκειται να επιτύχουν θέση του Ανωτάτου Ακυρωτικού στο ζήτημα αυτό. Επιβάλλεται λοιπόν, φρονούμε,τροποποίηση του άρθρου 178 ΚΠολΔ, ώστε να καταστεί αδιαμφισβήτητο ότι λαμβάνεται υπ΄ όψιν και το μέρος που η αγωγή απερρίφθη, mutatis mutandisκατά τον ίδιο τρόπο που επιδικάζεται η δικαστική δαπάνη στις δίκες διανομής μεταξύ ενάγοντος - εναγομένου (με τρόπο απλούστερο πάντως, από τον αντίστοιχο πολύπλοκο στον οποίο καταφεύγουν τα δικαστήρια στις παραπάνω υποθέσεις[[15]]).
Επομένως σε περίπτωση καταψηφιστικής αγωγής, με αίτημα 100.000 €, η οποία θα γίνει δεκτή για 40.000 €, ο μεν ενάγων θα δικαιούται ποσό (40.000 Χ 4%) 1.600 €, ενώ ο εναγόμενος (60.000 Χ 2%) 1.200 € και ακολούθως το τελικώς επιδικαστέο υπέρ του ενάγοντος ποσό θα ανέρχεται σε (1600 – 1.200) 400 €. Με την πρόβλεψη ενός μεταβατικού διαστήματος για τις ήδη ασκηθείσες αγωγές, φρονούμε ότι θα οδηγήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα στον περιορισμό του αντικειμένου της δίκης, ιδίως σε υποθέσεις ενοχικού, εμπορικού, αυτοκινητικού και εργατικού χαρακτήρα, στα πραγματικά αμφισβητούμενα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως, χωρίς το δικαστήριο να χρειάζεται να αναλώνεται σε κονδύλια, που σωρεύθηκαν κατά την κατάθεση της αγωγής εκ λόγων περισσής πρόνοιας([16]) ή και για καθαρά «διαπραγματευτικούς» λόγους. Ήδη εξάλλου μετά την κατάργηση της απαλλαγής του δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές με το άρθρο 21 Ν. 4055/2012 (με την εξαίρεση των προαναφερομένων ειδικών διαδικασιών), παρατηρείται τάση παραίτησης των διαδίκων από καταφανώς εξογκωμένα κονδύλια, κάτι που πιστεύουμε ότι θα ενισχυθεί με την προτεινόμενη ρύθμιση στο άρθρο 178 ΚΠολΔ. Εύλογη εξαίρεση απ΄ αυτήν την επιμέτρηση μπορούν να αποτελέσουν τα κονδύλια της ηθικής βλάβης – ψυχικής οδύνης (ΑΚ 932), τα οποία κατά τη δικαστηριακή πρακτική εμφανίζονται συχνά καταφανώς διογκωμένα, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρο 178 παρ. 2 εδ. τελ. ΚΠολΔ, το οποίο κάνει ειδική πρόβλεψη για τα δικαστικά έξοδα απαίτησης που εξαρτώνται από την απολυτή κρίση του δικαστηρίου. Με τον τρόπο αυτό θα αποτραπεί τυχόν «άδικη» επιβάρυνση του ενάγοντος, που κατά την υποκειμενική του κρίση αιτήθηκε ποσό ηθικής βλάβης, πολύ μεγαλύτερο από το επιδικασθέν. Εξάλλου και τα δικαστήρια σε περίπτωση απόρριψης αγωγής με καταφανώς εξογκωμένα κονδύλια, προσέφευγαν συχνά στην εφαρμογή διάταξη του άρθρου 102 του Κώδικα Δικηγόρων (ν.δ. 3026/1954), που ίσχυε έως πρόσφατα([17]), χωρίς μάλιστα την ανάγκη προβολής σχετικού ισχυρισμού από πλευράς του αντιδίκου, δεδομένου ότι θεωρείται στοιχείο του νόμου βάσει του οποίου θα γίνει ο καθορισμός της αμοιβής ([18]). Παρόμοια δυνατότητα δίνει και ο νέος Κώδικας (άρθρο 58 παρ. 5 Ν. 4194/2013), κατά τον οποίο «…σε περίπτωση που το αίτημα της αγωγής κριθεί ως υπέρογκο, αλλά δεν μπορούσε να έχει αξιολογηθεί από τον δικηγόρο ελλείψει πραγματικών στοιχείων, το δικαστήριο και αυτεπάγγελτα μπορεί να προσδιορίσει την νόμιμη αμοιβή με βάση το ποσό που έπρεπε να ζητηθεί με την αγωγή…». Στην περίπτωση αυτή φαίνεται, σε αντίθεση με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς, να προκρίνεται η μείωση της δικαστικής δαπάνης μόνο σε περίπτωση που το υπέρογκο αιτούμενο ποσό οφείλεται σε «έλλειψη πραγματικών στοιχείων». Εκ των πραγμάτων ωστόσο η διατύπωση της άνω διατάξεως αφήνει μεγάλα περιθώρια εφαρμογής του από τα Δικαστήρια ουσίας, ώστε να αποτραπούν τυχόν ανεπιεική αποτελέσματα.
Η παραπάνω πρόταση είναι προφανές ότι δεν μπορεί να λύσει από μόνη της το χρόνιο πρόβλημα της καθυστέρησης απονομής της δικαιοσύνης, που προφανώς απαιτεί σφαιρικότερη προσέγγιση, αναδιάταξη του δικαστηριακού χάρτη της χώρας, κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και γενικότερη αναμόρφωση Κωδίκων, Οργανισμού Δικαστηρίων και επί μέρους νομοθετημάτων. Μπορεί ωστόσο, χωρίς δημοσιονομικό κόστος ή βλάβη κάποιας ιδιαίτερης επαγγελματικής τάξεως, να συμβάλλει στην ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, ιδίως στις ειδικές διαδικασίες. Κυρίως όμως να συμβάλλει στην καλλιέργεια συναινετικότερου τρόπου προσέγγισης μιας γενικότερης αντιδικίας από τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους, που είναι εμφανές ότι λείπει από το νομικό μας πολιτισμό.
