Περι αλήθειας !

Η φαντασία είναι το βασίλειο της αλήθειας, ενώ το εφικτό είναι μια από τις επαρχίες της αλήθειας.
~Charles Baudelaire | ( 1821-1867 )|

«Να είμαστε συνεχώς μεθυσμένοι από κρασί, από ποίηση και από αρετή, ό,τι απ' όλ' αυτά προτιμάμε»... (Μπωντλέρ)

«Ταξίδι στα Κύθηρα»

Το «Ταξίδι στα Κύθηρα» είναι ένα ταξίδι που δεν θα γίνει ποτέ. Συμβολίζουν την απόλυτη ευτυχία, όπως αυτή αποτυπώθηκε στους πίνακες των Αρκαδιστών του Μπαρόκ ή αργότερα, στις αρχές του 18ου αιώνα σ' ένα έργο του Βαττώ (Jean-Antoine Watteau,1684-1721), την «Αναχώρηση για τα Κύθηρα» ("l'Embarquement pour Cythères"). O Μπωντλαίρ έγραψε σχετικά με αυτόν τον πίνακα στο «Κάλεσμα σε ταξίδι»: «Να είμαστε συνεχώς μεθυσμένοι από κρασί, από ποίηση και από αρετή, ό,τι απ' όλ' αυτά προτιμάμε»...

Κανείς δεν πρέπει να αρχίζει έναν πόλεμο αν δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους του, τι επιδιώκει με τον πόλεμο, πώς θα τον διεξάγει και τι θα κάνει αν τον κερδίσει. Κυρίως, δεν πρέπει να ξεκινήσει έναν πόλεμο αν δεν είναι βέβαιος ότι θα τον κερδίσει.
~Karl von Clausewitz | ( 1780-1831 )| Πρώσος Νάυαρχος

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 29 ΜΑΙΟΥ 1453 - ΑΛΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, άγγελος Κυρίου τον άρπαξε, τον έκρυψε σε μια σπηλιά και τον μαρμάρωσε. Αιώνες τώρα περιμένει ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να έρθει "το πλήρωμα του χρόνου", να ξαναζωντανέψει και με το σπαθί του να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη και να τους κυνηγήσει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά.

Πεντακόσια πενήντα χρόνια πέρασαν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαϊου 1453. Τότε που ακούστηκε η κραυγή "Εάλω η Πόλις" καί η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε υπό την κατοχή του Οθωμανού δυνάστη. Ετσι άρχισε η Τουρκοκρατία. Το Γένος απεβίωσε, αλλά η Κωνσταντινούπολις και η Αγιά Σοφιά παραμένουν σε ξένα χέρια. Σήμερα τιμούμε τους πεσόντες κατά την πολιορκία και κατά την Άλωση, διαβάζουμε τους θρήνους και τους θρύλους, συγκινούμεθα και διδασκόμεθα. Διότι αυτή είναι η αξία της ιστορικής μνήμης. Να αποτελεί μάθημα ες αεί για τις νεώτερες και τις απερχόμενες γενιές.
Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία όπως την αναφέρουν τα κείμενα της εποχής, το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους, όπως το χαρακτηρίζει ο νεώτερος βυζαντινολόγος Διονύσιος Ζακυνθηνός. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη άντεξε επί 11 αιώνες.
Μετά την Άλωση από τους Σταυροφόρους το 1204 η εδαφική της έκταση και το σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά.Παρέμεινε όμως καθ' όλην την διάρκεια του βίου της το κράτος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η επιτυχής και δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Η Ελληνορθόδοξη παράδοση υπήρξε το αποτέλεσμα αυτής της συναντήσεως και το Βυζάντιο την διέδωσε με ειρηνικό τρόπο στους γειτονικούς λαούς. Αυτήν την ιεραποστολική δράση των Βυζαντινών προγόνων μας καταδεικνύουν και μαρτυρούν οι πολιτισμοί των σημερινών λαών της Ανατολικής Ευρώπης.
Ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος παραδέχθηκε, όταν βρέθηκε το 1992 στην Αθήνα, ότι η Ρωσία είναι πνευματικό τέκνο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου. Ο Ρουμάνος Ιστορικός και πολιτικός του 20ου αιώνος Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε την Μολδοβλαχία μετά την Άλωση ως "το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο". Και το κυριλλικό ελληνογενές αλφάβητο που χρησιμοποιούν πολλοί σλαβικοί λαοί αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της ακτινοβολίας του Βυζαντινού πολιτισμού. Αυτόν, λοιπόν, τον πολιτισμό πρέπει να διδάσκουμε και να διδασκόμαστε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες...!!!