[1] στο νέο Κώδικα Δικηγόρων πάντως, σε αντίθεση με τον παλαιό, η αμοιβή ορίζεται κλιμακωτά (1,5%, 1%, 0,5% κοκ) σε περίπτωση που το αντικείμενο της δίκης υπερβαίνει τις 200.000 €
[2] βλ. Βαθρακοκοίλη, ΕρμΚΠολΔ, εκδ. 1994, τ. Α΄, αθρ. 178, αρ. 6, σ. 1027
[3] σε σημείο ώστε να υποστηρίζεται ότι οι σχετικές διαδικασίες έχουν προσλάβει το χαρακτήρα μιαςjurisdiction gratuita (“δικαιοδοσία λειτουργούσα δωρεάν»)
[4] Πολλά δικαστήρια μάλιστα επιδικάζουν σε αντίστοιχες περιπτώσεις μεγαλύτερο ποσό, ώστε αυτό να μην υπολείπεται της ελάχιστης «προεισπράξεως» του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου.
[5] χαρακτηριστική είναι η ΕφΛαμ 60/2009, ΝΟΜΟΣ, όπου ενώ γίνεται ρητή μνεία για το ποιο είναι το αιτούμενο ποσό και ποιο επιδικάζεται, όπως και ποιο μέρος των εξόδων αντιστοιχεί αναλογικά σε κάθε διάδικο, το τελικώς επιδικασθέν ποσό για δικαστική δαπάνη, μάλλον λαμβάνει υπ΄ όψιν μόνο το ποσό που επιδικάσθηκε στον ενάγοντα και όχι και το ποσό, κατά το οποίο απερρίφθη η αγωγή
[6] Σύμφωνα με το οποίο, ο δικαστής μπορεί να επιβάλει το σύνολο των εξόδων εις βάρος ενός μόνο διαδίκου, αν το μέρος που απορρίφθηκε από την αίτηση είναι ελάχιστο.
[7] όπου η τροπή του αιτήματος σε αναγνωστικό εξασφαλίζει ακόμη και σήμερα απαλλαγή από το δικαστικό ένσημο(άρθρο 21 Ν. 4055/2012).
[8] π.χ. ιατρικά νοσήλια ή δαπάνες επισκευής οχήματος, χωρίς κανένα απολύτως παραστατικό.
[9] π.χ. η παράνομη αμοιβή [το γνωστό «φακελάκι»], που δόθηκε σε ιατρό δημοσίου νοσοκομείου για τη διενέργεια εγχειρίσεως
[10] Βλ. ενδεικτικώς τα άρθρα 271, 272, 273, 507, 522, 524 παρ. 3, 548.
[11], Βλ. και Βαθρακοκοίλη, ΕρμΚΠολΔ, τ. Β΄, εκδ. 1994, σ. 125, αρθ. 240, αρ. 1.
[12] Εξυπακούεται ότι το άρθρο 179, ως τροποποιημένο ισχύει, θα μπορούσε να τύχει εφαρμογής σε μία τέτοια δίκη διατροφής.
[13] Σημειώνεται ότι κατά το άρθρο 177 ΚπολΔ τα δικαστικά έξοδα επιβάλλονται εις βάρος του νικώντος διαδίκου, μόνο όταν ο εναγόμενος δεν προκάλεσε με τη στάση του την έγερση της αγωγής και ομολόγησε πλήρως τη βάση της. Επομένως σε δίκη π.χ. αυτοκινητικής φύσεως, ο εναγόμενος δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος από τη συνομολόγηση της υπαιτιότητάς του ως προς την πρόκληση του ατυχήματος, από τη στιγμή που αρνείται ορισμένα, έστω και ευπροσώπως αμφισβητήσιμα, κονδύλια της αγωγής.
[14] που ενθαρρύνει την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, αλλά και τον συμβιβασμό μεταξύ των διάδικων (άρα αν όχι τον ολικό, τουλάχιστον τον μερικό).
[15] είναι πάντως άξιον σημειώσεως ότι τελικά και στις δίκες διανομής το επιδικαζόμενο ποσό, με τον γνωστό πολύπλοκο υπολογισμό που ακολουθούν τα δικαστήρια, τελικώς δεν αφίσταται ουσιωδώς του κάτωθι υποδεικνυόμενου απλούστερου τρόπου (όταν βέβαια ταυτίζεται το χρηματικό αντικείμενο της δίκης).
[16] π.χ. επειδή κατά την κατάθεση της αγωγής δεν ήταν ασφαλώς προβλέψιμη η πορεία του τραυματία σε τροχαίο ατύχημα και έτσι σωρεύτηκαν και μελλοντικά «πλασματικά» νοσήλια για μεγάλο χρονικό διάστημα, προς αποφυγήν κινδύνου παραγραφής.
[17] «Εάν το αίτημα της αγωγής είναι προφανώς εξωγκομένον … το ελάχιστον όριον αμοιβής κανονίζεται επί του ποσού, όπερ έδει να ζητηθή δια της αγωγής, εάν ο δικηγόρος εξακρίβωνεν επιμελέστερον τα πράγματα».
[18] ΑΠ 1883/1988 Δνη 1990.788, ΕφΑθ 7104/1980 ΝοΒ 1980.1583, ΠΠρΑθ 6806/2004, Νόμος.
Δευτέρα 11 Μαΐου 2015
E-Lawyer: Όχι διοικητική κύρωση κατόπιν αμετάκλητης ποινικής...
E-Lawyer: Όχι διοικητική κύρωση κατόπιν αμετάκλητης ποινικής...: Μια σημαντική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επανακαθορίζει τον κανόνα του ne bis in idem, αλλά και του τ...
Σάββατο 2 Μαΐου 2015
Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε, ότι είναι Εβραίος
Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε, ότι είναι Εβραίος Posted on Μαΐου 1, 2015 by Αλέξανδρος Ελλάνιος
1) Ήταν Γαλιλαίος (Έλληνας της Παλαιστίνης) και όχι Ιουδαίος. Οι Εβραίοι Τον αποκαλούσαν περιφρονητικά Ναζωραίο και στην Εβραϊκή γλώσσα η λέξη «ναζωραίος» σημαίνει «ξένος, άλλου αίματος», τον αποκαλούσαν Σαμαρείτη- ονομασία των Ελλήνων της Παλαιστίνης.2) Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε, ότι είναι Εβραίος, αμφισβητεί τον Θεό του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, αμφισβητεί, ότι είναι από τη γενιά του Δαυΐδ:
«37 …και Μωυσής εμήνυσεν επί της βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ εστί νεκρών, αλλά ζώντων»
(Κατά Λουκάν, 20/37)
Καταλάβατε τι τους είπε ο Χριστός; Αυτούς που επικαλείστε, δηλαδή τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ- είναι Θεός των νεκρών! Τον Θεό των Εβραίων, τον Ιαχβέ (Ιεχωβά) – ο Χριστός αποκαλεί νεκρό Θεό!!! Και λέει, ότι ο όντως Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζώντων! Εκείνη την εποχή τέτοια πράγματα δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ούτε ο πιο θαρραλέος Ιουδαίος, παρά μόνο εκείνοι, που ήσαν υπήκοοι της Ρώμης και δεν υπάγονταν στο ιουδαϊκό δικαστήριο, δηλαδή οι πολλοί της ιουδαϊκής διανόησης, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.
Παρακάτω:
«44 Δαυΐδ αυτόν Κύριον καλεί και πως υιός αυτού εστίν;»
(Κατά Λουκάν, 20/ 44)
«37 …και Μωυσής εμήνυσεν επί της βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ εστί νεκρών, αλλά ζώντων»
(Κατά Λουκάν, 20/37)
Καταλάβατε τι τους είπε ο Χριστός; Αυτούς που επικαλείστε, δηλαδή τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ- είναι Θεός των νεκρών! Τον Θεό των Εβραίων, τον Ιαχβέ (Ιεχωβά) – ο Χριστός αποκαλεί νεκρό Θεό!!! Και λέει, ότι ο όντως Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζώντων! Εκείνη την εποχή τέτοια πράγματα δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ούτε ο πιο θαρραλέος Ιουδαίος, παρά μόνο εκείνοι, που ήσαν υπήκοοι της Ρώμης και δεν υπάγονταν στο ιουδαϊκό δικαστήριο, δηλαδή οι πολλοί της ιουδαϊκής διανόησης, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.
Παρακάτω:
«44 Δαυΐδ αυτόν Κύριον καλεί και πως υιός αυτού εστίν;»
(Κατά Λουκάν, 20/ 44)
3) Ο ίδιος ο Χριστός αρνείται, ότι είναι βασιλεύς των Ιουδαίων, και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι αρνούνται, ότι είναι συμπατριώτης τους.
Π.χ. όταν ο Πιλάτος βγήκε και ρώτησε σε τι κατηγορείτε αυτόν τον άνθρωπο’ Και οι Εβραίοι απήντησαν, ότι αν δεν ήταν Αυτός κακούργος, δεν θα Τον παράδιδαν στον Πιλάτο. Και ο Πιλάτος τους προτείνει να Τον πάρουν και να Τον δικάσουν με το νόμο τους, ξέροντας πολύ καλά, ότι οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να δικάζουν μόνο τους ομοφύλους τους και κανέναν άλλον. Και τι του απαντάν οι Ιουδαίοι;
– Δεν μας επιτρέπεται να σκοτώσουμε κανένα.
Ενώ ξέρουμε πολύ καλά, ότι εκείνη την εποχή οι Εβραίοι είχαν δικαίωμα να εκτελέσουν έναν άνθρωπο (με λιθοβολισμό παρακαλώ) μόνο της φυλής τους. Κανένας Έλλην, κανένας Ρωμαίος δεν είχαν φόβο Ιουδαϊκού δικαστηρίου, διότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήσαν πολίτες της Ρώμης. Όποιος πείραζε Ρωμαίο πολίτη θα είχε άσχημα ξεμπερδέματα. Όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι λένε, ότι δεν έχουνε δικαίωμα να Τον σκοτώσουν, ομολογούν οι ίδιοι (!!!) ότι ο Χριστός ΔΕΝ είναι συμπατριώτης τους. Και όταν ο Πιλάτος ρώτησε τον Χριστό:
– Είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;- ο Χριστός του απαντά: – Συ λέγεις (δεν το λέω αυτό Εγώ, αυτό το λες εσύ)
Και όταν ο Πιλάτος του λέει, ότι αυτοί σε κατηγορούν, ο Χριστός του απάντησε:
– Δεν είμαι του κόσμου τούτου, αν ήμουν, οι ιερείς δεν θα με έδεναν και δεν θα με παρέδιδαν σε σένα…
Π.χ. όταν ο Πιλάτος βγήκε και ρώτησε σε τι κατηγορείτε αυτόν τον άνθρωπο’ Και οι Εβραίοι απήντησαν, ότι αν δεν ήταν Αυτός κακούργος, δεν θα Τον παράδιδαν στον Πιλάτο. Και ο Πιλάτος τους προτείνει να Τον πάρουν και να Τον δικάσουν με το νόμο τους, ξέροντας πολύ καλά, ότι οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να δικάζουν μόνο τους ομοφύλους τους και κανέναν άλλον. Και τι του απαντάν οι Ιουδαίοι;
– Δεν μας επιτρέπεται να σκοτώσουμε κανένα.