Το τεστ του Σωκράτη !!!

Το τεστ του Σωκράτη

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του,

ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“- Τριπλή διύλιση;”  ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…

-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον…

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.

Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω…

- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,  έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα…
  Μήπως είναι καιρός  να βάλουμε κι εμείς  αυτό το σοφό τεστ  στη ζωή μας
 

Ζυστίν ή τα βάσανα της αρετής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Justine ou les Malheurs de la vertu Ζυστίν ή τα βάσανα της αρετής
Προμετωπίδα της δεύτερης έκδοσης του έργου (1791).
Πρωτότυπη έκδοση
Συγγραφέας	Μαρκήσιος ντε Σαντ
Είδος	ερωτική λογοτεχνία
Γλώσσα	γαλλική
ISBN	ISBN 13 978-960-236-203-7
Ελληνική έκδοση
Μεταφραστής	Μίρκα Σκάρα
Εκδότης	εκδ.οίκος Λιβάνη

Η Ζυστίν (ή Τα βάσανα της Αρετής, ή με μια σειρά από άλλους τίτλους) είναι ένα κλασσικό ερωτικό μυθιστόρημα από τον Ντονατιέν Αλφόνς Φρανσουά ντε Σαντ, που είναι γνωστός καλύτερα και ως Μαρκήσιος ντε Σαντ. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη έκδοση με σκληρό εξώφυλλο του κειμένου, ενώ έχει ήδη περιέλθει ως κοινό κτήμα. Το ίδιο το κείμενο συχνά ενσωματώνεται σε διάφορες συλλογές του έργου του ντε Σαντ.
Η Ζυστίν γράφτηκε ακριβώς πριν από την Γαλλική Επανάσταση στην Γαλλία και αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκα που παρουσιάζεται υπό το όνομα Τερέζα. Την ιστορία της αφηγείται στην Madame de Lorsagne καθώς υπερασπίζεται τον ευατό της για τα εγκλήματά της, καθ΄οδόν προς την τιμωρία και τον θάνατο. Αυτή εξηγεί την σειρά των βασάνων που την οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση.

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη] 1 Η Ιστορία του έργου 2 Πλοκή 3 Μείζονα θέματα 4 Ταινίες, Τηλεόραση ή θεατρικές προσαρμογές 5 Δείτε επίσης 6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία] Η Ιστορία του έργου

Ο γαλλικός πρωτότυπος τίτλος της Ζυστίν -Les infortunes de la vertu- ήταν ένα πρώιμο έργο του Μαρκήσιου ντε Σαντ, που γράφτηκε μέσα σε 2 εβδομάδες 1787 κατά την διάρκεια της φυλάκισής του στην Βαστίλη. Ήταν ένα διήγημα (187 σελίδων) με σχετικά λίγη από την αισχρότητα που χαρακτηρίζει τα γραπτά του τελευταίου καθώς ήταν γραμμένο σε κλασσικό στυλ (που ήταν δημοφιλές στην εποχή του), με πολύ υπερφίαλη και μεταφορική περιγραφή.
Μια πιο εκτεταμένη και περισσότερο γραφική παραλλαγή, με τον τίτλο Justine ou Les Malheurs de la vertu (1791) (Αγγλικός τίτλος: Justine, or Good Conduct Well Chastised ή απλά Justine) ήταν το πρώτο από τα βιβλία του ντε Σαντ υπό δημοσίευση.
Μια ακόμα πιο εκτεταμένη παραλλάγη La Nouvelle Justine ou Les Malheurs de la vertu δημοσιεύθηκε το 1797. Αυτή συνοδεύονταν από μια συνέχεια, L'Histoire de Juliette σχετικά με την αδερφή της Ιουστίνης. Και τα δύο έργα έφταναν τους 10 τόμους με περίπου 4000 σελίδες συνολικά. Η έκδοσή τους ολοκληρώθηκε το 1801. Αυτή η τελική έκδοση, υπό τον τίτλο La Nouvelle Justine, στην οποία εγκατέλειψε την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο των δύο προηγούμενων παραλλαγών, περιελάμβανε περίπου 100 γκραβούρες.
O Ναπολέων Βοναπάρτης διέταξε την σύλληψη του ανώνυμου συγγραφέα της Ζυστίν και Ζουλιέτ, με αποτέλεσμα ο ντε Σαντ να εγκλειστεί για τα υπόλοιπα 13 χρόνια της ζωής του. Ο Ναπολέων αποκαλούσε την Ζυστίν ως "το πιο αποκρουστικό βιβλίο που είδε ποτέ το φως από την πιο διεφθαρμένη φαντασία".^{[εκκρεμεί παραπομπή]}
Μια λογοκριμένη Αγγλική μετάφραση εκδόθηκε στις ΗΠΑ από την Risus Press στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Η πρώτη μη λογοκριμένη Αγγλική μετάφραση (από τον 'Pieralessandro Casavini', που ήταν το ψευδόνυμο του Austryn Wainhouse) δημοσιεύθηκε από τον εκδοτικό οίκο Olympia Press το 1953. Ο Wainhouse αργότερα αναθεώρησε την μετάφρασή του για την δημοσίευσή της στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον οίκο Grove Press. Άλλες παραλλαγές που έχουν εκδοθεί, με κυριότερη την έκδοση Wordsworth, είναι συνοπτικές και σε μεγάλο βαθμό λογοκριμένες.