Ενώ ξέρουμε πολύ καλά, ότι εκείνη την εποχή οι Εβραίοι είχαν δικαίωμα να εκτελέσουν έναν άνθρωπο (με λιθοβολισμό παρακαλώ) μόνο της φυλής τους. Κανένας Έλλην, κανένας Ρωμαίος δεν είχαν φόβο Ιουδαϊκού δικαστηρίου, διότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήσαν πολίτες της Ρώμης. Όποιος πείραζε Ρωμαίο πολίτη θα είχε άσχημα ξεμπερδέματα. Όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι λένε, ότι δεν έχουνε δικαίωμα να Τον σκοτώσουν, ομολογούν οι ίδιοι (!!!) ότι ο Χριστός ΔΕΝ είναι συμπατριώτης τους. Και όταν ο Πιλάτος ρώτησε τον Χριστό:
– Είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;- ο Χριστός του απαντά: – Συ λέγεις (δεν το λέω αυτό Εγώ, αυτό το λες εσύ)
Και όταν ο Πιλάτος του λέει, ότι αυτοί σε κατηγορούν, ο Χριστός του απάντησε:
– Δεν είμαι του κόσμου τούτου, αν ήμουν, οι ιερείς δεν θα με έδεναν και δεν θα με παρέδιδαν σε σένα…
4) Πάνω από 50 φορές (!!!) στα Ευαγγέλια ο Χριστός ξεχωρίζει την εθνικότητά Του από την εθνικότητα των Εβραίων, χρησιμοποιώντας τις φράσεις: «Εγώ – εσείς, το γένος σας, οι πρόγονοί σας, οι πατέρες σας, οι προφήτες σας, ο νόμος σας, ο Θεός σας»- δείχνοντας ξεκάθαρα και στους πλέον άπιστους Θωμάδες, ότι δεν είναι Εβραίος.
Πουθενά ο Χριστός δεν λέει στα Ευαγγέλια: «εμείς, το γένος μας, οι πρόγονοί μας, ο λαός μας, οι πατέρες μας, οι προφήτες μας, ο νόμος μας, ο Θεός μας». Ενώ οι Εβραίοι χρησιμοποιούν το «εμείς» κατά κόρον και παντού! Πρέπει απλά να προσέχεις την λέξη, την κάθε λέξη…
Πουθενά ο Χριστός δεν λέει στα Ευαγγέλια: «εμείς, το γένος μας, οι πρόγονοί μας, ο λαός μας, οι πατέρες μας, οι προφήτες μας, ο νόμος μας, ο Θεός μας». Ενώ οι Εβραίοι χρησιμοποιούν το «εμείς» κατά κόρον και παντού! Πρέπει απλά να προσέχεις την λέξη, την κάθε λέξη…
5) Οι Εβραίοι ποτέ δεν δέχτηκαν τον Χριστό, ούτε την διδασκαλία Του. Αντιθέτως- αυτοί βρήκαν τον άλλον τρόπο να Τον σκοτώσουν, διότι Αυτός δεν ήταν Εβραίος και ήταν ο μεγάλος πνευματικός κίνδυνος για την θρησκεία τους.
6) Ο Χριστός ποτέ δεν είχε φοιτήσει στα πνευματικά τους σχολεία, όπως συνηθίζονταν στους Εβραίους εκείνης της εποχής υποχρεωτικά για όλους, που προορίζονταν να γίνουν ραβίνοι.
«14 Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. 15 εθαύμαζαν οι Ιουδαίοι λέγοντες: πως ούτως γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; 16 απεκρίθη ουν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν: Η εμή διδαχή ουκ εστίν εμή, αλλά του πέμψαντός με».
(Κατά Ιωάννην, 7/ 14-15)
«14 Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. 15 εθαύμαζαν οι Ιουδαίοι λέγοντες: πως ούτως γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; 16 απεκρίθη ουν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν: Η εμή διδαχή ουκ εστίν εμή, αλλά του πέμψαντός με».
(Κατά Ιωάννην, 7/ 14-15)
7) Πέραν αυτού, ο Χριστός απαγορεύει στους μαθητές Του να λαμβάνουν τον τίτλο του ραβίνου, δηλαδή Ιουδαίου δασκάλου, λέγοντάς τους καθαρά και ξάστερα:
«10 μηδέ κληθήτε ραβίνοι, εις γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος, ο Χριστός.»
(Κατά Ματθαίον, 23/10)
«10 μηδέ κληθήτε ραβίνοι, εις γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος, ο Χριστός.»
(Κατά Ματθαίον, 23/10)
8) Ο Χριστός δεν έκανε περιτομή, όπως ισχυρίζονται οι σχολιαστές των Ιερών Γραφών και αυτό θα αποδειχθεί αργότερα.
9) Ο Χριστός δεν είχε καταδικαστεί από το εβραϊκό δικαστήριο, αλλά από το ρωμαϊκό. Βάσει των νόμων εκείνης της εποχής στα ρωμαϊκά δικαστήρια υπάγονταν ΜΟΜΟΝ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ. Στους Εβραίους παραχωρούνταν το δικαίωμα να δικάζουν ΜΟΝΟ τους ομοφύλους τους και αυτό το γεγονός είναι γνωστό και από την επίσημη ιστορία και από τα Ευαγγέλια.
Οι Ρωμαίοι ήξεραν και καταλάβαιναν πολύ καλά τι κάνει ο Χριστός, αυτοί δεν μπορούσαν να είναι βλάκες, διότι ήλεγχαν τα πάντα λόγω εξουσίας στην περιοχή και ας το πούμε καθαρά, κατά βάθος ήσαν σύμφωνοι με την δράση του Πανδήρα Χριστού κατά των Ιουδαίων, που εκείνη την εποχή ήσαν η πιο επικίνδυνη εστία επαναστάσεων κατά της ρωμαϊκής εξουσίας. Η συμπεριφορά του Πιλάτου, που έδειξε απροθυμία να τιμωρήσει τον Χριστό, που προσπάθησε έμμεσα να δικαιολογήσει τον Χριστό (δεν βρίσκω τίποτε το μεμπτό σ’ αυτόν τον άνθρωπο, όπως δήλωνε), που προσπάθησε να γλυτώσει τον Χριστό (πρότεινε στους Ιουδαίους αντί του Χριστού να εκτελεστεί ο Βαρνάβας ο βαρυποινίτης)- αποδεικνύει την έμμεση συμμετοχή της ρωμαϊκής εξουσίας στην υπόθεση της πνευματικής απορρόφησης των Ιουδαίων.
Μόνον η απειλή νέων ανταρσιών και εξεγέρσεων, πρόκλησης πρόσθετης ανησυχίας στον Καίσαρα της Ρώμης για την έκρυθμη κατάσταση στην επαρχία της Ιουδαίας, ανάγκασε τον Πιλάτο, για το δικό του το καλό ως έπαρχου και αντιπροσώπου της Ρώμης να θυσιάσει τον Χριστό, παραδίδοντάς Τον στον θάνατο με μεγάλη εντούτοις απροθυμία. Ας θυμηθούμε τις λέξεις του ίδιου Πιλάτου πριν την εκτέλεση του Χριστού: «Εγώ νίπτω τας χείρας μου και το αίμα Του είναι πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας». Σαν προφητεία της επερχόμενης κατάρας ακούγεται αυτό, αν το καλοσκεφτείς…
Οι Ρωμαίοι ήξεραν και καταλάβαιναν πολύ καλά τι κάνει ο Χριστός, αυτοί δεν μπορούσαν να είναι βλάκες, διότι ήλεγχαν τα πάντα λόγω εξουσίας στην περιοχή και ας το πούμε καθαρά, κατά βάθος ήσαν σύμφωνοι με την δράση του Πανδήρα Χριστού κατά των Ιουδαίων, που εκείνη την εποχή ήσαν η πιο επικίνδυνη εστία επαναστάσεων κατά της ρωμαϊκής εξουσίας. Η συμπεριφορά του Πιλάτου, που έδειξε απροθυμία να τιμωρήσει τον Χριστό, που προσπάθησε έμμεσα να δικαιολογήσει τον Χριστό (δεν βρίσκω τίποτε το μεμπτό σ’ αυτόν τον άνθρωπο, όπως δήλωνε), που προσπάθησε να γλυτώσει τον Χριστό (πρότεινε στους Ιουδαίους αντί του Χριστού να εκτελεστεί ο Βαρνάβας ο βαρυποινίτης)- αποδεικνύει την έμμεση συμμετοχή της ρωμαϊκής εξουσίας στην υπόθεση της πνευματικής απορρόφησης των Ιουδαίων.
Μόνον η απειλή νέων ανταρσιών και εξεγέρσεων, πρόκλησης πρόσθετης ανησυχίας στον Καίσαρα της Ρώμης για την έκρυθμη κατάσταση στην επαρχία της Ιουδαίας, ανάγκασε τον Πιλάτο, για το δικό του το καλό ως έπαρχου και αντιπροσώπου της Ρώμης να θυσιάσει τον Χριστό, παραδίδοντάς Τον στον θάνατο με μεγάλη εντούτοις απροθυμία. Ας θυμηθούμε τις λέξεις του ίδιου Πιλάτου πριν την εκτέλεση του Χριστού: «Εγώ νίπτω τας χείρας μου και το αίμα Του είναι πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας». Σαν προφητεία της επερχόμενης κατάρας ακούγεται αυτό, αν το καλοσκεφτείς…
10) Ο Χριστός ποδοπατούσε τον νόμο του Σαββάτου, τα άγια των αγίων της εβραϊκής θρησκείας και του πολιτισμού, όπου απαγορεύονταν αυστηρά στους Εβραίους να κάνουν οτιδήποτε, ακόμη και να θεραπεύουν και ο Χριστός ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑΤΟ. Αυτή η πράξη ήταν ένα άμεσο και συνειδητό χτύπημα κατά του ιουδαϊκού τρόπου ζωής και ας το αναγνωρίσουμε δίκαια- ήταν ανοιχτή πρόκληση προς τους Ιουδαίους από την πλευρά του Χριστού. Οι Εβραίοι εκείνης της εποχής δεν θα τολμούσαν να πράξουν τούτο, διότι οι ομόφυλοί τους θα τους είχαν λιθοβολήσει με τον νόμο μέχρι θανάτου και οι Ρωμαίοι, οι αληθινοί άρχοντες της περιοχής, αναγνώριζαν αυτό το δικαίωμα απόδοσης δικαιοσύνης μόνον μεταξύ των Ιουδαίων.