[Επεξεργασία] Πλοκή

Η πλοκή αφορά την Ιουστίνη, μια δωδεκάχρονη παρθένα που ξεκινά άπορη την περιπέτειά της στην Γαλλία. Την ακολουθεί μέχρι την ηλικία των 26 ετών, στην αναζήτησή της για την αρετή. Σε κάθε σκηνή αυτή παρουσιάζεται να ζεί μέσα στο βίτσιο και την κακοποίηση, που κρύβεται κάτω από την μάσκα της αρετής που γοητεύει την ίδια. Οι ατυχείς καταστάσεις περιλαμβάνουν: μια περίσταση κατά την οποία αυτή ζητά καταφύγιο και εξομολόγηση σε ένα μοναστήρι, αλλά αναγκάζεται να γίνει αντικείμενο του σεξ για τους καλογέρους, που την υποβάλλουν σε άπειρα όργια, βασανισμούς και κακοποιήσεις. Και σε μια άλλη περίπτωση όταν βοηθώντας έναν ευγενή που τον έχουν ληστέψει στην εξοχή, αυτός την οδηγεί στον Πύργο του με υποσχέσεις για μια θέση να φροντίζει την γυναίκα του, αλλά στην πραγματικότητα αυτή εγκλείεται σε μια σπηλιά και υποβάλλεται στις γνωστές προαναφερθείσες τιμωρίες. Αυτές οι τιμωρίες την καταδιώκουν συνεχώς, ακόμα και όταν πηγαίνει σε έναν δικαστή για να ζητήσει την απαλλαγή της στην περίπτωση ενός εμπρησμού, και στην συνέχεια βρίσκει τον εαυτό της να ταπεινώνεται δημόσια σε ένα δικαστήριο, ανίσχυρη να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η Ιουστίνη (Θηρεσία) και η Ιουλιέττα ήταν κόρες του κυρίου de Bertole. Ο Bertole ήταν ένας χήρος τραπεζίτης που ερωτεύτηκε την γυναίκα ενός άλλου άνδρα. Ο άντρας αυτός, ο κύριος de Noirseuil, με σκοπό την εκδίκηση, προσποιήθηκε ότι ήταν φίλος του, και αφού βεβαιώθηκε πρώτα ότι χρεωκόπησε , τελικά τον δηλητηρίασε, αφήνοντας τα κορίτσια ορφανά. Η Ιουλιέττα και η Ιουστίνη ζούσαν σε ένα γυναικείο μοναστήρι, όπου η Ηγουμένη του μοναστηριού διέφθειερε την Ιουλιέττα (και επιχείρησε να διαφθείρει και την Ιουστίνη επίσης). Παρόλα αυτά η Ιουστίνη παρέμενε γλυκιά και ενάρετη. Όταν η Ηγουμένη ανακάλυψε τον θάνατο του Bertole πέταξε και τα δύο κορίτσια έξω από το μοναστήρι. Την ιστορία της Ιουλιέττας αφηγείται ένα άλλο βιβλίο, και η Ιουστίνη συνεχίζει την επιδίωξη της αρετής, αρχίζοντας την επαγγελματική της ζωή ως υπηρέτρια στο σπίτι του Usurer Harpin, όπου τα προβλήματά της ξεκινούν από την αρχή.
Στην αναζήτησή της για εργασία και καταφύγιο η Ιουστίνη συνεχώς πέφτει στα χέρια διεστραμμένων και αγυρτών που την βιάζουν και βασανίζουν την ίδια και εκείνους που έχει κάνει φίλους. Η Ζυστίν κατηγορήθηκε άδικα για κλοπή από τον Harpin και στάλθηκε στην φυλακή περιμένοντας την εκτέλεσή της. Αυτή έπρεπε να συμμαχήσει με την κυρία Dubois, μια εγκληματία που την βοήθησε να δραπετεύσει μαζί με την συμμορία της. Για να δραπετεύσουν έπρεπε να βάλουν φωτιά στην φυλακή, με αποτέλεσμα να πεθάνουν 21 άνθρωποι. Μετά την δραπέτευσή της με την συμμορία της Dubois, η Ζυστίν περιπλανιέται και συμπτωματικά περνά μέσα από τα κτήματα του Κόμη ή Bressac.
Αυτές, φυσικά, περιγράφονται σε πραγματικά σαδική μορφή. Εντούτοις, σε αντίθεση με κάποια άλλα έργα του, το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι απλώς ένας κατάλογος από σαδομαζοχιστικές πράξεις. Πιο πολύ επιδιώκει να δείξει, αν και με υπερβολικά λανθάνοντα τρόπο, μια αντιστροφή της ποιητικής δικαιοσύνης : πώς εκείνοι που ζούνε μια ζωή βουτηγμένη στο βίτσιο ευημερούν, ενώ οι ενάρετοι υποφέρουν.
Την ιστορία αφηγείται η "Θηρεσία" σε ένα πανδοχείο στην μαντάμ de Lorsagne. Τελικά αποκαλύπτεται ότι η μαντάμ de Lorsagne είναι η από καιρό χαμένη της αδερφή. Η ειρωνία είναι ότι η αδερφή της υποκύπτοντας για μια σύντομη περίοδο στο βίτσιο μπόρεσε στη συνέχεια να κερδίσει μια άνετη ζωή μέσα από την οποία θα μπορούσε να ασκεί την φιλανθρωπία, ενόσω η Ιουστίνη αρνήθηκε να κάνει παραχωρήσεις για το ευρύτερο καλό και βυθίστηκε περισσότερο στο βίτσιο από εκείνους που με την θέλησή τους στράφηκαν προς αυτό.
Η ιστορία τελειώνει με την μαντάμ de Lorsagne που την ανακουφίζει από την ζωή του βίτσιου αποκαθιστώντας το όνομά της. Πολύ σύντομα, η Ιουστίνη γίνεται συνεσταλμένη και μελαγχολική, και τελικά χτυπιέται από έναν κεραυνό και σκοτώνεται ακαριαίως. Η μαντάμ de Lorsagne γίνεται μέλος ενός θρησκευτικού τάγματος μετά τον θάνατο της Ιουστίνης.