Επαναλαμβάνω και πάλι: είμαι Έλληνας, αλλά από της ανθρώπινης πλευράς καταλαβαίνω την άκρως δυσχερή και τραγική κατάσταση των Ιουδαίων εκείνης της εποχής: ρωμαϊκή κυριαρχία, περιφρόνηση των Ιουδαίων από τους Ρωμαίους και Έλληνες, που τους θεωρούσαν υποδεέστερους (στους Έλληνες κυριαρχούσε το δόγμα πας μη Έλλην βάρβαρος) και οι Ρωμαίοι, που μιμούνταν στα πάντα τους Έλληνες, φέρονταν με τον ίδιον τρόπο και θεωρούσαν στο βάθος της ψυχής τους εαυτούς τους έμμεσους απογόνους των Ελλήνων. Μην ξεχνάμε, ότι μετά τον Τρωικό Πόλεμο, σύμφωνα με την παράδοση, οι διασωθέντες Τρώες έφυγαν στην Ιταλία, πήγε στην Ιταλία και ο γιός του Οδυσσέα Τηλέμαχος και ίδρυσε εκεί τις ελληνικές αποικίες και την πρώτη πόλη- την Ρώμη, που έχει ελληνικό όνομα. Ρώμη στην επί λέξει μετάφραση από τα ελληνικά σημαίνει δύναμη (ρωμαλέος).
Αυτήν την παράδοση τιμούσαν φανατικά οι Ρωμαίοι, θεωρούντες τους εαυτούς τους απογόνους των Τρώων και του Τηλεμάχου – γι’ αυτό και δέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό τον Ελληνικό Πολιτισμό. Οι Ιουδαίοι δέχτηκαν την μεγάλη πολιτιστική επίθεση του Ελληνικού πολιτισμού και του Ελληνικού τρόπου ζωής, που τον τηρούσαν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι και το μεγαλύτερο τμήμα της Ιουδαϊκής διανόησης, που ξέκοψε από την παράδοση των πατέρων της και πέρασε στην πλευρά των Ρωμαίων και Ελλήνων. Εμφανίστηκε ένας ορατός πια κίνδυνος πολιτιστικής απορρόφησης των Ιουδαίων και της εξαφάνισης τους ως εθνικής οντότητας. Στην ουσία οι Εβραίοι βρέθηκαν σε τραγικό γι’ αυτούς δίλλημα: η να εξαφανιστούν ως Έθνος η να σκοτώσουν τον Χριστό, που αντιπροσώπευε γι’ αυτούς τον μεγαλύτερο κίνδυνο στην αρχόμενη διαδικασία απορρόφησης των Ιουδαίων από το ανώτερο και ισχυρότερο πολιτιστικά στοιχείο- τον ελληνικό και κατ’ επέκτασιν – και το ρωμαϊκό. Ο θάνατος του Χριστού γλύτωσε τους Εβραίους από την πλήρη εξαφάνισή τους ως λαού. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια και την αλήθεια αυτή πρέπει τίμια να την αναγνωρίζουμε.
Επαναλαμβάνω και πάλι: είμαι Έλληνας, αλλά από της ανθρώπινης πλευράς καταλαβαίνω την άκρως δυσχερή και τραγική κατάσταση των Ιουδαίων εκείνης της εποχής: ρωμαϊκή κυριαρχία, περιφρόνηση των Ιουδαίων από τους Ρωμαίους και Έλληνες, που τους θεωρούσαν υποδεέστερους (στους Έλληνες κυριαρχούσε το δόγμα πας μη Έλλην βάρβαρος) και οι Ρωμαίοι, που μιμούνταν στα πάντα τους Έλληνες, φέρονταν με τον ίδιον τρόπο και θεωρούσαν στο βάθος της ψυχής τους εαυτούς τους έμμεσους απογόνους των Ελλήνων. Μην ξεχνάμε, ότι μετά τον Τρωικό Πόλεμο, σύμφωνα με την παράδοση, οι διασωθέντες Τρώες έφυγαν στην Ιταλία, πήγε στην Ιταλία και ο γιός του Οδυσσέα Τηλέμαχος και ίδρυσε εκεί τις ελληνικές αποικίες και την πρώτη πόλη- την Ρώμη, που έχει ελληνικό όνομα. Ρώμη στην επί λέξει μετάφραση από τα ελληνικά σημαίνει δύναμη (ρωμαλέος).
Αυτήν την παράδοση τιμούσαν φανατικά οι Ρωμαίοι, θεωρούντες τους εαυτούς τους απογόνους των Τρώων και του Τηλεμάχου – γι’ αυτό και δέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό τον Ελληνικό Πολιτισμό. Οι Ιουδαίοι δέχτηκαν την μεγάλη πολιτιστική επίθεση του Ελληνικού πολιτισμού και του Ελληνικού τρόπου ζωής, που τον τηρούσαν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι και το μεγαλύτερο τμήμα της Ιουδαϊκής διανόησης, που ξέκοψε από την παράδοση των πατέρων της και πέρασε στην πλευρά των Ρωμαίων και Ελλήνων. Εμφανίστηκε ένας ορατός πια κίνδυνος πολιτιστικής απορρόφησης των Ιουδαίων και της εξαφάνισης τους ως εθνικής οντότητας. Στην ουσία οι Εβραίοι βρέθηκαν σε τραγικό γι’ αυτούς δίλλημα: η να εξαφανιστούν ως Έθνος η να σκοτώσουν τον Χριστό, που αντιπροσώπευε γι’ αυτούς τον μεγαλύτερο κίνδυνο στην αρχόμενη διαδικασία απορρόφησης των Ιουδαίων από το ανώτερο και ισχυρότερο πολιτιστικά στοιχείο- τον ελληνικό και κατ’ επέκτασιν – και το ρωμαϊκό. Ο θάνατος του Χριστού γλύτωσε τους Εβραίους από την πλήρη εξαφάνισή τους ως λαού. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια και την αλήθεια αυτή πρέπει τίμια να την αναγνωρίζουμε.