[Επεξεργασία] Μείζονα θέματα

Ο ντε Σαντ αναμίχθηκε ενεργά τόσο στην ανάπτυξη των δικών του φιλοσοφικών ιδεών (που αργότερα έγιναν πολλές από τις αρχές του σαδισμού) όσο και στην έρευνα της μεταβαλλόμενης κατάστασης της χώρας του. Καθώς, αργότερα στην ζωή του, αναμίχθηκε ενεργά στην πολιτική και έγινε μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλικής Επανάστασης, μπορούμε να δούμε πολλές από τις ιδέες του να έχουν εισαχθεί στο έργο του αυτό που ήταν από τα πρώτα του.
Κεντρικές φιλοσοφικές ιδέες όπως οι ακόλουθες:

• να πηγαίνεις ενάντια στην αποδεκτή παράδοση
• η υποκειμενικότητα της αρετής και του βίτσιου
• το κυνήγι της ηδονής και οι συνέπειες του
• τα κακά της απολυταρχίας εξίσου είτε πρόκειται για καλό ή κακό σκοπό
• Η φύση, ως ο μοναδικός πραγματικά κυρίαρχος πάνω στον άνθρωπο
• Την έννοια του Λόγου ως κυρίαρχη και πέρα από συμφέροντα σύστημα

Οι περισσότερο πολιτικές του ιδέες εστιάζουν στην/στον:

• ιεραρχία και τις ανισότητες μέσα στο ταξικό σύστημα
• διαφθορά της εκκλησίας, του δικαστικού συστήματος και των περισσοτέρων θεσμών
• αντίστοιχο ρόλο των φύλων
• ανάγκη να βασιστούμε στους άλλους (ταιριαστή καθώς ο ντε Σαντ υιοθέτησε μια μορφή ουτοπικού σοσιαλισμού, τουλάχιστον προς το τέλος της ζωής του)

Επιπρόσθετες Κεντικές Φιλοσοφικές Ιδέες:
1. Η επιδίωξη της αρετής, όσο και αυτή του βίτσιου, γίνονται και τα δύο για χάρη της ηδονής, καθώς η ηδονή είναι ο υπέρτατος σκοπός της ανθρωπότητας και της ζωής.
2. Ο πόνος είναι καλός επίσης, στο βαθμό που η απομάκρυνσή του συνεπάγεται ευχαρίστηση, και ακόμα πολύ πιο κορυφούμενη ευχαρίστηση.
3. Το κακό και το έγκλημα είναι ευθέως ευχάριστα απο μόνα τους, καθώς αποφεύγουν την εξιδανίκευση και την καθυστερημένη ευγνωμοσύνη που ενέχεται στις πράξεις της αρετής. Φυσικά, είναι η ικανοποίηση αυτό που ο ενάρετος περιμένει στην μετά θάνατον ζωή, μετά από μια δια βίου άρνηση των ενστικτωδών ικανοποιήσεων που τις έχουν στερηθεί είτε με την δική τους θέληση, μέσω της επιβολής του εθίμου ή του νόμου.
4. Υπάρχει όμως εξίσου ένας τύπος ευχαρίστησης που αφορά τους "δίκαιους" στις τιμωρίες που επιβάλλονται από τον νόμο και την κοινωνία σε αυτούς που κρίνονται "ένοχοι" ακολουθώντας τα φυσικά τους ένστικτα, και αυτή ακριβώς η ευχαρίστηση είναι εξίσου διεστραμμένη.
5. H θέληση για δύναμη είναι η θέληση για ηδονή, και όλη η χρήση της λογικής είναι ταγμένη για την επίτευξη, με οποιαδήποτε άμεση έκδηλη μορφή, αυτού του σκοπού. Ως εκ τούτου, η αρετή είναι πάντα μια μάσκα των χαρακτήρων.

[Επεξεργασία] Ταινίες, Τηλεόραση ή θεατρικές προσαρμογές

Η ιστορία έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο, με περισσότερο σημαντική μια διεθνή συμπαραγωγή του 1969 που σκηνοθετήθηκε από τον Jesus Franco και πρωταγωνιστές τους Τζακ Πάλανς, Romina Power, και τον Klaus Kinski στο ρόλο του Μαρκησίου, με τον τίτλο Marquis de Sade: Justine. Έχει υπάρξει επίσης και μια έκδοση σε κόμικς από τον Guido Crepax.

[Επεξεργασία] Δείτε επίσης

• Γοτθική λογοτεχνία

[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Justine or Good Conduct Well Chastised, 1791, online e-book.
• Complete text of the 1791 edition, in the original French.
• Full Russian translation of the final 1797 version.
• Justine (fr)
• Engravings from the 1789 Dutch edition

Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το άρθρο Justine (Sade) της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Κατηγορίες: Γαλλική λογοτεχνία | Μυθιστορήματα

Το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο κάθε άνθρωπος δεν είναι το τι θα έκανε αν είχε τα μέσα, το χρόνο, την επιρροή και τη μόρφωση, αλλά το τι κάνει με τα μέσα ΄που διαθέτει. Χάμιλτον Μάμπι

Ο μορφωμένος άνθρωπος κατά Σωκράτη !!!

Ο μορφωμένος άνθρωπος κατά Σωκράτη

Όταν ρωτήθηκε ο Σωκράτης για να δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.

 "Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς. Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

 1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που...
ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές

 2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα και λογική

 3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές

 4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και αντιπαθείς ανθρώπους καλοπροαίρετα

 5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους

 6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες και τις αποτυχίες τους

 7. Τελικά, αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και τη δόξα τους"

olapano.blogspot.com

Δεν υπάρχουν "αδιάκριτες" ερωτήσεις, υπάρχουν μόνο αδιάκριτες απαντήσεις! "Oscar Wilde"

ΠΑΙΔΙΑ !!!

Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.
Πάουλο Κοέλο, 1947-, Βραζιλιάνος συγγραφέας