11) Ο Χριστός κατάγονταν από την ελληνική Γαλιλαία, από το συγκρότημα της Δεκαπόλεως- τις αποικίες των Ελλήνων στην Παλαιστίνη και αργότερα θα παρατεθεί και ο ιστορικός χάρτης των ελληνικών πόλεων της Παλαιστίνης. Και αυτές οι πόλεις υπάρχουν σε όλους τους ιστορικούς χάρτες, αλλά και στους χάρτες των Ευαγγελίων.
12) Όταν ο Χριστός δίδασκε τα πλήθη (προσέξετε – δίδασκε ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ, μακριά από τους άλλους)- Αυτός δίδασκε στον Ιουδαϊκό λαό τον Ελληνικό Πολιτισμό, Τον πλησίασαν κάτι Έλληνες (κάτοικοι της Δεκαπόλεως) και θέλησαν να Του μιλήσουν. Με άλλα λόγια θέλησαν να Τον υποστηρίξουν και να Τον βοηθήσουν. Πια ήταν η αντίδραση του Χριστού; Την αντίδραση του Χριστού μας την μεταφέρουν τα ίδια τα Ευαγγέλια:
«20 Ήσαν δε τινές Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. 21 ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν, λέγοντες: Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. 22 έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τω Ιησού. 23 ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»
(Κατά Ιωάννην, 12/ 20-23)
Με λίγη προσοχή στις φράσεις μπορούμε να δούμε πολλά κρυμμένα πράγματα: – Φίλιππος από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας (Γαλιλαίος κι αυτός, άρα Έλληνας με φυσιολογικό ελληνικό όνομα) – Ανδρέας: πάλι ελληνικό όνομα, χωρίς να αναφέρεται ο τόπος της καταγωγής του. – Δεν έχουν συμπεριληφθεί στα επίσημα Ευαγγέλια τα Ευαγγέλια μαθητών του Χριστού, ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ όπως του Φιλίππου, του Ανδρέα, του Νικόδημου… γιατί άραγε;;;
Υπάρχει πολύ μεγάλη υποψία, ότι ο Ιωάννης ήταν κι αυτός Έλληνας, διότι το όνομα Ιωάννης προέρχεται από το Ίων και γραμματολογικά και ετυμολογικά. Και κατά περίεργο τρόπο, αυτός ο Ιωάννης περιφέρεται στους ελληνικούς τόπους και γράφει την Αποκάλυψη του. Τα πρωτότυπα κείμενα των Ευαγγελίων είναι γραμμένα στα Ελληνικά, απ’ τα οποία έγιναν όλες οι μετέπειτα μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ελήλυθεν λοιπόν η ώρα, ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου! Και όντως, ο Υιός του Ανθρώπου δοξάστηκε σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο! Πολλοί αναρωτιούνται, γιατί ο Χριστός αποκαλεί Τον Εαυτόν Του μια Υιό του Ανθρώπου και μια Υιό του Θεού. Οι γνώστες της Ελληνικής Φιλοσοφίας βρίσκουν την απάντηση, αν θυμηθούν την ρήση του Ηρακλείτου περί Θεού και ανθρώπου:
«Θεός τι εστί; – Αθάνατος άνθρωπος. Άνθρωπος τι εστί;- Θνητός θεός». Και ο Χριστός ως Έλληνας γνώριζε αυτά τα πράγματα και πολύ καλλίτερα μάλιστα από εμάς, τους σημερινούς Έλληνες.
«20 Ήσαν δε τινές Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. 21 ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν, λέγοντες: Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. 22 έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τω Ιησού. 23 ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»
(Κατά Ιωάννην, 12/ 20-23)
Με λίγη προσοχή στις φράσεις μπορούμε να δούμε πολλά κρυμμένα πράγματα: – Φίλιππος από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας (Γαλιλαίος κι αυτός, άρα Έλληνας με φυσιολογικό ελληνικό όνομα) – Ανδρέας: πάλι ελληνικό όνομα, χωρίς να αναφέρεται ο τόπος της καταγωγής του. – Δεν έχουν συμπεριληφθεί στα επίσημα Ευαγγέλια τα Ευαγγέλια μαθητών του Χριστού, ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ όπως του Φιλίππου, του Ανδρέα, του Νικόδημου… γιατί άραγε;;;
Υπάρχει πολύ μεγάλη υποψία, ότι ο Ιωάννης ήταν κι αυτός Έλληνας, διότι το όνομα Ιωάννης προέρχεται από το Ίων και γραμματολογικά και ετυμολογικά. Και κατά περίεργο τρόπο, αυτός ο Ιωάννης περιφέρεται στους ελληνικούς τόπους και γράφει την Αποκάλυψη του. Τα πρωτότυπα κείμενα των Ευαγγελίων είναι γραμμένα στα Ελληνικά, απ’ τα οποία έγιναν όλες οι μετέπειτα μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ελήλυθεν λοιπόν η ώρα, ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου! Και όντως, ο Υιός του Ανθρώπου δοξάστηκε σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο! Πολλοί αναρωτιούνται, γιατί ο Χριστός αποκαλεί Τον Εαυτόν Του μια Υιό του Ανθρώπου και μια Υιό του Θεού. Οι γνώστες της Ελληνικής Φιλοσοφίας βρίσκουν την απάντηση, αν θυμηθούν την ρήση του Ηρακλείτου περί Θεού και ανθρώπου:
«Θεός τι εστί; – Αθάνατος άνθρωπος. Άνθρωπος τι εστί;- Θνητός θεός». Και ο Χριστός ως Έλληνας γνώριζε αυτά τα πράγματα και πολύ καλλίτερα μάλιστα από εμάς, τους σημερινούς Έλληνες.
13) Τους ορθόδοξους Ιουδαίους ανησυχούσε πάρα πολύ η ελληνική δραστηριότητα του Χριστού και γι’ αυτόν τον λόγο, αφού δεν είχαν το δικαίωμα να Τον εκτελέσουν ανοιχτά, γύρευαν τρόπους να Τον σκοτώσουν στα μουλωχτά και δεν Τον εύρισκαν, διότι ο Χριστός, ξέροντας πολύ καλά τι έχουν στο μυαλό τους, κρύβονταν στους συμπατριώτες Του, όπου ήταν σε ασφαλείς συνθήκες.
Ας θυμηθούμε τι λένε μεταξύ τους οι Ιουδαίοι στα Ευαγγέλια: «Που κρύβεται Αυτός; Μήπως Αυτός κρύβεται στην Ελληνική Διασπορά (στους δικούς Του) και διδάσκει τους Έλληνες (τους μυεί και τους οργανώνει); Για να σκεφτούμε λιγάκι λογικά- απλή λογική, πολύ απλή: ζεις σε μια περιοχή με δυο αντιμαχόμενα πολιτιστικά συνεχώς Έθνη, οι αλλόφυλοι σε κυνηγούν, που θα καταφύγεις για να προστατευτείς- στα χωριά των αλλοφύλων η στα χωριά των ομοφύλων σου; Η στοιχειώδης λογική έχει την εξής ιδιότητα- αυτήν μένει αναλλοίωτη στο διάβα των αιώνων… Και ο νοών – νοήτω.
Ας θυμηθούμε τι λένε μεταξύ τους οι Ιουδαίοι στα Ευαγγέλια: «Που κρύβεται Αυτός; Μήπως Αυτός κρύβεται στην Ελληνική Διασπορά (στους δικούς Του) και διδάσκει τους Έλληνες (τους μυεί και τους οργανώνει); Για να σκεφτούμε λιγάκι λογικά- απλή λογική, πολύ απλή: ζεις σε μια περιοχή με δυο αντιμαχόμενα πολιτιστικά συνεχώς Έθνη, οι αλλόφυλοι σε κυνηγούν, που θα καταφύγεις για να προστατευτείς- στα χωριά των αλλοφύλων η στα χωριά των ομοφύλων σου; Η στοιχειώδης λογική έχει την εξής ιδιότητα- αυτήν μένει αναλλοίωτη στο διάβα των αιώνων… Και ο νοών – νοήτω.
14) Ο Χριστός ήταν Έλληνας της Παλαιστίνης, μιλούσε ελληνικά, είχε ελληνικό όνομα: Ιάσωνας, το γένος Του ήταν ελληνικό, η Μητέρα Του, η Θεοτόκος- ήταν Ελληνίδα, οι Έλληνες δέχτηκαν την θρησκεία του Χριστού και έγιναν οι πρώτοι και οι σημαντικότεροι αγωγοί και διδάσκαλοι του Χριστιανισμού. Οι Έλληνες έγιναν το οξυγόνο του Χριστιανισμού. Χωρίς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΕΒΙΩΝΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΝ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ. Ο Χριστιανισμός, με όπλο την Ιερά Διδασκαλία του Χριστού και τον τα πάντα εμπόδια νικών μέσον- την Ελληνική Γλώσσα- κατέκτησε όλην την χωρίς εξαίρεση Ευρώπη και την εκπολίτισε. Ο Χριστός, ο Υιός των Ελλήνων της Παλαιστίνης, ο Ιάσωνας ο Χρησμένος θεραπεύειν τους ανθρώπους- άλλαξε όλο το ρουν της ανθρώπινης Ιστορίας και ήταν ο μοναδικός Υιός του Θεού, που κατάφερε να χωρίσει την Ιστορία σε δυο εποχές- στην προ Χριστού και την μετά του Χριστού εποχή.
Και αυτό το μέγα πράγμα είχε την δύναμη να το κάνει μόνον ο Χριστός- Απόλλωνας Ηλιοφόρος, με την ασυνείδητη ιουδαϊκή συμμετοχή, που αντιστράφηκε αργότερα εναντίον τους με την μεγάλη διασπορά τους ανά τον κόσμο, με τους μαζικούς άγριους διωγμούς και τα πογκρόμ στους αιώνες, που ακολούθησαν.
Η Παγκόσμια Ιστορία, χωρισθείσα στα δύο: στην προ Χριστού και μετά Χριστού εποχή, με άμεση συμμετοχή των Ελλήνων και των Εβραίων, στην οποία ο καθένας έπαιξε τον ρόλο του «καλού» και του «κακού» στην παγκόσμια σκακιέρα εκείνης της εποχής-έβαλαν την σφραγίδα και καθόρισαν την μοίρα της μετέπειτα Ιστορίας.
Η Παγκόσμια Ιστορία, χωρισθείσα στα δύο: στην προ Χριστού και μετά Χριστού εποχή, με άμεση συμμετοχή των Ελλήνων και των Εβραίων, στην οποία ο καθένας έπαιξε τον ρόλο του «καλού» και του «κακού» στην παγκόσμια σκακιέρα εκείνης της εποχής-έβαλαν την σφραγίδα και καθόρισαν την μοίρα της μετέπειτα Ιστορίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)